Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Φάνης Μαργαρώνης είναι τραγουδοποιός, ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστας των KollektivA. Κόλλησε το μικρόβιο της ρoκ από μικρός και δυσκολεύεται να το ξεπεράσει. Έχουν κυκλοφορήσει καμιά 100αριά τραγούδια του και ανακατεύεται με τα ροκ συγκροτήματα από πάντα. Έχει πολλές άλλες ιδιότητες, οι οποίες όμως είναι μάλλον άσχετες με το συγκεκριμένο βιβλίο. Το "Πώς να φτιάξετε ένα ροκ συγκρότημα" δημιουργεί με ζωντανό ύφος και χιούμορ μια σύνδεση ανάμεσα στο χτες και το σήμερα της ροκ μουσικής στην Ελλάδα. Συμβουλεύει τους νέους μουσικούς που θέλουν να στήσουν -και κυρίως να κρατήσ...

Τον ξέρουμε ως στιχουργό, ίσως να έχουμε διαβάσει και κείμενά του στο βραχύβιο "Αυγό, το πιο γκαγκάν περιοδικό των Βαλκανίων". Όμως ο Μανώλης Ρασούλης ήταν και ένας "ακονισμένος" συγγραφέας, ήδη από τα πρώτα του βιβλία, τα οποία κυκλοφόρησαν εκεί κατά το ψυχορράγημα της χούντας. Τότε πρωτοεμφανίστηκε με μια ανατρεπτική "τριάδα", τα "Μεγάλος ήρωας σε μικρή χαρτοσακούλα" (1970), "Η μπαλάντα του Ισαάκ" (1972) και "Κβο βάντις στάτους κβο" (1976). Βιβλία απολύτως αντιπροσωπευτικά αυτού του πολυσχιδούς ανθρώπου, για τον οποίο ένα είναι σίγουρο: τάραζε τα καλλιτεχνικά/πνευματικά β...

Ο σύγχρονος ποιητής Ηλίας Παπακωνσταντίνου συναντά τη συνθέτη Αρετή Κοκκίνου στο βιβλίο-cd "Αήττητο αλάτι" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος. Ο λόγος του ποιητή περιγράφει τη ζωή, τον έρωτα, τον πόλεμο, την αδικία με εικόνες της πόλης αλλά και της ελληνικής φύσης που τόσο αγαπά. Η μουσική ντύνει την ποίηση με σύγχρονα στοιχεία αλλά και μελωδικότητα. Η έκδοση περιλαμβάνει σε έντυπη μορφή και cd ήχου έντεκα μελοποιημένα ποιήματα και στίχους του Ηλία Παπακωνσταντίνου (ένα εξ' αυτών σε μουσική της Κρινιώς Νικολάου), καθώς και την ενότητα "Μάρμαρα ψυχής", δεκατρία π...

Ο σολίστας του μπουζουκιού και ερευνητής Γιώργος Αλτής συγκέντρωσε αυθεντικά ντοκουμέντα και μαρτυρίες για τη ζωή του και την καλλιτεχνική δραστηριότητα του Γιάννη Σταματίου - Σπόρου και του Μανώλη Χιώτη, συνθέτοντας τις βιογραφίες τους, τις οποίες έχει πλουτίσει με ενδεικτικούς καταλόγους τραγουδιών που συνέθεσαν ή τραγούδια στα οποία έχουν συμμετάσχει ως εκτελεστές. Το βιβλίο ρίχνει ταυτόχρονα αρκετό φως σε μια σκοτεινή, αλλά ίσως την πιο ενδιαφέρουσα, περίοδο της πορείας του λαϊκού μας τραγουδιού.

