Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εαυτέ, σαν φύγω, σ'αφήνω, θα μείνω Τα φώτα σβήνουν. Σκονισμένες σκιές. Καθρέφτης χωρίς σύνορα. Γύρισα και χάθηκα. Αυτός ή εκείνος σκύβει να σηκώσει το όνομά του, τα σκουριασμένα σύμφωνά του; Άραγε, με ποια δανεική απουσία ντύνομαι; Είμαι, και η γη φαρδαίνει. Βραχνός Αύγουστος κι εγώ η παιδική του ταλάντευση. Είναι πού μεγαλώνω και σβήνω τα κεριά του μύθου. Μα πού να σταθώ όταν μιλώ πάνω στα λόγια μου; Θυμάμαι να 'μαι. Ψέμα. Πουλάμε μνήμη. Σ' αυτό που μας αφήνει. Είδα να τραβάς χειρόφρενο. Όρκους ξεκούρδιστους να χαιρετάς. Γερνάει το λάθος και γίνεται αλ...

Δύο φόνοι. Δύο γυναίκες πεθαίνουν με τον ίδιο τρόπο, υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες. Μοναδικός συνδετικός κρίκος ο γοητευτικός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ο αστυνόμος Δαμιανέας προτιμά ωστόσο την Αγκάθα Κρίστι. Δια της μεθόδου Πουαρό θα επιχειρήσει να διαλευκάνει δύο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους υποθέσεις. Όσο οι ύποπτοι πληθαίνουν τόσο οι πραγματικοί ένοχοι κρύβονται στις σκιές καλύπτοντας τα ίχνη τους. Κάποιος που γράφει για φόνους μπορεί άραγε και να τους διαπράξει; Που μπορεί να οδηγήσει το μίσος και η αδελφική αγάπη; Πόσο καθαρά βλέπουμε τους γύρω μ...

Στου Κάφκα Αν αποφάσισες να μεταμορφωθείς, γίνε χώρος Δώσε μου καρέκλα και κρεβάτι Άσε με να ξαπλώσω Τόσες δίκες Να τελειώσουν κάποτε Σε γνώρισα παράθυρο Έγινες σκοτάδι Σε είδα βροχή Πέρασε κι αυτό Οι πόνοι της γέννας Σε κάνανε μητέρα Διάβασα τα έργα σου Τα έφαγες Όπως εκείνος ο πατέρας τα παιδιά του Να μια όμορφη μέρα, είχα πει Ήθελα να σκαρφαλώσω στα δέντρα Ντράπηκα Αν αποφάσισες να μεταμορφωθείς, γίνε χώρος Υπάρχει ακόμα ένας ήχος Ήσυχος Περιμένει να τον αφήσεις να κοιμηθεί Ζήσε αργά Περιττό να το πούμε Όλοι θα υποκύψουμε Αυτός είναι ο τελε...

Πρόκειται για την ιστορία τεσσάρων γυναικών που ψάχνουν να βρουν η καθεμία και όλες μαζί την αλήθεια στις σχέσεις τους. Ξεκινώντας από έναν απαγορευμένο έρωτα κι ένα ψέμα, η Χριστίνα, η συντονίστρια της ομάδας τριών κοριτσιών, οδηγεί το γκρουπ σ' ένα επικίνδυνο μονοπάτι με αβέβαιο τέλος για όλες. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση της ιστορίας διευκολύνει τον αναγνώστη να έρθει σ' επαφή με τις ψυχολογικές διεργασίες των τεσσάρων ηρωίδων και να παρακολουθήσει την κλιμάκωση των γεγονότων στη ζωή τους. Πρόκειται για μια ιστορία αναζήτησης της ουσιαστικής επαφής και της αλήθειας στον έ...

[...] "Σε ποιον έμοιασα τελικά;" ρωτάω τον πατέρα μου. "Στη μαμά σίγουρα όχι, αλλά ούτε και σ' εσένα νομίζω". "Οχ πια όλες αυτές οι ιστορίες με τις ομοιότητες..." "Καθώς μεγαλώνει κανείς αποκτούν σημασία. Οι άνθρωποι θέλουν να βρουν ποιοι είναι, γι' αυτό. Την ταυτότητά τους". "Γιατί όλοι έχουν υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο, γι' αυτό. Αν δούλευαν δεν θα είχαν καιρό γι' αυτές τις ανοησίες". "Όλοι δουλεύουμε, μπαμπά. Απλώς υπάρχουν στιγμές που έχουμε ανάγκη να πιαστούμε από κάτι σίγουρο. Και τίποτα δεν είναι πιο σίγουρο από τη φύση. Τη φύση μας". Τα μάτια...

Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό, μακροσκελές μοιρολόι για το θάνατο της συζύγου της ζωής του Αντώνη Ζέρβα που ξεψύχησε στις 4 Μαΐου 2012, στις Βρυξέλλες. Με την τέχνη του, ο ποιητής μεταμορφώνει την προσωπική οδύνη σε μοιρολόι για τον ίδιο τον τόπο μας.

Domenica Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται άπιστη κι ακριβής με κλαπατσίμπαλα γύρω της σωρό πλατεία σύγκορμη χορό να σέρνει με σφαλισμένα βλέφαρα ρολά κατεβασμένα στα μάγουλα ν' απλώνεται κόκκιν' η παύση. Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται σεμνή και ξελογιάστρα στο στήθος των γερόντων μια καμπάνα μια εκδρομή στου έρωτα το άλσος περίπολος στα έρημα θρανία βαθιά σιωπή domenica σταλαγματιά στα χείλη διψασμένων. Πάντα η Κυριακή θα επανέρχεται domenica, domenica, έξαλλη θα φωνάζει γυναίκα ετοιμόγεννη ώρες πρησμένες την βάρδια σου θ' ακολουθούν domenica άφθονο τ' άρωμα...

Ο Καβάφης είχε για καιρό ρόλο δευτεραγωνιστή στα ελληνικά γράμματα. Κριτικοί και ομότεχνοι αναγνώριζαν την αξία του, όμως την ίδια στιγμή τον άφηναν πάντα, και ορθά, λίγο παράμερα. Τις τελευταίες δεκαετίες το πράγμα έχει αλλάξει. Η φήμη του Αλεξανδρινού, αρδευόμενη από ποικίλες πηγές, από τη συγκυρία και τις έξεις μιας κάποιας αδρανούς κριτικής, εξέχει πλέον δυσανάλογα από την αφήγηση στην οποία ανήκει. Το γεγονός έχει συνέπειες. Ήδη ο χαρακτηρισμός μείζον για ένα έργο σαν το δικό του γεννά ερωτήματα. Γιατί μεγάλος κατά παράδοση είναι ο καθολικός συγγραφέας, o scriptor c...

Η μνημειώδης και γεωμετρική αρχιτεκτονική της φιλοσοφίας του Σπινόζα μπορεί πολύ εύκολα να μας τρομάξει. Ωστόσο, η φιλοδοξία του Σπινόζα ήταν να πάρει τον αναγνώστη από το χέρι και να τον οδηγήσει προς την Ευδαιμονία, δηλαδή προς την πλήρη άνθηση των δυνατοτήτων του. Η φιλοσοφική θεωρία του είναι ένα εργαλείο, εκπληκτικά αποτελεσματικό, για να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ενεργούμε και νιώθουμε. Πώς να κατανοήσουμε τα συναισθήματά μας; Πώς να βρούμε την ελευθερία αποδεχόμενοι τους περιορισμούς της; Πώς να μεταμορφώσουμε την θλίψη σε χαρά, την εξάρτηση σε πίστη σ...

Αυτό που κατόρθωσα να συγκεντρώσω Δεν ήταν παρά μια αίσθηση Μία αίσθηση με δέρμα Η αίσθηση πως συναντώ τον εαυτό μου Πολλές φορές μέσα στους δρόμους Και πως είμαστε πολύ κουρασμένοι και οι δύο Για να χαιρετήσει ο ένας τον άλλον. Η πρώτη συλλογή της Δήμητρας Αγγέλου. Μια πηγή καθαρής ποίησης που αναβλύζει με μικρές αιμορραγίες, πλήκτρα στίχων που ξεδιπλώνουν μια κρυστάλλινη διαύγεια, μια παρτιτούρα πόνου και πάθους, μια σειρά από κάστρα υφασμένα από όνειρο και λάσπη που υψώνονται πάνω απ' το άδειο.

