Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η Αρετή Γκανίδου επιτυγχάνει τη συμμετοχή του αναγνώστη στο κατανυχτικό κλίμα των ποιημάτων της, παράγοντας τη γνήσια συγκίνηση του γοητευτικού και κατασταλλαγμένου ύφους. Ώριμες σπείρες ενδοσκόπησης κι εξομολόγησης ξετυλίγονται λυρικά μες στις μικρές πρόζες της ποιήτριας αλλά και στα στιχουργήματά της, γεννώντας συναισθήματα, ανασύροντας γνώριμες εικόνες, μεταδίδοντας δονήσεις ευαισθησίας. Δημήτρης Μουζάκης

"Η ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ": Ίσως να είναι και ποτάμι που απ' τη δύση πάει προς την ανατολή πέρα από τα τείχη και από κει χάνεται. Ένα από τα ποτάμια της ιστορίας. Από την κακόφημη περιοχή, περνώντας από τόσες πολλές εκκλησίες, εξαγνίζεται· γίνεται ίσως ένα ακόμη από εκείνα τα ποτάμια του Παραδείσου. Και όπως όλα τα ποτάμια της ιστορίας αφήνει τα ιζήματά του: μνημεία, ορατά τε και αόρατα. Αυτά, τα αόρατα κάποτε, που ξεκοίλιασε το μετρό αφού, όπως θέλει μία παλιά λατινική παροιμία, ο χρόνος είναι χαλαστής των πραγμάτων... Πριν από χρόνια, σε ψιλικατζίδικο της πλατειούλας στη Χώρα τ...

Δύο γυναίκες, δύο φίλοι, δύο φόνοι και μια αυτοκτονία στο κατώφλι της ελληνικής χρεοκοπίας, το καλοκαίρι του 2009. Ο Κώστας Ρωμανός είναι αποτυχημένος επαγγελματικά, μοιάζει σχεδόν ακίνητος. Δίνει την αίσθηση ενός κυνικού ατόμου, που δεν παρασύρεται. Αλλά τελικά μπλέκει χωρίς να το θέλει σε μια ιστορία διαπλοκής, έρωτα και μαύρου χρήματος. Δίπλα του κινούνται δύο γυναίκες. Η Όλγα, η γραμματέας του, και η Τζένη, η μοιραία γυναίκα της ιστορίας, μέλος της συμμορίας. Οι ερωτικές σχέσεις του τριγώνου, επικαλύπτονται από την κίνηση του χρήματος και του εγκλήματος. Ποιος κρύβεται...

Το βιβλίο αυτό του ιατροφιλόσοφου Νίκου Φωτιάδη με τίτλο "Ένας κύκλος κλείνει - Διάλογος με τον εαυτό μου" αξίζει να διαβαστεί ακριβώς διότι είναι φιλοσοφικό και μάλιστα πάρα πολύ άξιο και αντάξιο του τίμιου ονόματος της φιλοσοφίας. Εύστοχα ο Νίκος Φωτιάδης υποτιτλοφορεί το πόνημά του "Διάλογος με τον εαυτό μου" συστοιχώντας στην πεμπτουσία του φιλοσοφικού λόγου που είναι διαλογικός. Δεν πρόκειται για μονόλογο με τον εαυτό του, αλλά για διάλογο, επειδή ο Άλλος της συνομιλίας του αντικρούει το Εγώ του ομιλητή μας κι έτσι από τον αντίλογο προκύπτει ο διάλογος αντί για τον μον...

Ένας φιλόλογος της Μέσης Εκπαίδευσης, υπό την καθοδήγηση μιας μυστηριώδους κοπέλας που έρχεται από το παρελθόν, ανακαλύπτει μια απίστευτη λαθροχειρία στο παραδεδομένο κείμενο της ομηρικής "Οδύσσειας": Κατοπινοί ραψωδοί έχουν διαστρεβλώσει την ιστορία της αγαπημένης "ψυχοκόρης" της Πηνελόπης, της Μελανθώς, μιας από τις δούλες που απαγχονίστηκαν επειδή συνευρίσκονταν με τους μνηστήρες. Κινούμενη μεταξύ θρίλλερ και επιστημονικής ανακοίνωσης, η ιστορία αξιοποιεί τη νεοελληνική πολιτισμική εμπειρία / παράδοση για τη διασάφηση σκοτεινών πτυχών του ομηρικού κειμένου και παράλλη...

