Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Στον κόσμο τούτο, οι άνθρωποι χύνουν το αίμα σαν νά΄ τανε σαμπάνια, και γίνονται ήρωες της παγκόσμιας Ιστορίας... Αν είναι αξιοσέβαστοι αυτοί που σκοτώνουν με βόμβες , ακόμα πιο αξιοσέβαστος είμαι ΕΓΩ, γι΄αυτό που ΈΚΑΝΑ".

" Αχ, και να γινόταν να μείνω για πάντα νέος Εγώ, και να γεράσει το πορτρέτο μου και τι δε θά΄δινα γι΄αυτό...θά΄δινα τα πάντα στον κόσμο...ακόμα και την Ψυχή μου! "

"Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ο αντίπαλός σου υπερτερεί και κινδυνεύεις να εξευτελιστείς, τότε δίνεις στην κουβέντα προσωπική και προσβλητική τροπή. Προσωπική τροπή σημαίνει ότι ξεφεύγεις από το αντικείμενο της διαφωνίας (αφού έτσι κι αλλιώς το έχεις χάσει) και βρίσκεις έναν τρόπο να θίξεις τον αντίπαλό σου προσωπικά. Αυτό σημαίνει ότι παύει να σε ενδιαφέρει το οποιοδήποτε επιχείρημα του αντιπάλου σου. Εγκαταλείπεις εντελώς το αντικείμενο της συζήτησης και κατευθύνεις την επίθεσή σου στο πρόσωπο του συνομιλητή σου: θα γίνεις έτσι προσβλητικός, χαιρέκακος, συκοφάντης και χυδαίος....

Σαν τον αεροπόρο, που κυλάει με κόπο πάνω στην επιφάνεια της γης, κι άξαφνα απογειώνεται στους αιθέρες, έτσι ανέβαινα κι εγώ στα σιωπηλά ύψη των αναμνήσεων" Ο Stephane Heuet αφιέρωσε πολλά χρόνια για να "μεταγράψει" το περίφημο Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο", του Μαρσέλ Προυστ σε ωραίες εικόνες. Το "Κομπρέ" είναι ο πρώτος τόμος που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Ένα ιδιοφυές κλασικό εικονογραφημένο, που ξεδιπλώνει από εικόνα σε εικόνα μνήμες, αισθήσεις, γεύσεις, χρώματα και μυρωδιές, παρακολουθώντας ιδανικά τη μοναδική αφηγηματική τεχνική του Προυστ.

Οι δύο ιστορίες του τόμου αυτού, με την ατμόσφαιρα της εποχής έξοχα αποτυπωμένη στις εικόνες του Ντρυέτ, ξαναζωντανεύουν τις δύο περίφημες νουβέλες του Πόε. Πόσο αθώος μπορεί να είναι ο δράστης του διπλού και αποτρόπαιου φονικού της οδού Μοργκ; Και ποιός ευθύνεται για το θάνατο της ωραίας Μαρί Ροζέ, που βρίσκεται να πλέει στον Σηκουάνα; Όσο η παρισινή αστυνομία πελαγοδρομεί ή προσπαθεί να κατασκευάσει ενόχους, ο Ντυπέν, με το αλάθητο ένστικτο ενός πρωταθλητή του ουίστ, θ ακολουθήσει τον συντομότερο δρόμο -και θα βρει τις απαντήσεις.

Είναι τέχνη να διατηρήσουμε τη συντροφική μας σχέση ζωντανή για χρόνια και, όπως κάθε τέχνη, έχει και αυτή τα μυστικά της. Πολλά από αυτά παρουσιάζονται στο παρόν βιβλίο. Ο αναγνώστης προσκαλείται να αναλογιστεί τη σημασία όσων συμβαίνουν στη συντροφική του σχέση, να πειραματιστεί με εναλλακτικές οπτικές και δυνατότητες και συνεπώς να βρει νέες λύσεις σε πιθανές δυσκολίες του. Εδώ αναπτύσσονται σε βάθος διάφορα θέματα, όπως αυτονομία, συντροφικότητα, κατανομή εξουσίας στη σχέση, διαφορετικότητα των φύλων, μεταβατικές φάσεις στη ζωή, επιρροή από τις οικογένειες καταγωγ...

