Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας μοναχικός άνδρας αγοράζει ένα καινούργο πιάνο κι υπογράφοντας την απόδειξη παραλαβής του κάνει ένα λάθος -υπογράφει με άλλο όνομα. Ένα όνομα όμως που τού είναι τελείως άγνωστο και μάλιστα ανήκει σε γυναίκα. Σε μια μαρκησία. Κι έτσι αρχίζει η αναζήτηση αυτής της μυστηριώδους άγνωστης γυναίκας, που πρόκειται να μετατρέψει τη ζωή του σε κόλαση, γιατί... «... γιατί, ωραία όλα αυτά, αλλά ο μοναχικός άνδρας δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Είμαι εγώ. Και δεν φαντάζεστε πόσο βασανιστικό είναι να στριφογυρνά διαρκώς στο μυαλό σου ένα όνομα, ενός ανθρώπου που ποτέ δεν έχεις συναντήσε...

Η "Οικογενειακή Αντάμωση" άρχισε να γράφεται το 1936 και πήρε την τελική της μορφή στις πρόβες που άρχισαν τον Φεβρουάριο του 1939. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στο Westminster Theatre στις 21 Μαρτίου 1939, με πρωταγωνιστή τον Michael Redrgave και αφού προηγουμένος ο Έλιοτ αρνήθηκε τον ρόλο του Χάρρυ στον John Gielgud, θεωρώντας ότι δεν ήταν αρκούντως θρήσκος ώστε να κατανοήσει την πολυπλοκότητα του συγκεκριμένου ρόλου. Ο Eliot είχε μια αμφίθυμη σχέση με τον ρόλο του Χάρρυ μέχρι το 1956, οπότε είδε την ερμηνεία του Paul Scofield σε σκηνοθεσία Peter Brook. Του έγραψε τότε...

" ...Σαν άνοιξαν τα λουλούδια στον Ανθόλοφο, στήθηκε με της μέρας τα μάτια ένα τζαμί με τενεκεδένιο μιναρέ. Το ίδιο εκείνο βράδυ ξερίζωσε ο αέρας το μιναρέ και τον πήρε. Διαδόθηκε τότε από στόμα σε στόμα πως όποιος τον βρεί, χώμα θα πιάνει, χρυσάφι θα γίνεται, γι' αυτό και πολλοί έχασαν τον ύπνο τους, βγήκαν σε όρη και βουνά να τον γυρεύουν. Όσο όμως κι αν έψαξαν, δεν κατάφεραν να τον βρουν. Μέρες ολόκληρες κράτησε η συζήτηση για το χαμένο μιναρέ. Πήραν στο τέλος την απόφαση να φτιάξουν καινούργιο. Το αποτέλεσμα ήταν στις πέντε προσταγές του Ισλάμ να προστεθεί μια έκτη στον...

Μια παιδική ηλικία στερημένη από τρυφερότητα, μια εφηβεία γεμάτη ταπεινώσεις και ένα επάγγελμα που ο ίδιος το θεωρεί κατώτερό του, έχουν κάνει τον Άβελ Τιφόζ εχθρό της κοινωνίας και των ανθρώπων που την ενσαρκώνουν. Από τότε όμως που το κολέγιό του κάηκε την ημέρα που εκείνος επρόκειτο να τιμωρηθεί αυστηρά για κάτι που δεν είχε κάνει, νιώθει μέσα του να δυναμώνει η πεποίθηση ότι υπάρχει μία μυστική συνενοχή ανάμεσα στα πράγματα και την προσωπική του μοίρα.

Το βιβλίο αυτό είναι η διήγηση της ανακάλυψης της εφηβείας και της εξορίας, των μυστηρίων του Παρισιού, του κόσμου, της θηλυκότητας. Επίσης, μάλλον κυρίως, της οικειοποίησης της γαλλικής γλώσσας. Η εμπειρία του Μπούχενβαλντ δεν παίζει κανένα ρόλο, δεν προσθέτει καμιά σκιά. Ούτε και κανένα φως. Να γιατί, γράφοντας το "Αντίο, φως της νιότης...", μου φάνηκε ότι ξαναβρήκα μια χαμένη ελευθερία, θαρρείς και ξέφευγα από τη σειρά των τυχαίων και των επιλογών που τελικά είχαν συνθέσει για μένα ένα είδος πεπρωμένου. Μια βιογραφία, αν προτιμάτε κάτι λιγότερο πομπώδες. Ακόμη κι αν τ...

Ο συγγραφέας άφησε να κυλήσουν δεκαεφτά χρόνια πριν αφηγηθεί αυτή την ιστορία. Τον χειμώνα του 1943 η Γκεστάπο συνέλαβε τον αφηγητή, που είταν τότε δεκαοχτώ χρονών και χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Ζεράρ. Αφού τον κράτησε στη φυλακή της Κομπιένης, τον έστειλε ανατολικά: εκατόν είκοσι άνθρωποι, όρθιοι σ' ένα βαγόνι για ζώα, θα περάσουν πέντε εφιαλτικά μερόνυχτα ώσπου να φθάσουν στο τέρμα του ταξιδιού, ένα στρατόπεδο κοντά στη Βαϊμάρη. Τη διαδρομή διακόπτουν αδιάλειπτα αναφορές στο πολυτάραχο παρελθόν του Ζεράρ και σ' ένα μέλλον που ο αφηγητής βιώνει προκαταβολικά κατά τη διάρκ...

