Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Τα κείμενα αυτά είναι έργο ενός φιλάργυρου του βιώματος. Αυτός ο φιλάργυρος όμως είναι αισθητής και διανοούμενος. Κι έχει ταυτόχρονα την επιτηδειότητα των ποιητών να συνδυάζει απροσδόκητα τις παρατηρήσεις διαφορετικών τόπων και χρόνων, να μεταφράζει τον έναν τόπο στον άλλο (χάρισμα του ταξιδιώτη Ουράνη) και τον ένα χρόνο στον άλλο (χάρισμα της παράδοσης του Σεφέρη). Αξίζει την ανάγνωσή μας, στο βαθμό που καταφέρνει να του προσδώσει το "έτσι" του ο συγγραφέας, ο Σάυλοκ της παρατήρησης. [...] Εάν σταθείς απέναντι στο βιβλίο με διάθεση αμφισβήτησης -και πολύ περισσότε...

Ο Καρλ Πόππερ συγκαταλέγεται στους δημιουργικότερους στοχαστές του 20ού αιώνα, καθώς υπήρξε ένας από τους φιλοσόφους που άσκησαν σημαντική επίδραση στη σύγχρονη εποχή. Στο παρόν βιβλίο, που ολοκλήρωσε το Σεπτέμβριο του 1994, λίγο πριν από το θάνατό του, προσεγγίζει τα θέματα που κυριαρχούν στο έργο ολόκληρης της ζωής του: Ζητήματα σχετικά με τη γνώση, το ρόλο και τους περιορισμούς της επιστήμης, το πρόβλημα σώματος-ψυχής, την ειρήνη, την ελευθερία, το νόημα της Ιστορίας, την ευθύνη των διανοουμένων, τη δημοκρατία, την ανοιχτή κοινωνία και τους εχθρούς της. Για μια ακόμη φο...

Πολύτροπος και μοντέρνος στις φόρμες και τις τεχνικές του ο Μιχάλης Γκανάς, ιδρύει μια ποιητική του χώρου και του χρόνου, η οποία, χωρίς να αγνοεί τις παθογένειες του άστεως και του σύγχρονου τρόπου ζωής, αναδεύει μνήμες της μικρής πατρίδας, αξιοποιεί τα διδάγματα της έμμετρης παράδοσης και φτάνει σε μια εκφραστική ένταση, που έχει κάτι από την αγριάδα της Μουργκάνας και τη σκοτεινιά του τόπου του. Το ευτυχές συνταίριασμα θεμάτων και τρόπων είναι νομίζω ο λόγος που εξηγεί την αναγνωστική του απήχηση και τον αναδεικνύει σε μια από τις πιο διακριτές και διακεκριμένες φωνές το...

Το διήγημα "Η ετυμηγορία" είναι μια ιδανική εισαγωγή στο έργο του Κάφκα. Μας αφήνει με ένα σωρό αμφιβολίες: τελικά, ποιος είναι τρελός; Ποιος είναι το τέρας; Ο εγωιστής πατέρας που ανοίγει το ερεβώδες ξεδοντιασμένο στόμα του για να καταπιεί ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο γιος του; (Το φίλο του, τη μνηστή του, την εργασία, τη δύναμη, την αξιοπρέπεια, τη λογική του;) Ή μήπως ο γιος, που ζει σε έναν κόσμο δικό του, εγκλωβισμένος σε αυταπάτες και αραχνιασμένα νήματα φόβων και ενοχών; Ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του απάντηση, αλλά η ετυμηγορία του ίδιου του Κάφκα φέρει κι εδώ...

Ο Ρεμί, καθηγητής Ιστορίας, αρρωσταίνει και έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο. Οραματιστής, ιδεολόγος, λάτρης κάθε απόλαυσης, σωματικής ή πνευματικής, συνειδητοποιεί πως τα μεγάλα ιδανικά δεν μπορούν να σώσουν τον κόσμο αλλά ούτε και τον ίδιο από τις μεγάλες τραγωδίες. Γύρω του θα συγκεντρωθούν όσοι τον αγάπησαν και τον απαρνήθηκαν: η πρώην γυναίκα του, ο αποξενωμένος γιος του, πρώην φιλενάδες, παλιοί φίλοι. Οι διάλογοι των ηρώων δεν καταφεύγουν ποτέ στο μελό, αλλά σχολιάζουν αδιάκοπα, σκληρά, όμως πάντα με χιούμορ ολόκληρη την Ιστορία και την κοινωνία. Το βιβλίο συγκινεί...