Μετριούνται οι αποστάσεις με τους βηματισμούς της σιωπής που τους σταματούν σποραδικά αμήχανες λέξεις, εκποιημένες, φρουροί στη στοά των ειδώλων όπου προβάρουν τη γύμνια τους οι αντικατοπτρισμοί. * Βηματιστές: Επιφορτισμένοι στον Μακεδονικό στρατό να μετρούν με βήματα τις αποστάσεις που διανύονταν. - Aπό την έκθεση Μ. Αλέξανδρος στο Λούβρο.

"... Κάθε φορά που πάεις να πείς πάει σώθηκε η ποίηση θα βγει κάποιος να σε διαψεύσει. Κάθε φορά που απελπίζεσαι θα βγει η ποίηση να σου θυμίσει ότι δεν απελπίστηκες αρκετά. Οταν ένας ποιητής σου θυμίζει κάτι που δεν ήξερες τότε εποίησε. Οταν σε κάνει να σταματήσεις και να σκεφτείς τότε ανακεφαλαιώνει τον κόσμο. Οταν ένας ποιητής σου επιτρέπει τότε εκείνος παραμένει όμηρος και εσύ ελευθερώνεσαι... Αυτά ανέγνωσα από τον Γιώργο Χριστοδουλίδη και έτσι τα γράφω". Δρ Νίκη Κατσαούνη, συγγραφέας, θεωρητικός της τέχνης

"Στίχοι καταλυτικοί, υπερβατικοί, με την αλήθειά τους ξεκάθαρη [...] Μεταξύ μοναχικότητας και συντροφικότητας, μεταξύ εσωτερικότητας και ιστορίας αναπτύσσεται η ποίηση της Σοφία Σακελλαρίου. Πυρπολεί με τον στίχο της τον ύπνο των ανθρώπων, αλλά κυρίως προσφέρει τρυφερότητα και θαλπωρή, εικόνες έρωτα και πράξεις ανθρωπιάς, παρηγοριά και ανακούφιση, μια απαλή οικειότητα ακόμη και ενώπιον του θανάτου. Του θανάτου που εμφανίζεται στα ποιήματα με σφοδρότητα και απόγνωση, που η ιστορική μνήμη και η προσωπική εμπειρία την έχουν φορτώσει. Καταγράφει με λόγο λιτό, κάποτε ωμό,...

Ένα οδοιπορικό των λέξεων στα άνυδρα τοπία του έρωτα, στην πικρή μνήμη του τόπου, στην ξενιτιά των ματαιώσεων και των ποικίλων ανατροπών. Το βλέμμα πέφτει αμείλικτο επάνω στη φθορά. Δεν της χαρίζεται, δε σπαταλιέται σε ανούσιους εξωραϊσμούς αλλά αποκαλύπτει και σχολιάζει τα κεκρυμμένα. Ποιήματα ποιητικής αναλαμβάνουν να οριοθετήσουν το πλαίσιο όπου κινούνται τα αδιέξοδα, καταδεικνύοντας τη δυνατότητα του στίχου κι άλλοτε την αδυναμία του να αποκρυσταλλώσει την βαθιά στιγμή. Ο έρωτας κι η έντασή του, μοτίβο που επανέρχεται, ευελπιστεί να εγκαταστήσει τη λάμψη του σώμ...

Ο ιδιαίτερα οξύς τόνος που ενίοτε μετατρέπεται σε φωνή, εκφράζοντας τον πανικό του "δραπέτη" και "διωκόμενου", είναι μόνο ένα και ίσως το πιο εμφανές χαρακτηριστικό στοιχείο της ποίησης του Χρήστου Γκέζου. Παρά το νεαρό της ηλικίας του ποιητή (γ. 1988) υπάρχουν συσσωρευ-μένα βιώματα από καταστάσεις ορίων ή από καταστάσεις που η φαντασία του τις έσπρωξε σε οριακό σημείο, για να αποδώσουν την επιθετική διάθεση που συνήθως έχει η επική σχέση ρήξης της νεανικής ύπαρξης με τον γύρω της κόσμο. Ένα υποβλητικό φυσικό περιβάλλον ως αρχαϊκή σκηνογραφία όπου όμως "ανεβαίνουν" εν είδ...