Απρίλιος 1981. Πέντε άτομα μαζεύονται για σαββατοκύριακο σε ένα σπίτι, στη Φρεντέζ της Γαλλίας. Δύο γυναίκες, τρεις άντρες: τρεις γενιές. Πέντε πρόσωπα με κοινό χαρακτηριστικό την ευρωπαϊκή τους καταγωγή· οι σχέσεις μεταξύ τους μπλεγμένες και ασαφείς. Η προδοσία στον έρωτα και στη φιλία που ξεκινάει από την ίδια τη μοναξιά, ή οδηγεί το άτομο στην απομόνωσή του. Οι άντρες έχουν ζήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τη βαρβαρότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου· οι γυναίκες καλούνται να γνωρίσουν τον απόηχό της. Τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, τα κρεματόρια, η φρίκη του θανάτου· ταυτόχρ...

Η Μάγισσα Βρομύλω έχει να σκεφτεί πολλά. Πρώτα-πρώτα πρέπει να διοργανώσει το ξακουστό πάρτι των Μαγισσών για τη Νύχτα των Αγίων Πάντων, κι αυτή τη χρονιά είναι αποφασισμένη να διοργανώσει μια παρέλαση μασκαράδων. Μετά η Σκούπα της αρχίζει να συμπεριφέρεται πολύ παράξενα -στην αρχή χάνεται, ύστερα εμφανίζεται άσπρη σαν το πανί και σωριάζεται λιπόθυμη μπροστά στα πόδια της Βρομύλως. Κατόπιν παρουσιάζεται ένα Τζίνι στο Δάσος των Μαγισσών και πείθει τη Βρομύλω να του πει πώς έφτιαξε το Τείχος της Μυρωδιάς γύρω από τον πολύτιμο Σκουπιδότοπό της -και τότε είναι που αρχίζουν πραγ...

[...] Με τον Λεόντιο Νεαπόλεως γνωρίστηκα ως φιλόλογος, και ειδικότερα, ως μελετητής της ιστορίας της γλώσσας μας και των διαλέκτων της, ιδιαίτερα των νεοελληνικών. Εκείνο που με εντυπωσίασε ήταν το λαϊκότροπο ύφος, το θαρρείς διηγηματικό και παραμυθιακό, και το λεξιλόγιο του συγγραφέα, ενός φωτισμένου ιεράρχη που μιλούσε στο εκκλησίασμα της Κύπρου και στο αναγνωστικό του κοινό απλά, κατανοητά, ίσως κυπριακά. Και λέω ότι εντυπωσιάστηκα από τη διαπίστωση αυτή, γιατί ως διαλεκτολόγος συμμεριζόμουν -και συμμερίζομαι- τη γνώμη του P. Kretschmer, του Γ. Αναγνωστόπουλου και των κ...

Δεν υπάρχει κοινωνία. Μόνο άτομα. Επιχειρηματίες, μάνατζερ, γιατροί, δημοσιογράφοι, διαφημιστές, μοντέλα, σύζυγοι, γκόμενες, καλλιτέχνες, όλοι εναντίον όλων με μια ακατάληπτη γλώσσα χωρίς αίσθημα. Η κατάθλιψη, οι ίλιγγοι, η παράνοια είναι συμπτώματα υγείας σ' έναν κόσμο που τρελαίνεται. Η νέα εποχή είναι τώρα.

"Από όλους τους αρχηγούς του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που γνώρισα, και γνώρισα πολλούς, μόνον ο Άρης μού έκαμε εντύπωση. Ήταν δυνατός, στοχαστικός, είχε λεπτότητα". (Αλφόνσο Ινφάντε, Ιταλός στρατηγός) "Ήταν η πολεμική μεγαλοφυία του ΕΛΑΣ" (Κρις Μόνταγκιου Γουντχάουζ, Άγγλος συνταγματάρχης) "Ένα τέρας με ηγετικάς και οργανωτικάς ικανότητας αληθινά υπερφυσικάς" (Ναπολέων Ζέρβας, αρχηγός του ΕΔΕΣ) "Καλούς έχουμε πολλούς. Ο Άρης ήταν ο Ένας, που μπορούσε να αξιοποιήσει την προσφορά των πολλών." (Αρχιμανδρίτης Γερμανός - "πάτερ Ανυπόμονος")

Σε όλες τις εποχές, οι Έλληνες επιδόθηκαν μέσω του κωμικού στοιχείου περισσότερο σε μια οξεία κριτική του κόσμου και της ζωής, παρά σε μια απλή, αβλαβή επίδειξη χαριτολογίας. Τα μεγάλα τους προτερήματα ήταν μεταξύ άλλων η ικανότητα να εντοπίζουν τις ατέλειες του κόσμου και των ανθρώπων και η δεξιότητα να εκφράζουν τις παρατηρήσεις τους με την πιο εύστοχη και κατάλληλη γλωσσική μορφή. Επίσης, η προσαρμοστικότητά τους στα ερεθίσματα που προσέφερε η γεωγραφική τους θέση μεταξύ Ανατολής και Δύσης, η οποία τους επέτρεψε να αφομοιώσουν δημιουργικά ποικίλα στοιχεία και να επιδράσο...