Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γυναίκες. Ορατές και αόρατες πτυχές της ζωής τους. Αληθινές ιστορίες από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα. Ρόλοι, βιώματα, επιλογές, ηλικίες. Γυναίκες δυνατές που πάλεψαν και γύρεψαν, πήραν κι έδωσαν, κυρίως έδωσαν αγάπη.

Γνωριμιές μας περιβάλλουν άπειρες, μοιάζει να λέει ο τίτλος - φιλία όμως μία υπάρχει. Η φιλία, ζωτικός ενδιάμεσος χώρος ανάμεσα στον έρωτα και στην πίστη, στα νεανικά χρόνια που άλλοτε δείχνουν κι άλλοτε κρύβουν αν θα γίνεις ο εαυτός σου ή κάποιος άλλος, είναι το κύριο μουσικό θέμα στο ιταλικά γραμμένο κείμενο αυτό του ποιητή Γιώργου Σαραντάρη, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε ελληνική μετάφραση από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο. Στην Μπολόνια, με το αρχαιότερο Πανεπιστήμιο της Ευρώπης, το βαρύ κλίμα και τους θαλερούς κήπους, έζησε τα παιδικά και φοιτητικά του χρόνια ο Γιώργο...

Ένας νέος φανατικός για γράμματα, γεννημένος στο Βόλο το 1979, έφερε το 2007 τα ποιήματά του στον εκδοτικό οίκο και άντεξε την πενταετία που κύλησε μέχρι να εκδοθούν. Ποιήματα που κατορθώνουν μέσα από δρόμους φαινομενικά πατημένους (όπως η σεβαστική στάση του Οδυσσέα Ελύτη προς το φίλο του καπετάνιο-ποιητή Δ. Ι. Αντωνίου, ο εξωτισμός του Καββαδία, ο μοντερνισμός του Σεφέρη) να χαρτογραφήσουν μια εσωτερική περιπέτεια στον αντίποδα του λυρισμού. Οι γνωστοί κύβοι που συνθέτουν τη θεματολογία και την ψυχολογία της Γενιάς του '30 αναδομούνται και ανατοποθετούνται, οι λέξεις είνα...

Ο Νικήτας Φλέσσας είναι ζωγράφος. Στη λογοτεχνία δηλώνει απλός αναγνώστης, που γράφει όπως θα ζωγράφιζε ένας ποιητής. Το 1989 δημοσιοποίησε και διένειμε σ' ένα κύκλο φίλων την πρώτη του ποιητική απόπειρα με τίτλο "Η ανάληψη των υδάτων", μια προσωπική εξομολόγηση-αναφορά στα σημάδια και τις ουλές του Εμφυλίου. Ενέδωσε λοιπόν στην ανάγκη να εκφραστεί με τη γραφή, όχι για να διηγηθεί μια ιστορία αλλά για να φωνάξει δυνατά, να "ξεφορτώσει" ένα μέρος απ' το θυμό, την οργή, την αγανάκτηση ή ακόμα και τον ενθουσιασμό του. Προσυπογράφοντας το γνωστό επίγραμμα του Σιμωνίδη (που ο...

"Όταν διαβάζω τις παράταιρες των τάφων ημερομηνίες -κάποιοι που πέθαναν χτες, και κάποιοι εξακόσια χρόνια πίσω- μελετώ εκείνη τη μεγάλη μέρα όποτε όλοι μας θα είμαστε συγκαιρινοί και θα κάνουμε μαζί την εμφάνισή μας". Joseph Addison, "The tombs in Westminster Abbey" (προμετωπίδα του μυθιστορήματος)

Στον πεζόδρομο της οδού Βάτσι πουλάνε γατοπόδαρα. Χοντροί πλανόδιοι, ανακατεύονται με τους τουρίστες στο παζάρι. Ένα παζάρι στήνεται σε κάθε γωνιά της πόλης. Έξω από τις εκκλησίες μπορείς να αγοράσεις λαβωμένα ζώα ή ό,τι απέμεινε από αυτά. Το κομμένο πόδι του ελαφιού, την ουρά ενός σκύλου, την πατούσα μιας κεραμιδόγατας, περασμένη σε μπρελόκ για τα κλειδιά. Κοιτάζω αυτά τα ίχνη ζωής με λύπη. Ήθελα πάντα ένα ζωάκι να χαϊδεύω, μα το 'θελα ολόκληρο, όχι σε κομμάτια. [...] (από το διήγημα: "Το πόδι της γάτας") Περιέχονται τα διηγήματα: - Το πόδι της γάτας - Ray & Μελ...

Ποιον περίμενε ο κόντες Διονύσιος Σολωμός στη Ζάκυνθο των σεισμών του 1953; Τι σχέση έχει μ' ένα μυστηριώδη ποδηλάτη; Πώς μια κλεμμένη σελίδα μπορεί να αναστατώσει την ήσυχη ζωή μιας κωμόπολης; Μπορεί ένας άνθρωπος στον καιρό μας να εμπιστεύεται τα ξωτικά; "Ο σκοτεινός κύριος του Βέρτεκοπ" είναι μια πορεία ζωής που εξελίσσεται σε τέσσερις διαφορετικές εποχές. Στα συντρίμμια της Ζακύνθου, ο Στάθης, φοιτητής ακόμα, συναντιέται με το έργο του Μεγάλου Ποιητή, που θα σημαδέψει την υπόλοιπη ζωή του. Στην ιλαροτραγική ατμόσφαιρα της Επταετίας, καθηγητής φιλολογίας πια, "ανακο...