"Δεν είναι, λοιπόν, η νοσταλγία που οδηγεί τη θύμηση, αλλά η άσβεστη εκείνη δίψα που καλεί τα σωθικά και τον νου και που δεν σβήνει όσο κι αν προσπαθείς να την ξεγελάσεις. Η πηγή που αναζητάς δεν βρίσκεται εύκολα, δεν ξέρεις καν αν υπάρχει... Κι αν ακόμα βρεθεί, κανείς δεν μπορεί να το ισχυριστεί πως θα σε ξεδιψάσει..." Στη φράση αυτή από το γοητευτικό βιβλίο του Γιώργου Σταυριανού που κρατάτε στα χέρια σας συμπυκνώνεται, νομίζω, η σύνολη προβληματολογία του συγγραφέα. Θα πρόσθετα και μιαν άλλη, εξίσου σημαντική: "Συνειδητοποιείς πως η μνήμη, άγνωστο γιατί, επιμένει, πως ε...

Τα κουπιά έσπασαν. Τα βήματα στέρεψαν. Ο χάρτης έφτασε στην τελευταία του σελίδα. Οι κινήσεις είχαν εξαντληθεί και δεν έμενε παρά μόνο μία. Ο λαθρεπιβάτης δίχως άλλη επιλογή έσφιξε στη χούφτα του όλα τα άλφα της στέρησης και έσπρωξε τη μοίρα του στο κενό της ιστορίας που ο ίδιος έγραψε. Καθώς έπεφτε, η τριβή με τη λύτρωση έβαζε στα ρούχα του φωτιά αφήνοντας πίσω μια φωτεινή γραμμή από τις λέξεις που δεν πρόλαβε να πει. Η πτώση δεν κράτησε ούτε δυο αράδες και το ταξίδι τέλειωσε πάνω στο νοτισμένο χώμα της θλίψης. Εκεί τον περίμενε ένας λιγνός άντρας με ένα μακρύ μούσι και όμ...

Αυτή είναι μια ταξιδιωτική αφήγηση, ένα απλό, σύντομο σχεδίασμα κατά την διαμονή μου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τις εώς τις 9 Μαρτίου του 2017. Φιλοδοξώ ν' αποδώσω περισσότερο την αίσθηση της πόλης, τον εύθραυστο ερωτισμό και την γοητεία που ασκεί επάνω μου ο κόσμος της, έτσι όπως διαχέεται στους δρόμους, στα σπίτια, στους σταθμούς, στα καφενεία της Αλεξάνδρειας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα άτομα που γνώρισα και φωτογράφισα στο ταξίδι αυτό. Β.Κ., Ιούνιος 2018

"Αδέσποτες μελωδίες. Αείζωοι λαϊκοί καημοί", στημόνι διαρκούς καρποφορίας. Αμανέδες ατόφιου πάθους και ιδιότυπης λύτρωσης. Άσματα για πολιτικά και άλλα γεγονότα. Τ' απαράμιλλα δείγματα ότι δεν έχει έκφανση της ελληνικής ψυχής και της κοινωνικής εξέλιξης, που το Ρεμπέτικο να μην την σχολιάζει δωρικά, να μην την σαρκάζει κοφτερά, με απίστευτης ομορφιάς έργα. Δυναμική παρηγοριά των φορέων του. Τ' αδιάψευστα τεκμήρια αυθόρμητου, στις μεγάλες του στιγμές, ριζοσπαστισμού και μαστοριάς, τίποτα να μην πετά πριν ρουφήξει όλη την ικμάδα του. Η μοναδική εικονοπλαστική, το ψυχογράφημά...

"Θηρίο, όταν μπήκες μες στην πόλη, κανείς δεν σε μυρίστηκε, κανείς..." "Η πόλη που μένω ξηλώνεται κλωστή κλωστή. Κλείστε τα τα τρελάδικα δεν χρειάζονται πια μας κάνανε έξωση". "...σκύβω στο παράθυρο, σου δίνω το στήθος μου, αφήνω τσίπουρο στο ποτήρι σου και ερωτήσεις στο πιάτο σου, σε χτυπάω τατουάζ στα μάτια. Με λένε νύχτα, και να το θυμάσαι". "Η μια σου όψη θάλασσα, η άλλη ερημιά, και αυτά που εγώ ξερίζωσα, για να σε συναντήσω. Δεν φοβάμαι, με λένε Πηγή".