Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Τα κείμενα της παρούσας ανθολογίας παρουσιάζουν μια μικρή εικόνα του πολιτισμού των Ινδιάνων και προσπαθούν να φέρουν τον αναγνώστη κοντά σ' αυτόν τον λαό που τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για τη φύση. Στα γραπτά των Ινδιάνων συνυπάρχουν η αρμονία του σύμπαντος και η χαρά της αθωότητας. Οι εναπομείνασες ινδιάνικες κοινότητες αποτελούν πολύτιμες πολιτισμικές πηγές, που συχνά δεν είναι καταγεγραμμένες. Προσπαθήσαμε, όσο ήταν δυνατόν, να συγκεντρώσουμε τα βιογραφικά στοιχεία των ποιητών, αλλά η έρευνα πολλές φορές δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα, δεδομένου του περιορισμένου...

Στην "Ανεμόεσσα Σκύρο" η Κερασία Καράλη σκιαγραφεί μοναδικά το "πρόσωπο" του νησιού όπως το είδαν Έλληνες και ξένοι λογοτέχνες τους τελευταίους τρεις αιώνες περίπου. Ανθολογεί λογοτεχνικά κείμενα -ποιήματα και πεζά- που συγκροτούν μια συναρπαστική, όσο και αξιόπιστη, μαρτυρία για τον τόπο, την ιστορία του, τα ήθη και τα έθιμα, τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους. Πενήντα δύο λογοτέχνες, περισσότερο ή λιγότερο γνωστοί, καταθέτουν την ματιά τους. Ανάμεσά τους η Έλλη Αλεξίου, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Ηλίας Γκρής, ο Γεώργιος Δροσίνης, ο Γιάννης Κιουρτσάκης, ο Μιλτιάδης Μαλακάσης...

[...] Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι ο Ιντιάνος, παρά τις κριτικές αστοχίες του και παρόλο που περιόρισε σημαντικά τις λογοτεχνικές ενασχολήσεις του στα χρόνια της ωριμότητας, μπορεί να θεωρηθεί από τους πλέον αξιόλογους κριτικούς του κυπριακού χώρου. Με ορισμένα δημοσιεύματά του (λ.χ., για τον Κάλβο και τον Σολωμό) κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση λογοτεχνών και λογίων του ευρύτερου ελληνισμού. Κάποτε συνδιαλέγεται με απόψεις ελλήνων κριτικών, του Παλαμά και του Άγρα, του Μαλάνου και του Παράσχου ή υιοθετεί θεωρητικές αρχές της διεθνούς λογοτεχνικής κριτικής· ή κάποτε δεσμεύ...

ΚΥΚΛΩΠΕΙΑ ΤΕΙΧΗ Κυκλώσαμε τα παλάτια μας με πανύψηλα τείχη. Κανένας εχθρός να μη δύναται να περάσει το φράγμα των πελώριων μονόλιθων. Ποιος υποψιαζόταν πως οι ίδιοι θα χώναμε τα σπαθιά μας ο ένας στη σάρκα του άλλου;

"Εκείνο το ωραίο τοπίο/ σαν μονοκονδυλιά θαμβωτικά απλό/ έσβησε με τη ματιά/ που το αγάπησε περιπαθώς/ μέχρι θανάτου." (από τη σελ. 33 του βιβλίου)

Ελλάδα, Ρουμανία, Ελλάδα... Ο Μιχάλης Τερζής επιστρέφει στην πατρίδα μετά από σαράντα χρόνια. Το ταξίδι της επιστροφής όμως εξελίσσεται απρόσμενα, υποχρεώνοντας τη Ραλούκα, τη γιατρό κόρη του, να ζήσει ό,τι σημάδεψε τη ζωή του πατέρα της για να εκπληρώσει την τελευταία του επιθυμία, κι έτσι να ανακαλύψει την Ελλάδα του '90. Ο Λευτέρης Μαραγκάκης, παρακολουθεί τις συνταρακτικές κοινωνικές αλλαγές στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Πλάθει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με σύγχρονους χαρακτήρες οι οποίοι κατατρέχονται από παλιούς λογαριασ...

