Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δείγμα γραφής: ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ εάν δεν μπορώ να ξορκίσω έναν διάβολο; Έναν τόσο δα μικρό διαβολάκο; Ούτε μια πτυχή εξέγερσης που να μην πνίγηκε στο αίμα! Ούτε ένα βρέφος της άνοιξης που να μην στραγγαλίστηκε στο κελάρι! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Σιβυλλικός Κουρνιαχτός! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Ερωτικός Κουρνιαχτός! α! σκέτη δυστυχία ετούτος ο Επιτάφιος Κουρνιαχτός!

Το πρώτο μέρος του ποιήματος "Πέραμα" γράφτηκε στο Παρίσι το 1979· το δεύτερο και πιο εκτεταμένο μέρος, που αποτελείται από 22 ποιήματα (κάθε σελίδα και ποίημα), άρχισε να αρθρώνεται το 1983 και δέχτηκε πολλές επεξεργασίες από το 1986 ως το 1996, στο Παρίσι και την Αθήνα· το τρίτο μέρος ολοκληρώθηκε το 2004 στην Αθήνα και το τέταρτο, τα χρόνια 2004 και 2005, στην Αθήνα. Τα τρία μέρη που απαρτίζουν το ποίημα "Ανα(σ)τρέψιμη Τροπή", γράφτηκαν το 1992 στην Αθήνα. Α. Π.

Η Χαρά Χρηστάρα παρατηρεί δίχως να ερμηνεύσει, απλώς καταγράφει, κινηματογραφεί, αποτυπώνει σκέψεις με τον πιο λιτό και ταυτοχρόνως δραματικό τρόπο. Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες: Η Γειτονιά, Οι γιατροί μου, Για την Εποχή μας και τέλος Το εξοχικό με το οποίο και κλείνει οριστικά τον κύκλο μιας ζωής που φαίνεται πως φτάνει στο τέλος της μέσα ακριβώς στο ζοφερό πλαίσιο της κρίσης.

Περιέχονται τα ποιήματα: - Διαδικασία αφαίρεσης - Ωράριο εργασίας - Τελευταία ζαριά - Η καραμέλα - Εκείνο το γυαλί ανάμεσά μας - Ανάποδο ποίημα - Τυχαία συνάντηση - Tilt - Το καρνάγιο του χρόνου - Πίσω απ' τον σπασμένο καθρέφτη - Το μυστικό του μαύρου καθρέφτη - Οι χαμαιλέοντες - Ονείρων και Μνήμης γωνία - Ο θάνατος χορεύει στην Ομόνοια - Οι ζητιάνοι - Κόκκινο - Και πάλι ερχόμενον - Καινούργια ζωή - Εντός παρενθέσεως - Διαγωνίως - Έκλαμψη - Δημοσία δαπάνη - Andy Warhol - Η πυργοδέσποινα - Κοινή συναινέσει - Ρέκβιεμ - Μονόπρακτο - Της πλατείας...

Η συγγραφέας, αφηγείται 18 ιστορίες που διαδραματίζονται στα χρόνια της ελληνικής κρίσης, παρεμβάλλοντας 23 εικόνες- σχόλια πάνω στην επικαιρότητα της οκταετίας 2007-2015, σ' αυτήν τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων της μετά τη "Σοκολάτα και άλλες αμαρτίες". Στην πολυτροπική συλλογή της Ελένης Γούλα η κρίση υποβόσκει, γεννά σκέψεις, ανατρέπει παγιωμένες αντιλήψεις, δημιουργεί ερωτηματικά και αναζητήσεις για τη διαφυγή και την επιβίωση των ηρώων της όπως τους ζει μέσα στο σκληρό και φορές αποτρόπαιο αστικό τοπίο της πληγωμένης πρωτεύουσας.

Μια γυναίκα προς το τέλος του βίου της αφηγείται. Mε λόγο λιτό, ζωντανό, άμεσο, περιγράφει μια ταραγμένη ζωή. Aπό τα παιδικά χρόνια σε ένα χωριό της Θράκης, με το στίγμα της προσφυγοπούλας μάνας ανάμεσα σε οικογένειες γηγενών, στα ταραγμένα χρόνια του Eμφύλιου, όταν ο φόβος χωρίζει την οικογένεια στέλνοντας πατέρα και κόρες στο βουνό, κι από κει στην άλλη πλευρά των συνόρων, όπου η ζωή ξαναβρίσκει τη ρότα της. Σπουδές, δουλειά, αρρώστιες, έρωτες, νέες οικογένειες, μέχρι την επιστροφή στην πατρίδα. Όμως οι χώροι όπου διαδραματίζεται η ιστορία δεν πρωταγωνιστούν. Το κυρίως...