Για τον υπερρεαλισμό -το σημαντικότερο καλλιτεχνικό κίνημα που σάρωσε τον δυτικό κόσμο ανάμεσα στον πρώτο και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο- ο κύριος και θανάσιμος εχθρός ήταν η Λογική, και ο σκοπός του ήταν να μεταμορφώσει, πολύ πέρα από τα όρια της τέχνης, τη ζωή του ανθρώπου, απελευθερώνοντας το πνεύμα του. Η θρησκεία, η ηθική, η οικογένεια και η πατρίδα ήταν θεσμοί που έπρεπε να αναθεωρηθούν εκ βάθρων. Ο υπερρεαλισμός επικαλέστηκε τη δύναμη του υποσυνείδητου και της ονειρικής ζωής, για να εξερευνήσει τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Ήταν μια επανάσταση, απ' όλες τις απόψει...

Το 1847, ο σουλτάνος Αβδούλ - Μετζίτ (1839-1861) θέλησε να ανακαινίσει τον ναό της Αγίας Σοφίας, και μετακάλεσε ειδικά γι' αυτό τον ιταλοελβετό Γκάσπαρε Φοσάτι (1809-1883), "Αρχιτέκτονα της Αυλής" στην Αγία Πετρούπολη, και με μεγάλη πείρα από τις ανασκαφές της Πομπηίας, της Ποσειδωνίας (Paestum) και άλλων ιταλικών νεκροπόλεων. Ο Γκάσπαρε, μαζί με τον αδερφό του τον Τζουζέπε, ολοκλήρωσαν τις εργασίες σε μια διετία, χρησιμοποιώντας πάνω από οχτακόσιους εργάτες. Οι ραγισμένοι θόλοι επιδιορθώθηκαν, σιδερένιες αλυσίδες τοποθετήθηκαν στις βάσεις τους για να ενισχύσουν, και τα...

"Η ανθρωπότητα" είπε ο Τζων Στιούαρτ Μιλ, "δε θα ξεχάσει ποτέ πως υπήρξε κάποιος Σωκράτης, και καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή συγκρούστηκε με την εξουσία και με την κοινή γνώμη της εποχής του". Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να ισχύει και για τον Βίλχελμ Ράιχ, που οδηγήθηκε στις ομοσπονδιακές φυλακές της Αμερικής με κατηγορίες που σήμερα θα έκαναν κάθε δραστήριο να χαμογελάσει - ή να καγχάσει- και εκεί, στις φυλακές, πέθανε λοιδωρημένος από τον Τύπο και την κοινή γνώμη, αφού πρόλαβε πρώτα να δει τις θεωρίες του να καταδικάζονται και τα βιβλία του να παραδίδονται στην πυρά....

Ο Διογένης Λαέρτιος ή Λαρτιεύς, ιστορικός της φιλοσοφίας, πρέπει να καταγόταν από τη Λαέρτη της Κιλικίας και να έζησε στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα, αλλά τίποτα δεν είναι γνωστό για τη ζωή του και την προσωπικότητά του, γιατί ούτε ο ίδιος μας δίνει τέτοιες πληροφορίες, ούτε υπάρχει τίποτα σχετικό σε άλλους αρχαίους συγγραφείς. Το σωζόμενο έργο του, σε δέκα βιβλία, επιγράφεται Βίοι φιλοσόφων, και ο πλήρης τίτλος του είναι Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων και των εκάστη αιρέσει αρεσκόντων εν επιτόμω συναγωγή. Ο Διογένης συγκέντρωσε το υλικό του από τις πιο...