[...] Η ηθογραφία των "Κορφιάτικων ιστοριών" του Θεοτόκη λειτουργεί λοιπόν και ως προκατάθεση. Χωρίς βέβαια να χάνεται η αυτοτέλεια του είδους, που είναι και η πρωταρχική ταυτότητά τους. Σε μια εποχή που η μετάβαση από την αγροτική στην αστική ζωή και κοινωνία γίνεται και στη λογοτεχνία μας με αστάθεια ή προπέτεια, αρκετά συνειδητά ο Θεοτόκης πριν περάσει, από την πρώτη προς τη δεύτερη δεκαετία του αιώνα, στην απόδοση της ταξικής τοιχογραφίας του νησιωτικού του χωροχρόνου με τη σμίλη -ή το νυστέρι- του κοινωνικού ρεαλισμού του, με την ίδια επιμονή προηγουμένως είχε εγκαινιά...

Πράγματι ο Άγρας, με την πρόθεση να συμβουλέψει, κατ' ουσίαν εξομολογείται. Εξομολογείται, με τη γνώριμη ψυχονοοτροπία του μέσα από το "πνεύμα παρακμής" της εποχής του, όπως εύστοχα τον σκιαγράφησε ο αρμοδιότερος μελετητής του. Και εξομολογούμενος αυτοχαρακτηρίζεται: πότε αυτοψυχαναλύεται και πότε παρακάμπτει τα λεγόμενα του "συνομιλητή" του και προβάλλει τις απόψεις του. Τι συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση; Ο Ευάγγελος Ιωάννου (γεν. 1899), καθιερωμένος στη "Διάπλασι των Παίδων" ήδη από το 1911 ως Τέλλος Άγρας και απ' το 1916 (6 Αυγούστου) ως "συνεργάτης" πλέον, αλληλογ...

Μια τάξη, η μικροαστική· μια πόλη, το Ναύπλιο (κι η Αθήνα και μερικές άλλες)· μια εποχή, οι δεκαετίες του '50 και του '60, αλλά και τα πρόσφατα χρόνια. Ανθρώπινες ιστορίες της καθημερινής ζωής. Αγώνας για επιβίωση, για δουλειά, για ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο, για τρεχούμενο νερό στο σπίτι. Αγώνας ενάντια σ' αυταρχικούς γονείς, στο σκοταδιστικό σχολείο, στην κουτσομπολίστικη κοινωνία. Είκοσι μία ιστορίες, γραμμένες με χιούμορ, όπου οι χαρακτήρες πολεμάνε μέσα από αντιξοότητες να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους, να επιπλεύσουν. Αστυγραφία· ο απόηχος μιας αστικής επαρχιακής κ...

"Αγγελάκι" Ξέρεις πως η ρομφαία σου είναι από άχυρα/ Και τα παιδικά όνειρα από αέρα./ Μη μου θυμώσεις που τα μαρτύρησα όλα στα παιδιά./ Δεν έπρεπε να ξέρουν;/ Στο κάτω κάτω είσαι ένα αγγελάκι γεμάτο κατανόηση. (από τη σελ. 24 του βιβλίου)

Υαλοπίνακας θαμπός/ Ακάνθινο στεφάνι το απόβροχο/ Στ' απαύγασμα του ονείρου/ Η επικήδεια πομπή ανθίζει/ Ρωγμή του ουρανού/ Κόσμημα του ερέβους/ Όταν πυκνώνει ο έρωτας/ Μες στον κονιορτό πολέμου/ Φρυγμένο δάκρυ ορφανής/ Αγαπημένης. (από τη σελ. 33 του βιβλίου)

"Σαν μισοφέγγαρα" Όταν καμιά φορά ταξίδευε στην άλλη συνοικία έβλεπε/ τα ίδια δέρματα φιδιών στο τείχος που μας χώριζε/ και φτάνοντας στην αγορά/ τους γείτονες του άλλου στρατοπέδου/ βγαίνοντας κι αυτοί σαν μισοφέγγαρα/ από την άλλη βάρδια και τη γαλαρία/ της υπεραξίας. (από τη σελ. 24 του βιβλίου)