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μικρό ασπρόμαυρο παραθυράκι, χρόνος και τόπος, μιας καθηλωμένης κίνησης, διάδρομος, οδηγός στην αναζήτησή του, δείκτης επιστροφής στην εσωτερική κραυγή, που θέλει να λιώσει μια ρωγμή στην παγωνιά του χρόνου. Γυρίζω στο παρελθόν φορτωμένος από συγκίνηση, ν’ ακούσω του βλέμματος το τράνταγμα, να γευτώ τη γλύκα της επιστροφής. Σαράντα εννέα ποιήματα υπαρξιακής αναζήτησης και στοχασμών γύρω από την πορεία του ανθρώπου μέσα στον χρόνο και την ελπίδα ενός καλύτερου παρόντος. Με την ελπίδα στραμμένη στο βλέμμα του μέλλοντος. "Η σκέψη, η γλώσσα και η ψυχ...

Στο τρόλεϊ καθ' οδόν για το σινεμά, η Μαρία αναφέρθηκε στην ταινία που επρόκειτο να δούμε. Ήταν το "Στάλκερ" κάποιου Ταρκόφσκι, για το οποίο είχε διαβάσει διθυράμβους που το χαρακτήριζαν αριστούργημα. Ως συνήθως, όλα αυτά τα άκουγα για πρώτη φορά και δεν είχα ιδέα για τι πράγμα μού μιλούσε. Όμως τίποτα δεν μπορούσε να χαλάσει τη διάθεσή μου: Απολάμβανα τη διαδρομή μέσα στο φθινοπωρινό σκηνικό της Καστέλας, κρατούσα απ' το χέρι το ομορφότερο κορίτσι του κόσμου, υπήρχε ένας ολοκαίνουργιος κόσμος που με περίμενε να τον ανακαλύψω... Στο φουαγιέ του σινεμά, λίγο πριν αρχίσει η τ...

Μια όχι και τόσο αποστασιοποιημένη αφήγηση μέσα από 36 σύντομα και γραμμένα με χιούμορ κεφάλαια που θα μπορούσαν να σταθούν αυτοτελώς, αλλά αποτελούν ταυτόχρονα μια νοηματική συνέχεια, καταλήγοντας σε ένα είδος νουβέλας με άξονα τις παιδικές αναμνήσεις και τα παθήματα ενός μικρού που φτάνει στην εφηβεία μέσα από έναν οικογενειακό τραγέλαφο. Το βιβλίο κλείνει ένας Συνοπτικός κατάλογος λέξεων που ο συγγραφέας κατάφερε με κόπο να ερμηνεύσει στη διάρκεια των πρώτων του χρόνων, από τη λέξη "Παράδεισος" μέχρι τα "Ιμπεριαλισμός" και "Σοσιαλισμός": Μια λέξη που ενθουσιάζει τον μ...

Το μουγκρητό είναι ο πρώτος ήχος της τέχνης. Στο μουγκρητό περιέχεται η αγωνία, η δειλία, η τόλμη, η απελπισία, ο κίνδυνος, ο πανικός, η εξέγερση, η ηδονή, το στρες, η αδυναμία, η χαρά και ενθουσιασμός. Το μουγκρητό του πρωτόγονου ανθρώπου ή ζώου έδωσε το έναυσμα στην τέχνη να εκδηλωθεί. Με το μουγκρητό ο πρόγονός μας εξεδήλωσε την επιθυμία του να εκφράσθεί, κι από αυτό προήλθε η γλώσσα και η μουσική. Με το μουγκρητό η ιστορία της τέχνης ξεκίνησε. [...] (απόσπασμα από το αφήγημα: "Ο μουσικός των μουγκρητών")

"Στο μέλλον όμως στο μέλλον" Συνέχεια πρέπει να είσαι με μια σκούπα στο χέρι Ο ουρανός αδειάζει μαύρες στάχτες μικρές. Πέφτουν αργά, με τις ώρες. Δεν τις κοιτάω άλλο, φτάνει, ποιος ξέρει από πότε έχει αποθέματα. Θα περιμένω να τελειώσουν να πλύνω. Μυρίζει σαν καμένο μαλλί, στις ειδήσεις δεν είπε τίποτα για πυρκαγιά. Η γειτόνισσα λέει πως καίγεται καρδιά φτιαγμένη από νύχια, γι' αυτό μυρίζει έτσι. Η γειτόνισσα είναι τρελή. Γλυτώνει και δεν τη μαζεύουν στα Σφουγγαράδικα γιατί είναι πιο μπαμπόγρια από μένα. Όσο και να λένε τα κλείσανε δεν κάνει να πιστεύεις καν...

