Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η κατανάλωση αποτελεί, θέλοντας και μη, έναν σύγχρονο τρόπο με τον οποίο εκφραζόμαστε και επικοινωνούμε. Κατα-νοούμε όμως το πώς επηρεάζει τη ζωή μας και τη σχέση μας με τους άλλους; Γιατί ενώ η κατανάλωση υπόσχεται την ευτυχία, συχνά φέρνει προβλήματα και δυσαρέσκεια; Γιατί συνεχώς παρουσιάζονται καινούριες ανάγκες και η ικανοποίηση αναβάλλεται; Μήπως χρειάζεται να επανεκτιμήσουμε τις ανάγκες και τις προτεραιότητες μας, όχι για να ζήσουμε σαν ασκητές, αλλά για να κρατήσουμε την ευχαρίστηση και να αποφύγουμε τις παρενέργειες; Τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσου...

Οι ιστορίες που μας διηγείται ο Πέτρος Μπιρμπίλης σ' αυτό το βιβλίο είναι άλλοτε συναισθηματικές, άλλοτε ανέμελες, κι άλλοτε με μια δόση κυνισμού και καλύπτουν ένα φάσμα που κυμαίνεται από τις εκ βαθέων εξομολογήσεις και την αφήγηση καταστάσεων έως τις πιο κρυφές σκέψεις του. Ο κοινός άξονας που διαπερνά τις ιστορίες είναι μια διάθεση αποχαιρετισμού στην αθωότητα, που φαίνεται να διακατέχει τον συγγραφέα, καθώς η δεκαετία των σαράντα, στην οποία βρίσκεται, τον οδηγεί προς την ωριμότητα.

[...] Όσο διαβάζεις την ποίηση του Μοσχοβάκου τόσο ανακαλύπτεις τους κρυφούς χυμούς που τροφοδοτούσαν τόσα χρόνια το ποιητικό του ιδίωμα. Μιά ποίηση χαμηλών τόνων με καλυμμένες εξάρσεις, έντιμη, λιτή, συνεπής στο αίσθημά του, όχι στριφνή και συνήθως υπαινικτική. Παρότι ανήκει στη λεγόμενη γενιά του ΄70, όχι μόνο ηλικιακά, λίγο ακούμπησε -εύλογα δάνεια άλλωστε - στη νεωτερικότητα που κυριάρχησε στους ποιητές της γενιάς .Διαμορφώνει ένα δικό του τρόπο γραφής που δεν στηρίζεται στην εκζήτηση αλλά στην απλότητα, την καθαρότητα και στη βαθύτητα των σκέψεων που επεξεργάζεται π...

[...] Περιεκτικότητα και αλλεπάλληλα περάσματα από το συναίσθημα στην ορθολογική σκέψη αποτελούν τη βάση στην ποιητική έκφραση της Μαρίας Πατακιά. Αιφνιδιασμοί και ανατροπές σε λεξιλογικό και νοηματικό επίπεδο παραμερίζουν το υπερσυναισθηματικό στοιχείο και τις ρομαντικές εξάρσεις για να προσφέρουν χώρο σε καθετί απλό και απτό από τις αισθήσεις, συχνά στη σφαίρα μιας αβίαστης εκλογίκευσης των πραγμάτων. Δηλαδή, μιας εκλογίκευσης η οποία μάλιστα αντι-τάσσεται, ως έναν βαθμό, στην ίδια την ποιητικότητα της εκάστοτε επιλεχθείσας προς περιγραφή στιγμής, εικόνας ή οπτικής και α...

Το βιβλίο "Ζωή εκτός ωραρίου" του Γιάννη Πάσχου είναι μια ποιητική σύνθεση γεμάτη ανατροπές, καθώς μεταπηδά από τον ρεαλιστικό λόγο στον φανταστικό και από τον ρομαντισμό στην κυνικότητα. Η πρώτη ανάγνωση οδηγεί τον αναγνώστη σε ενσυναίσθηση και δίνει την απλότητα της γραφής υποκρύπτοντας, για τις επόμενες αναγνώσεις, την ερμητικότητα και την ιδιοτυπία των κρυφών νοημάτων, τόσο των ποιητικών κειμένων όσο και των αφηγημάτων. Ο Γιάννης Πάσχος μ' αυτές τις μικρές ποιητικές ιστορίες δημιουργεί τις προϋποθέσεις για «μία σχέση» ξεχωριστά με τον κάθε αναγνώστη, προσπαθώντας να πρ...

