Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στον Πρόκλο παραδοσιακά αποδίδεται ένα έργο το οποίο αποτελεί ουσιαστικά αναδιατύπωση της Τετραβίβλου του Κλαύδιου Πτολεμαίου. Η αναδιατύπωση αυτή είναι γνωστή με τον τίτλο "Παράφρασις εις την του Πτολεμαίου Τετράβιβλον". Η γνησιότητα του έργου αυτού έχει κατά καιρούς αμφισβητηθεί έντονα, κυρίως επειδή σε αρκετά σημεία παρανοεί το ούτως ή άλλως δύστροπο και ασαφές κείμενο του Πτολεμαίου, και επειδή τέτοιου είδους παρανοήσεις δεν συνάδουν με την ερμηνευτική δεινότητα που επέδειξε ο Πρόκλος όταν υπομνημάτισε άλλα κείμενα, κυρίως πλατωνικά. [...] Η "Παράφραση" του Πρόκλου εκ...

Το τέλος του σωζόμενου μέρους από το υπόμνημα του Πρόκλου στον Παρμενίδη. Οι ιδιότητες που αφαιρεί από το Ένα ο πλατωνικός διάλογος.

[...] Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Αππιανός συνέγραψε τα "Ρωμαϊκά", δηλαδή την ιστορία της Ρώμης. Άρχιζε από την ίδρυση της πόλης και έφτανε μέχρι και τον δεύτερο μ.Χ. αιώνα, επιδιώκοντας να δώσει μια κατά το δυνατόν πλήρη εικόνα της πρώτης χιλιετίας της ρωμαϊκής ιστορίας. Για την κατάταξη του υλικού του χρησιμοποίησε όχι το χρονολογικό αλλά το εθνογραφικό κριτήριο. Παρακολουθεί δηλαδή τις διαδοχικές ρωμαϊκές κατακτήσεις και, για να μη διασπά την τοπική ενότητα, δίνει κατά τη σειρά των κατακτήσεων αυτών την ιστορία των λαών (κυρίως της Μεσογείου αλλά και των άλλων)...

Μια εμπεριστατωμένη ανατομία της ψυχογενούς ανορεξίας και της ψυχογενούς βουλιμίας, δύο διαταραχών που εξαπλώνονται ολοένα και περισσότερο στην εποχή μας, και μαζί ένας οδηγός για να τις αναγνωρίσουμε έγκαιρα και να τις αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά όταν χτυπήσουν την πόρτα τη δική μας ή των ανθρώπων μας.

"Προσωπικά φρονούμε ου έφτασε η ώρα -"οι καιροί ου μενετοί"- ν' αποκαλύψουμε "λόγω και έργω" αυτές τις δολοπλοκίες του παρελθόντος που έχουν νοσογόνες παραφυάδες και στο παρόν, και μαζί, άγνωστε, γνωστέ αναγνώστη, να συμπαραταχθούμε για την εκκλησιαστική μας Αυτοκεφαλία και εδαφική μας ακεραιότητα, που και τα δυο "εξ Ανατολών" απειλούνται χθες και σήμερα". Μια μελέτη που, μέσα από σφαιρική και πλουραλιστική προσέγγιση, ανατέμνει την πορεία του Βυζαντίου προς την Πτώση, με αφετηρία την αλληλουχία των ιστορικών, κοινωνικών και πολιτικών αιτιών της και κατάληξη τις ποικίλες...

[...] Ο Αππιανός δίνει μιαν αφήγηση γεγονότων μάλλον παρά μιαν εμβάθυνση στο ιστορικό γίγνεσθαι. Αξιόπιστος γενικά, δίνει συχνά τις εκδοχές όλων των εμπλεκόμενων σε ένα γεγονός μερών, παραθέτει διασταυρώσεις των ίδιων συμβάντων από διάφορες πηγές και αποθησαυρίζει πολύ και αξιόλογο υλικό για κρίσιμες ιστορικές περιόδους, ιδίως για τους Εμφυλίους Πολέμους. [...] Όλο το έργο του διακατέχεται και χαρακτηρίζεται από την ιδεολογική προσήλωσή του στη Ρώμη, από την πίστη και τον θαυμασμό του στο μεγαλείο της. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Το Ε΄ βιβλίο του Υπομνήματος του Πρόκλου αποτελεί ένα είδος μετάβασης από το πρώτο μέρος του διαλόγου, που αφορούσε τις Ιδέες, στο δεύτερο μέρος που αφορά το Ένα και τις υποθέσεις γύρω από το Ένα. Χωρίζεται σε τρία μέρη και χαρακτηρίζεται κυρίως από την προσπάθεια του Πρόκλου να διευκρινίσει με παραδείγματα τη διαλεκτική μέθοδο του Παρμενίδη, με την οποία ο Παρμενίδης προτρέπει τον Σωκράτη να εξασκηθεί προκειμένου να αντιληφθεί καλύτερα τη θεωρία των Ιδεών και γενικά τη μεταφυσική πραγματικότητα. Στο α΄ μέρος τονίζεται η αναγκαιότητα της εξάσκησης στη διαλεκτική προκειμένου...