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΤΑΧΤΗ Με την ανάληψη των καθηκόντων είπε ως νέος διαχειριστής ν' αλλάξει το κλίμα τον ύπνο των ενοίκων να ταράξει κι ανάρτησε ένα ποίημα στα διερχόμενα βλέμματα "Κόκκιν' αχείλι εφίλησα κι έβαψε το δικό μου" Την άλλη μέρα μια όμορφη γυναίκα πυρπολούσε το ποίημα κι άφηνε πίσω της κόκκινη στάχτη Έκτοτε είναι αυτός που έχασε τον ύπνο του αναζητώντας τα χείλη της με δήθεν αδιάφορες ερωτήσεις και καθόδους τυχαίες στην είσοδο της πολυκατοικίας στον κήπο στον καυστήρα στο σκοτεινό υπόγειο της φοβερής λαχτάρας "Η γοητεία του Θανάση Μαρκόπο...

Από όλα τα θεατρικά έργα του μεγάλου Ελβετού συγγραφέα Μαξ Φρις (1911-1991) η "Ανδόρρα" θεωρείται το αριστούργημά του. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο με τεράστια επιτυχία. Στην Ελλάδα το έργο ανέβηκε μόνο μία φορά το 1962 από το Θέατρο Τέχνης. Ο Κάρολος Κουν έπαιξε το ρόλο του πατέρα. Ο Μαξ Φρις έγραψε την "Ανδόρρα" όταν ήταν πενήντα ετών, και ασχολείται σ' αυτό το έργο με ένα θέμα που επανέρχεται συχνά στα βιβλία του. Ο νεαρός Αντρί, από τον οποίο όλος ο κόσμος περιμένει να ζει και να συμπεριφέρεται σαν Εβραίος μια και ο πατέ...

Η Ελένη Ντούξη μοιάζει να "μπαίνει" στον χώρο της ποίησης "σαν έτοιμη από καιρό". Κουβαλώντας μνήμες από έναν άλλο κόσμο και συνδυάζοντάς τες οργανικά -και δραστικά ποιητικά- με βιώματα και εμπειρίες που "κατέκτησε" στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα, όπου ζει από το 1993. Η ποίησή της αποτελεί μία σημαντική κατάθεση ενός ανθρώπου που υποχρεώθηκε να συγκεράσει ετερόκλητες καταβολές και να κατανοήσει τη διαφορετικότητα αντιλήψεων και στάσεων ζωής. Ο λόγος της διαπερνάται από μια μόνιμη -όσο και γόνιμη- αγωνία έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά και από ήχους και απόηχους...

Στην "Παράλληλη μυθολογία" του, ο Χριστόφορος Θεοδώρου, πατώντας σε θέματα, ήρωες, μοτίβα της ελληνικής λογο-τεχνίας, συνομιλεί όχι μόνο με την κλασική παράδοση αλλά με άλλους ποιητές και λογοτέχνες. Στα δύο στιχουργικά επίπεδα του έργου του, έμμετρο ποίημα και ποιητικό σχόλιο, μεταστοιχειώνει τις διακειμενικές αναφορές του και τα ση-μεία εκκίνησης της έμπνευσης ώστε να στοιχειοθετήσει την παράλληλη αλλά και απολύτως προσωπική μυθολογία του. (Γ) ΝΗΠΕΝΘΕΣ ΠΟΤΟ Το σώμα έκρυβε φαρμάκι του σκορπιού που έχωσε η Εκάτη με γητειές. Ο μυελός το φίδι είναι του κορμιού που ξ...

