Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πώς είναι άραγε να εξουσιάζει κανείς συναισθηματικά τον άλλο μέσα από το Διαδίκτυο; Κι εμείς; Έχουμε, άραγε, το μέγεθος που νομίζουμε πως αποκτήσαμε μέσα από την χρήση του; Η εικονική εξουσία που αποκτά κανείς μέσα από την ανωνυμία του διαδικτύου, η χωρίς σκέψη και εκτέλεση ενδόμυχων απωθημένων, φέρνουν ανατροπές στην ισορροπία των σχέσεών μας. Η Μοναξιά στον κόσμο της εικονικής ευτυχίας, μεγεθύνεται και γίνεται όπλο εκτέλεσης κι αυτοκτονίας, ο νεκροθάφτης των ερωτικών μας επιθυμιών... Τα πιο πάνω βασάνισαν καταλυτικά τον Μάνο... Τον άλλαξαν! Μπήκε από περιέργεια...

Στόχος αυτού του βιβλίου διηγημάτων δεν είναι να περιγράψει την επαγγελματική σταδιοδρομία του συγγραφέα κατά την διάρκεια του εργασιακού του βίου μέσα από σαράντα εταιρείες, διαφορετικών προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά να δώσει τη δυνατότητα στον μελλοντικό αναγνώστη, μέσα από φανταστικές και αληθινές ιστορίες γραμμένες λογοτεχνικά, να σκεφτεί. Ο ίδιος δηλώνει: "Όμως δεν έχω καμιά λογοτεχνική φιλοδοξία. Έχω φτάσει σε μια ηλικία που η ιδέα της καριέρας δεν έχει πλέον νόημα. Η αιτία της επιδίωξης μου να εργαστώ σε σαράντα διαφορετικές εταιρείες δεν είχε πάντα σαν στόχο...

"Το παιχνίδι είναι μια περίπτωση αγωγής που το παραδοσιακό σχολείο απέκλεισε γιατί του φαινόταν πως δεν διέθετε καμία λειτουργική σημασία", είχε διαπιστώσει κάποτε ο Jean Piaget. Το παιχνίδι το θεωρούσαν μόνο μια ξεκούραση ή εκτόνωση μιας πλεονάζουσας ενέργειας. Αυτή η απλουστευτική άποψη δεν εξηγεί ούτε τη σημασία που τα παιδιά αποδίδουν στα παιχνίδια τους, ούτε στη σταθερή μορφή που παίρνουν τα παιχνίδια των παιδιών, τις συμβολικές ή φανταστικές επινοήσεις (J. Piaget - Psychologie et pedagogie). Οι βιωματικές, λειτουργικές, παραστατικές όψεις της γνώσης και της έκφρασ...

Αν περάσετε πότε από τη Μοδιστρούπολη μη ξεχάσετε να αγοράσετε ρούχα από κουμπιά και αν με θυμηθείτε και εμένα πάρτε μου ένα Κουμπιοφουστανάκι... φαρδουλό παρακαλώ!!! Σε καζάνι με κουμπιά μαγειρεύω μαγικά ρίχνω μια παλιά μου μπλούζα, χίλια χρώματα κουμπιά μια βελόνα, μια κλωστή μία πρέζα σαντιγί και έχω αμέσως στη στιγμή Κουμπιομπλούζα γιορτινή! Ένα παραμύθι για τη δημιουργικότητα, το θάρρος, τη συλλογικότητα και ...(γιατί όχι;) τη Μόδα!

Το βιβλίο αυτό, καρπός συλλογικής προσπάθειας, θεωρούμε ότι αποτελεί μια πολλαπλή πρόκληση. Πρώτα-πρώτα για τον αναγνώστη. Αν αυτός πιστεύει ότι το ιστορικό παρελθόν ταυτίζεται με αυτό που λέμε "ιστορία", ότι η ερμηνεία του παρελθόντος είναι μία και μοναδική, δεδομένη, αναλλοίωτη και απαρασάλευτη, ότι έργο του ιστορικού είναι, όπως διακήρυσσε ο Leopold von Ranke πριν από εκατόν εβδομήντα χρόνια περίπου, να καταγράψει τα γεγονότα όπως ακριβώς συνέβησαν, τότε έχει δύο επιλογές: ή να αφήσει από τα χέρια του το βιβλίο ή να επιχειρήσει να το μελετήσει οπλισμένος με δύναμη και...

