Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα δύο διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό, γραμμένα με λίγους μήνες διαφορά, ανήκουν χρονικά στην πλέον γόνιμη δεκαετία του Μπαλζάκ. Πρόκειται για δύο από τα πιο διαβασμένα και σχολιασμένα διηγήματά του. Το άγνωστο αριστούργημα υπήρξε το αγαπημένο ανάγνωσμα του Σεζάν και του Πικάσο, ο οποίος φιλοτέχνησε γι' αυτό μια σειρά σχεδίων, ενώ ο Μπρετόν επικαλείται το λόγο του Φρενχόφερ για να κηρύξει την απεξάρτηση της τέχνης από τη μίμηση και την πρωτοκαθεδρία της φαντασίας στην καλλιτεχνική δημιουργία. Η τέχνη συμμετέχει στην πλοκή με άξιους εκπροσώπους της, γλύπτες...

Το "Οξυγόνο" (2003) εγκαλεί την Ιστορία και ανασκολοπίζει έναν 21ο αιώνα που ασφυκτιά. Το έργο, με αφετηρία τις Δέκα (Αντί)Εντολές, δομημένο σε δέκα χορικά, εγείρει τα μεγάλα ηθικά προβλήματα του σήμερα και σκιαγραφεί μια γενιά που ζητά εξηγήσεις. Το "Οξυγόνο" είναι μια συμπύκνωση ζωής και ένα φάρμακο κατά του εφησυχασμού.

Ένα συναρπαστικό θρίλερ που προκαλεί ο φόνος μιας κοπέλας. Έξι πρόσωπα μιλούν, ερευνούν, καταθέτουν τη μαρτυρία τους. Όλοι εμπλέκονται στα γρανάζια που τους συντρίβουν. Μεσα από το μικρό οπτικό πεδίο του καθενός ανασυντίθεται η ζοφερή ιστορία.

"13 Αντικείμενα" (2003). Καθημερινά. Αδιάφορα. Ευτελή. Όπως ένα φτυάρι, μια κουδουνίστρα, ένα ζευγάρι παπούτσια. Αλλά τι θα γινόταν αν κάτι ήταν ικανό να προκαλέσει δάκρυα; Ή ένα μεγάλο πάθος; Ακόμα κι έναν πόλεμο; Η ρωμαλέα ποιητική γλώσσα, οι προκλητικές ιδέες και το μαύρο χιούμορ επιστρατεύονται εδώ για να εξερευνήσουν τη στενή προσωπική σχέση που αποκτούμε συχνά με τα απλά αντικείμενα και τη μυστική ζωή τους.

"Είσαστε όλοι σας καθάρματα" (2002). Κάτω από αυτό τον προκλητικό τίτλο, κρύβεται ένα κείμενο από τα πιο ευαίσθητα και ερεθιστικά του συγγραφέα. Αποσπασματικές μνήμες, τραυματικές εμπειρίες, αιχμηροί σχολιασμοί. Η μονολογική αφήγηση, οι συνεχείς μεταπηδήσεις σε χώρο και χρόνο μεταφέρουν με τόλμη και ελευθεριάζουσα γλώσσα, με φαρμακερό χιούμορ ως το σαρκασμό, μια πολύ συχνά ωμή πραγματικότητα.

Misterioso-119 (2005). Μια γυναικεία φυλακή. Ένας χορός γυναικών και μια καλλιτεχνική υπεύθυνη που εισχωρεί στον περίκλειστο αυτό κόσμο, θραύσματα αφηγήσεων, βίαια ξεσπάσματα, αναδρομές, εμμονές, νοσηρές φαντασιώσεις και ο φόβος του έξω. Αλήθεια και ψέμματα. Ένα χορικό υλικό, ένα ορατόριο, όπου τα λόγια απελευθερώνονται αντικαθιστώντας τις νότες, ενώ μια φυλακισμένη παίζει ακατάπαυστα το Misterioso του Τελόνιους Μονκ.

