Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δεν είναι, λοιπόν, η νοσταλγία που οδηγεί τη θύμηση, αλλά η άσβεστη εκείνη δίψα που καλεί τα σωθικά και τον νου και που δεν σβήνει όσο κι αν προσπαθείς να την ξεγελάσεις. Η πηγή που αναζητάς δεν βρίσκεται εύκολα, δεν ξέρεις καν αν υπάρχει... Κι αν ακόμα βρεθεί, κανείς δεν μπορεί να το ισχυριστεί πως θα σε ξεδιψάσει..." Στη φράση αυτή από το γοητευτικό βιβλίο του Γιώργου Σταυριανού που κρατάτε στα χέρια σας συμπυκνώνεται, νομίζω, η σύνολη προβληματολογία του συγγραφέα. Θα πρόσθετα και μιαν άλλη, εξίσου σημαντική: "Συνειδητοποιείς πως η μνήμη, άγνωστο γιατί, επιμένει, πως ε...

ΤΑΞΙΔΙ Το νερό στα πόδια του βράχου γλύφοντας γύρω - ψηλά ο ναός· σκόρπια μάρμαρα στον άνεμο. Όπως στη θάλασσα αφέθηκα στον καιρό. (από την ενότητα "Τοπία Σιγής") ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ ΙΙ Ήμουν πολλοί - τώρα κανένας. Διαβάτη καθώς το βλέμμα σου ρίχνεις εδώ γίνομαι κάποιος. (από την ενότητα "Επί τα Ίχνη, Γ'")

Ο Γιάννης Νεγρεπόντης, από τους πρωτοπόρους της "πολιτιστικής επανάστασης" της δεκαετίας του '60, έγινε ευρύτερα γνωστός και αγαπητός με τα τραγούδια του "Το ακορντεόν" (που τελειώνει με το σύνθημα "δεν θα περάσει ο φασισμός") και "Τρίτος παγκόσμιος" που μελοποίησε ο Μάνος Λοΐζος. Ο ίδιος μελοποίησε τα αντιρατσιστικά Νέγρικα, που τραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη. Ήταν τα τραγούδια που έγιναν αρχικά γνωστά από τις μπουάτ και πέρασαν και τραγουδήθηκαν -απαγορευμένα πια- από στόμα σε στόμα, στα χρόνια της δικτατορίας. Η ικανότητα του Νεγρεπόντη να περνάει μηνύματα, χωρίς να είνα...

Ο Γιώργος Ζωγράφος ασφαλώς ήταν χαμένος στη μουσική για όλη του τη ζωή. Κυριολεκτικά από την κοιλιά της μάνας του, αφού η σπουδαία τραγουδίστρια μητέρα του ίσως θα τραγουδούσε στη Λυρική Σκηνή τους πρώτους μήνες της κύησής του. Το ρεπερτόριό του δεν είναι ατέλειωτο. Και δεν μου φαίνεται να κυνήγησε επιτυχίες και ιδίως συνεργασίες με όποιον λάχει. Όσα τραγούδια ηχογράφησε, με τους λαμπρούς συνθέτες που του τα εμπιστεύτηκαν, τα υπερασπίστηκε τα βράδια στα νυχτερινά μαγαζιά της Πλάκας όπου εργαζόταν για τον άρτο τον επιούσιο. Τον είχα δει και ακούσει κάμποσες φορές εκείνα...

Αυτή είναι μια ταξιδιωτική αφήγηση, ένα απλό, σύντομο σχεδίασμα κατά την διαμονή μου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τις εώς τις 9 Μαρτίου του 2017. Φιλοδοξώ ν' αποδώσω περισσότερο την αίσθηση της πόλης, τον εύθραυστο ερωτισμό και την γοητεία που ασκεί επάνω μου ο κόσμος της, έτσι όπως διαχέεται στους δρόμους, στα σπίτια, στους σταθμούς, στα καφενεία της Αλεξάνδρειας. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα άτομα που γνώρισα και φωτογράφισα στο ταξίδι αυτό. Β.Κ., Ιούνιος 2018

Είναι δυνατόν μια σειρά πολιτικών τραγουδιών, όπως είναι τα "Γράμματα από τη Γερμανία" - να είναι επίκαιρα, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, μετά από πενήντα ολόκληρα χρόνια; Ο αναγνώστης των στίχων και, κυρίως, ο ακροατής των τραγουδιών, ας κρίνει. Ο παλιός και ο καινούριος. Και εκείνος που τα υποδέχτηκε πριν από πέντε δεκαετίες και ταυτίστηκε μαζί τους, και αυτός που τα πρωτοακούει. Είναι δυνατόν τα πολιτικά γεγονότα να επαναλαμβάνονται, οι κοινωνικές καταστάσεις να μοιάζουν, να επιμηκύνονται ή να μένουν αναλλοίωτες τόσο πολύ στον χρόνο, ώστε ο ακροατής να βλέπει...

Ένα καφέ μπαρ στο Μπουένος Άιρες με εγχειρισμένους αξιωματικούς του Χίτλερ. Μια νυχτερινή βόλτα στην Πλατεία Βικτωρίας που έχει κάτι από μια μίνι Οδύσσεια. Ένας φόνος σε καφενείο της Αιτωλοακαρνανίας. Ένα ζευγάρι παπούτσια ως τεκμήριο μνήμης σε ένα πατσατζίδικο της Ομόνοιας. Ένα χτύπημα στην πόρτα και η μετωπική με το παιδί που δεν έκανες ποτέ. Μια πτώση ενός αγγέλου στο Κολωνάκι. Οι κοπέλες ενός κονσομασιόν μπαρ που ακούνε Όπερα. Η λύτρωση ενός εφοριακού σε ένα πανηγύρι της επαρχίας. Η δίψα για ζωή ενός παιδιού που βρίσκεται καθηλωμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο. Ο σεμνός συνθέ...