Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ρόχθος κυμάτων που σκαρφαλώνει ως τους λόφους- πουνέντες Τετράφυλλες θαλασσινές βιολέτες Βοριάς βροχάρης Αλιφόνια Φιορέτες [...] "Ντελλαγράτσια" τιτλοφορεί το ποιητικό βιβλίο της η Διονυσία Ανδριτσάνου, εμπνευσμένο από τα εφηβικά της χρόνια στη Σύρο, τόπο καταγωγής της μητέρας της. Το βιβλίο κοσμεί ο πίνακας της Ευαγγελίας X. Χρυσανθακοπούλου "H θέα από το σπίτι", Ντελλαγράτσια, 1923.

Εξήντα πέντε χρόνια μετά το θάνατό του, η ιστορική καταγραφή της παρουσίας του Κ. Γόντικα στον ελληνικό δημόσιο βίο είναι επιβεβλημένη. Η σφραγίδα της γόνιμης διέλευσής του από τα έδρανα του κοινοβουλίου είναι ανεξίτηλη· και η συμβολή του στη δημιουργία και την αποδοτική λειτουργία νέων θεσμών υπήρξε αποφασιστική, η ορθή αντίληψη για την αποστολή του στρατεύματος σε εποχή αταξίας και σύγχυσης, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1929 και η θεμελίωση, στη συνέχεια της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος συνθέτουν τις κύριες παραμέτρους ενός έργου σημαντικού, το οποίο ξεπερνά τα όρια...

[προοίμιο] Ρου καλώ αρχέγονο από το έσω μου κράτος προς την έξω θέα και πάλι πίσω από την αρχή παλινδρομώντας προς την εσώτερη νομή φάνηκε μια ακτίνα την πύλη της Ψυχής να χρυσαφώνει πάνω από τους υγρότοπούς της που ακόμα θαμποτρέμουν τη λάμψη του οράματος Και ιδού πιο έξω, εκεί, η διάδοχος ζωή κυριαρχεί με το άνοιγμα στον ουράνιο θόλο που συνεχώς καμπυλώνει την ημέρα σε θαλπωρή πάμφωτης Υστέρας Τα πάντα υφαίνονται στης Οράσεως τον Τροχό που ολοένα γυρίζοντας τρίζει σαν ξύλο μέσα σε φωτιά από την εγερτήρια φλόγα στη φάτνη του πνεύματος.

Οι δρόμοι στην Αμμόχωστο κατεβαίνουν προς τη θάλασσα και δείχνουν την Ανατολή. Στα 1918 -αρχή της ιστορίας μας- τα περιβόλια με τα ξινόδεντρα και τα χωράφια με το στάρι έζωναν την ξακουσμένη Φαμαγκούστα, όπως τη γράφουν οι βενετσιάνικοι χάρτες. Στους δρόμους της Βιέννης ανοιγοκλείνουν οι πόρτες από τα καφενεία και τις ταβέρνες, βγαίνει ζέστη και καπνός, μπαίνουν οι φοιτητές και οι χαροκόποι. Το Ίνσμπρουκ παγώνει ήσυχα τις νύχτες κάτω από τ' ασπροντυμένα τυρολέζικα βουνά. Τα ρολόγια στις βιτρίνες της Bahnhofstrasse της Ζυρίχης μετρούν το χρόνο του πλανήτη. Ο πόλεμος χτυπά τ...

[...] Μέσα από τούτη εδώ τη μικρή μελέτη στοιχειοθετείται η άποψη πως στο πλαίσιο των παραδοσιακών κοινωνιών η αξιοπρέπεια και η προσωπικότητα της γυναίκας διασφαλίζονταν από νόμους εθιμικούς, ίσως πολύ πιο αποτελεσματικά από ότι στο νομικό κράτος του 21ου αιώνα. Τα έγγραφα αποτυπώνουν συνήθειες που αφορούν στην κοινωνία της Μεσσηνιακής Μάνης διακόσια πενήντα χρόνια πριν. Αν λάβουμε υπόψη μας τους αργούς ρυθμούς μεταβολής των παραδοσιακών αυτών κοινωνιών, μπορούμε με ασφάλεια να δεχτούμε ότι η ζωή τους ξεπερνά κατά πολύ τις χρονολογίες εγγράφων. Και οι συνήθειες αυτές θέλο...

