Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δέκα άνθρωποι ξεκινούν από την Αθήνα με προορισμό την Καππαδοκία. Για τον Αντώνη η Καππαδοκία είναι ο τόπος της φαντασίας από τα παραμύθια της γιαγιάς του. Για την Έμιλυ με το περιηγητικό πνεύμα είναι terra incognita. Για τη Λητώ ένας άγριος ερημικός τόπος. Για τον Αχμέτ τα παιδικά του χρόνια και η βίαιη διακοπή τους. Ακολουθεί η γυναίκα του Αγγελική. Και άλλα δυο ζευγάρια, οι γιατροί Αγησίλαος και Δήμητρα και οι έμποροι Διαμαντής και Χρυσούλα. Ο Γεράσιμος, καθηγητής πανεπιστημίου, είναι ο αρχηγός. Ρευστές ταυτότητες, ρευστές πατρίδες, ξενιτιά ατομική και συλλογική, περιπλά...

Ο Νικήτας Φλέσσας είναι ζωγράφος. Στη λογοτεχνία δηλώνει απλός αναγνώστης, που γράφει όπως θα ζωγράφιζε ένας ποιητής. Το 1989 δημοσιοποίησε και διένειμε σ' ένα κύκλο φίλων την πρώτη του ποιητική απόπειρα με τίτλο "Η ανάληψη των υδάτων", μια προσωπική εξομολόγηση-αναφορά στα σημάδια και τις ουλές του Εμφυλίου. Ενέδωσε λοιπόν στην ανάγκη να εκφραστεί με τη γραφή, όχι για να διηγηθεί μια ιστορία αλλά για να φωνάξει δυνατά, να "ξεφορτώσει" ένα μέρος απ' το θυμό, την οργή, την αγανάκτηση ή ακόμα και τον ενθουσιασμό του. Προσυπογράφοντας το γνωστό επίγραμμα του Σιμωνίδη (που ο...

Ο Νόρβιντ και ο Σοπέν, ο ποιητής και ο μουσικός, συναντήθηκαν και γνωρίστηκαν στο Παρίσι, στους κύκλους των Πολωνών εμιγκρέδων που βρήκαν εκεί μια δεύτερη, φιλόξενη πατρίδα. Ο θαυμασμός του Νόρβιντ για το μεγάλο συμπατριώτη του ήταν ανυπόκριτος. Του συμπαραστάθηκε στις τελευταίες του ώρες (1849) και, δεκατέσσερα χρόνια αργότερα (1863-1864), ανακαλεί εκείνες τις στιγμές, λίγο πριν από τη βαριά απώλεια, και συνθέτει, μέσα σε λίγες μέρες, αυτό το πολυεπίπεδο ποίημα, αφήνοντας να ξεσπάσει όλη η πίκρα για τη σκλαβωμένη του πατρίδα (από τα τέλη του 18ου αιώνα η Πολωνία ζούσε κάτω...

Ποιον περίμενε ο κόντες Διονύσιος Σολωμός στη Ζάκυνθο των σεισμών του 1953; Τι σχέση έχει μ' ένα μυστηριώδη ποδηλάτη; Πώς μια κλεμμένη σελίδα μπορεί να αναστατώσει την ήσυχη ζωή μιας κωμόπολης; Μπορεί ένας άνθρωπος στον καιρό μας να εμπιστεύεται τα ξωτικά; "Ο σκοτεινός κύριος του Βέρτεκοπ" είναι μια πορεία ζωής που εξελίσσεται σε τέσσερις διαφορετικές εποχές. Στα συντρίμμια της Ζακύνθου, ο Στάθης, φοιτητής ακόμα, συναντιέται με το έργο του Μεγάλου Ποιητή, που θα σημαδέψει την υπόλοιπη ζωή του. Στην ιλαροτραγική ατμόσφαιρα της Επταετίας, καθηγητής φιλολογίας πια, "ανακο...

Στον εγκλωβισμό της καθημερινότητας, της απλής στιγμής μέσα σε ποιητικές αλληλουχίες λέξεων και ρυθμών στοχεύει ο συγγραφέας Πέτρος Στεφανέας. Με μια ιδιαίτερη (φαινομενικά) αυτοματική γραφή δημιουργεί συνθετικά πάνω σε γνώριμες αντιποιητικές εικόνες, ήχους και λεπτομέρειες. Θηρεύει ανάσες προσωπικής δημιουργίας και απροσδόκητης ομορφιάς όπου και όταν δεν το περιμένεις. Νοσταλγεί υπόγεια, συγκινεί αθροίζοντας ό,τι διαφεύγει της προσοχής, μετεωρίζεται σε εγκεφαλικά οράματα και δεν διστάζει να μεταφράσει σε ρίγος ένα λογικό αξίωμα.