Πόσο επηρεάζει η γεωγραφική θέση και ο γεωφυσικός χάρτης μιας χώρας την πορεία που αυτή θα ακολουθήσει μέσα στην ιστορία; Μπορούμε να υποστηρίξουμε πραγματικά ότι η νέα παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων μπορεί να αψηφήσει τα γεωγραφικά και γεωπολιτικά δεδομένα; Στην "Εκδίκηση της γεωγραφίας" ο Ρόμπερτ Κάπλαν ιχνηλατεί την ιστορία των εστιών κρίσης του πλανήτη εξετάζοντας το κλίμα, την τοπογραφία και την εγγύτητά τους με άλλες εμπόλεμες περιοχές. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εξαιρετική απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι η παγκοσμιοποίηση θα επικρατήσει της γεωγραφίας και...

[...] Ο Στάθης Κοψαχείλης, ως ικανός διηγηματογράφος, προσεγγίζει το υλικό του χαμηλόφωνα, υπαινικτικά, μ' έναν μαγικό ρεαλισμό που αναδύεται αξιοποιώντας τα απλούστερα στοιχεία -τη φύση, τα ζώα, τα νεύματα, τις αποσιωπήσεις- και υποβάλλοντας στον αναγνώστη μια βαθύτερη, ανησυχητική αίσθηση που συχνά προκαλεί ρίγος. Πρόκειται για το ίδιο ρίγος που χαρίζει η ποίηση [...] Γιάννης Παλαβός, περ. ΧΡΟΝΟΣ

"Δεν μίλησε σε κανένα. Ο βοριάς σκόρπιζε φύλλα κι αναμνήσεις. Σε λίγο θα βράδιαζε. Έμοιαζε να μην ήθελε να φύγει. Πριν από τη δύση έπρεπε να είναι έξω. Στη φυλακή δεν υπήρχε θέση γι' αυτόν. Οι φύλακες τον κοίταζαν περίεργα. Δεν ήξεραν πώς να φερθούν σε κάποιον που ως χθες ήταν δολοφόνος και ξαφνικά αποδείχτηκε αθώος. Σηκώθηκε και χωρίς να μιλήσει σε κανέναν άλλο βγήκε από την πύλη. Το βήμα αβέβαιο. Οι άνθρωποι ξορκίζουν τα κακά πνεύματα με λάδι και νερό. Καλούν τους προγόνους με γάλα, μέλι και κρασί. Για να επιστρέψεις στον κόσμο πρέπει να τον αρνηθείς, να τον επινοήσε...

Ο παλαίμαχος Ιταλός διανοητής Τζοβάννι Σαρτόρι μας παραδίδει τριάντα σύντομα και απλά μαθήματα για τη δημοκρατία: Τι είναι "δήμος"; Τι είναι "λαός"; Ποια πολιτική ονομάζουμε ρεαλιστική και σε τι διαφέρει από τον κόσμο των ιδεών; Ποιος είναι ο ρόλος της ουτοπίας στη ζωή των πολιτών; Ο Τζοβάννι Σαρτόρι, πάντοτε μετριοπαθής και, την ίδια στιγμή, ανυποχώρητος στις ιδέες του, περιγράφει τις σύγχρονες ψευδαισθήσεις περί άμεσης δημοκρατίας, ισότητας και πολυπολιτισμικότητας. Ανάμεσα στα ζητήματα που θίγει είναι τα όρια της ελευθερίας, οι διαφορές (και οι ομοιότητες) μεταξύ δεξ...

Οι οικογενειακές εποποιίες, τα πολυσέλιδα μυθιστορήματα, με "τρεις γενιές γυναικών" (ή ακόμα χειρότερα με τρεις γυναίκες σε συχγρονία) δεν είναι το αγαπημένο μου είδος: μου φαίνεται υπερβολικά εύκολο να χτίσεις μια ιστορία μέσα από τρεις ή περισσότερους αφηγητές· επιπλέον, όλες αυτές οι ιστορίες μοιάζουν μεταξύ τους. Πατριαρχία/μητριαρχία, απελευθέρωση και επιπτώσεις αυτής. Η "δηλητηριώδης Βίβλος" της Barbara Kingsolver, που βρίσκεται αυτές τις μέρες δίπλα στο κρεβάτι μου, διαφέρει: Πρόκειται, πράγματι, για την ιστορία μιας οικογένειας και για τις "φωνές γυναικών" (πέντε) ·...