Γράμματα που μιλούν για τα μικρά κι ασήμαντα της κάθε μέρας. Και μαζί, για τα μεγάλα της ζωής και του κόσμου: για τον Θεό, τον θάνατο, τον έρωτα, την τέχνη, για τις χαρές και τα βάσανα του ποιητή και του ερωτευμένου. "Ανήκω στους ανθρώπους της παλιάς σχολής, και γι΄ αυτό βλέπω στην αλληλογραφία ένα είδος κοινωνικής συναναστροφής, και μάλιστα ένα από τα ωραιότερα και γονιμότερα είδη". (Ράινερ Μαρία Ρίλκε) "Ακριβέ μου Ρίλκε!... Στο πρόσωπό του αγαπούσα τον πιο τρυφερό και τον πιο πνευματώδη άνθρωπο του κόσμου, τον άνθρωπο που γνώρισε περισσότερο από κάθε άλλον τις...

Τι είναι, για τον Σοπενχάουερ, η "διαλεκτική"; Μια τέχνη που μας δίνει το πάνω χέρι σε όλες τις συζητήσεις. Είτε δίκιο έχουμε, είτε άδικο. Μια τέχνη που κάνει το άσπρο μαύρο. Μια τέχνη που υπηρετεί την έμφυτη κακία του ανθρώπου. Ο Σοπενχάουερ ονόμασε τη δική του διαλεκτική "εριστική", γιατί σκοπός της είναι η επικράτηση σε κάθε φραστική αντιπαράθεση. "Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο" είναι ένα μαχητικό δοκίμιο, που εξηγεί απολαυστικά -και αποτελεσματικά- πώς διακρίνουμε καθαρότερα τη στρατηγική του αντιπάλου, και με ποια τερτίπια μπορούμε να τον αποστομώσουμε.

Αυτό που έχει σημασία στη ζωή, είναι να κρίνεις τα πάντα εκ των προτέρων. Έτσι διαπιστώνεις λ.χ. ότι τα πλήθη έχουν πάντα άδικο και τα άτομα έχουν πάντα δίκιο. Είναι ένα αξίωμα, από το οποίο όμως δεν προκύπτουν αυτομάτως κάποιοι κανόνες συμπε¬ριφοράς: δεν είναι ανάγκη να φτιάχνουμε κανόνες για να τους ακολουθούμε. Δύο πράγματα υπάρχουν μόνο: ο έρωτας, όλων των ειδών, με τις ωραίες κοπέλες, και η μουσική της Νέας Ορλεάνης ή του Ντιουκ Έλινγκτον. Τα υπόλοιπα θα ’πρεπε να πάψουν να υπάρχουν, γιατί τα υπόλοιπα είναι αντιαι¬σθητικά, και οι λίγες σελίδες που ακολουθούν, σαν απόδε...

"Αν ο κόσμος γεννήθηκε από κάποια θεϊκή παραξενιά, τότε η γυναίκα είναι το πλάσμα με το οποίο ο Παντοδύναμος αποδεικνύει πόσο απρόβλεπτη είναι η απρόσιτη φύση του". Αυτό το ευφυολόγημα, όσο κι αν ανήκει στις προαιώνιες ανδρικές προκαταλήψεις, αποδεικνύει σε όλους, άνδρες και γυναίκες, πόσο αναγκαίο ήταν να γραφεί το βιβλίο αυτό. Όσο περισσότερο μελετώ τους άνδρες, τόσο λιγότερο τους ανέχομαι. Αν μπορούσα να πω το ίδιο και για τις γυναίκες, τότε θα ήταν όλα τέλεια. Άρθουρ Σοπενχάουερ Ωραίο φύλο; Αυτό το φύλο με το λειψό μπόι, τους στενούς ώμους, τους φαρδιούς...

Διάφορα κινήματα που αναστάτωσαν και γοήτευσαν την Αμερική της δεκαετίας του '60, εξακολούθησαν να επηρεάζουν ολόκληρο τον κόσμο μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '70 τουλάχιστον. Η γενιά της μπητ (Τζακ Κέρουακ, Άλεν Γκίνσμπεργκ και Γουίλιαμ Μπάροουζ), το ροκ-εν-ρολ και, μαζί, αρκετά κινήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μαρτυρούν μια νεολαία που θέλει να ξεφύγει από τα δεσμά της καταναλωτικής κοινωνίας. Τα υπαρξιακά αδιέξοδα αλλά και τα όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο, κόντρα στην υποκρισία του συστήματος, είναι μεταδοτικά: δεν αργούν να συγκλονίσουν τους νέους και άλλων...