Το "Jeff Koons" (1998), είναι μια περιδιάβαση στο κλειστό περιβάλλον της σύγχρονης τέχνης, σε κάποιες ώρες της ζωής ενός καλλιτέχνη στο απόγειο της δόξας του. Ο Τζεφ Κουνς όμως δεν εμφανίζεται ποτέ, το έργο αρχίζει από την τρίτη πράξη, απουσιάζουν οι ρόλοι, οι διάλογοι, η δράση, η λογική ακολουθία. Το έργο μιλά για το κιτς και την τέχνη, για φιέστες και αθλιότητες, για την αδηφαγία του φαίνεσθαι όπως και για την επιθυμία της αυθεντικότητας.

Η σύγχρονη ισπανική μαύρη μουσική κωμωδία "Είμαι άσχημη" παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Είναι ένα "αντιαισθητικό μιούζικαλ", στο οποίο η κύρια ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με την αποφορά που προκαλεί στον περίγυρό της η ασχήμια της. Μέσα από σπαρταριστούς διαλόγους οι συγγραφείς φωτίζουν με άλλοτε σκωπτική, άλλοτε τρυφερή και άλλοτε σκληρή διάθεση τον ψυχισμό της ηρωίδας. Το έργο παίζεται από τον Απρίλιο στο θέατρο Άλμα από τον Θεατρικό Οργανισμό Στιγμή.

Η ολιγοήμερη και μοναδική επίσκεψη του συγγραφέα στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε το 1908. Κατά την παραμονή του επισκέφθηκε την Ακρόπολη, την Πάτρα, την Κέρκυρα, την Κόρινθο, τους Δελφούς, τη Βοιωτία και την Αττική. Στις "Στιγμές στην Ελλάδα" το άνοιγμα για το αλλότριο είναι άνοιγμα του παρόντος μιας προσωπικής μοίρας προς το παρελθόν της Ελλάδας. Η συνάντηση με την Ελλάδα αποσταθεροποιεί και κλονίζει το παρόν. Έτσι γίνεται υπόβαθρο ενός τέλους και μιας νέας αρχής.

Το έργο και ο συγγραφέας παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης" τον Ιανουάριο του 2007. Τον Μάρτιο του 2007 η παράσταση συμμετείχε στο Festivalul Comedei Romanesti στο Βουκουρέστι. "Η λέξη πρόοδος... " πρωτοπαίχτηκε στη Ρουμανία, στο Εθνικό Θέατρο της Κραϊόβα, στις 30 Νοεμβρίου του 2004, σε σκηνοθεσία Serban Puiu, ως συμμετοχή στον κύκλο παραστάσεων με θέμα τον ξεριζωμό και την προσφυγιά, που παρουσίασαν την περίοδο 2003-2004 τα θέατρα-μέλη της Ευρωπαϊκής Θεατρικής Σύμβασης (European Theatre Convention).

Το ανά χείρας βιβλίο "Ψυχή, Λόγος, Πόλις", που κυκλοφορεί ως φόρος τιμής στον Κορνήλιο Καστοριάδη (Κωνσταντινούπολη 1922 - Παρίσι 1997), απαρτίζεται από πρωτότυπα κείμενα και είναι αποτέλεσμα σοβαρού και υπεύθυνου διαλόγου επιστημόνων με το έργο ενός των κορυφαίων Ευρωπαίων διανοητών του 20ου αιώνα. Στο επίκεντρο της φιλοσοφικής και πολιτικής σκέψης του στοχαστή, οικονομολόγου, φιλοσόφου και ψυχαναλυτή, ο οποίος ασχολήθηκε, επίσης, με τα μαθηματικά, τη φυσική, τη βιολογία, βρίσκεται η αντίληψη ότι ίδιον του ανθρώπου δεν είναι η λογική, αλλά η φαντασία, η τερατώδης αυτή κ...

Πρόκειται για ένα υψηλού επιπέδου λεύκωμα με 142 σχέδια του Χαλεπά, τα περισσότερα των οποίων είναι αδημοσίευτα. Η παρουσίασή τους εδώ δίνει νέα ώθηση στη μελέτη του έργου του μεγάλου Έλληνα γλύπτη. Μέσα από αυτά βλέπει κανείς τη σκέψη του: πώς βασανιστικά αναλύει τα διάφορα θέματα που τον απασχολούν, απ' τον εγκλεισμό του στο ψυχιατρείο μέχρι το θάνατό του. Η έκδοση συμπληρώνεται με πέντε ανέκδοτες φωτογραφίες του Γιανούλη Χαλεπά.