Το βιβλίο-μαρτυρία του Γιώργη Ν. Ψιλάκη έχει μια ιδιαίτερη σημασία και μοναδική αξία, γιατί αναφέρεται στον αγώνα της Εθνικής Αντίστασης κατά την Κατοχή και στον προσωπικό του αγώνα στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Μακεδονίας, "οικεία βουλήσει". Η περίπτωσή του, με το αγωνιστικό ψευδώνυμο "καπετάν Δημοσθένης", είναι επίσης ιδιάζουσα, επειδή αγωνίστηκε στην τριπλά κατεχόμενη Μακεδονία, από Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους, συνεχίζοντας τη μακραίωνη αγωνιστική παράδοση της Κρήτης, για τον συγκεκριμένο τόπο. Με το 30ό Σύνταγμα του ΕΛΑΣ έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Ανέβαζε, ταυτοχρό...

Ένα από τα πιο αποτρόπαια μαζικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα όργανα του εθνικοσοσιαλισμού στην Ελλάδα, τη Σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944 διερευνά το παρόν βιβλίο. Μελετά τις εξακολουθητικά επίμαχες και συχνά τραυματικές αναγνώσεις αυτού του γεγονότος, τόσο σε διακρατικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, εστιάζοντας στη διαγενεακή μεταβίβαση του τραύματος. Η εξέταση ενός ζητήματος αιχμής, η ηθική και νομική αξίωση για αποζημιώσεις/επανορθώσεις, αποσκοπεί στη δημιουργία γεφυρών αλληλοκατανόησης μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού λαού επιμένοντας αξιωματικά στη σ...

Ρίχνει ανάποδα τα ζάρια ο Θεός και ευνοεί τη νύχτα ν' ανθίσει... Ο μανιασμένος άνεμος χτυπά το παραθύρι και το ράμφος απ' το κοράκι του Πόε γράφει στις μεταλλικές πόρτες το Ποτέ πια... Η Ντέπη χαϊδεύει με νοσταλγία το κατάμαυρο χρώμα του και το καλεί να έρθει προς τα μέσα για να το κεράσει ένα βερμούτ. Το κοράκι του Πόε δεν επισκέπτεται κανέναν τυχαία. Ψάχνει τις ραγισμένες καρδίες που πενθούν. Ψάχνει τους ποιητές που έχασαν τα δάκτυλα τους στο δρόμο της αλήθειας. Ψάχνει να παλέψει με τα σκοτάδια και επιστρέφει λαβωμένος θριαμβευτής απ' την ύλη του φωτός. Ακούει σαν ψυχοναύ...

... Όλο το έργο του Μπρεχτ διαπνέεται από βαθύτατη αγάπη και οδυνηρή συμπόνια για την ανθρώπινη δυστυχία, για τα "έμψυχα και λογικά πλάσματα" που η κοινωνία, η πολιτική, η μισαλλοδοξία, η βία, η τύφλωση, η αβουλία τα ταπεινώνουν, τα εξευτελίζουν, τα συντρίβουν, τα εξανδραποδίζουν. Αυτή η οδύνη κυριαρχεί και στον "Καλόν άνθρωπο του Σετσουάν". Το έργο τούτο είν' ένας δραματικός θρύλος, μια θεατρική "παραβολή", μια "αλληγορία", - όπως κι άλλα έργα του Μπρεχτ. Στον "Καλόν άνθρωπο του Σετσουάν" αντιμετωπίζει το πρόβλημα του Καλού και του Κακού. Κι αναρωτιέται: Μπορε...

Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ περιγράφει -με την γνωστή ιμπρεσσιονιστική του γραφή- την ιστορία του μεσήλικα κριτικού τέχνης που ερωτεύτηκε τον βρόγχο της αυτοχειρίας του στο πρόσωπο μιας δεκαεξάχρονης καλλονής. Κι όπως ο ίδιος γράφει στην εισαγωγή του: "Mια φορά κι έναν καιρό, στο Βερολίνο, στην Γερμανία, ζούσε ένας άνθρωπος που τον λέγανε Αλμπίνους. Ήταν πλούσιος, ευυπόληπτος, ευτυχισμένος· μια μέρα, εγκατέλειψε τη γυναίκα του για μια μικρή του ερωμένη. Αγάπησε, δεν αγαπήθηκε και η ζωή του τέλειωσε ολέθρια. Κοντολογίς αυτή είναι η ιστορία και ίσως να την αφήναμε έτσι, αν...