"Στίχοι καταλυτικοί, υπερβατικοί, με την αλήθειά τους ξεκάθαρη [...] Μεταξύ μοναχικότητας και συντροφικότητας, μεταξύ εσωτερικότητας και ιστορίας αναπτύσσεται η ποίηση της Σοφία Σακελλαρίου. Πυρπολεί με τον στίχο της τον ύπνο των ανθρώπων, αλλά κυρίως προσφέρει τρυφερότητα και θαλπωρή, εικόνες έρωτα και πράξεις ανθρωπιάς, παρηγοριά και ανακούφιση, μια απαλή οικειότητα ακόμη και ενώπιον του θανάτου. Του θανάτου που εμφανίζεται στα ποιήματα με σφοδρότητα και απόγνωση, που η ιστορική μνήμη και η προσωπική εμπειρία την έχουν φορτώσει. Καταγράφει με λόγο λιτό, κάποτε ωμό,...

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ Η αγάπη στα βάθη είναι ο τρόμος ελλοχεύοντας να αντικρίσεις το γυάλινο καταπέλτη να ραγίζει άπειροι βολβοί ματιών σιωπούν εκεί μέσα καμία ρωγμή καθόλου αίμα Στις σκοτεινές σπιλιάδες σώματα απείραχτα από αισθήσεις σκιάχτρα τυλιγμένα στη γνώση βυθίζονται ολονέν στα θεμέλια των νησιών ταξιδεύοντας χωρίς τριβές Όλο κολυμπώντας το χέρι μη βρίσκοντας τρυφερή παρειά απαλό δέρμα Είναι η αγάπη που τελειώνει εδώ πέρα

"Ένα μέρος του πίνακα ήταν κενό. Έσκυψε ο Ορφέας να διαβάσει τα ψιλά γράμματα που υπήρχανε στο σημείο εκείνο. Τα γράμματα ήτανε μικροσκοπικά και χρειάστηκε να πλησιάσει πολύ κοντά στον πίνακα για να τα δει. Και διάβασε· Ορφέας. Κι αυτοστιγμεί, χωρίς καν να το καταλάβει, απορροφήθηκε από τον μουσαμά και ήρθε να ζωγραφιστεί πλάι στα πουλιά και τα λουλούδια, ανάμεσα στα γαλάζια βουνά και την θάλασσα, εκεί όπου υπήρχε το κενό στον πίνακα, εκεί όπου έγραφε το όνομα του· Ορφέας. Ανώδυνα πέρασε στον πίνακα. Η Άννα κοίταξε τη ζωγραφιά και χαμογέλασε ευχαριστημένη. Το πρόσ...

Τι είναι μια Μίζεμπιλ; Είναι μια αίρεση, μια φυλή ή η μάστιγα των ακρίδων; Πάντως μια Μίζεμπιλ είναι η Αλμπέρτα, ο κύριος χαρακτήρας του μυθιστορήματος και η μάστιγα που την ταλαιπωρεί "από την αρχή μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία" είναι η αγάπη. Και αυτό επειδή η Αλμπέρτα αγαπάει τον Νάνταν, τον αστροφυσικό, του οποίου οι αρχές, σύμφωνα με τις οποίες ζει, φαίνεται να είναι το ίδιο καλά τακτοποιημένες όπως και οι σιδερωμένες του πιτζάμες. Μόνο που ο Νάνταν αποδεικύεται πιο συνετός, ακολουθώντας την ευθεία που έχει χαράξει. Πρόκειται για μια παλιά ιστορία. Ξεκινάει κάπου στη μέση...

ΕΡΓΑΤΡΙΑ Όσο διαρκεί το βουητό υπάρχεις επιστρέφεις και επιλέγεσαι μπαίνεις μέσα μου με την ορμή που το πρώτο σμήνος το σκάει απ' την κυψέλη. Θα καταργήσουμε τη βασίλισσα φαντασία προστάζεις θα πατάξουμε την εξέγερση των λεξιλάγνων κηφήνων οι εργάτριες και τα πράγματα διεκδικούν οριστικά την αυτοδιάθεση· τσίμπα με τώρα το κεντρί σου είναι προς ώρας μια επικράτηση.