Τα "Ανεμοδαρμένα ύψη" είναι το σπίτι της παλαιάς οικογένειας των Έρνσω στην αγγλική ύπαιθρο του Γιόρκσαϊρ. Είναι η σκηνή όπου εκτυλίσσεται η δραματική ιστορία της οικογένειας, που σαρώνεται από μίση, έρωτες και θανάτους. Η αφήσηση της Έμιλυ Μπροντέ και οι χαρακτήρες που πλάθει παραπέμπουν στις μεγάλες εμπνεύσεις της τραγωδίας. Με τις μακρινές καταβολές του βυθισμένες στο πνεύμα του αγγλικού Ρομαντισμού, το έργο εικονογραφεί μοναδικά το μεγαλείο και την απελπισία των ανθρώπινων παθών.

[...] Στο τμήμα του Υπομνήματος που περιλαμβάνεται στον παρόντα τόμο ο σχολιασμός αρχίζει με την αναφορά στον μύθο του σπηλαίου, με τον οποίο αρχίζει το έβδομο βιβλίο της "Πολιτείας". Η αλληγορία αυτή, δηλωτική της σχέσης του ανθρώπου με τις περιοχές της πραγματικότητας, είναι ένας απώτερος συμβολισμός της μετάβασης από τον κόσμο που γίνεται αντιληπτός μέσω των αισθήσεων προς τον ανώτερο κόσμο του νοητού και των Ιδεών. Μια αλληγορία την οποία ο Πλάτων επεκτείνει και στον δημόσιο βίο της πόλης, με τον καθορισμό των πολιτικών καθηκόντων των φιλοσόφων. Στη συνέχεια η ανάλυση...

[...] Το σωζόμενο αυτό έργο σχολιάζει τον "Παρμενίδη" του Πλάτωνα μέχρι το 142b. Χωρίζεται, μάλιστα σε δύο μεγάλα μέρη, εκ των οποίων το πρώτο εξετάζει τις Ιδέες και το δεύτερο το ύψιστο Ένα. Φαίνεται, όμως, πως το υπόμνημα δεν σώζεται ολοκληρωμένο καθώς σταματά απότομα. Ο R. Klibansky στο βιβλίο του Ein Proklosfund und seine Bedeutung (Χαϊδελβέργη 1969) εκδίδει αποσπάσματα από μια λατινική μετάφραση του υπομνήματος του Πρόκλου στον Παρμενίδη, η οποία περιέχει και το χαμένο τέλος του υπομνήματος. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Στο Γ΄ και στο Δ΄ βιβλίο του Υπομνήματος ο Πρόκλος ασχολείται με την τελειοποίηση της σωκρατικής θεωρίας περί Ιδεών από τον Παρμενίδη μέσα στον πλατωνικό διάλογο. Πιο συγκεκριμένα τα δύο βιβλία ασχολούνται με τα τέσσερα δασικά ζητήματα που αφορούν τις Ιδέες: "Υπάρχουν Ιδέες;" "Ποια πράγματα έχουν Ιδέες και ποια όχι;" "Πώς τα αισθητά μετέχουν στις Ιδέες;" "Πού είναι εγκατεστημένες οι Ιδέες;" Τα πρώτα δυο από τα τέσσερα ζητήματα εξετάζονται.στο Γ΄ βιβλίο, τα άλλα δύο στο Δ΄ βιβλίο. Το πρώτο, μάλιστα, ζήτημα δεν εξετάζεται μέσα στον πλατωνικό Παρμενίδη, αλλά ο Πρόκλος το εξετά...

- "Περί του πάντα σπουδαίον ελεύθερον είναι": Το έργο αυτό εικάζεται ότι ανήκει στη νεανική περίοδο του Φίλωνα, καθώς νωπές φαίνονται οι διδασκαλίες των φιλοσοφικών σχολών. Ο Φίλων πρέπει να το συνέταξε πριν ακόμη αρχίσει να ερμηνεύει την "Πεντάτευχο". Στην παρούσα πραγματεία προσπαθεί να αποδείξει το στωικό παράδοξο ότι "ο σοφός είναι ελεύθερος". Αρχικά λοιπόν αναφέρει το αντικείμενο με το οποίο θα ασχοληθεί καθώς και το θέμα της προηγούμενης πραγματείας του, "ο φαύλος είναι δούλος". Διευκρινίζει ότι οι ύψιστες αυτές διδασκαλίες και δόγματα υπερβαίνουν τη διανόηση των απα...