Το εστιατόριο, αυτός ο μικρόκοσμος, οι άνθρωποι και η καθημερινότητά του. Οι επώνυμοι και ανώνυμοι πελάτες του, και περιστατικά καθημερινής τρέλας. Κοντά σ' αυτά και άλλες μικρές ιστορίες με αυτοβιογραφικό πυρήνα, που ίσως να έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον γιατί μιλούν για τη δυσκολία της προσπάθειας, την αξία της επιμονής και τελικά για τη χαρά της επιτυχίας. Μικρές ιστορίες που συνθέτουν έναν ενιαίο θεματικό καμβά που σίγουρα ενδιαφέρει όσους ασχολούνται με το φαγητό αλλά και όσους γενικά το αγαπούν.

Ως τις αρχές του 4ου αι. μ.Χ. στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι χριστιανοί διώκονται. Έκτοτε οι διωκόμενοι γίνονται διώκτες. Αυτοκράτορες και χριστιανική εκκλησία επιβάλλουν τον χριστιανισμό ως τη μόνη θρησκεία του κράτους. Πολεμούν τους ετερόθρησκους αλλά και τους ετερόδοξους, όσους διαφωνούν με τη μία δογματική αλήθεια, την ορθοδοξία, που καθιερώνουν οι οικουμενικές σύνοδοι. Αποδέχονται ως χρήσιμη την αρχαία ελληνική γραμματεία για την καλλιέργεια του λόγου, στο βαθμό που δεν υιοθετούνται ιδέες οι οποίες αντιβαίνουν στην ορθοδοξία και στο πολίτευμα. Αν και η ελληνική γ...

- Με τις "Πρέσπες" αποκαλυπτικά δηλωτικές: "της "ανημπόριας" του πολιτικού μας συστήματος και της επικυριαρχούμενης χώρας μας "της βαθιάς πολιτιστικής μας κρίσης και της παρακμιακότητάς μας "των όλο και μειούμενων εθνικών μας αντοχών και αντιστάσεων, καλούμαστε, συνειδητοποιώντας την κατάστασή μας, να σταθούμε με υψηλό αίσθημα ευθύνης μπροστά στα οριακά δεδομένα της εθνικής μας πραγματικότητας. Οπότε και να χαράξουμε μακρόπνοη στρατηγική ανασύνταξης της Ελλάδας και του Ελληνισμού, με κοινή, επιτέλους, γραμμή στα εθνικά μας θέματα. Αλλά και με κρίσιμο, με...

Ο "Ένοπλος Δωσιλογισμός" αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση του "δωσιλογισμού" στην Ελλάδα και αγγίζει χιλιάδες Έλληνες πολίτες που στελέχωσαν τις (παρα)στρατιωτικές οργανώσεις που ιδρύθηκαν ή υποστηρίχθηκαν απόλυτα από τις Γερμανικές Αρχές και εντάχθηκαν στους ναζιστικούς μηχανισμούς καταστολής της Αντίστασης. Ο "Ένοπλος Δωσιλογισμός", με όλες τις "εθνικιστικές" ομάδες και τις κρατικές δομές ασφαλείας (Τάγματα Ασφαλείας, Ειδική Ασφάλεια, Μηχανοκίνητο Αστυνομίας Πόλεων και οργανώσεις τύπου "Χ") που συνέπραξαν σ' αυτόν, αποτέλεσε αφενός μεν τη "χρυσή εφεδρεία" των γερμανι...