"Το έργο είναι η ζωή του δημιουργού" ήταν το περίφημο ρητό του Χένρι Τζέιμς. Ο ίδιος ήταν ένας "ορκισμένος εργένης" αποφασισμένος να κρατήσει τη ζωή του μακριά από τους περιορισμούς και τις υποχρεώσεις που δημιουργούνται από τον έγγαμο βίο και να αφοσιωθεί στην τέχνη του. Είχε ανάγκη να είναι ελεύθερος, να είναι εγωιστής - "εγωιστικά δοσμένος" στην τέχνη του. Ήταν πεπεισμένος πως οι ευθύνες μιας οικογένειας θα περιόριζαν τους φυσικούς και πνευματικούς ορίζοντές του. "Για να είναι πραγματικά μεγάλο ένα έργο τέχνης", έγραψε ο Χένρι Τζέιμς σε μια από τις πρώτες του κριτικέ...

Δεν αγαπώ πια. Ο τελευταίος που αγάπησα πνίγηκε σε κατακλυσμούς αγάπης. Ήταν κι αυτή η άστεγη μέρα, που δεν έλεγε να φύγει με τίποτα. Θαρρώ δεν είχε πού να πάει, ανάμεσα σε δυο Κυριακές στενό το πέρασμα, σπρώχνονται οι μέρες για να πιουν στο σιντριβάνι του χρόνου. Πίνουν νερό, μα δεν κοιτάνε το Θεό. Μπουχτίσανε φιλανθρωπία. ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ Εμείς οι απάτριδες πάνω σε κόκκινο χαλί βαλμένοι με τα σκονισμένα μας παπούτσια, με τα μαλλιά αφρόντιστα. Έτοιμοι για χειραψίες-ρυμουλκά. Τις εσωτερικές μας σκάλες ανεβοκατεβαί...

Ο ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ ΣΤΟ ΒΟΛΟ Γύριζε στην πόλη σκεφτικός μετά από τόσα χρόνια άγνωστος στους κλειστούς αρχαίους δρόμους χορτασμένος εξορίες ξενητιές και δόξα Ρώτησε για το σπίτι του έψαξε απελπισμένα το κλειδί στο σπασμένο βυθό της γλάστρας άλλωστε κι οι φίλοι του έχουν σχεδόν χαθεί Μπήκε αργά στο καφενείο ζήτησε αψέντι και πικρό καφέ βούτηξε τα μυστικά πινέλα του στα σκοτεινά χρώματα που καίγαν το κεφάλι Κι εκεί κατά το σούρουπο στις βραδινές ερειπωμένες ράγες χαμένων τρένων αποχωρισμού τον άγγιξε ανάλαφρα η ταραχή μιας ανυποψίαστης αγάπης

Αριστερόχειρη γυναίκα σημαίνει στην κυριολεξία αδέξια γυναίκα. Και η Μαριάννε, η ηρωίδα της νουβέλας του Χάντκε, ζώντας τη ζωή μιας μοντέρνας γυναίκας ως προς το ντεκόρ και συγχρόνως τη ζωή μιας παραδοσιακής γυναίκας μέσα στην επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, γίνεται η αριστερόχειρη, η αδέξια γυναίκα, μια γυναίκα που παίρνει ανεξήγητες αποφάσεις και επιτελεί ανεξήγητες κινήσεις. Ξαφνικά και χωρίς φανερή αιτία διώχνει τον άνδρα της, και προσπαθεί να ζήσει τον πρώτο ρόλο -ελλείψει δεύτερου. Μέσα στη μοναξιά της, χωρίς σύζυγο να τον φροντίζει και με παραμελημένο το παιδί της,...

Η ιστορία είναι απλή: ένας νεαρός Γάλλος δημοσιογράφος, με ελληνική ρίζα από την πλευρά της μητέρας του, έρχεται στην Ελλάδα την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας. Γνωρίζει μια νεαρή κοπέλα με πνευματικά ενδιαφέροντα και προοδευτική πολιτική τοποθέτηση, κόρη εκδιωχθέντος καθηγητή του πανεπιστημίου. Θα την ερωτευτεί κεραυνοβόλα και μέσω αυτής θα γνωρίσει σημαντικούς ανθρώπους της πνευματικής ζωής της Αθήνας όπως τον Άγγελο Σικελιανό κ.ά. Θα την ακολουθήσει στην εξορία, στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, και αργότερα, όταν θα θεωρηθεί λεπρή (ενώ έχει προσβληθεί από φυματίωση), θα...