Πέντε ξεχωριστές ιστορίες. Οι ήρωες μονολογούν χωρίς αναστολές και αφηγούνται τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής τους. Κοινό σημείο αναφοράς αποτελεί σε κάθε ιστορία ένα διαφορετικό γλυκό του κουταλιού. Στο "Βύσσινο" παρακολουθούμε την προσωπική διαδρομή της Έλλης από το λαμπερό τοπίο της Σμύρνης ως την αναγκαστική προσαρμογή της -μετά την Μικρασιατική καταστροφή- σ' ένα απόμακρο χωριό της Ελλάδας. Στο "Πορτοκάλι" η Λουκία παλεύει να επιβιώσει στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και να ξεκινήσει μια νέα ζωή μακριά από τις μνήμες που τη βασανίζουν. Στο "Κυδώνι" ο Ανέστης καταπ...

Στο απομονωμένο σπίτι του Π. Ροδακή, του πιο μοναχικού ίσως ανθρώπου στο νησί, βρίσκει καταφύγιο μια γυναίκα που την κυνηγούν. Εγκαθίσταται, αυτή και τα δύο μπαούλα της, και το μόνο που τη νοιάζει είναι πως θα εξασφαλίσει για μεγαλύτερο διάστημα την παραμονή της στο ασφαλές αυτό μέρος. Για να το πετύχει, μπολιάζει στον ήρωα μας την επιθυμία να ξεκινήσει ένα πείραμα βασισμένο σε μια παλιά γοητευτική ιδέα και να σταθεί η ίδια πλάι του πολύτιμη βοηθός. Το πείραμα για το πιο νόστιμο μέλι του κόσμου θα διαρκέσει τελικά χρόνια και ξεπερνώντας τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις τους θα...

Ο μικρός Μιχάλης διαβάζει το ημερολόγιο της μητέρας του πάνω από τον ώμο της. Η Ανατολή Αναγνώστου ανακαλεί τις μνήμες από την παιδική της ηλικία στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του '50 και την παρατεταμένη εφηβεία της στις συμπληγάδες της χούντας και της μεταπολίτευσης. Είναι σύζυγος του Λευτέρη, μητέρα του Μιχάλη και του Νίκανδρου, αδελφή της αδικοχαμένης Μαρίας κι ενός ακόμη αγοριού, που δηλώθηκε νεκρό για να διοχετευθεί στην αγορά της παράνομης υιοθεσίας. Αφηγήσεις και σύντομα instantanes κλιμακώνουν τη συγκίνηση. Ένα ακραία αισθαντικό πρόσωπο ωριμάζει. Η τέχνη, η επανάσ...

Λίγα λόγια και δώδεκα ζωγραφιές συνθέτουν το "Σημειωματάριο" που είναι το πρώτο εκδοτικό εγχείρημα της Γεύσως Παπαδάκη. "Στιγμές μοναχικές όπου η ανάγκη έκφρασης ήταν πολύ έντονη" γέννησαν το μικρό αυτό βιβλίο, μια περιπλάνηση στα τοπία της φαντασίας μέσα από διαδρομές του νου και της ψυχής. Βαριά χρώματα κόκκινα, μπλε και φαιά πλέκουν τον καμβά των εσωτερικών της αναζητήσεων, τους προβληματισμούς και τις αναφορές στα πριν και τα μετά, στις ανθρώπινες σχέσεις, τις εμμονές, την ύπαρξη ολόκληρη. Το υλικό της ζωής που καλύπτει το χάος της ανυπαρξίας είναι ό,τι κυνηγά η Γεύσω...

"Όταν διαβάζω τις παράταιρες των τάφων ημερομηνίες -κάποιοι που πέθαναν χτες, και κάποιοι εξακόσια χρόνια πίσω- μελετώ εκείνη τη μεγάλη μέρα όποτε όλοι μας θα είμαστε συγκαιρινοί και θα κάνουμε μαζί την εμφάνισή μας". Joseph Addison, "The tombs in Westminster Abbey" (προμετωπίδα του μυθιστορήματος)

Με την καθαρότητα ενός τοπίου που προβάλλει σιγανά μέσα από την ομίχλη, όταν τη διαλύει ο ήλιος, φθάνει στο σύγχρονο κόσμο η ιαπωνική ποίηση υπενθυμίζοντας ότι η ομορφιά δεν είναι ζήτημα διαστάσεων αλλά μέτρου και αναλογίας. 38 ποιητές και ποιήτριες, με ένα ή περισσότερα έργα τους, καθώς και έξι ποιήματα ανωνύμων, καλύπτουν 11 αιώνες μεγάλης εκλέπτυνσης. Το πρόσθετο (συν 1) ποίημα γράφτηκε από τον παλιότερο Κινέζο ποιητή Λι Πο (στην Ιαπωνία είναι γνωστός σαν Ριχάκου).

