Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η κυρα-Βαγγελιώ ("Τι δεν μας περιμένει ακόμα") σε μια τραυματική κάθοδό της από την επαρχία στην Αθήνα χαλάει σίγουρους δεσμούς και δημιουργεί νέες φιλίες. Ο Λάζαρος ("Διαφημίζοντας την αγάπη") απογοητεύεται από την υποσχετική γνωριμία του με έναν πνευματικό άνθρωπο και προσγειώνεται εκεί όπου το έδαφος είναι οικείο και προβλέψιμο. Στις "Καραμελίτσες" μια παλιά φιλική σχέση δοκιμάζεται στην προσπάθεια αναθέρμανσής της, επειδή κάποιες, όχι τελείως αβάσιμες υποψίες, ρίχνουν λάδι σε καυτά ερωτήματα από το παρελθόν. Στο "Όλα πληρωμένα" η σύντομη συνάντηση του ήρωα με μια άγνωσ...

Ο Πέτρος είναι ανάπηρος. Δε βρίσκει δουλειά. Δυσκολεύεται στις μετακινήσεις του. Ζει με ελάχιστα χρήματα. Ο φόβος της επιβίωσης τον οδηγεί σε μια πράξη απελπισίας. Το μυστικό του θαμμένο στον κήπο. Και τριγύρω ο σκύλος του γαβγίζει απειλητικά, ο ταχυδρόμος τον υποψιάζεται και η θεία Ελπινίκη του κάνει έξωση από το σπίτι. Η γνωριμία του με το Λουκά ανοίγει νέες προοπτικές, αλλά τελικά μόνο η φωνή της πεθαμένης μητέρας του θα φανερώσει την αλήθεια. Γιατί η μαμά δεν έλεγε ψέματα ποτέ.

Με τον τίτλο αυτό -"Το τέλος της μικρής μας πόλης"- πρωτοεκδόθηκε συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Χατζή στη Ρουμανία το 1953, από τον εκδοτικό οίκο "Νέα Ελλάδα". Περιείχε πέντε από τα επτά διηγήματα, δηλαδή τα εξής: "Ο Σιούλας ο ταμπάκος", "Σαμπεθάι Καμπιλής", "Η θεία μας η Αγγελική", "Η διαθήκη του καθηγητή", "Μαργαρίτα Περδικάρη". Τον Οκτώβριο του 1959 δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην "Επιθεώρηση Τέχνης" το διήγημα "Ο τάφος" και τον Φεβρουάριο του 1962, στο ίδιο περιοδικό, το διήγημα "Ο ντέτεκτιβ". Το 1963 και ενώ ο Χατζής βρίσκεται στην Ουγγαρία κυκλοφορεί η πρώτη πλήρης...

Η λιτανεία των στίχων παραπέμπει ευθέως σε μια ιεροπραξία, όπου το αποκαλυπτικό στοιχείο της μυσταγωγίας κυριαρχεί. Η λιτανεία αυτή αναπαριστά την πανανθρώπινη ιστορική πορεία έτσι όπως την έχει αποτυπώσει και συνεχίζει να την αποτυπώνει η ποίηση. Το κεντρικό αυτό θέμα υπηρετείται αποτελεσματικά τόσο από την μορφή της αφηγηματικής ροής όσο και από την κατάλληλη τελετουργική εκφορά του λόγου της Άννας Μανωλοπούλου. Η δράση τοποθετείται στους αίσχατους καιρούς, στο τέλος της Ιστορίας. Η καταστροφή που έχει προκαλέσει η θηριωδία της ανθρώπινης εξουσίας, όπου το μόνο ζωντανό στ...

