Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι συμβαίνει άραγε σ' ένα ρολόι, σ' ένα βιβλίο, σ΄ ένα οποιοδήποτε αντικείμενο θαμμένο για ένα διάστημα στη γη; Ποια ακραία τεχνάσματα μπορεί να επινοήσει ένα δέντρο προκειμένου να πολλαπλασιαστεί; Τι μπορεί να νιώθει ένας σκύλος που χάνει τον αφέντη του ή μια καρέκλα που στέκεται στο ίδιο σημείο για χρόνια; Μα πιο ανεξιχνίαστος απ' όλα δεν είναι ο μηχανισμός της ανθρώπινης ψυχής; Πατώντας το όριο φανταστικού και πραγματικού, ξεκλειδώνοντας το αθέατο και τέμνοντας ακόμα και την πιο ασήμαντη επιφάνεια ο Χατζηγιαννίδης μας παρέχει ελευθερία κινήσεων και άπλα στη φαντασία. Ο...

Μέσα από τη ποίηση αυτή που το πρώτο τεύχος της εμφανίστηκε πέρισυ με τίτλο "Συντροφιά" και τούτο είναι μόνο το δεύτερο, ο κόσμος ανακαλύπτεται και εμφανίζεται σαν κάτι πολύ απλό και αισθητό όπως είναι τα πράγματα και τα φυσικά φαινόμενα και ταυτόχρονα σαν κάτι το μυστικό και αναζητήσιμο πνευματικά το οποίο βρίσκεται στο βάθος του βιώματος του. "Μια ποιητική που, μακριά από τον νεοελληνικό αρνητισμό και τη φιλολογία του τραύματος, σώζει τα φαινόμενα συντονίζοντας την ανάσα της με την ασύνορη πνοή του πλατύτερου κόσμου." (Γιάννης Πατίλης, περ. Πλανόδιο, Ιούνιος 2006) «Πλα...

Η Κατίνα Ζερβού γεννήθηκε το 1909 στον Άγιο Δημήτριο Μονεμβασίας, χωριό 500 κατοίκων. Εκεί μεγάλωσε, πήγε για μια μοναδική χρονιά στο σχολείο, έγινε μοδίστρα και παντρεύτηκε τον Χαράλαμπο Ζερβό, που είχε γεννηθεί στο γειτονικό Φοινίκι, αλλά ζούσε από χρόνια στον Πειραιά. Στον Πειραιά, από το 1934, αγοράζουν ένα φωτογραφείο, Φίλωνος 71, και μαθαίνουν και οι δύο την τέχνη του φωτογράφου. Η αγάπη τους για τη λακωνική γη παραμένει αμείωτη και εκεί ξαναγυρίζουν στη δεκαετία του '70 να συνεχίσουν την αγροτική ζωή, ίδια κι απαράλλακτη για κάποιες χιλιετίες, δραματικά και ραγδαία α...

[...] Η ανάγνωση των ποιημάτων του Φούκη με άφησε άφωνο. Ήμουν, εξάλλου, απροετοίμαστος για μια τέτοια ποίηση. Αυτός ο νέος, ανοιχτός, κεφάτος άνθρωπος, στην καθημερινή τριβή, έδειχνε ένα απροσδόκητα φιλοσοφημένο και βαθιά απελπισμένο ποιητικό πρόσωπο. Δεν μπορούσα να διακρίνω που ήταν το αληθινό του πρόσωπο και ποιο το προσωπείο. [...] Εκείνο που εκπλήσσει σ' αυτή την Λόγια ποίηση είναι η βαθιά επικοινωνία με δυο από τις ανεξάντλητες πηγές άντλησης συμβόλων και μοτίβων, την Γραφή και την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, θρησκεία και ποίηση. Δεν είναι εύκολη η ποίηση του Φούκη,...