Η ζωή, η φύση, η τέχνη, και το είδωμά τους από τον άνθρωπο, είναι το κέντρο στη λογοτεχνία του Γιώργου Μπρουνιά. Με εικόνες που ανασύρονται από παλιά και σημερινά βάθη, στοχαστικά πλεγμένες σε αξιώματα και επινοήσεις, συλλαβίζεις πάλι από την αρχή, διαβάζοντας τα ποιήματα της συλλογής "Τέντα στον αέρα", το χώρο και το χρόνο, στα ελληνικά μας, μετά το 1950. "Η ζωή ως κούραση, ως πλήγματα, δεν παραβλέπεται, από κάτω όμως αναβλύζει μια μυστική πηγή φρεσκάδας, όχι ανίδεη, γιατί στο χαμόγελό της διακρίνει κανείς θαμπές κηλίδες αίματος." [...] ΧΕΙΡΑΨΙΑ Οι μέρες μου δ...

Γνωριμιές μας περιβάλλουν άπειρες, μοιάζει να λέει ο τίτλος - φιλία όμως μία υπάρχει. Η φιλία, ζωτικός ενδιάμεσος χώρος ανάμεσα στον έρωτα και στην πίστη, στα νεανικά χρόνια που άλλοτε δείχνουν κι άλλοτε κρύβουν αν θα γίνεις ο εαυτός σου ή κάποιος άλλος, είναι το κύριο μουσικό θέμα στο ιταλικά γραμμένο κείμενο αυτό του ποιητή Γιώργου Σαραντάρη, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε ελληνική μετάφραση από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο. Στην Μπολόνια, με το αρχαιότερο Πανεπιστήμιο της Ευρώπης, το βαρύ κλίμα και τους θαλερούς κήπους, έζησε τα παιδικά και φοιτητικά του χρόνια ο Γιώργο...

Η παλιά Λευκωσία -όπως πολλές πόλεις με παρελθόν- έχει μια ατμόσφαιρα πυκνή, γοητευτική και πνιγηρή συνάμα, μια ατμόσφαιρα που σίγουρα γεννά την επιθυμία στον επισκέπτη να την περπατήσει ξανά και ξανά. Τι βρίσκει, όμως, άραγε ένας φαντάρος σ’ αυτή την πόλη; Τα μεσημέρια των εξόδων του τα περνάει προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει χνάρια παλιά, καθρεφτίζοντας την ίδια στιγμή σε αυτά τα χνάρια τα δικά του "φανταρικά" συναισθήματα... Το λεύκωμα με τίτλο "Στην παλιά Λευκωσία... με τη ματιά ενός φαντάρου" σίγουρα δεν αποτελεί ιστορική καταγραφή ούτε επιστημονική περιήγηση. Εγε...

This collective volume includes the texts: - Lila Antonopoulou, "Foreword" - Lila Antonopoulou, "Comprehending the World: The Life and Work of Eric Hobsbawm" - Aldo Agosti, "Itinerari di marxismo nel mondo non Europeo" - Alekos Alavanos, ""Real Human Beings and the Barbarians": A Brief Study on Herodotus' Views on the Language of 'Us' and the 'Other'" - Helene Antoniadis-Bibicou, "Temoignage" - Spiros I. Asdrachas, "Questions d'histoire, questions de sources" - Zacharias Demathas, "Capitalistic Development and Land Ownership: The Impact of Small-Scale Land Ownership...

Όλα ξεκίνησαν από ένα ορειχάλκινο κεφάλι ελληνιστικό που παριστάνει το θεό Ύπνο και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Σ' αυτό το απόμακρο σύμβολο θέλησε να δώσει σημερινή υπόσταση η Ευφροσύνη Δοξιάδη με τη ζωγραφική της, δημιουργώντας, με αφορμή γνωστά κλασικά ή ρωμαϊκά αγάλματα, εννέα απεικονίσεις του Ύπνου σε σύγχρονα φυσικά περιβάλλοντα αλλά με μια ακόμα αναφορά στην αρχαιότητα: τη χρήση της τετραχρωμίας όπως την αντιλαμβάνονταν τότε, με το μαύρο, το άσπρο, την ώχρα και το χοντροκόκκινο να γεννούν άπειρα άλλα χρώματα ταιριαστά με το ανθρώπινο σώμα και το μεσογειακό τοπίο....