Η Κατίνα Ζερβού γεννήθηκε το 1909 στον Άγιο Δημήτριο Μονεμβασίας, χωριό 500 κατοίκων. Εκεί μεγάλωσε, πήγε για μια μοναδική χρονιά στο σχολείο, έγινε μοδίστρα και παντρεύτηκε τον Χαράλαμπο Ζερβό, που είχε γεννηθεί στο γειτονικό Φοινίκι, αλλά ζούσε από χρόνια στον Πειραιά. Στον Πειραιά, από το 1934, αγοράζουν ένα φωτογραφείο, Φίλωνος 71, και μαθαίνουν και οι δύο την τέχνη του φωτογράφου. Η αγάπη τους για τη λακωνική γη παραμένει αμείωτη και εκεί ξαναγυρίζουν στη δεκαετία του '70 να συνεχίσουν την αγροτική ζωή, ίδια κι απαράλλακτη για κάποιες χιλιετίες, δραματικά και ραγδαία α...

[...] Η ανάγνωση των ποιημάτων του Φούκη με άφησε άφωνο. Ήμουν, εξάλλου, απροετοίμαστος για μια τέτοια ποίηση. Αυτός ο νέος, ανοιχτός, κεφάτος άνθρωπος, στην καθημερινή τριβή, έδειχνε ένα απροσδόκητα φιλοσοφημένο και βαθιά απελπισμένο ποιητικό πρόσωπο. Δεν μπορούσα να διακρίνω που ήταν το αληθινό του πρόσωπο και ποιο το προσωπείο. [...] Εκείνο που εκπλήσσει σ' αυτή την Λόγια ποίηση είναι η βαθιά επικοινωνία με δυο από τις ανεξάντλητες πηγές άντλησης συμβόλων και μοτίβων, την Γραφή και την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, θρησκεία και ποίηση. Δεν είναι εύκολη η ποίηση του Φούκη,...

Μέσα από τη ποίηση αυτή που το πρώτο τεύχος της εμφανίστηκε πέρισυ με τίτλο "Συντροφιά" και τούτο είναι μόνο το δεύτερο, ο κόσμος ανακαλύπτεται και εμφανίζεται σαν κάτι πολύ απλό και αισθητό όπως είναι τα πράγματα και τα φυσικά φαινόμενα και ταυτόχρονα σαν κάτι το μυστικό και αναζητήσιμο πνευματικά το οποίο βρίσκεται στο βάθος του βιώματος του. "Μια ποιητική που, μακριά από τον νεοελληνικό αρνητισμό και τη φιλολογία του τραύματος, σώζει τα φαινόμενα συντονίζοντας την ανάσα της με την ασύνορη πνοή του πλατύτερου κόσμου." (Γιάννης Πατίλης, περ. Πλανόδιο, Ιούνιος 2006) «Πλα...

Τι συμβαίνει άραγε σ' ένα ρολόι, σ' ένα βιβλίο, σ΄ ένα οποιοδήποτε αντικείμενο θαμμένο για ένα διάστημα στη γη; Ποια ακραία τεχνάσματα μπορεί να επινοήσει ένα δέντρο προκειμένου να πολλαπλασιαστεί; Τι μπορεί να νιώθει ένας σκύλος που χάνει τον αφέντη του ή μια καρέκλα που στέκεται στο ίδιο σημείο για χρόνια; Μα πιο ανεξιχνίαστος απ' όλα δεν είναι ο μηχανισμός της ανθρώπινης ψυχής; Πατώντας το όριο φανταστικού και πραγματικού, ξεκλειδώνοντας το αθέατο και τέμνοντας ακόμα και την πιο ασήμαντη επιφάνεια ο Χατζηγιαννίδης μας παρέχει ελευθερία κινήσεων και άπλα στη φαντασία. Ο...

Το βιβλίο αυτό περιέχει τον βασικό κορμό από το ιστορικό και φιλολογικό έργο του Δημήτρη Χατζή. Έργο στις παρυφές της λογοτεχνικής του δημιουργίας, που όμως αποτελεί υφάδι και δομικό στοιχείο της δημιουργίας αυτής. Ακολουθώντας τις δραματικές τύχες της ελληνικής αριστεράς, από την Κατοχή και τον Εμφύλιο μέχρι την εικοσιπενταετή του εξορία, ο Χατζής επεξεργάστηκε με όλες του τις δυνάμεις την υπέρβαση του διλήμματος: απελευθέρωση από το ορθόδοξο κομματικό δόγμα αφενός, διαμόρφωση μιας νέας συγκροτημένης και συλλογικής δημιουργικότητας αφετέρου. Στο μεταίχμιο αυτό, κεντρικό...