Η λιτανεία των στίχων παραπέμπει ευθέως σε μια ιεροπραξία, όπου το αποκαλυπτικό στοιχείο της μυσταγωγίας κυριαρχεί. Η λιτανεία αυτή αναπαριστά την πανανθρώπινη ιστορική πορεία έτσι όπως την έχει αποτυπώσει και συνεχίζει να την αποτυπώνει η ποίηση. Το κεντρικό αυτό θέμα υπηρετείται αποτελεσματικά τόσο από την μορφή της αφηγηματικής ροής όσο και από την κατάλληλη τελετουργική εκφορά του λόγου της Άννας Μανωλοπούλου. Η δράση τοποθετείται στους αίσχατους καιρούς, στο τέλος της Ιστορίας. Η καταστροφή που έχει προκαλέσει η θηριωδία της ανθρώπινης εξουσίας, όπου το μόνο ζωντανό στ...

Με τον τίτλο αυτό -"Το τέλος της μικρής μας πόλης"- πρωτοεκδόθηκε συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Χατζή στη Ρουμανία το 1953, από τον εκδοτικό οίκο "Νέα Ελλάδα". Περιείχε πέντε από τα επτά διηγήματα, δηλαδή τα εξής: "Ο Σιούλας ο ταμπάκος", "Σαμπεθάι Καμπιλής", "Η θεία μας η Αγγελική", "Η διαθήκη του καθηγητή", "Μαργαρίτα Περδικάρη". Τον Οκτώβριο του 1959 δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην "Επιθεώρηση Τέχνης" το διήγημα "Ο τάφος" και τον Φεβρουάριο του 1962, στο ίδιο περιοδικό, το διήγημα "Ο ντέτεκτιβ". Το 1963 και ενώ ο Χατζής βρίσκεται στην Ουγγαρία κυκλοφορεί η πρώτη πλήρης...

Στα εφτά χρόνια της δικτατορίας, που οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει - άλλοι γιατί λείπαμε και άλλοι γιατί δεν πάθαμε -, Έλληνες πολίτες από όλες τις κοινωνικές τάξεις υπόφεραν και κινδύνεψαν από τη βία και την παράλογη βαναυσότητα. Ανάμεσα σ' αυτούς και ο εντεταλμένος υφηγητής, τότε, στο τμήμα Κλασικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δ. Ν. Μαρωνίτης. Καθόλου δεν κάθισε φρόνιμος σε όλη τη διάρκεια της επταετίας, με αποτέλεσμα συχνά να φιλοξενείται στα κρατητήρια της συμπρωτεύουσας και της Αθήνας. Ο "Τελευταίος Σταθμός" αυτής της διαδρομής ήταν η σύλλ...

Ο Αλέξης Ακριθάκης, "ένας ονειροπόλος που απορεί για την υφή του κόσμου και καθρεφτίζει την απορία του αυτή στην αυτόματη σχεδόν ζωγραφική πράξη", κατά τον Χρήστο Μ. Ιωακειμίδη, αντίκρισε, όπως μας περιγράφει ο Κώστας Ταχτσής, ένα πρωί του '67 απ' το μπαλκόνι του το φρικτό θέαμα: "Στη γωνία του δρόμου ήταν ένα τανκ, οι εργαζόμενοι κατηφόριζαν με τα πόδια, σαν κουρδισμένοι, προς το κέντρο της πόλης, και στο αντικρινό περίπτερο δεν ήταν κρεμασμένες οι πρωινές εφημερίδες. Τον κοίταξα: και τα δικά του μάτια ήταν βουρκωμένα." Λίγο αργότερα έφυγε, πήγε στο Βερολίνο, όπως έφυγαν κ...

Η κυρα-Βαγγελιώ ("Τι δεν μας περιμένει ακόμα") σε μια τραυματική κάθοδό της από την επαρχία στην Αθήνα χαλάει σίγουρους δεσμούς και δημιουργεί νέες φιλίες. Ο Λάζαρος ("Διαφημίζοντας την αγάπη") απογοητεύεται από την υποσχετική γνωριμία του με έναν πνευματικό άνθρωπο και προσγειώνεται εκεί όπου το έδαφος είναι οικείο και προβλέψιμο. Στις "Καραμελίτσες" μια παλιά φιλική σχέση δοκιμάζεται στην προσπάθεια αναθέρμανσής της, επειδή κάποιες, όχι τελείως αβάσιμες υποψίες, ρίχνουν λάδι σε καυτά ερωτήματα από το παρελθόν. Στο "Όλα πληρωμένα" η σύντομη συνάντηση του ήρωα με μια άγνωσ...