Όσο για μένα, εγώ παγιδεύω την παρηγοριά όπως ο κυνηγός παγιδεύει το θήραμά του. Τραβώ παντού, όπου πιστεύω πως θα την αντιληφθώ μέσα στο δάσος. Συχνά δεν συναντώ παρά το κενό, μα, μια στις τόσες, κάποιο θήραμα πέφτει στα πόδια μου. Και, καθώς γνωρίζω ότι η παρηγοριά δεν διαρκεί παρά όσο το φύσημα του ανέμου στην κορυφή ενός δέντρου, βιάζομαι ν' αδράξω το σφάγιο. Τι έχω, λοιπόν, μέσα στα χέρια μου; Επειδή είμαι μόνος: μια γυναίκα αγαπημένη ή έναν σύντροφο στο ταξίδι της δυστυχίας. Επειδή είμαι δημιουργός: μια αψίδα λέξεων που το τέντωμά τους με κάνει να αισθάνομαι έντ...

"Υπάρχουν κάποια θέματα, κάποιες ερωτήσεις που δεν πρέπει να διατυπωθούν ποτέ. Θέματα που δεν πρέπει να θίγονται. Η Μαμά μου μού έμαθε να μη ρωτάω άχρηστα πράγματα. Της αρέσει πολύ όταν κάνω ερωτήσεις. Απλά δεν πρέπει να ρωτώ αυτά που τη διαλύουν. Όταν διαλύεται η Μαμά μου, πέφτει ανήμπορη. Δεν μπορεί να μας υπερασπιστεί. Δεν μπορεί να τους δώσει ένα καλό μάθημα. Τότε μπορούν να μας πιάσουν. "Είμαι σίγουρη πως τρέχουν ξοπίσω μας σαν κυνηγόσκυλα" λέει η Μαμά μου. Εκεί που λέμε, γλιτώσαμε απ' αυτούς, μας ξέχασαν... να τοι πάλι. Τις περιόδους που η Μαμά μου διαλύεται πρέ...

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ , ΓΕΝΙΚΑ Οι άνθρωποι, γενικά, Είναι παράδοξα όντα. Ξεφυσούν και νευριάζουν, Και διαμαρτύρονται και φωνάζουν, Και τσακώνονται Και πλακώνονται Και κατατρίβονται κι αναλώνονται Σε ένα σωρό μαλακίες, Κι όταν έρχεται η ώρα Του σοβαρού ζητήματος Ξαφνικά γαληνεύουν, ηρεμούν Και συμφωνούν Και συναινούν Να κάτσουν όμορφα κι ωραία Κι όλοι μαζί Να συντριβούν.

Η ιστορία είναι απλή: ένας νεαρός Γάλλος δημοσιογράφος, με ελληνική ρίζα από την πλευρά της μητέρας του, έρχεται στην Ελλάδα την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας. Γνωρίζει μια νεαρή κοπέλα με πνευματικά ενδιαφέροντα και προοδευτική πολιτική τοποθέτηση, κόρη εκδιωχθέντος καθηγητή του πανεπιστημίου. Θα την ερωτευτεί κεραυνοβόλα και μέσω αυτής θα γνωρίσει σημαντικούς ανθρώπους της πνευματικής ζωής της Αθήνας όπως τον Άγγελο Σικελιανό κ.ά. Θα την ακολουθήσει στην εξορία, στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, και αργότερα, όταν θα θεωρηθεί λεπρή (ενώ έχει προσβληθεί από φυματίωση), θα...

Αριστερόχειρη γυναίκα σημαίνει στην κυριολεξία αδέξια γυναίκα. Και η Μαριάννε, η ηρωίδα της νουβέλας του Χάντκε, ζώντας τη ζωή μιας μοντέρνας γυναίκας ως προς το ντεκόρ και συγχρόνως τη ζωή μιας παραδοσιακής γυναίκας μέσα στην επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, γίνεται η αριστερόχειρη, η αδέξια γυναίκα, μια γυναίκα που παίρνει ανεξήγητες αποφάσεις και επιτελεί ανεξήγητες κινήσεις. Ξαφνικά και χωρίς φανερή αιτία διώχνει τον άνδρα της, και προσπαθεί να ζήσει τον πρώτο ρόλο -ελλείψει δεύτερου. Μέσα στη μοναξιά της, χωρίς σύζυγο να τον φροντίζει και με παραμελημένο το παιδί της,...

