Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εδώ πώς βρέθηκα; Ιδέα δεν έχω Να μεταβολίζω τον εαυτό μου Σαν κήτος Παγιδευμένο στην αντοχή του Ιωνά Ανάμεσα σε λέξεις παράταιρες Με όλους αυτούς τους άνυδρους χρόνους Μα να Εδώ βρέθηκα! Πώς; Ιδέα δεν έχω Ατύχημα μάλλον Κακό συναπάντημα; Αμάρτημα; Φονικό από παρόρμηση; Ποτέ δεν θα μάθω Ποτέ! (Τυχαίο συμβάν)

Να ζεις στο μυαλό μου, σημαίνει πόλεμος Σημαίνει κενό και καινό Σημαίνει νοθεία και στίλβη Σημαίνει έρωτας Να ζω μέσα σου σημαίνει έρωτας Να ζω μέσα σου σημαίνει ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ

ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΙΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ... ... αργά μέσα στη νύχτα ακουμπισμένοι σ' ένα μπαρ ζητιάνοι ρακοσυλλέκτες είμαστε σκυμμένοι ψάχνοντας λόγια μεταχειρισμένα να πούμε το πιο δύσκολο το δυσκολότερο τραγούδι της αγάπης - Το είπαμε εικοσάχρονοι με θάρρος μέσα σε δωμάτια ετοιμόρροπα λειασμένα από το φεγγάρι πριν ξημερώσει πριν τους θορύβους, τα απορριματοφόρα πριν έρθουν μέρες ανελέητες να σβήσουν να μας σκεπάσουν

Τα μάτια μας νωπά στην άρη της φτερούγας περνούν ερωτήματα και η μνήμη αιωρείται Τα μάτια είναι γήινα, κόκκοι σιταριού τα βλέφαρά μας άγκιστρα στον συμπαγή αέρα Στον απατηλό τοίχο ραγισματιές ρυτίδες κι αντί για εμάς, μια άναυδη σποδός

Οι συναντήσεις μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν πολλές και η καθεμία αποτέλεσε ένα μάθημα, οδηγώντας με προς τη δική μου αλήθεια. Η αλήθεια αυτή έχει πολλές αποχρώσεις, οι οποίες εκφράζονται μέσα από τις μελωδίες που ακούγονται σ’ αυτό, το πρώτο προσωπικό μου, σιντί. Η προσπάθεια έγινε για να μοιραστώ με τον ακροατή τις εμπειρίες μου κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής... Νίκος Τατασόπουλος Συμμετέχουν οι: Μουσικοί: Νώε Ζαφειρίδης (κιθάρα), Αθηνά Λαμπίρη (κιθάρα), Βασίλης Μασσαλάς (κιθάρα), Δημήτρης Μηταράκης (κιθάρα), Νίκος Γύρας (μπάσο), Θοδωρής Κουέλης (μπάσο),...

Διαδρομές παράλληλες η καθεμιά με τη δική της ζωή και ιστορία, ευχάριστες ή όχι πετυχημένες ή μη, όλα αναμενόμενα. Ανθρώπων που ερωτεύονται αγαπούν δημιουργούν προσφέρουν, αλλά και άλλων που μισούν, που καταστρέφουν και βασανίζουν καθετί ωραίο και ιδανικό. Κι εκείνων ακόμη που έφυγαν και των επί μέρους του Σύμπαντος, μια κι όλα έχουν τη δική τους νομοτέλεια και διαδρομή...

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΑΜΕ Τώρα που τους καθρέφτες θρυμματίσαμε και μονοκοντυλιά διαγράψαμε τα είδωλα μας απολιθώματα απομείναμε γυμνά Το δάκρυ και το χαμόγελο στα στήθη πέτρωσαν πέτρα ο λόγος και ο πόνος μας πέτρα το όνειρο και η ελπίδα πέτρα πέτρα που τη σηκώσαμε στο στήθος μας Τώρα μ' αυτήν πλαγιάζουμε και τα όνειρα αδειανά Σίσυφοι που απόκαμαν στη ρίζα του βουνού γερμένοι Τώρα μ'αυτή οδεύουμε μετέωροι στης ερημιάς την ανελέητη γαλήνη

Τα "Διαγώνια πάθη" είναι ιστορίες φευγαλέων πόθων, ερώτων ημιτελών και θνησιγενών ονειροπολήσεων. Είναι μια έκθεση με κολάζ από κηδείες, δεξιώσεις, σκηνές του μετρό, απεργίες, συζητήσεις σε καφενεία, διαλέξεις σε πολιτιστικά κέντρα. αθώα και ένοχα φλερτ, παράνομους δεσμούς και αδιόρατα χαμόγελα. Άνθρωποι που συναντιόνται διαγωνίως και εναγωνίως, νευρωτικοί διανοούμενοι και αλμοδοβαρικές καλόγριες, μορφές περαστικές, ημερήσιες και νυχτερινές, τοπία αστικά και εξωτικά παρελαύνουν και προελαύνουν σε μια διαρκή εναλλαγή επιθυμιών και αισθημάτων. Αφετηρία και τέρμα τους έχουν το...

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Μάκη Κατραφύλλια, συνοδευμένη με ένα φωτογραφικό λεύκωμα. Απόσπασμα από το βιβλίο ΟΔΥΣΣΕΑΣ Εμμένω στο φευγαλέο της στιγμής το βάρος κι αλυσοδένομαι στον κορμό της για να μην ενδώσω. Ούτε να ζωστώ τα βαρίδια της νοσταλγίας μήτε να ενδυθώ την κάσκα του ονείρου.

ΜΟΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ Είναι ωραίος έτσι ο ουρανός Απογδυμένος τα πολλά σύννεφα. Τον κοιτώ σα νάταν η τελευταία φορά Ξέροντας πως καινούργια είναι η κάθε μέρα. Απολαμβάνω πέρα μακρυά Το φως που στέλνει ο Αποσπερίτης Όπως και της ξερής γης τη μυρωδιά, Τον κελαϊδισμό μιας καρδερίνας Βιαστικής προς το δέντρο της νύχτας. Ούτε καταφύγια, ούτε νεκροί, ούτε κακό κανένα Γύρω μου, σαν τίποτα να μη συνέβαινε Σ' αυτή τη φθινοπωρινή γαλήνη. Ούτε θάλασσα, ούτε ποτάμι, ούτε φύλλωμα στα δέντρα. Μόνο το φεγγάρι, μια φέτα σελήνης Στο κέντρο του έρημου δρόμου Δ...

Το βιβλίο ""Δι' αιώνων ζωήν προωρισμέναι". Ο ποιητής Αλέξανδρος Σούτσος", με εισαγωγή και Ανθολόγηση του έργου του Σούτσου από τον ποιητή Γιάννη Στρούμπα, είναι το δέκατο τέταρτο της σειράς "Δύο αιώνες ελληνικής ποίησης", που εκδίδει το Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, στο πλαίσιο τριετούς κύκλου εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στην έδρα του Ιδρύματος. Στο πλαίσιο του κύκλου αυτού, σύγχρονοι Έλληνες ποιητές ανθολογούν και παρουσιάζουν την ελληνική ποίηση από τη μεγάλη ιστορική τομή του αγώνα της Ανεξαρτ...

Εις την σειράν των "Καρπαθιακών μνημείων" προτίθεμαι, Θεού θέλοντας, να εκδώσω εκτός των ανά χείρας "Δημοτικών τραγουδιών Καρπάθου", "ιστορίαν της Καρπάθου, Λαογραφικά σύμμεικτα Καρπάθου και Λεξικόν, μετά γραμματικής, της Καρπαθιακής διαλέκτου", τινά εκ των οποίων ευρίσκονται ήδη υπό προπαρασκευήν. Προέκρινα την παράδοσιν εις την δημοσιότητα των "Δημοτικών τραγουδιών" διά δύο λόγους. Πρώτον, ότι αι διάφοροι συλλογαί, αι περιλαμβάνουσαι Καρπαθιακά τραγούδια, από πεντηκονταετίας υφίστανται προϊούσαν εξάντλησιν, ούτως ώστε να μη είναι εύκολος η προμήθεια αυτών υπό των βουλομέ...

ΤΑ ΡΟΠΤΡΑ Τα σώματα αρχίζουν απ'τα χέρια. Απλώνει ρίζες η επιθυμία- Βιάζεται για να γίνει δέντρο, κι ας βλέπει Τριγύρω της τόσα κλαράκια τσακισμένα. Μια ρίζα είναι μόνο μια υπόσχεση Αλλά ένας κορμός μπορεί να γίνει κάποτε Πόρτα που πάλιωσε μέσα στις αγκαλιές παιδιών- Μεγάλωσαν, και δε χωρούν να φύγουν, αλλά όταν γυρνούν Ακόμα μ' ένα τόσο δα χεράκι την ανοίγουν Το όνομά τους είναι πια γραμμένο στο κουδούνι, μη χτυπάτε Θέλει σαράκι χάλκινο η αγωνία του ξύλου- Μη χτυπάς. Τα χέρια είναι ρόπτρα σ'άδειες πόρτες Σ'αγαπημένα σπίτια, σώματα κλειστά. Δε θέλ...

Αυτό το νέο τέρας, το ακαδημαϊκό μυθιστόρημα, έχει κάποια ιδιόμορφα χαρακτηριστικά. Ο συγγραφέας δεν γράφει απλά ένα μυθιστόρημα, αλλά εγγράφεται σε αυτό. Δεν ζει σε μια σοφίτα όπου γράφει, αλλά διερευνά επιστημονικά. Δεν γράφει ιδιωτικά αλλά έχει έναν επόπτη πίσω από το γράψιμό του. Δεν στέλνει το χειρόγραφο σε έναν εκδότη μόλις το ολοκληρώσει, αλλά το υποβάλλει επίσημα σε μία ακαδημαϊκή επιτροπή. Δεν το γράφει για τον εαυτό του και για όσους αναγνώστες μέλλεται να το διαβάσουν, αλλά το γράφει για τους επόπτες του αρχικά, και στη συνέχεια, για τους εξεταστές του. Υποψιάζομ...

ΣΤΡΟΦΟΔΙΝΗ Σε κόκκινες αρμονικές γράφει μαύρα ποιήματα λοξοδρομώντας συνεχώς μέχρι να βγει στο φως.

"Δεν", ως άρνηση του κακού "δεν", ως άρνηση του τυχάρπαστου "δεν", ως άρνηση του ψευδεπίγραφου. Η Ελένη Μπουκαούρη δίνει ζωή, με τις λέξεις της, σε ό,τι διαμαρτύρεται σ' αυτό που δεν μας ταιριάζει, σ' αυτό που μας βασανίζει ή σ' αυτό που αποπειράται να μας αποπροσανατολίσει. Σ' αυτήν τη συλλογή, ο σαρκασμός διαδέχεται την εμπιστοσύνη στην ποίηση, στη γλώσσα. "Απρίλιος Θνητή, αθάνατη βιολέτα Που έχεις χρώμα πασχαλιάς Και άρωμα που θ' αναστηθεί Πάλι και πάλι. Μάιος Και είχαν πάνω αριστερά Ένα κόκκινο από αίμα κουτί. Ιούνιος Θα σε πάρω τηλέφωνο Για τα χρόνια π...