Ο Πέτρος είναι ανάπηρος. Δε βρίσκει δουλειά. Δυσκολεύεται στις μετακινήσεις του. Ζει με ελάχιστα χρήματα. Ο φόβος της επιβίωσης τον οδηγεί σε μια πράξη απελπισίας. Το μυστικό του θαμμένο στον κήπο. Και τριγύρω ο σκύλος του γαβγίζει απειλητικά, ο ταχυδρόμος τον υποψιάζεται και η θεία Ελπινίκη του κάνει έξωση από το σπίτι. Η γνωριμία του με το Λουκά ανοίγει νέες προοπτικές, αλλά τελικά μόνο η φωνή της πεθαμένης μητέρας του θα φανερώσει την αλήθεια. Γιατί η μαμά δεν έλεγε ψέματα ποτέ.

Τα ποιήματα της Δάφνης Νικήτα απηχούν την υπερσύγχρονη τάση της ενοποίησης των τεχνών, είναι ποιήματα εικαστικά, αρχιτεκτονικά, μουσικά, κινηματογραφικά και φωτογραφικά. Χωρίς να προδίδουν άμεσα το μυστικό τους, ωστόσο είναι ποιήματα μιλητά, μπορείς να τα πεις και να τα ξαναπείς όπως γινόταν και με τα παλιά ποιήματα. ("Το Ροδακιό") [Μικρό δείγμα γραφής:] ΤΟ ΒΡΟΧΕΡΟ ΒΑΓΟΝΙ Βρέχει καθώς το ξύλινο βαγόνι χαράζει τις γραμμές Από το ανοιχτό παράθυρο σε βλέπω να κρεμάς κλωστές από τον ουρανό και στην άκρη τους το χαμόγελό σου. ΣΑΝ ΑΓΚΑΘΙ Χωρίς εσένα μ...

Μια μελέτη που διασώζει την ιστορία και την ατμόσφαιρα της λαμπρής σταδιοδρομίας του σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (Κέρκυρα 1884 - Παρίσι 1930) στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, για δώδεκα χρόνια, σε μια εποχή μεγάλης άνθησης του Ιδρύματος αυτού τόσο σε κλασικές παραστάσεις όσο και σε ανεβάσματα πρωτοποριακών έργων όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος των Πωλ Κλωντέλ, Νταριούς Μιγιώ και Ζαν Λουί Μπαρώ. Ο Έλληνας "μάγος της σκηνής" συνέβαλε με τη λεπτότητα του σχεδίου, το χρωματικό πλούτο και την ανεξάντλητη φαντασία του στη θριαμβική ακμή της Όπερας του Βερολίνου όσο κράτησε η Δημοκ...

στο κορίτσι της 19ης Αυγούστου Η Αλεξάνδρα Σιμωτά, καθηγήτρια ελληνικής φιλολογίας, είχε εφτά χρόνια στη Σκάλα, μια ήσυχη κωμόπολη το χειμώνα, στα νότια του νησιού. Βρέθηκε εκεί, ως νεοδιοριζόμενη εκπαιδευτικός, γεμάτη ενθουσιασμό και με τη λαχτάρα της μεταλαμπάδευσης των αρχαίων γραμμάτων. Γρήγορα όμως απογοητεύτηκε όταν κατάλαβε πως οι μαθητές της άλλα είχαν στο νου. Η γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση ήταν το μοναδικό τους μέλημα. Άλλωστε, σ' έναν τουριστικό τόπο, οι νέοι δε χρειάζονταν και πολλές γνώσεις. [...] (από το κείμενο του βιβλίου)