Τα δοκίμια της έκδοσης αυτής εκπονήθηκαν στα χρόνια 1994-2008 και πραγματεύονται όψεις της ποίησης και της ποιητικής του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου (1931-1996), ενός από τους πιο γοητευτικούς δημιουργούς της δεύτερης γενιάς του μεταπολέμου. Ειδικότερα, οι θεματικοί άξονες γύρω από τους οποίους κινούνται οι εργασίες είναι οι εξής: η σχέση του ποιητή με τον ευρύτερο μακεδονικό χώρο και η ανάδειξη των εκκοκκιστηρίων βάμβακος σε σύμβολα διάλυσης του ερωτικού δεσμού· ο ανασταλτικός ρόλος που διαδραματίζει η πρόθεση απόκρυψης στη δόμηση του ποιητικού κειμένου· τα ποιήματα που αναφ...

Ποιον βόλευε τελικά ο φόνος του βασιλέως Γεωργίου Α΄ στις 5 Μαρτίου 1913 στη Θεσσαλονίκη από τον φαινομενικά ανισόρροπο Αλέξανδρο Σχινά; Τη Βουλγαρία, που επιθυμούσε την απομάκρυνση του Γεωργίου από τη Θεσσαλονίκη για να μπορέσει να τη διεκδικήσει ευκολότερα; Την Αυστρία, που θα επιθυμούσε για τον εαυτό της τη Θεσσαλονίκη; Τη Γερμανία, που ήθελε να κατέχει τον ελληνικό θρόνο ο γερμανόφιλος Κωνσταντίνος και όχι ο αγγλόφιλος Γεώργιος; Τη σύζυγο του Κωνσταντίνου Σοφία, που θα ήθελε να ελέγχει αυτή τον Κωνσταντίνο και όχι ο πεθερός της; Μήπως ήταν απλώς ένας νευρικός παροξυσμ...

ΧΗΜΕΙΑ Πόσο λίθιο παραπάνω χρειάζεται, ανθρακικό ή θειικό ή ό,τι να 'ναι, 300mg, 600mg, 1g, 1kg; Να σου το δώσω να γλιτώσεις απ' την παραπανίσια λάμψη, απ' την παραπανίσια σκόνη. Να μπορέσεις να το δεις, αυτό το καθαρό, το πράσινο του γρασιδιού το ανέφελο, άντε και με τις δυο σου πασχαλίτσες. Λιβάδι μου. Η Νίνα Γιαννοπούλου συλλέγει για μας με σιγουριά, σκύβει στην αθωότητα και εστιάζει στις μικρές λεπτομέρειες με μικρές κοφτερές ματιές. [...] Μετρημένοι στίχοι, τάξη στο χάος, περιγραφή -περίγραμμα- σε πάθη και ταξίδια, εικόνες και καταστάσεις. Μια σταλιά αν...

Η ΣΚΝΙΠΑ Μικρόσχημο άτσαλα πετάς επάνω κάτω ω έντομο αιθερολάμνο με περνάς καθώς τη φιάλη αδειάζω και σε κοιτώ σ' ακολουθώ με κάθε βλέμμα έντρομο γιατί το ξέρω πως κι εγώ σε λίγο θα σου μοιάζω Το "Johann Sebastian Bar", είναι ένας "έντεχνος χώρος" συνάθροισης στιχουργημάτων, τα οποία έχουν σαν προσχηματική αφορμή το ποτό και το φαγητό (κατάλοιπο, ως φαίνεται, του προσωπείου Απίκιος και της γαστρονομικής ενασχόλησης του συγγραφέα από το 1985 έως...