στο κορίτσι της 19ης Αυγούστου Η Αλεξάνδρα Σιμωτά, καθηγήτρια ελληνικής φιλολογίας, είχε εφτά χρόνια στη Σκάλα, μια ήσυχη κωμόπολη το χειμώνα, στα νότια του νησιού. Βρέθηκε εκεί, ως νεοδιοριζόμενη εκπαιδευτικός, γεμάτη ενθουσιασμό και με τη λαχτάρα της μεταλαμπάδευσης των αρχαίων γραμμάτων. Γρήγορα όμως απογοητεύτηκε όταν κατάλαβε πως οι μαθητές της άλλα είχαν στο νου. Η γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση ήταν το μοναδικό τους μέλημα. Άλλωστε, σ' έναν τουριστικό τόπο, οι νέοι δε χρειάζονταν και πολλές γνώσεις. [...] (από το κείμενο του βιβλίου)

Μια μελέτη που διασώζει την ιστορία και την ατμόσφαιρα της λαμπρής σταδιοδρομίας του σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (Κέρκυρα 1884 - Παρίσι 1930) στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, για δώδεκα χρόνια, σε μια εποχή μεγάλης άνθησης του Ιδρύματος αυτού τόσο σε κλασικές παραστάσεις όσο και σε ανεβάσματα πρωτοποριακών έργων όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος των Πωλ Κλωντέλ, Νταριούς Μιγιώ και Ζαν Λουί Μπαρώ. Ο Έλληνας "μάγος της σκηνής" συνέβαλε με τη λεπτότητα του σχεδίου, το χρωματικό πλούτο και την ανεξάντλητη φαντασία του στη θριαμβική ακμή της Όπερας του Βερολίνου όσο κράτησε η Δημοκ...

Τα ποιήματα της Δάφνης Νικήτα απηχούν την υπερσύγχρονη τάση της ενοποίησης των τεχνών, είναι ποιήματα εικαστικά, αρχιτεκτονικά, μουσικά, κινηματογραφικά και φωτογραφικά. Χωρίς να προδίδουν άμεσα το μυστικό τους, ωστόσο είναι ποιήματα μιλητά, μπορείς να τα πεις και να τα ξαναπείς όπως γινόταν και με τα παλιά ποιήματα. ("Το Ροδακιό") [Μικρό δείγμα γραφής:] ΤΟ ΒΡΟΧΕΡΟ ΒΑΓΟΝΙ Βρέχει καθώς το ξύλινο βαγόνι χαράζει τις γραμμές Από το ανοιχτό παράθυρο σε βλέπω να κρεμάς κλωστές από τον ουρανό και στην άκρη τους το χαμόγελό σου. ΣΑΝ ΑΓΚΑΘΙ Χωρίς εσένα μ...

Στα εφτά χρόνια της δικτατορίας, που οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει - άλλοι γιατί λείπαμε και άλλοι γιατί δεν πάθαμε -, Έλληνες πολίτες από όλες τις κοινωνικές τάξεις υπόφεραν και κινδύνεψαν από τη βία και την παράλογη βαναυσότητα. Ανάμεσα σ' αυτούς και ο εντεταλμένος υφηγητής, τότε, στο τμήμα Κλασικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δ. Ν. Μαρωνίτης. Καθόλου δεν κάθισε φρόνιμος σε όλη τη διάρκεια της επταετίας, με αποτέλεσμα συχνά να φιλοξενείται στα κρατητήρια της συμπρωτεύουσας και της Αθήνας. Ο "Τελευταίος Σταθμός" αυτής της διαδρομής ήταν η σύλλ...

Ο Αλέξης Ακριθάκης, "ένας ονειροπόλος που απορεί για την υφή του κόσμου και καθρεφτίζει την απορία του αυτή στην αυτόματη σχεδόν ζωγραφική πράξη", κατά τον Χρήστο Μ. Ιωακειμίδη, αντίκρισε, όπως μας περιγράφει ο Κώστας Ταχτσής, ένα πρωί του '67 απ' το μπαλκόνι του το φρικτό θέαμα: "Στη γωνία του δρόμου ήταν ένα τανκ, οι εργαζόμενοι κατηφόριζαν με τα πόδια, σαν κουρδισμένοι, προς το κέντρο της πόλης, και στο αντικρινό περίπτερο δεν ήταν κρεμασμένες οι πρωινές εφημερίδες. Τον κοίταξα: και τα δικά του μάτια ήταν βουρκωμένα." Λίγο αργότερα έφυγε, πήγε στο Βερολίνο, όπως έφυγαν κ...