Οι Rebetien σχηματίστηκαν το 2012 και παρουσιάζουν ρεπερτόριο από την ελληνική παραδοσιακή μουσική, το σμυρναίικο και το ρεμπέτικο τραγούδι, καθώς και νέες δικές τους συνθέσεις και πειραματισμούς, εξελίσσοντας διαρκώς τον δικό τους ήχο. Χαρακτηριστικό στοιχείο του συγκροτήματος είναι η ιδιαίτερη έμφαση στον φυσικό και στον ακουστικό ήχο των οργάνων, που συνδέεται με τη νοσταλγική εποχή του γραμμοφώνου, παραπέμποντας και θυμίζοντας τις σμυρναίικες ορχήστρες και τα μουσικά ακούσματα της εποχής του μεσοπολέμου, μέσα από μια σύγχρονη ενορχηστρωτική προσέγγιση. Στην πρώτη αυ...

Η συλλογή διηγημάτων του πρωτοεμφανιζόμενου Βαγγέλη Γονιδάκη "Μη το γελάς" απαρτίζεται από δύο ενότητες: στην πρώτη η ναυτοσύνη, η θάλασσα με τους κινδύνους που εγκυμονεί, και το βουνό με τους δικούς του όταν σκεπάζεται από τρία μέτρα χιόνι (και τα τέσσερα με μια γραφή λιτή που όμως σε συνταράζει με το Τραγικό νόημα της ζωής κατά τον Ισπανό Μιγκουέλ Ουναμούνο) και η δεύτερη ενότητα, ανάλαφρη και σαρκαστική ταυτόχρονα, αναμοχλεύει αυτό που παλιά το λέγαμε "ηθογραφία", ενώ σήμερα -που οι "αγροτοπολίτες" των πόλεων επιστρέφουν στο χωριό όπου γεννήθηκαν μόνο για τις καλοκαιριν...

Ζεστή, έντονη, καυτή, θα λέγαμε, μαρτυρία για μιαν ορισμένη εποχή(;), αποτελεί το θαυμάσιο αυτό βιβλίο του Οράτιου Μακ Κόϋ "Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν....". Γραμμένο την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης του μεσοπολέμου, με αντίστοιχες επιπτώσεις στο γκρέμισμα, την καταρράκωση των ηθικών αξιών, θαρρείς ότι απηχεί σημερινές θέσεις και καταστάσεις. Το οικονομικό αυτό "κραχ" της Αμερικής, είχε -τότε- τον μεγαλύτερο αντίκτυπό του στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις και, ιδιαίτερα, στους νέους. Τους νέους, που δεν άργησαν να γίνουν αντικείμενα της πιο αι...

Το αφηγηματικό έργο του Χάμμετ αποτελείται από 8 μυθιστορήματα και διακόσιες τουλάχιστο νουβέλες και διηγήματα. Με την "Κόκκινη Σφαγή" (1927), καθιερώθηκε, ενώ το "Μαλτέζικο γεράκι" (1929) -που θεωρείται το τελειότερο από τ' αριστουργήματά του-, είναι το πιο γνωστό του μυθιστόρημα. Ο "θεσπέσιος Ντας" -όπως τον αποκαλούσαν οι θαυμαστές του-, το σημαντικότερο θύμα του μακκαρθισμού, ο άνθρωπος που μπορούσε να συζητάει με συναρπαστικό τρόπο για τα πιο ετερόκλιτα πράγματα: τον ιουδαϊσμό, την αρχιτεκτονική της Νέας Ορλεάνης, το πλάσμα, τις διασταυρώσεις του καλαμποκιού, το...

[...] Κατάλαβα πως από όποια πλευρά κι αν κοίταζα, πίσω ή μπροστά μου, δεξιά ή αριστερά, έβλεπα διάσπαρτα εδώ κι εκεί μικρά παιδιά [...] Άρχισα να φωνάζω, κρατώντας το κεφάλι μου, για να μην τρελαθώ. Βοήθεια! Τα πετάνε έξω από τα σπίτια τους σαν σκυλιά! Σαν αδέσποτα σκυλιά! Αδέσποτα παιδιά! [...]. Συγκλονιστικό! Της Κρυσταλίας της αρέσει να βαδίζει σε δρόμους και σοκάκια, έχει οξυμένη την ακοή και την όρασή της. Ακούει και βλέπει αυτό που άλλοι δυσκολεύονται. Είναι φιλόξενη και έχει πολλά χαρίσματα. Ένα από αυτά είναι να ξετρυπώνει τον συγγραφέα και τον ποιητή από μέσα...