Το Απεργοδρόμιο είναι ένα έργο επιστημονικής και κοινωνικής φαντασίας, στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα που είτε έγιναν είτε πρόκειται να συμβούν. Ένα σύνολο διακεκριμένων επιστημόνων, 29 κατασκευαστών πλυντηρίων, πολιτικών, χαρτοριχτρών, μέντιουμ, μάγων και άλλων συναφών επαγγελμάτων συνεργάστηκαν για να καταγράψουν και να διαδώσουν στις γενιές του μέλλοντος τη γέννηση και την εξέλιξη του φαινομένου του Απεργοδρομίου. Πρόκειται για ένα αλληγορικό επιστημονικό βιβλίο που στηρίζεται σε γεγονότα του μακρινού παρελθόντος όπως καταγράφηκαν από τους ιστορικούς και τη συλλογική...

Ο προβληματισμός κυριαρχεί στα ποιήματα της συλλογής, αφού αυτά κινούνται διαρκώς μεταξύ κυριολεξίας και αμφισημίας. Η διπλή ιδιότητα του ποιητικού λόγου ως λυτρωτική και ταυτόχρονα βασανιστική διαδικασία διατρέχει τη συλλογή, επενδύοντας άλλοτε την τραγική συνειδητοποίηση της θέσης του υποκειμένου και άλλοτε την ειρωνική, αυτοειρωνική και σαρκαστική ανατροπή της επιχειρούμενης εξομολόγησης. Συγκροτούνται έτσι ποιήματα βίαια και επιθετικά και ταυτόχρονα αυτοσαρκαστικά και εύθραυστα, ποιήματα που ισορροπούν επιδέξια ανάμεσα στην απόγνωση και την ειρωνεία, την αποδοχή μιας σχ...

ΕΙΠΕΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ Είπες, να δώσουν οι θεοί να υποχωρούμε με χάρη. Να είναι ο πυρήνας μας διαβρωτός, να ζήσουμε πολλούς ωραίους θανάτους. Να 'ναι η νύχτα σκοτεινή κι η μοναξιά πελώρια, γίγαντας να 'ναι, να μας κρατά στο χέρι της μικροσκοπικούς, σαν φύλλα βασιλικού, σαν πράσινα φιλιά. Να μας γλείφουν οι ενοχές, όπως οι θάλασσες τα βράχια, Κι εμείς εκεί, να στέκουμε ακίνητοι, μαγεμένοι. Να γίνουμε αστέρια που έκρυψαν τα σύννεφα, να ξύσουμε από πάνω μας κάθε χάδι που κρεμάστηκε ποτέ από τον λαιμό μας.

Το αντικείμενο της έρευνας και της ευαισθησίας της Σταυρούλας Τσούπρου είναι η συγκριτική επιστημολογική εντρύφηση στον χώρο τής μεταφρασεολογίας και των διακειμενικών ανασκαφών. Από τη μια, η σύγκριση λογοτεχνικών κειμένων, συγγραφέων, υφών, ειδών και μορφών αποδεικνύει το εύρος αλλά και την ευρηματικότητα του μελετητή και, από την άλλη, τον έλεγχο ενός ευρέος φάσματος λογοτεχνικής ύλης. Το φάσμα δεν διατρέχει μόνο το διάνυσμα από τον Παπαδιαμάντη στον Θ. Βαλτινό ή από τον Σαίξπηρ, τον Χέρμαν Μέλβιλ στον Αραγκόν, αλλά ελίσσεται ανάμεσα στην ηθογραφία, την υπερρεαλιστική...

Βρε ήρθε, έφτασε ο καιρός που θα ορθωθώ ακαριαία γδουπ ολόισια με τα δυο πόδια ανοιχτά κολοσσιαία -και από κάτω να περνούν περισπωμένα καραβάκια- Ωραία θα ιδωθώ, σταθώ, υψωθώ το στέρνο μεταξύ των δυο ηπείρων και η απόσταση δεν θα μετριέται μ' άλλο μέτρο από το τρανταχτό πελώριο βήμα μου στο κέντρο σας όπως λέμε: διάνα ή καρδιά λάμψε επειδή όλο σού έρχεται: καθισμένη -φθινόπωρο γαρ- με ζακέτα για να πιει σφιχτό καφεδάκι κουνώντας πού και πού τα πόδια είναι μικρόσωμη και φαντασιόπληκτη