Συγγραφείς σαν το Γουάιλντ, τον Μαλαρμέ, τον Ρεμπώ, τον Βερν, τον Νερούδα και τον Κορτάσαρ γοητεύτηκαν από το έργο του. Γιατί με τον Έντγκαρ Άλαν Πόε η λογοτεχνία καταδύεται στα έγκατα της ανθρώπινης φύσης και του σύμπαντος, και η λογική που καταρρέει και διαλύεται, γίνεται ένας ακαταμάχητος τρόπος για να γνωρίσει κανείς τον κόσμο. Πατέρας του αστυνομικού διηγήματος, ο Πόε καταφεύγει στο μυστήριο και στο σκοτάδι, που όμως δεν είναι τεχνάσματα για να δελεάσει το αναγνωστικό κοινό, αλλά όπλα που επινοεί για να κυνηγήσει μια ομορφιά που ξεπερνά και τον αναγνώστη και τον ίδι...

Εν αρχή ην ο λόγος -για την ακρίβεια: η λογοδιάρροια. Στο ενδιάμεσο υπάρχουν ανέκδοτα, μικρές και συχνά περίεργες ιστορίες, ασυνήθιστα γεγονότα στη ζωή ενός λιγότερο ή περισσότερο γνωστού προσώπου. Οι λογοτέχνες χρησιμοποιούν πολύ αυτό το "εν αρχή" για να υπογραμμίσουν πόσο σπουδαία είναι η δουλειά τους και να τονίσουν πως το συγγραφικό ταλέντο δεν απέχει και πολύ από τη δημιουργική δύναμη του ίδιου του Θεού. Ο Λόγος δημιουργεί το σύμπαν, το κοσμικό και το λογοτεχνικό. Είναι μια άποψη που μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένη ή, απλώς, θρασύτατη. Παράλληλα όμως προκαλεί κ...

Το 1830, καθώς το νεοσύστατο ελληνικό κράτος παλεύει να σταθεί στα πόδια του, ο Σκωτσέζος Ντέηβιντ Έρκαρτ κάνει ένα μακρύ και περιπετειώδες ταξίδι από την Πελοπόννησο μέχρι τον Όλυμπο, με εφόδια ένα τηλεσκόπιο, ένα ταξιδιωτικό ραβδί, το σημειωματάριό του και δυο τρία βιβλία με αρχαίους περιηγητές και γεωγράφους. Αναζητά τα ίχνη της αρχαίας δόξας, χαρτογραφεί ερείπια χαμένα στην άγρια βλάστηση, και φτάνει να διαπιστώσει, ανάμεσα σε Αρματολούς, Κλέφτες, Τούρκους και Αλβανούς, πως αυτή η καινούργια Ελλάδα δεν έχει μάλλον καμιά σχέση με την παλιά.

Τι είναι ο έρωτας; Μια πανίσχυρη δύναμη που μπορεί να μεταμορφώσει τον απλό άνθρωπο σε ήρωα; Ένας νεαρός και όμορφος θεός, που έχει και τρέλα και σωφροσύνη; Μια απλή σαρκική έλξη που θέλει να ικανοποιηθεί, ή μια υπερβατική και αιώνια ένωση των δύο ερωτευμένων; Είναι γέννημα του μύθου των ερμαφρόδιτων ανθρώπων, που οι θεοί τούς ζήλεψαν και τους έκοψαν στη μέση, κι από τότε καθένας αναζητά το άλλο του μισό; Μήπως είναι, απλώς, μια βιολογική λειτουργία του ανθρώπινου σώματος; Ή ένας Δαίμων, αιώνιος μεσολαβητής μεταξύ θνητών και αθανάτων; Στο κορυφαίο έργο του Πλάτωνα, ο ν...