Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γιάννος, ο ήρωας του παραμυθιού, ήταν ένα παιδί φτωχό, εργατικό, τίμιο και με καλή καρδιά. Η μοίρα του χαμογέλασε και του έστειλε στον δρόμο του την καλή νεράιδα, που με το μαγικό ραβδί της χτύπησε έναν θάμνο και ο θάμνος άρχισε να στάζει το δάκρυ του. Έτσι δημιουργήθηκε η μαγική μαστίχα, που με την επεξεργασία της ο Γιάννος απέκτησε πολλά πλούτη.

Η Λυδία και το σκυλάκι της ο Ντίξον ανυπομονούν να γνωρίσουν το καινούργιο αδερφάκι της! Θέλουν να αρχίσουν το παιχνίδι αμέσως μόλις φτάσει σπίτι! Σύντομα όμως η Λυδία θα καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα φανταζόταν και τα άσχημα όνειρα δεν την αφήνουν να κοιμηθεί. Η αγάπη των γονιών και ένας πολύχρωμος χαρταετός θα τα πάρουν όλα μακριά.

εδώ και λίγα χρόνια προσπαθώ να αποτυπώσω στο χαρτί τις ανάσες που ζητάει η ψυχή μου θα πω πως το βιβλίο αυτό φάνηκε χρήσιμο αν ο καθένας που το ξεφύλλισε είδε αποτυπωμένη μια σκέψη του έστω και φευγαλέα

12+1 εικόνες από την καθημερινή ζωή της Έμμας Μποβαρύ μετουσιώνονται σε ζωγραφική πράξη! Καθημερινά αντικείμενα της ηρωίδας του Γουσταύου Φλωμπέρ, στον τύπο της "νεκράς φύσης" συνδυάζονται με αποσπάσματα από το κορυφαίο μυθιστόρημα και μας συντροφεύουν ημερολογιακά όλο το 2020!

Ένα παραμύθι με πέντε χρώματα και αναρίθμητες αποχρώσεις από την παλέτα των συναισθημάτων. Μια ιστορία για μικρούς και μεγάλους, για όσους αναζητούν το φως μέσα στις δυσκολίες, για όσους επιμένουν να ονειρεύονται, για όσους αναρωτιούνται για αυτό το... κάτι!

Με αυτή την ερώτηση παιχνίδι θα ξεκινήσει το παιδί την εκμάθηση των γραμμάτων, γιατί η μάθηση αποκτά ενδιαφέρον όταν προσεγγίζεται σαν παιχνίδι. Με τον πιο ευχάριστο και χαριτωμένο τρόπο ακόμα και τα μικρότερα παιδιά θα μάθουν τα γράμματα, έτσι ώστε να τα θυμούνται εύκολα μόλις τα αντικρίσουν και αυτό, διότι κάθε γράμμα θα σχετίζεται με την αντίστοιχη εικόνα που έχει εντυπωθεί στο υποσυνείδητό τους. Ακριβώς σε αυτό το σημείο έγκειται και η μοναδικότητα αυτού του αλφαβηταρίου. Διαφέρει από όλα τα άλλα, γιατί το ίδιο το γράμμα ως γραφικό σύμβολο, κρύβεται εικονικά στην λέξη...

Στον δρόμο για την επιστροφή στην Ύπαρξη, στη αλήθεια μας, χρειαζόμαστε πινακίδες κατεύθυνσης και χάρτες προορισμού! Χρειαζόμαστε χρυσά κλειδιά επίγνωσης για να ανοίξουν τις πύλες που θα συναντήσουμε. Χρειαζόμαστε ελαφρά σκουντήματα για να μας ξυπνάνε από τον "ύπνο" που μπορεί να μας πάρει στη διαδρομή. Οπωσδήποτε χρειαζόμαστε συνεχείς υπενθυμίσεις για τον τελικό προορισμό! Το ταξίδι, πάντα, είναι προς τα μέσα! Το βιβλίο "Τώρα γίνομαι ο γήινος άγγελος που είμαι" σου παρέχει τις πρώτες οδηγίες για το ξεκίνημα και την επιστροφή σου "σπίτι"! Είναι η γείωση της Πρόθεσης γ...

Η Ζωή, που λάτρευε τον πατέρα της και τη μουσική. Η Χαρίκλεια, που έστεκε για χρόνια μπροστά στο παράθυρο, θαύμα μαζί και θλίψη για τους περαστικούς. Η Στεργιανή, που το μόνο που ζητούσε τελικά ήταν να βρει έναν σκοπό για να πορεύεται στη ζωή της. Ο Βασίλης, που ό, τι έκανε, το έκανε για τα παιδιά του. Η Άννα κι ο Σταύρος, που ζήτησαν να κάνουν ένα ταξίδι, μονάχα ένα τελευταίο ταξίδι, πέρα από εκείνο τον θλιβερό λόφο που όριζε τον τόπο και τη ζωή τους. Κι άλλοι πολλοί. Επτά ιστορίες με ήρωες που δεν θα κατέγραφε ποτέ η Ιστορία για τα τρανά τους κατορθώματα...

Τι όμορφο που είναι να σε χειροκροτούν όταν καταφέρνεις κάτι! Κι εγώ τα κατάφερα! Τα κατάφερα αλλού, όχι στα μαθήματα...Τί όμορφο συναίσθημα που είναι να είσαι διαφορετικός! Να είσαι διαφορετικός μαζί με όλους τους διαφορετικούς φίλους σου!

