Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Νόημα του Άγχους" είναι το τρίτο, χρονικά, βιβλίο που γράφτηκε ποτέ με τη λέξη "άγχος" στον τίτλο του. Παράλληλα, αποτέλεσε μία από τις καλύτερες παραγωγές της λεγόμενης "τρίτης δύναμης" της ψυχολογίας, μιας τάσης που τότε αντιστεκόταν στις μηχανιστικές αντιλήψεις του συμπεριφορισμού και της κατεστημένης ψυχανάλυσης. Παρά τις δεκαετίες που μεσολάβησαν από την πρώτη του έκδοση, παραμένει κλασικό και μπορεί, ακόμη και σήμερα, τόσο η προσέγγιση όσο και τα συμπεράσματά του να αποτελέσουν ανάχωμα σύγχρονων τεχνοκρατικών, και απλουστευτικών, λογικών που θεωρούν δυνατή, και επ...

Υπάρχουν τρεις μορφές του έργου. Η πρώτη (του 1956) αποτελείται από δύο πράξεις και δεκαπέντε σκηνές. Στη δεύτερη (1960), που είναι και η εκτενέστερη, το πολιτικό στοιχείο είναι εντονότερο. Η τρίτη μορφή (1962) είναι και η οριστική και σ' αυτήν βασίστηκε η παρούσα μετάφραση. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Arts Theatre του Λονδίνου, στα αγγλικά, το 1957, σε σκηνοθεσία Peter Zadek. Το 1959 στο Βερολίνο, από τον Hans Lietzau. To 1960 ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, στο Theatre du Gymnase, σε σκηνοθεσία Peter Brook, με τις Marie Bell και Loleh Bellon στους ρόλους της Ίρμας κα...

Τα πέντε αυτά ποιήματα δεν τα περιέλαβε σε βιβλίο του όσο ζούσε ο Νίκος Εγγονόπουλος. Δύο όμως από αυτά πρόλαβε να τα δει δημοσιευμένα (τα έτη 1981 και 1983), ενώ στη συνέχεια άλλα δύο φιλοξενήθηκαν σε αθηναϊκά λογοτεχνικά περιοδικά. Το πέμπτο ("Εξομολογήσεις της Στεριάς, της θάλασσας") παρουσιάζεται για πρώτη φορά εδώ. Ενός έκτου ανέκδοτου ποιήματος που βρέθηκε στα κατάλοιπα του ποιητή, με τίτλο "Ο Πιστός ο Στρατιώτης", η δημοσίευση δεν κρίθηκε σκόπιμη, και αφήνεται να γίνει σε ευθετότερο χρόνο. Για τον σύνολο προγραμματισμό σε σχέση με το Αρχείο Εγγονόπουλου εμπιστεύθηκα...

Το λεξικό αυτό συνδέεται στενά με το τελευταίο βιβλίο του Φλωμπέρ, "Μπουβάρ και Πεκυσέ", για το οποίο ο συγγραφέας είχε συγκεντρώσει πλούσιο υλικό. Φράσεις, σκέψεις, εκφράσεις που άκουγε στον περίγυρό του ή σταχυολογούσε μέσα στα βιβλία και τις οποίες στη συνέχεια κατέγραφε σ' ένα τετράδιο. Υλικό που εξέφραζε τις προκαταλήψεις, τη ρηχότητα, την κενότητα και την ανοησία της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς.

Όταν ο Λιούις Κάρρολ άρχισε να γράφει το “Κυνήγι του Φιρχαρία”, το 1874, ήταν ήδη 42 ετών, όσο δηλαδή και ο Φούρναρης, ο “ανώνυμος” ήρωας του ποιήματος. Ο ίδιος όμως ήταν “επώνυμος”. Δίδασκε μαθηματικά στο Christ College της Οξφόρδης και είχε γράψει τις δύο “Αλίκες” που τον είχαν καταστήσει ήδη πολύ δημοφιλή στα παιδιά της εποχής του. Το καινούργιο του όμως βιβλίο δεν έμελλε να έχει, εξαρχής τουλάχιστον, την ίδια απήχηση: δεν επρόκειτο πλέον για πεζογράφημα αλλά για ποίημα, που μάλιστα όχι μόνον δεν είχε για κεντρικό ήρωα κάποιο παιδί, αλλά δεν αναφερόταν καν στον παιδικό κ...

"Θέλω να γκρεμίσω το μύθο που θέλει τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων να τρέχουν μηχανικά. Στην πραγματικότητα, αυτός ο μύθος δεν είχε ποτέ καμία βάση, ιδιαίτερα σε μας τους δρομείς, στους οποίους είναι εμπεδωμένο ότι είναι εκ των πραγμάτων γκρεμισμένος. Επειδή, όμως, ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης έχει δεχτεί την αντίληψη του "μηχανικού τρεξίματος", προσπαθώ να ανατρέψω αυτή την ιδέα, όχι μόνο γιατί δε συμβαίνει, αλλά και για να πάρει ο ενδιαφερόμενος μια γεύση από τα εσωτερικά δρώμενα, τα οποία εκφράζω από ψυχολογική κυρίως σκοπιά: όταν πάψει ο νους να σκέφτεται και να...