Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΊΔΙΟ ΓΚΡΙΖΟ Κοιτούσαμε τα πρόσωπα στον τοίχο Αγνοούμενοι, κάποιοι αστέρες της καθημερινότητας Όλοι με μαύρα περιβραχιόνια στα μπράτσα Ταΐζαμε περιστέρια και μετανάστες στην Ομόνοια Ο καιρός Δυσνόητος

Η Λίτσα Λεμπέση με τη γλώσσα της μουσικής και με αναλυτικό επεξηγηματικό τρόπο εξετάζει δεκατρείς Επτανήσιους ποιητές μελοποιημένους από σαράντα πέντε Έλληνες συνθέτες, παραθέτοντας σε ειδικούς πίνακες τους τίτλους των έργων, καθώς και το είδος της μελοποίησης: τύμπανα, συμφωνική ορχήστρα, μικτή χορωδία, παιδική χορωδία, μαντολινάτα κλπ. Μέσα από αναλυτικά παραδείγματα το ελληνικό αναγνωστικό κοινό αποκτά εργαλεία όχι μόνο για την πρόσληψη του ποιητικού λόγου αλλά και των μουσικών ακουσμάτων. Μια μεταλλαγή των ποιημάτων που τα καθιστά περισσότερο εύληπτα και κατανοητά, π...

Τα αφηγήματα (ή το κατά βάσιν ενιαίο αφήγημα) με τίτλο "Ερωτικά σαφές" της Αθηνάς Τιτάκη αποτελείται από τέσσερις ενότητες Νερό, Φωτιά, Αέρας, Φως. Στοιχεία από τα οποία, κατά την οντολογική θεωρία, δομείται ολόκληρος ο κόσμος. Από τις αλληλεπιδράσεις και τις αναμείξεις τους οικοδομούνται όλα τα υλικά και τα άυλα, τα ορατά και τα αόρατα αντικείμενα του σύμπαντος, αλλά και συντίθενται τα κείμενα του βιβλίου. Με την προσθήκη της ενότητας Γη θέλοντας με τον τρόπο αυτόν η Τιτάκη να προσδιορίσει το επίκεντρο των αναφορών της. Οι διαρκώς σκόπιμα επαναλαμβανόμενες φράσεις "Ήτα...

Στην "Έρση" του Γεωργίου Δροσίνη, η συνομιλία της λογοτεχνίας με την ιστορία είναι προφανής, καθώς η διαχείριση των γνώσεων του παρελθόντος τροφοδοτεί τη μυθοπλασία του έργου· ουσιαστικά ο θαυμασμός για το ένδοξο παρελθόν αποτελεί την αιτία της συγγραφής του. Σημαντικά ζητήματα, που απασχολούσαν τη Φιλολογία, την Ιστορία και κυρίως την επιστήμη της Αρχαιολογίας διατρέχουν τις σελίδες της "Έρσης" και αποκτούν λογοτεχνική υπόσταση. Το πάθος της Αρχαιολογίας, που ενέπνευσε την "Έρση" στον Γ. Δροσίνη, αποτέλεσε και το κίνητρο του Αντώνη Μαστραπά για την ενασχόλησή του με τ...

Κείμενα των: Σάντρα Μπακεδάνο (Sandra Baquedano), Πατρίσιο Μπρίκλε (Patricio Brickle), Έκτωρ Γκαρσία (Hector Carcia), Κριστόβαλ Χολσάπφελ (Cristobal Holzapfel), Σέσαρ Λάμπερτ (Cesar Lambert), Άρντι Νόιμαν (Hardy Neumann), Λουίς Όρο (Luis Oro)

Περιέχονται τα κείμενα: "Principum rationis", "Τα μαύρα κοράκια του ποιητή φανφάρα και τα λευκά περιστέρια του ποιητή παπάρα" (πρωτοπαρουσιάστηκε ως εισήγηση, με τίτλο "Κάτι πρέπει να γίνει", στο ΙΘ' Συμπόσιο Ποίησης, Πάτρα 1999), "Η κηδεία του ποιητή σάκη πανίτσα", "Ο αναγνώστης στο τρένο που έρχεται", "Το χρονικό μιας συνηθισμένης πλήξης", "Αυτό που δεν είναι πια ένα ερωτηματικό, για έναν απλό υπάλληλο τραπέζης είναι ένα θαυμαστικό", "Κάτω από το ανυποψίαστο βλέμμα του πομπού ψυχορραγεί ο ανυποψίαστος δέκτης", "Η ελάχιστη ευθεία της εκτροπής", "Η ανταρσία της μουστάρδας".

"Ποιος θα μας βοηθήσει να εξηγήσουμε -και πάλι- το μύθο του Θησέα, της Αριάδνης και του Διόνυσου; Ποιος θα κρατήσει το νήμα της εξιστόρησης για να αναγνωσθούν όλα -εκ νέου- από την αρχή;" Με τούτη τη συγγραφική δοκιμή επιχειρείται να δοθεί μια απάντηση, σε αυτά τα ερωτήματα, καθώς αναπλάθεται η συγκεκριμένη ιστορία μέσα από τη διαπλοκή της σκέψης με την ποίηση. Μέσα από μια ασυνήθιστη συναρμολόγηση του λόγου που φέρνει στο προσκήνιο αναπάντεχες σημάνσεις αλλά και νέα ερεθίσματα, τα οποία προκαλούν, αναπόφευκτα, το στοχασμό μας. Μέσα από ένα δικό του ποιητικό/δοκιμια...

Ανθολογούνται οι ποιητές: Αλεξανδρόπουλος, Γιάννης - Βερροίου, Λουκία - Βούζης, Παναγιώτης - Γεωργούσης, Στάθης - Γιαννακόπουλους, Παναγιώτης - Γιαννακός, Χρήστος - Δεμερτζή, Δέσποινα - Θεριανός, Σπύρος - Ιωαννίδης, Λίνος - Καλαϊτζάκης, Ιωάννης - Κλεφτογιάννης, Θόδωρας - Κουτσάκης, Πολυχρόνης - Λαμπρόπουλος, Νίκος - Λίλλης, Γιώργος - Λογγίνος, Παναγής - Μαργαρίτης, Ιωάννης - Μίνου, Ανδριάνα - Μιχαλόπουλος, Χαρίλαος - Μπουντούρης, Κώστας - Ντίλη, Αγλαΐα - Παναγιωτίδης, Γιώργος - Πάντσιος, Βασίλης - Παπαλεξάνδρου, Αριστέα - Παππά, Βασιλική - Περρέας, Κώστας - Πολύζος, Νίκος -...

Η Σοφία Βούλγαρη, Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, εκκινεί από τη διαπίστωση ότι η κριτική δεν έχει αντιμετωπίσει με τη δέουσα αποφασιστικότητα την απόλυτη κρισιμότητα της γραφής του Γιώργου Χειμωνά, όπου παραμένουν ρευστά τα όρια μεταξύ ζωής και γραφής. Στην περίπτωση του Χειμωνά, δεν αντανακλάται μόνο η ζωή στο έργο, αλλά το έργο εισχωρεί και εκτοπίζει σχεδόν την "πραγματική" ζωή: "Ο τρόπος γραφής μου ενσωματώνεται στον γενικό τρόπο της ζωής μου σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πλεονάζει και να γίνεται τρόπος ζωής" (Χειμωνά...