"Ο σοβαρότατος κύριος Ερνέστος" είναι ίσως το γνωστότερο, μάλλο το πιο πνευματώδες και σίγουρα το τελευταίο θεατρικό έργο του Ουάιλδ. Ο Μπέρναρντ Σω είχε δηλώσει για τη συγκεκριμένη κωμωδία ότι τον διασκέδασε, μα δε μπόρεσε να τον συγκινήσει, καθώς ήταν "έργο που δεν διέθετε συναίσθημα". Ο Μπέρναρντ Σω είχε δίκιο και δεν είχε δίκιο, όπως συμβαίνει πάντα με τις σωστές εκτιμήσεις. Ήδη με το άνοιγμα της αυλαίας, όταν ο ατάραχος υπηρέτης Λέην εξηγεί ότι είχε κάνει κάποτε έναν γάμο, ο Άλτζερνον Μονκρίφ αρχίζει να προβληματίζεται για την "χρησιμότητα των κατωτέρων στρωμάτων" και...

Υπάρχουν τρεις μορφές του έργου. Η πρώτη (του 1956) αποτελείται από δύο πράξεις και δεκαπέντε σκηνές. Στη δεύτερη (1960), που είναι και η εκτενέστερη, το πολιτικό στοιχείο είναι εντονότερο. Η τρίτη μορφή (1962) είναι και η οριστική και σ' αυτήν βασίστηκε η παρούσα μετάφραση. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Arts Theatre του Λονδίνου, στα αγγλικά, το 1957, σε σκηνοθεσία Peter Zadek. Το 1959 στο Βερολίνο, από τον Hans Lietzau. To 1960 ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, στο Theatre du Gymnase, σε σκηνοθεσία Peter Brook, με τις Marie Bell και Loleh Bellon στους ρόλους της Ίρμας κα...

Περιέχει τις ενότητες: - Αλήθεια και εξουσία - Εγκλήματα και τιμωρίες στην Ε.Σ.Σ.Δ. και αλλού - Χώρος, γνώση και εξουσία - Όχι στον βασιλιά σεξ - Για τη γενεαλογία της ηθικής - Πολιτική και ηθική

Ο Giorgio De Chirico είναι μια από τις σημαντικότερες αλλά και από τις πιο αμφιλεγόμενες φυσιογνωμίες της τέχνης του 20ού αιώνα. Όπως η ζωή του, έτσι και το ζωγραφικό του έργο και η δοκιμιογραφία του χαρακτηρίζονται από έναν κατακερματισμό, από μια σειρά αντίρροπες τάσεις, πολύστροφες πορείες και αντιφατικές αντιδράσεις. Τη σύντομη αλλά εξαιρετικά γόνιμη σε αυθεντικά πρωτοποριακές συνθέσεις μεταφυσική του περίοδο (1911-18) ακολούθησε μια μακρά απογοητευτική περίοδος (1919-1978) όπου ο καλλιτέχνης στράφηκε προς έναν παρωχημένο ακαδημαϊσμό ("επιστροφή στην παράδοση" τον ονόμα...

Σήμερα σ' ολόκληρο τον κόσμο θαυμάζουν το έργο του Άλφρεντ Χίτσκοκ, και οι νέοι που ανακαλύπτουν τώρα το "Rear Window" ("Σιωπηλός μάρτυς"), το "Vertigo" ("Δεσμώτης του ιλίγγου") ή το "North by Northwest" ("Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων"), χάρη στις επανεκδόσεις, θα φαντάζονται πως αυτό συνέβαινε πάντοτε. Κι όμως δεν είναι έτσι. [...] Το 1962, ενώ βρισκόμουν στη Νέα Υόρκη για να παρουσιάσω το "Ζυλ και Τζιμ", συνειδητοποίησα πως κάθε δημοσιογράφος μου έκανε την ίδια ερώτηση: "Γιατί οι κριτικοί του περιοδικού "Cahiers du Cinema" παίρνουν τον Χίτσκοκ στα σοβαρά; Είναι πλούσ...