Μια μελέτη που διασώζει την ιστορία και την ατμόσφαιρα της λαμπρής σταδιοδρομίας του σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (Κέρκυρα 1884 - Παρίσι 1930) στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, για δώδεκα χρόνια, σε μια εποχή μεγάλης άνθησης του Ιδρύματος αυτού τόσο σε κλασικές παραστάσεις όσο και σε ανεβάσματα πρωτοποριακών έργων όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος των Πωλ Κλωντέλ, Νταριούς Μιγιώ και Ζαν Λουί Μπαρώ. Ο Έλληνας "μάγος της σκηνής" συνέβαλε με τη λεπτότητα του σχεδίου, το χρωματικό πλούτο και την ανεξάντλητη φαντασία του στη θριαμβική ακμή της Όπερας του Βερολίνου όσο κράτησε η Δημοκ...

Μια γαζέλα τοσηδά ξεστράτισε Στου χωρού μας τα λημέρια παραστράτισε Μια μικρή αγαπητικιά χώρισε απ'τον καλό της Μ' αναφιλητά πικρά μέρα νύχτα κλαίει. Δική μου να την κάνω θέλησα, μα δεν μπόρεσα Να την πιάσω πάσχισα, μα δεν το κατόρθωσα Στ' αλάνικο μπουλούκι μας τη μπεμπέκα ετούτη Να τηνε τυλίξω θλιβερά ξαστόχησα. Τι μαργιόλα, Θε μου, τι τσακίστρα Απ' τα κορφολέμονά σου που λιμπίστηκα Γιατρικό σκαρφίσου, αχ, βρε μαυρομάτα Την πληγή στα στήθια μου κόπιασε να γιάνεις.

I Γιατί ο αγώνας να φτάσουμε την αλήθεια μας αφαιρεί τον οίκτο μας, και ο αγώνας να ξεπεράσουμε τα πάθη μας τον ξαναστήνει στα πόδια του; II Το εθνικό αίσθημα θα μπορούσε να αναζωπυρωθεί, αν ένας άνθρωπος με γερή μόρφωση -ανίσως καθολικός, θα έπρεπε να είχε μορφωθεί έξω από την Ιρλανδία- μάζευε γύρω του μια χούφτα ανθρώπους σαν κι αυτόν και ίδρυε μια καινούρια εφημερίδα Το Έθνος, απαγορεύοντάς της όλες τις προσωπικές επιθέσεις, όλα τα επιχειρήματα που προϋποθέτουν ένα χυδαίο κίνητρο στον αντίπαλο, και διαλέγοντας για εθνική της πολιτική, όχι ό,τι αφηρημένα φαντάζει πιο...

Το πλοίο έριχνε άγκυρα, ξημέρωνε, το νησί αχνόφεγγε. Δε διέκρινα καλά τις γραμμές του τοπίου, μάλλον δεν τις αναγνώριζα, σαν πιο χτισμένη μου φαινόταν η πόλη, πιο εκτεταμένος ο ιστός της. Ακόμα και το φόντο πίσω και πάνω από τα όριά της, τις μαλακές πλαγιές του Δίκαιου, περισσότερο τις μάντευα παρά τις έβλεπα. Οι μόνες πραγματικά γνώριμες ήταν οι επάλξεις του κάστρου των Ιπποτών κατά μήκος του βραχίονα του παλιού λιμανιού και που καταλήγουν στη σύγχρονη αποβάθρα, εδώ που αγκυροβολούσαμε. Άλλωστε εντυπωμένη σαφή εικόνα του νησιού από καράβι δεν είχα, μου άρκεσε μια γρήγορη μ...

Όπως η γάτα απιθώνει τ' ακέφαλο ποντίκι στο κατώφλι κι οπτασιάζεταικανείς ότι έρημος πλαγιάζει καταγής όπως αυτιάζεται τις ρίζες να γεφυρώνουνε την άβυσσο και να χιμούν επάνω τουσαν Άρπυιες φονικές.

Ο ελληνισμός είναι πολιτισμική υπερδύναμη. Στη διάρκεια ενός μόνον αιώνα ανέδειξε τουλάχιστον επτά μείζονες ποιητές: Παλαμά, Σεφέρη, Σικελιανό, Ρίτσο, Ελύτη, Βάρναλη, Καβάφη. Καβάφη; Συγκαταλέγεται στους μείζονες δικαίως ή είναι υπερεκτιμημένος, όπως υποστηρίζει ο Κώστας Κουτσουρέλης στο δοκίμιό του; Προσωπικά, θεωρώ ότι όχι μόνο δικαίως συγκαταλέγεται, αλλά, παρά ταύτα, είναι και υποτιμημένος. Χάρις σε ένα υποβόσκον ταλέντο και στην επίμονη επεξεργασία του, από ασχημόπαπο μετατρέπεται σε κύκνο της ποιήσεως. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα πρωτότυπα εισάγοντας στην ελληνική ποίησ...

Ρόχθος κυμάτων που σκαρφαλώνει ως τους λόφους- πουνέντες Τετράφυλλες θαλασσινές βιολέτες Βοριάς βροχάρης Αλιφόνια Φιορέτες [...] "Ντελλαγράτσια" τιτλοφορεί το ποιητικό βιβλίο της η Διονυσία Ανδριτσάνου, εμπνευσμένο από τα εφηβικά της χρόνια στη Σύρο, τόπο καταγωγής της μητέρας της. Το βιβλίο κοσμεί ο πίνακας της Ευαγγελίας X. Χρυσανθακοπούλου "H θέα από το σπίτι", Ντελλαγράτσια, 1923.