Ο Φαίδων Πατρικαλάκις στο πρόσφατο βιβλίο του αναλύει τον τρόπο και τη σημειολογία της δουλειάς του, ενώ αναφέρεται εμμέσως στις επιδράσεις που δέχτηκε: ένα ευρετήριο δεκάδων σημαντικών ονομάτων από το χώρο της μουσικής, της ζωγραφικής και του θεάτρου παρατίθεται στο βιβλίο του όπου μεταξύ άλλων φιγουράρουν οι Μπέρνχαρντ, Μπετόβεν, Μπονάρ, Μπόρχες, Μπουσέ, Μπρανκούζι, Μπρακ, Ντα Βίντσι, Ντβόρζακ, Ραβέλ, Πικάσο, Σαγκάλ, Τζακομέτι κ.ά. Η εμπλοκή με την τέχνη είναι μια πάλη και μια δια βίου αγωνία: "Το να είσαι καλλιτέχνης είναι οδυνηρό και δύσκολο. Όταν ζωγραφίζω δίνω έναν...

Απλώς αναρωτήθηκα για το πώς θα μπορούσαν να ανακτηθούν κάποια από τα "χαμένα" στην πορεία της αστικοποίησης. Πώς θα μπορούσε να έχει μια συνέχεια η γοητευτική μαθητεία στη γη, στις οσμές, τις εποχές, τις γεύσεις, στα χρώματα, στους ανοιχτούς ορίζοντες και τις ζωντανές υπάρξεις του κόσμου. Πώς θα μπορούσε να επανεισαχθεί στον αστικό χώρο κάτι ανάλογο με την ευωδιά του ώριμου βερίκοκου. Με ποιες συνταγές πολεοδόμων μάγων, με ποιους γητευτές των αστικών επιφανειών θα μπορούσε να μεταφρασθεί σε σύγχρονους όρους η ομορφιά μιας κότας που κουρνιάζει σιωπηλά στο κλαδί ενός δ...

"Ο καρδιακός" και 21 ακόμα διηγήματα με το γενικό τίτλο "Νοσταλγημένα" περιλαμβάνονται στην πρόσφατη έκδοση από τα χειρόγραφα του Σωτήρη Ηρ. Παλαιολόγου γραμμένα μεταξύ των ετών 1944-1947. Έχει προηγηθεί η έκδοση με πεζοτράγουδα και ποιήματα του ιδίου (Γαβριηλίδης, 2004) -όλα σε επιμέλεια της κ. Μαρίας Παλαιολόγου-Σκλήρη. Με ένα πλούσιο λεξιλόγιο, με γλωσσοπλαστική ικανότητα κι ένα πλήθος παρηχήσεων, ο Παλαιολόγος συνθέτει προσεκτικά το υλικό του που καταφέρνει ακόμα και σήμερα να κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη που μεταφέρεται ολοζώντανα στην ατμόσφαιρα μιας άλλης...

Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ εσωτερικού, το μικρό κομμάτι που συνέχισε τον δύσβατο δρόμο της κομμουνιστικής ανανέωσης στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό απο την έκδοση της "Εποχής". Οι αγωνίες, οι προβληματισμοί, οι διαφωνίες και τα αδιέξοδα μιας μικρής εξωκοινοβουλευτικής οργάνωσης, πρώτα ως ΚΚΕ εσωτερικού Ανανεωτική Αριστερά και μετά ως ΑΚΟΑ, έβρισκαν απάγκιο στις σελίδες της εφημερίδας μας. Το πρώτο κείμενό μου δημοσιεύτηκε με αρκετά κοψίματα τον Σεπτέμβρη του 1989 και αφορούσε τις μεγάλες πυρκαγιές στην Θάσο, μετά όμως απο έντονες διαμαρτυρίες μου τα κομμένα κομμάτια δημοσιεύτηκαν...