Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Χρονικό της Μεροπίδας" διαδραματίζεται στη Μεροπίδα, ένα φανταστικό ελληνικό νησί κάπου στα Δωδεκάνησα. Αφετηρία της ιστορίας μας είναι το 1925, η αφήγηση όμως επικεντρώνεται σε γεγονότα που εκτυλίσσονται μεταξύ των ετών 1978-1980. Κεντρικοί ήρωες είναι οι Χατζηκωσταντήδες, μια παλιά και σημαντική οικογένεια του νησιού. Ο Περικλής, ένας πετυχημένος επιχειρηματίας, που στιγματίζεται από έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Η ξαδέρφη του η Μελιώ που καθώς ετοιμάζεται να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο, μετασχηματίζεται από κορίτσι σε γυναίκα. Η μητέρα της η Μερόπη, που την καθημερινότητ...

H παρούσα μελέτη αποτελεί μια σύντομη καταγραφή των γεγονότων και των ημερομηνιών όπως αναφέρονται σε ιστορικά και πολιτικά βιβλία. Σκοπός της μελέτης είναι, να δοθεί η δυνατότητα στον αναγνώστη να εντοπίζει, εύκολα και γρήγορα, την ημερομηνία και τη χρονολογία κάποιου γνωστού γεγονότος από τη διοίκηση και την ιστορία της Ελλάδας. Να μπορεί ξεφυλλίζοντας τις σελίδες τούτου του βιβλίου να αντιληφθεί την περίοδο που έλαβε χώρα ένα γεγονός, το πολίτευμα, ποιοι κυβερνούσαν, τη γενική πολιτική κατάσταση και τη διοίκηση του κράτους και να συνθέτει έτσι μια εικόνα για την Ελλάδ...

Γνωστοί και φίλοι απέστρεφαν το βλέμμα από πάνω της όταν τους έβλεπαν οι άλλοι, όμως δεν χόρταιναν να την κοιτάζουν όταν την συναντούσαν μόνη της! Είχε μιαν άγρια, ατίθαση ομορφιά, καθώς η ψυχή της ήταν ανήμερη, κι αυτό καθρεφτιζόταν στο πρόσωπό της. Λεπτή, μαύρα μαλλιά και μάτια, και δυο φιλήδονα χείλη, έτοιμα να σαρκάσουν ή να ρουφήξουν με πάθος το τσιγάρο ή την ζωή. Δεν είχε πολλές παρέες, από την γειτονιά την αποφεύγαν όλοι, οι περισσότεροι δεν της έλεγαν ούτε "καλημέρα", μην τυχόν τους κολλήσει αλητεία και περιθώριο! Από το αφήγημα "Στα ψιλά"

"Γιατί εγώ; ρωτούσα και ξαναρωτούσα όλον αυτό το μήνα. Γιατί εγώ; Γιατί σε εμένα; ρώτησα το σύμπαν και τι ήθελα και το έκανα. "Και γιατί όχι;", άκουσα πολύ καθαρά, αλήθεια λέω, το άκουσα πολύ καθαρά όπως ακούω και τη Μάγια να γαυγίζει έξω. Εγώ που δεν ακούω ποτέ, που νομίζω ότι κάνω προσευχές στον βρόντο και κανείς δεν με ακούει, άκουσα μια αμετάκλητη φωνή να λέει "και γιατί όχι;". Το εκρηκτικό περιεχόμενο ενός κίτρινου φακέλου οδηγεί την ηρωίδα στα απρόσμενα μονοπάτια μιας αποκάλυψης. "Πώς πεθαίνει κανείς;", αναρωτιέται. Έρχεται έτσι αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φό...

"Όταν η φωνή χάνεται στον αέρα, όταν τα αυτιά των ανθρώπων μένουν κλειστά, όταν τα δάκρυα που κυλούν στις άκρες των ματιών, εκλαμβάνονται σαν σταγόνες βροχής, που κανείς δεν σκουπίζει, αλλά αφήνονται να στεγνώσουν μόνα τους στον άνεμο, όταν η απαλότητα της καρδιάς μεταφράζεται σαν αδυναμία, σαν μωρία, τι άλλο απομένει από ένα άσπρο χαρτί, που σου αφήνεται, που σου επιτρέπει να είσαι ο εαυτός σου, που δεν διαμαρτύρεται, γιατί φοβάται την ευαισθησία της ψυχής σου, που αντανακλά τα δικά σου θέλω και σου δίνει την δυνατότητα επιτέλους να αναπνέεις ελεύθερα τον αέρα, που εσύ...

Γλυκείες σενιόρες, δροσερές σενιορίτες, καλοί μου σενιόροι... Καλωσορίσατε στη Βαρκελώνη! Πρόθυμες χήρες θα σας υποδεχτούν, απρόθυμοι ντετέκτιβ και αστείοι τσιρκολάνοι. Γυμνόστηθες τσιγγάνες και βιολιά, φλαμένκο και τσιγγάνοι. Εδώ, θα δείτε με τα μάτια σας τον Φράνκο να σηκώνεται απ' τον τάφο! Ολόφρεσκες ψυχές να καταλήγουν στα σκουπίδια και φίδια να γίνονται ψαλίδια! Πυρηνικές εκρήξεις και σεισμούς, χειρομαντείες και τορέρος να ερωτεύονται τον ταύρο. Κυνομαχίες, τρομοκράτες και αντάρτες στα βουνά, και πεθαμένους γάτους ν' ανασταίνονται! Καλόκαρδους κανίβαλους, άκαρδους...

"Γεννιόμαστε ανασφαλείς και ζούμε τις πρώτες ώρες, τις πρώτες ημέρες, τους πρώτους μήνες, τα πρώτα μας χρόνια σ' ένα περιβάλλον ανασφάλειας που τα διαμορφώνουν η φυσική μας αδυναμία και η σύγκριση με έναν κόσμο γιγάντων που καταφέρνει ό,τι δεν μπορούμε εμείς ως παιδιά. Γίνεται αντιληπτό ότι μέσα σ' ένα τέτοιο ακατανόητο περιβάλλον, το παιδί βεβαίως και θα αισθανθεί κατώτερο. Τι, συνεπώς, πρέπει να επιδιωχθεί με την ανατροφή; Τι άλλο από το να προστατευτεί το παιδί από τέτοιες επιδράσεις. Αν οι γονείς και οι παιδαγωγοί δεν είναι ψυχικά υγιείς, η ψυχική ανάπτυξη του παιδιού θ...

[...] Η συλλογή εξελίσσεται σταδιακά από την πρώτη ώρα της έγερσης και της ενδοσκόπησης με αφορμή την παρατήρηση εντός, για να προχωρήσει στη δεύτερη ώρα της πορείας μέσα στο πλήθος και να καταλήξει στην Τρίτη ώρα του παρά πέντε -πριν λαλήσει ο πετεινός-της υπέρβασης της ανθρώπινης υπόστασης, εκεί που εδράζεται η στέρεη πίστη στον Ένα Θεό και γι' αυτό ο λόγος γίνεται φιλοσοφικός και χρειάζεται αποκρυπτογράφηση. [...] Δρ. Βασιλική Ράπτη, ποιήτρια