Ο Χρίστος Γούδης, στο δοκίμιο του "Ανατομία της δεξιάς: Κριτική μιας σύμμεικτης ιδεολογίας καθαρού λόγου και παράνοιας" ευαγγελίζεται, μέσα από τη σύμπλοκη μορφή ενός αυστηρού κριτικού μανιφέστου της πολιτικής φιλοσοφίας και των μεταφυσικών πεποιθήσεων αυτού του μείζονος χώρου, την αναγκαιότητα μιας "ανατρεπτικής δεξιάς", στηριγμένης σε ένα αποκρυσταλλωμένο και διαυγές σύστημα αρχών και αξιών, ικανό να ανατάξει την παρακμιακή πορεία της πολιτικής και να προκαθορίσει την ιδεολογία της δεξιάς του μέλλοντος.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί στην αρχή όλοι γελούσανε με το όνομά μου. Διονύσης. Άκου Διονύσης! Γιατί δηλαδή; Έπρεπε να με λένε Αζόρ ή Ρεξ ή Ρόκυ; Εμένα ο νονός μου, ο σπουδαίος καθηγητής, ο άνδρας της καλής κυρίας που με διάλεξε από την Οξφόρδη, είναι ο αδελφός της μαμάς μου. Αυτός λοιπόν, που είναι και σοφός, σκέφθηκες ότι, αφού έφθανα στην καινούρια μου πατρίδα την ημέρα της γιορτής του Πολιούχου, έπρεπε να τον τιμήσω, κι έτσι μου έδωσαν το όνομά του. Είμαι πολύ ευχαριστημένος γι' αυτό. Είμαι πρωτότυπος, γνωστός και μασκότ όλης της περιοχής

Στον παρόντα τόμο συμπεριλαμβάνεται το δεύτερο και τελευταίο μέρος του Ε΄ βιβλίου, και πιο συγκεκριμένα οι 7 υπόλοιπες ενότητες του βιβλίου αυτού.

Μετά τα 10 δώρα του δημιουργού προς τον κόσμο και μετά τη δημιουργία των αστέρων, η οποία περιγράφηκε στο προηγούμενο βιβλίο, ο Πρόκλος, ακολουθώντας την πορεία του πλατωνικού Τίμαιου, ασχολείται στο Ε΄ και τελευταίο βιβλίο του "Υπομνήματος στον Τίμαιο" με τους γενεσιουργούς θεούς, δηλαδή τους θεούς οι οποίοι είναι πλέον συνδεδεμένοι με τη γένεση, τον υποσελήνιο κόσμο του γίγνεσθαι, και οι οποίοι παράγουν τα θνητά όντα. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Από τους διάλογους του πνευματικού του γενάρχη, ο Πρόκλος, εκτός από την Πολιτεία, υπομνημάτισε τον Κρατύλο τον Παρμενίδη, τον Τίμαιο, τον πρώτο Αλκιβιάδη, τον Φίληβο, τον Θεαίτητο, τον Σοφιστή. τον Φαίδρο, τον Φαίδωνα και τμήματα του Συμποσίου - και ίσως τον Πρωταγόρα, τον Γοργία και τους Νόμους. Από τα υπομνήματα αυτά πολλά δεν σώζονται και άλλα έχουν μερικό ως προς το σχολιαζόμενο σύγγραμμα χαρακτήρα. Η "Πολιτεία" είναι ο διάλογος που αποτέλεσε κεντρικό σημείο αναφοράς για το πλατωνικό έργο. Σύμφωνα με τους καθορισμούς του υποτίτλου της, το αντικείμενο της είναι "περί δ...

Οι εκδόσεις «Κάκτος», δεκαέξι χρόνια μετά την έναρξη της σειράς Αρχαία Ελληνική Γραμματεία «Οι Έλληνες», παρουσιάζουν τους 720 πρώτους τόμους, και συνεχίζουν την προετοιμασία των τόμων που απομένουν, 500 περίπου, ώστε να ολοκληρωθεί, για πρώτη και - ας μας επιτραπεί η πρόβλεψη - μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο, η έκδοση όλων των έργων όλων των συγγραφέων της ελληνικής αρχαιότητας. Ήδη οι «Έλληνες», με τους παραπάνω από 300 συγγραφείς τους και με μια χιλιάδα περίπου τίτλων που έχουν δώσει έως τώρα στην κυκλοφορία, είναι η μεγαλύτερη σειρά στον κόσμο. Στους «Έλληνες» περιλά...