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ , ΓΕΝΙΚΑ Οι άνθρωποι, γενικά, Είναι παράδοξα όντα. Ξεφυσούν και νευριάζουν, Και διαμαρτύρονται και φωνάζουν, Και τσακώνονται Και πλακώνονται Και κατατρίβονται κι αναλώνονται Σε ένα σωρό μαλακίες, Κι όταν έρχεται η ώρα Του σοβαρού ζητήματος Ξαφνικά γαληνεύουν, ηρεμούν Και συμφωνούν Και συναινούν Να κάτσουν όμορφα κι ωραία Κι όλοι μαζί Να συντριβούν.

"Υπάρχουν κάποια θέματα, κάποιες ερωτήσεις που δεν πρέπει να διατυπωθούν ποτέ. Θέματα που δεν πρέπει να θίγονται. Η Μαμά μου μού έμαθε να μη ρωτάω άχρηστα πράγματα. Της αρέσει πολύ όταν κάνω ερωτήσεις. Απλά δεν πρέπει να ρωτώ αυτά που τη διαλύουν. Όταν διαλύεται η Μαμά μου, πέφτει ανήμπορη. Δεν μπορεί να μας υπερασπιστεί. Δεν μπορεί να τους δώσει ένα καλό μάθημα. Τότε μπορούν να μας πιάσουν. "Είμαι σίγουρη πως τρέχουν ξοπίσω μας σαν κυνηγόσκυλα" λέει η Μαμά μου. Εκεί που λέμε, γλιτώσαμε απ' αυτούς, μας ξέχασαν... να τοι πάλι. Τις περιόδους που η Μαμά μου διαλύεται πρέ...

Όσο για μένα, εγώ παγιδεύω την παρηγοριά όπως ο κυνηγός παγιδεύει το θήραμά του. Τραβώ παντού, όπου πιστεύω πως θα την αντιληφθώ μέσα στο δάσος. Συχνά δεν συναντώ παρά το κενό, μα, μια στις τόσες, κάποιο θήραμα πέφτει στα πόδια μου. Και, καθώς γνωρίζω ότι η παρηγοριά δεν διαρκεί παρά όσο το φύσημα του ανέμου στην κορυφή ενός δέντρου, βιάζομαι ν' αδράξω το σφάγιο. Τι έχω, λοιπόν, μέσα στα χέρια μου; Επειδή είμαι μόνος: μια γυναίκα αγαπημένη ή έναν σύντροφο στο ταξίδι της δυστυχίας. Επειδή είμαι δημιουργός: μια αψίδα λέξεων που το τέντωμά τους με κάνει να αισθάνομαι έντ...

ΕΡΓΑΤΡΙΑ Όσο διαρκεί το βουητό υπάρχεις επιστρέφεις και επιλέγεσαι μπαίνεις μέσα μου με την ορμή που το πρώτο σμήνος το σκάει απ' την κυψέλη. Θα καταργήσουμε τη βασίλισσα φαντασία προστάζεις θα πατάξουμε την εξέγερση των λεξιλάγνων κηφήνων οι εργάτριες και τα πράγματα διεκδικούν οριστικά την αυτοδιάθεση· τσίμπα με τώρα το κεντρί σου είναι προς ώρας μια επικράτηση.

Τι είναι μια Μίζεμπιλ; Είναι μια αίρεση, μια φυλή ή η μάστιγα των ακρίδων; Πάντως μια Μίζεμπιλ είναι η Αλμπέρτα, ο κύριος χαρακτήρας του μυθιστορήματος και η μάστιγα που την ταλαιπωρεί "από την αρχή μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία" είναι η αγάπη. Και αυτό επειδή η Αλμπέρτα αγαπάει τον Νάνταν, τον αστροφυσικό, του οποίου οι αρχές, σύμφωνα με τις οποίες ζει, φαίνεται να είναι το ίδιο καλά τακτοποιημένες όπως και οι σιδερωμένες του πιτζάμες. Μόνο που ο Νάνταν αποδεικύεται πιο συνετός, ακολουθώντας την ευθεία που έχει χαράξει. Πρόκειται για μια παλιά ιστορία. Ξεκινάει κάπου στη μέση...