Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα "Διηγήματα της στάνης" κυριαρχεί η παρουσία ειδυλλιακών και φυσιολατρικών στοιχείων, καθώς επίσης στοιχείων επιτηδευμένης και σκόπιμα απλής και αφελούς γραφής. Αναφέρεται στην ποιμενική ζωή της Ηπείρου (και ο ίδιος υπήρξε για κάποιο διάστημα αρχιτσέλιγκας).

Με τους "Ασφοδέλους", ο ποιητής έχει πλέον αποκρυσταλλώσει τα γνωρίσματα της ποιητικής του τεχνοτροπίας (ερωτική μοναξιά, τονισμός των στοιχείων της φύσης, αλλά και του αστικού περιβάλλοντος, κερματισμός του χρόνου, εξομολογητικός χαρακτήρας).

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα "Απομνημονεύματά" του που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο ''Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836''. Τα "Απομνημονεύματα" του Κολοκοτρώνη αποτέλεσαν και αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.

Η Ελληνική Νομαρχία ως ιδεολογική προκήρυξη, απετέλεσε σταθμό για την εθνική αφύπνιση των σκλαβωμένων Ελλήνων. Γράφτηκε γύρω στα 1806 και τυπώθηκε τον ίδιο χρόνο πιθανόν στη Μπολάνα της Ιταλίας. Η ταυτότητα του συγγραφέα παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη. Έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί πολλές υποθέσεις για την αποκρυπτογράφηση του ψευδωνύμου "Ανώνυμος ο Έλλην". Πρώτος ο Α. Π. Βρεττός, το 1857, απέδωσε στον έμπορο Σπυρίδωνα Σπάχο από τα Γιάννενα το έργο. Τον επόμενο χρόνο ο Κ. Ν. Σάθας υποδεικνύει ως συγγραφέα τον Ιωάννη Κωλέττη. Έχουν υποδειχθεί ακόμα οι Χριστ. Περραιβός, Αθ....

Παρακολουθώντας τα σύγχρονά του ρεύματα στη διανόηση, ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος έγραψε την ψυχοφυσιολογική μελέτη "Το μυστικόν της ζωής" και το κοινωνιολογικό μελέτημα "Αι δύο διαθήκαι" (από το οποίο "Η σιδηρά διαθήκη" γνώρισε μεγάλη επιτυχία και συζητήθηκε διεθνώς.

Ο Κανέλλος Δεληγιάννης γράφει το 1854 τα "Απομνημονεύματα" υπερασπίζοντας την τάξη και την οικογένειά του και λοιδορώντας τα νέα στρώματα που αναδύθηκαν από τα ερείπια του "εσωτερικού αγώνα" - του εμφυλίου δηλαδή σπαραγμού κατά την Επανάσταση.

Ο Κανέλλος Δεληγιάννης γράφει το 1854 τα "Απομνημονεύματα" υπερασπίζοντας την τάξη και την οικογένειά του και λοιδορώντας τα νέα στρώματα που αναδύθηκαν από τα ερείπια του "εσωτερικού αγώνα" - του εμφυλίου δηλαδή σπαραγμού κατά την Επανάσταση.

Χαρακτηριστικό έργο της σατιρικής διάθεσης του Πολύβιου Δημητρακόπουλου αποτελεί η "Σκουπιδιάδα", ήτοι εξομολογήσεις ενός κάρρου με σκουπίδια. Χωρίς έντονες κοινωνικές προεκτάσεις, καυτηριάζει έμμεσα την αριστοκρατία της εποχής του διαισθανόμενος τις κοινωνικές ανακατατάξεις που έρχονται.

Για τις "Σκόρπιες μολυβιές" ο Ι. Ζερβός αναφέρει ότι ανήκουν "εις τους ολίγους καλούς τόμους της σύγχρονου Ελληνικής διηγηματογραφίας".

Τα "Χρυσά κύπελλα" (και με όλη την ωραία δόση φιλαρχαϊσμού που τα ξεχωρίζει,"Ποτήρια" θα τα έκραζα ζωντανώτερα πάντα), τα Κύπελλ' αυτά που ευτύχησα να κοιτάξω προτού δοθούνε στη δημοσιότητα, τα γιομίζει μια γαλήνη που δεν της είναι η έκσταση ξένη, και μια χαρά που θα ήθελα παίρνοντας το λόγο από ένα στίχο δικό τους, "σοφή χαρά" να την ονομάσω, στη λέξη σοφή δίνοντας νόημα κάποιας μετρημένης τέχνης, που ξέρει να συγκινή περισσότερο με το συγκράτημα του λόγου παρά με το ξέσπασμα το ασυγκράτητο, γνώρισμα και των πιο μεγάλων και των πιο ανίδεων. Το τραγούδι της Αιμιλίας Στ....

Το παρόν βιβλίο περιλαμβάνει 23 αριστουργηματικά διηγήματα της περιόδου 1894-1901.