Στα κύματα! Ένα μικρό σκαρί Στα κύματα! Κι η νύχτα φτάνει! Κανείς δε θα γυρίσει ένα σκαρί Στο κοντινότερο λιμάνι; Και λένε οι θαλασσινοί -για χτες- Όταν το δείλι θάμπωσε Νικήθηκε ένα μικρό σκαρί Και μες στα βάθη κύλησε. Και λένε οι άγγελοι -για χτες- Όταν η αυγή κοκκίνισε Ένα σκαρί -δαρμένο απ' το βοριά- Ζωντάνεψε -ξανάβαλε πανιά- Κι ολόχαρο -τράβηξε μπρος!

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών "Αρχή Ινδίκτου", "Divan", "Ποιήματα μιας άλλης εποχής" και "Τα από κήπων", γραμμένων από το 1967 ως το 2000. Η λέξη "divan" έχει περσική προέλευση και σημαίνει, εκτός των άλλων, "συλλογή λυρικών ποιημάτων ενός ποιητή". Από την Περσία του 10ου αιώνα μ.Χ., ο όρος επεκτάθηκε στους μυστικούς της Ανατολικής Μεσογείου και αργότερα στη Δύση (Γκαίτε). Η Κύπρος -"ένας τόπος όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη", έγραφε ο Σεφέρης το 1955- "συνορεύει με το αχανές", όπως διαβάζουμε στο μότο του καινούργιου βιβλίου της Νίκης Μαραγκού. Είναι φυσικ...

ΕΠΙΘΥΜΙΑ Η αγκαλιά της βροχής μουσκεύει τα δέντρα αλλά δεν ξέρουμε όταν τ' αγγίζουμε αν είναι δικοί τους χυμοί που ξεχείλισαν και τρέχουνε ή δικοί μας Τ' αγκαλιάζουμε όμως κι εμείς προσδοκώντας η υγρασία τους να περάσει στα χέρια μας να ποτίσει και το δικό μας κορμί κι από εκεί να κατέβει στα πόδια και σαν τους μυθικούς θεούς μαζί να ριζώσουμε στο χώμα.

Το "Αντλιοστάσιο", στην περιοχή της Πύλου, χτίστηκε στη δεκαετία του '50 με σκοπό την αποξήρανση της λίμνης της Γιάλοβας και τη μετατροπή της σε καλλιεργήσιμη γη. Οι τρεις υπόγειες αντλητικές μηχανές του λειτούργησαν για μερικά χρόνια: έπαιρναν το νερό, "το άδραχναν, το στροβίλιζαν, το χτυπούσαν δυνατά, το κομμάτιαζαν, το ανύψωναν και, τελικά, το εκτόνωναν ατόφιο στη θάλασσα". Ωστόσο, το αρχικό πλάνο εγκαταλείφθηκε γύρω στο 1960, και κάποιοι ευφάνταστοι βιολόγοι και αρχιτέκτονες σκέφτηκαν να μετατρέψουν το μοναχικό κτίριο σε Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης. Εκεί που σκ...

Οι τριάντα τρεις ύμνοι που ονομάζονται "Ομηρικοί" είναι το τελευταίο σημαντικό έργο του κύκλου της επικής ποίησης. Ανεπιβεβαίωτη είναι η εποχή που γράφτηκαν και το πώς ή γιατί απαγγέλονταν. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν για τη λογοτεχνική τους αξία οι ύμνοι "στη Δήμητρα" και "στον Απόλλωνα" που περιλαμβάνονται στο βιβλίο σε μετάφραση, συνοδευόμενοι από δεκατέσσερις ζωγραφιές της Μαρίας Κοπανίτσα. Ο "Ύμνος στη Δήμητρα" διηγείται την αρπαγή της Περσεφόνης, το πένθος της Δήμητρας και πώς ξανάσμιξαν μάνα και κόρη. Πολλές λεπτομέρειες για τη λατρεία της θεάς, η νηστεία της, το ρόφη...

Το βιβλίο αυτό περιέχει τον βασικό κορμό από το ιστορικό και φιλολογικό έργο του Δημήτρη Χατζή. Έργο στις παρυφές της λογοτεχνικής του δημιουργίας, που όμως αποτελεί υφάδι και δομικό στοιχείο της δημιουργίας αυτής. Ακολουθώντας τις δραματικές τύχες της ελληνικής αριστεράς, από την Κατοχή και τον Εμφύλιο μέχρι την εικοσιπενταετή του εξορία, ο Χατζής επεξεργάστηκε με όλες του τις δυνάμεις την υπέρβαση του διλήμματος: απελευθέρωση από το ορθόδοξο κομματικό δόγμα αφενός, διαμόρφωση μιας νέας συγκροτημένης και συλλογικής δημιουργικότητας αφετέρου. Στο μεταίχμιο αυτό, κεντρικό...