Τι ήταν τα αστέρια για τους αρχαίους; Μεγάλοι πύρινοι λίθοι ή φωτεινές θεότητες του στερεώματος; Τι σχήμα είχε η γη μας, επίπεδο ή σφαιρικό; Κι αν ήταν επίπεδη, τι κρυβόταν κάτω από αυτή; Μήπως τα αιώνια σκοτεινά δώματα του Άδη; Κι έπειτα, γιατί ο ήλιος άλλαζε συνεχώς την πορεία του δείχνοντας το χρόνο στο μεγάλο ρολόι του Ζωδιακού Κύκλου; Και τέλος, η σελήνη που έλαμπε τις νύχτες, το πιο όμορφο αστέρι του ουρανού, είχε δικό της φως ή αντικατόπτριζε το φως του ήλιου; Και οι πλανήτες γιατί διέγραφαν τόσο απρόβλεπτες τροχιές, γυρνώντας καμιά φορά προς τα πίσω; Στις απαρχέ...

Η ανεξάρτητη και χαρισματική Μαρία, διαχειρίστρια σε μια φαινομενικά συνηθισμένη πολυκατοικία, πεθαίνει ξαφνικά σε αυτοκινητιστικό, αφήνοντας πίσω της ένα εξάχρονο κοριτσάκι και ένα γράμμα στο οποίο αποκαλύπτει ότι ο πραγματικός πατέρας της κόρης της δεν είναι αστροναύτης, όπως της είχε πει. Η Μάντορλα είναι ο καρπός μιας ερωτικής βραδιάς στο πρώην πλυσταριό της πολυκατοικίας. Ποιος είναι λοιπόν ο πατέρας; Όλοι οι άνδρες της πολυκατοικίας θεωρούνται ύποπτοι και ένας τους υποχρεωτικά πρέπει να ομολογήσει. Μετά από πολύωρη συζήτηση και με τη συναίνεση των οικογενειών του...

Η Σύλβια Πλαθ έγινε διάσημη μετά το θάνατό της, όταν στα μέσα του 1960 εκδόθηκε η ποιητική της συλλογή "Άριελ". Οι αναγνώστες ίσως εκπλαγούν μαθαίνοντας ότι το χειρόγραφο βιβλίο που άφησε πίσω της η Σύλβια Πλαθ όταν πέθανε το 1963 είναι διαφορετικό από τον τόμο με τα δημοσιευμένα ποιήματα που κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση. Η έκδοση αυτή, η οποία αποτελεί πιστό αντίγραφο του χειρογράφου της, αποκαθιστά για πρώτη φορά την επιλογή και τη διευθέτηση των ποιημάτων όπως είχε γίνει από την ίδια την Πλαθ πριν το θάνατό της. Μαζί με το αντίγραφο του χειρογράφου αυτή η έκδοση...

Το νέο ποιητικό βιβλίο του Μιχάλη Γκανά, "Άψινθος", συνομιλεί με την "Αποκάλυψη του Ιωάννου" απ' όπου αντλεί και τον τίτλο του. "Άψινθος" λέγεται ο αστέρας που έπεσε στη γη και δηλητηρίασε "το τρίτον" των πόσιμων υδάτων "και πολλοί των ανθρώπων απέθανον εκ των υδάτων ότι επικράνθησαν". Από την "Αποκάλυψη" ο ποιητής έλκει και μια σειρά από στίχους, βιβλικά κλειδιά που ανοίγουν την εσχατολογική προοπτική ενός σκοτεινού κόσμου, του δικού μας σύγχρονου κόσμου. Πρόκειται για μια ποιητική σύνθεση με δύο ενότητες: Στην πρώτη ενότητα το χθες με το σήμερα εναλλάσσονται, μέσα...

Το cd "Ταγκό για τρεις", δεν αποτελεί κύκλο τραγουδιών. Όλα τα τραγούδια μέσα σε αυτό το δίσκο, θα 'λεγα ότι ξεπήδησαν παρορμητικά. Με την πρώτη μου κιόλας επαφή με το στίχο, η μουσική τους βγήκε ενστικτωδώς και με μια πνοή. Το "Μη μου μιλάς", του Μ. Γκανά, εξελίσσεται πάνω σε έναν ασίγαστο και αδέκαστο μετρονόμο, με φόρα για μια καραμπόλα και την απότομη κατάληξη στη σιωπή, σχεδόν σαν διακοπή. Η γαλλική εκδοχή του "Ω μη με βλέπετε που κλαίω", της Μ. Πολυδούρη, είναι ουσιαστικά γέννημα της συνάντησης της δικής μου μελωδικής γραμμής με την Κορίνα Λεγάκη και τους μουσικούς απ...