Το "Αντλιοστάσιο", στην περιοχή της Πύλου, χτίστηκε στη δεκαετία του '50 με σκοπό την αποξήρανση της λίμνης της Γιάλοβας και τη μετατροπή της σε καλλιεργήσιμη γη. Οι τρεις υπόγειες αντλητικές μηχανές του λειτούργησαν για μερικά χρόνια: έπαιρναν το νερό, "το άδραχναν, το στροβίλιζαν, το χτυπούσαν δυνατά, το κομμάτιαζαν, το ανύψωναν και, τελικά, το εκτόνωναν ατόφιο στη θάλασσα". Ωστόσο, το αρχικό πλάνο εγκαταλείφθηκε γύρω στο 1960, και κάποιοι ευφάνταστοι βιολόγοι και αρχιτέκτονες σκέφτηκαν να μετατρέψουν το μοναχικό κτίριο σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης. Εκεί που σκ...

Οι τριάντα τρεις ύμνοι που ονομάζονται "Ομηρικοί" είναι το τελευταίο σημαντικό έργο του κύκλου της επικής ποίησης. Ανεπιβεβαίωτη είναι η εποχή που γράφτηκαν και το πώς ή γιατί απαγγέλονταν. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν για τη λογοτεχνική τους αξία οι ύμνοι "στη Δήμητρα" και "στον Απόλλωνα" που περιλαμβάνονται στο βιβλίο σε μετάφραση, συνοδευόμενοι από δεκατέσσερις ζωγραφιές της Μαρίας Κοπανίτσα. Ο "Ύμνος στη Δήμητρα" διηγείται την αρπαγή της Περσεφόνης, το πένθος της Δήμητρας και πώς ξανάσμιξαν μάνα και κόρη. Πολλές λεπτομέρειες για τη λατρεία της θεάς, η νηστεία της, το ρόφη...

ΕΠΙΘΥΜΙΑ Η αγκαλιά της βροχής μουσκεύει τα δέντρα αλλά δεν ξέρουμε όταν τ' αγγίζουμε αν είναι δικοί τους χυμοί που ξεχείλισαν και τρέχουνε ή δικοί μας Τ' αγκαλιάζουμε όμως κι εμείς προσδοκώντας η υγρασία τους να περάσει στα χέρια μας να ποτίσει και το δικό μας κορμί κι από εκεί να κατέβει στα πόδια και σαν τους μυθικούς θεούς μαζί να ριζώσουμε στο χώμα.

Στα κύματα! Ένα μικρό σκαρί Στα κύματα! Κι η νύχτα φτάνει! Κανείς δε θα γυρίσει ένα σκαρί Στο κοντινότερο λιμάνι; Και λένε οι θαλασσινοί -για χτες- Όταν το δείλι θάμπωσε Νικήθηκε ένα μικρό σκαρί Και μες στα βάθη κύλησε. Και λένε οι άγγελοι -για χτες- Όταν η αυγή κοκκίνισε Ένα σκαρί -δαρμένο απ' το βοριά- Ζωντάνεψε -ξανάβαλε πανιά- Κι ολόχαρο -τράβηξε μπρος!

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών "Αρχή Ινδίκτου", "Divan", "Ποιήματα μιας άλλης εποχής" και "Τα από κήπων", γραμμένων από το 1967 ως το 2000. Η λέξη "divan" έχει περσική προέλευση και σημαίνει, εκτός των άλλων, "συλλογή λυρικών ποιημάτων ενός ποιητή". Από την Περσία του 10ου αιώνα μ.Χ., ο όρος επεκτάθηκε στους μυστικούς της Ανατολικής Μεσογείου και αργότερα στη Δύση (Γκαίτε). Η Κύπρος -"ένας τόπος όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη", έγραφε ο Σεφέρης το 1955- "συνορεύει με το αχανές", όπως διαβάζουμε στο μότο του καινούργιου βιβλίου της Νίκης Μαραγκού. Είναι φυσικ...