Ο ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ ΣΤΟ ΒΟΛΟ Γύριζε στην πόλη σκεφτικός μετά από τόσα χρόνια άγνωστος στους κλειστούς αρχαίους δρόμους χορτασμένος εξορίες ξενητιές και δόξα Ρώτησε για το σπίτι του έψαξε απελπισμένα το κλειδί στο σπασμένο βυθό της γλάστρας άλλωστε κι οι φίλοι του έχουν σχεδόν χαθεί Μπήκε αργά στο καφενείο ζήτησε αψέντι και πικρό καφέ βούτηξε τα μυστικά πινέλα του στα σκοτεινά χρώματα που καίγαν το κεφάλι Κι εκεί κατά το σούρουπο στις βραδινές ερειπωμένες ράγες χαμένων τρένων αποχωρισμού τον άγγιξε ανάλαφρα η ταραχή μιας ανυποψίαστης αγάπης

Δεν αγαπώ πια. Ο τελευταίος που αγάπησα πνίγηκε σε κατακλυσμούς αγάπης. Ήταν κι αυτή η άστεγη μέρα, που δεν έλεγε να φύγει με τίποτα. Θαρρώ δεν είχε πού να πάει, ανάμεσα σε δυο Κυριακές στενό το πέρασμα, σπρώχνονται οι μέρες για να πιουν στο σιντριβάνι του χρόνου. Πίνουν νερό, μα δεν κοιτάνε το Θεό. Μπουχτίσανε φιλανθρωπία. ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ Εμείς οι απάτριδες πάνω σε κόκκινο χαλί βαλμένοι με τα σκονισμένα μας παπούτσια, με τα μαλλιά αφρόντιστα. Έτοιμοι για χειραψίες-ρυμουλκά. Τις εσωτερικές μας σκάλες ανεβοκατεβαί...

"Το έργο είναι η ζωή του δημιουργού" ήταν το περίφημο ρητό του Χένρι Τζέιμς. Ο ίδιος ήταν ένας "ορκισμένος εργένης" αποφασισμένος να κρατήσει τη ζωή του μακριά από τους περιορισμούς και τις υποχρεώσεις που δημιουργούνται από τον έγγαμο βίο και να αφοσιωθεί στην τέχνη του. Είχε ανάγκη να είναι ελεύθερος, να είναι εγωιστής - "εγωιστικά δοσμένος" στην τέχνη του. Ήταν πεπεισμένος πως οι ευθύνες μιας οικογένειας θα περιόριζαν τους φυσικούς και πνευματικούς ορίζοντές του. "Για να είναι πραγματικά μεγάλο ένα έργο τέχνης", έγραψε ο Χένρι Τζέιμς σε μια από τις πρώτες του κριτικέ...

Οι οικογενειακές εποποιίες, τα πολυσέλιδα μυθιστορήματα, με "τρεις γενιές γυναικών" (ή ακόμα χειρότερα με τρεις γυναίκες σε συχγρονία) δεν είναι το αγαπημένο μου είδος: μου φαίνεται υπερβολικά εύκολο να χτίσεις μια ιστορία μέσα από τρεις ή περισσότερους αφηγητές· επιπλέον, όλες αυτές οι ιστορίες μοιάζουν μεταξύ τους. Πατριαρχία/μητριαρχία, απελευθέρωση και επιπτώσεις αυτής. Η "δηλητηριώδης Βίβλος" της Barbara Kingsolver, που βρίσκεται αυτές τις μέρες δίπλα στο κρεβάτι μου, διαφέρει: Πρόκειται, πράγματι, για την ιστορία μιας οικογένειας και για τις "φωνές γυναικών" (πέντε) ·...

Ο παλαίμαχος Ιταλός διανοητής Τζοβάννι Σαρτόρι μας παραδίδει τριάντα σύντομα και απλά μαθήματα για τη δημοκρατία: Τι είναι "δήμος"; Τι είναι "λαός"; Ποια πολιτική ονομάζουμε ρεαλιστική και σε τι διαφέρει από τον κόσμο των ιδεών; Ποιος είναι ο ρόλος της ουτοπίας στη ζωή των πολιτών; Ο Τζοβάννι Σαρτόρι, πάντοτε μετριοπαθής και, την ίδια στιγμή, ανυποχώρητος στις ιδέες του, περιγράφει τις σύγχρονες ψευδαισθήσεις περί άμεσης δημοκρατίας, ισότητας και πολυπολιτισμικότητας. Ανάμεσα στα ζητήματα που θίγει είναι τα όρια της ελευθερίας, οι διαφορές (και οι ομοιότητες) μεταξύ δεξ...