Ένας καυγάς είναι η αιτία που γράφτηκε αυτή η ιστορία για δύο έντομα γνωστά που μαλώνουν απ’ τα χρόνια τα παλιά. Ένας τζίτζικας και ένας μέρμηγκας και στη μέση η μουσική μια συμβουλή δίνω ως συγγραφέας ας πρυτανεύσει η λογική. Για να μάθεις τι και πώς δίνω πληροφορίες εντός μάθε ίσες αποστάσεις να κρατάς κι άλλα δεν μπορώ να πω, μην με σκας!

Είναι φορές που οι λέξεις χαράσσουν τις μέρες τρυφερά σαν χελιδόνια που φέρνουν την άνοιξη ή συρρέουν έγκαιρα πάντα στην ώρα της αποδήμησης στα ηλεκτροφόρα καλώδια του φθινοπώρου. Συχνά ναρκοθετημένο πεδίο εκρήγνυνται απρόβλεπτα κι οι σιωπές τους διάπυρες αιχμές σε βάζουν σημάδι.

Ο Παρφές, ένα αγόρι που είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένος από παγωγό, μετακόμισε πρόσφατα με τους γονείς του από τον Βόρειο Πόλο σε μια νέα χώρα του Νότου, σε μια νέα κατοικία, σε μια νέα ζωή. Οι νέοι του συμμαθητές θα τον αποδεχτούν ή θα του δυσχεράνουν τη ζωή του στο σχολείο; Ένα παραμύθι που αγγίζει ένα μείζον πρόβλημα της σύγχρονης εποχής μας και βασανίζει πολλούς γονείς, εκπαιδευτικούς και κυρίως μαθητές στη μικρή κοινωνία του σχολείου: τον σχολικό εκφοβισμό (bullying). Δώρο all star ηχογραφημένη αφήγηση και αποκλειστικό τραγούδι (σε QR code)

Νουβέλα που κοιτάζει όπως ένα αόρατο μάτι μέσα στο ελληνοκυπριακό σχολείο και παρατηρεί τις εθνικιστικές και θρησκευτικές εξάρσεις κάποιων λειτουργών του, δημιουργώντας την ψυχογραφία ενός τύπου εθνικόφρονα εκπαιδευτικού. Σε συνδυασμό με το βαθύ κράτος, την εκκλησία, τα εθνικιστικά κόμματα και διάφορα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δημιουργείται μια αναχρονιστική τάση στην εκπαίδευση, η οποία αναπαράγει και συντηρεί μια ανάλογη ιδεολογία και μια εξουσιαστική δομή που διαχέεται σε ολόκληρη την κοινωνία.

Ο δημοσιογράφος Παυσανίας Γυροβολτάκης γράφει ταξιδιωτικά ρεπορτάζ στην εφημερίδα "Ο Περιηγητής". Ο διευθυντής της εφημερίδας του κάποια φορά του ανέθεσε να κάνει ένα μεγάλο ρεπορτάζ για τη Χώρα των Μηνών. Για τη μυθική χώρα που μας έδωσε το ημερολόγιο και τα ονόματα των μηνών σ’ αυτό. Ο Γυροβολτάκης είναι μεθοδικός δημοσιογράφος. Πριν πάει στη Χώρα των Μηνών, κατέστρωσε το σχέδιό του. Συγκέντρωσε γι’ αυτό όσες πληροφορίες θεώρησε χρήσιμες, ενώ στο περιθώριο των σημειώσεών του διατύπωσε μερικές πρώτες σκέψεις υπό μορφή ερωτήσεων και σχολίων σχετικά με τα θέματα που θεώρησε...

Στεκόταν στη πλαγιά του βουνού ανάμεσα σε δέντρα που πύκνωναν προς τα κάτω, προς τους πρόποδες, σχηματίζοντας ένα μεγάλο δάσος. Σήκωσε το βλέμμα ψηλά και τον έπιασε δέος. Τα δέντρα αραίωναν σταδιακά προς την κορυφή και παραχωρούσαν τη θέση τους σε ξερούς άγριους θάμνους που κι αυτοί με τη σειρά τους λιγόστευαν καθώς το βλέμμα του ανέβαινε ολοένα ψηλότερα, όπου γυμνοί γκρίζοι βράχοι δέσποζαν τεράστιοι και τρομακτικοί. Και ακόμα πιο πάνω, πολύ πιο ψηλά, εκεί που η πλαγιά χανόταν μέσα στον ασπρογάλανο ουρανό, ξεχώριζαν χιονισμένες μύτες που σμίγανε με τα σύννεφα. "Θεέ μου, α...

Ο Δήμος κι η Νεφέλη, σπουδαγμένοι κι οι δυο, είναι άνεργοι εδώ και κάτι χρόνια. Από τη μια μεριά του Δήμου βρίσκεται ο ένας του παππούς που πολέμησε στο Γράμμο κι από την άλλη τη μεριά του ο άλλος του ο παππούς, ο συμμορίτης, που ζει κάπου εκεί στην ερημιά. Και μπροστά από τα μάτια των παιδιών η ζωή, ένα ορμητικό ποτάμι. Να αφεθούν στο ρεύμα του ποταμού, αυτά το βλέπουν πως εκείνο δεν τους θέλει. Να κολυμπήσουν κόντρα σε αυτό τρέμουν την ορμή του. Και τα παιδιά άλλη γενιά δεν έχουνε εκτός από τη δική τους!