Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια όχι και τόσο αποστασιοποιημένη αφήγηση μέσα από 36 σύντομα και γραμμένα με χιούμορ κεφάλαια που θα μπορούσαν να σταθούν αυτοτελώς, αλλά αποτελούν ταυτόχρονα μια νοηματική συνέχεια, καταλήγοντας σε ένα είδος νουβέλας με άξονα τις παιδικές αναμνήσεις και τα παθήματα ενός μικρού που φτάνει στην εφηβεία μέσα από έναν οικογενειακό τραγέλαφο. Το βιβλίο κλείνει ένας Συνοπτικός κατάλογος λέξεων που ο συγγραφέας κατάφερε με κόπο να ερμηνεύσει στη διάρκεια των πρώτων του χρόνων, από τη λέξη "Παράδεισος" μέχρι τα "Ιμπεριαλισμός" και "Σοσιαλισμός": Μια λέξη που ενθουσιάζει τον μ...

Ο Νόρντμπραντ θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ποιητές της Δανίας. Επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα το καλοκαίρι του 1967, μια συνάντηση που έμελλε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη δουλειά του. Στην παρούσα έκδοση Ανθολογούνται και για πρώτα φορά μεταφράζονται στα ελληνικά, ποιήματα από όλες τις συλλογές του σημαντικότερου Δανού ποιητή: από τις "Μινιατούρες" του 1967, μέχρι τις 3.1/2D, "Τρεισήμισι διαστάσεις" του 2012. Οι αναφορές στην Ελλάδα: την Κρήτη, τη Λέσβο, την Ύδρα, το Καστελόριζο, τα πλοία της γραμμής εκείνα τα χρόνια, τον μπαγλαμά, α...

Η Χαρά Χρηστάρα παρατηρεί δίχως να ερμηνεύσει, απλώς καταγράφει, κινηματογραφεί, αποτυπώνει σκέψεις με τον πιο λιτό και ταυτοχρόνως δραματικό τρόπο. Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες: Η Γειτονιά, Οι γιατροί μου, Για την Εποχή μας και τέλος Το εξοχικό με το οποίο και κλείνει οριστικά τον κύκλο μιας ζωής που φαίνεται πως φτάνει στο τέλος της μέσα ακριβώς στο ζοφερό πλαίσιο της κρίσης.

Το αύριο είναι ο θάνατος Το αύριο είναι η ζωή Ό,τι πρόκειται να συμβεί είναι το αύριο [...] Ένα δόντι σπάει από τον τροχό του χρόνου. Ο δίσκος του γραμμοφώνου παίζει συνέχεια, με τη βελόνα κολλημένη στ ίδιο σημείο. Σ’ αυτή τη χώρα ο ξένος χάνει την αίσθηση του προσανατολισμού. ένει ανήξερος χαμένος στις σκέψεις του. Φοράει παπούτσια παντζάμπι με το κοστούμι και το γιλέκο του. Σ’ αυτή τη χώρα ο ξένος εξακολουθεί να κοιτάζει τη φωτογραφία στο παλιό του διαβατήριο και τον φοβίζει η θωριά του.

Δεύτερο ποιητικό βιβλίο μετά τη "σωΜα το Ποίηση" (2012) για τον Κύπριο εκπαιδευτικό ψυχολόγο με πολλές μελέτες στο ενεργητικό του γύρω από το πεδίο της κοινωνικής απόκλισης ιδιαίτερα στο χώρο του σχολείου και στη διαδικασία της μαθησιακής λειτουργίας, όπου και επικέντρωσε το διδακτορικό του με θέμα: "Λειτουργικός Αναλφαβητισμός: Σχολικός Αποκλεισμός και Σχολικός Πόνος". Ο Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλος παρεμβαίνει με ένα δυναμικό γλωσσοκεντρικό ύφος και στον ποιητικό χώρο. Δεν είναι απλό παιχνίδι με τις λέξεις, είναι τομή στο ίδιο του το σώμα, είναι κατακερματισμός ζωής μέσα από...

Στο τρόλεϊ καθ' οδόν για το σινεμά, η Μαρία αναφέρθηκε στην ταινία που επρόκειτο να δούμε. Ήταν το "Στάλκερ" κάποιου Ταρκόφσκι, για το οποίο είχε διαβάσει διθυράμβους που το χαρακτήριζαν αριστούργημα. Ως συνήθως, όλα αυτά τα άκουγα για πρώτη φορά και δεν είχα ιδέα για τι πράγμα μού μιλούσε. Όμως τίποτα δεν μπορούσε να χαλάσει τη διάθεσή μου: Απολάμβανα τη διαδρομή μέσα στο φθινοπωρινό σκηνικό της Καστέλας, κρατούσα απ' το χέρι το ομορφότερο κορίτσι του κόσμου, υπήρχε ένας ολοκαίνουργιος κόσμος που με περίμενε να τον ανακαλύψω... Στο φουαγιέ του σινεμά, λίγο πριν αρχίσει η τ...

Η συλλογή χωρίζεται σε δύο ενότητες, από επτά (7) ποιήματα η καθεμία. Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει επίσης τρεις καρτ ποστάλ (σ.σ. ποιητικά ενσταντανέ) και ένα Υστερόγραφο (3+1=4). Το υγρό στοιχείο αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα και των ποιημάτων της Δέσποινας Δεμερτζή, ιδίως της δεύτερης, μετά τις "Ασκήσεις απωλείας", ενότητας: "Το νερό και τρεις καρτ ποστάλ", όπου οι καρτ ποστάλ εμφιλοχωρούν ανάμεσα στους τίτλους των επτά ποιημάτων της -ένα για κάθε μέρα της βδομάδας. Το νερό, ως στοιχείο ροής, παρασύρει στο διάβα του εξαγνιστικά μνήμες, όνειρα και εφιάλτες, για να επ...

Το υλικό της Μαρίκας Συμεωνίδου αποτελείται από τρεις ενότητες με δεκαπέντε ποιήματα η πρώτη και από δεκατρία και δώδεκα χαϊκού οι άλλες δύο με τίτλους "Στο πόδι ανατροπή του Εγώ/ ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω" και "Ο έρωτάς του για τη θάλασσα", ισότιμα ακριβοδίκαια μοιρασμένο, τακτοποιημένο, μεστό νοημάτων/ουσίας, πλήρες αναφορών που λειτουργούν ουσιαστικά μέσα στο βιβλίο και παράγουν ποίηση πρωτογενή αυθύπαρκτη και κατ’ οικονομίαν δοσμένη.

"ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΑΡΗ": Τη μέρα που το συμβόλαιό μου με τον ήλιο θα παγώσει αγαπημένοι μου μη με στεγάσετε στον οικογενειακό. Δεν θέλω να περάσω όλη τη ζωή μου πεθαμένη.

Απλώς αναρωτήθηκα για το πώς θα μπορούσαν να ανακτηθούν κάποια από τα "χαμένα" στην πορεία της αστικοποίησης. Πώς θα μπορούσε να έχει μια συνέχεια η γοητευτική μαθητεία στη γη, στις οσμές, τις εποχές, τις γεύσεις, στα χρώματα, στους ανοιχτούς ορίζοντες και τις ζωντανές υπάρξεις του κόσμου. Πώς θα μπορούσε να επανεισαχθεί στον αστικό χώρο κάτι ανάλογο με την ευωδιά του ώριμου βερίκοκου. Με ποιες συνταγές πολεοδόμων μάγων, με ποιους γητευτές των αστικών επιφανειών θα μπορούσε να μεταφρασθεί σε σύγχρονους όρους η ομορφιά μιας κότας που κουρνιάζει σιωπηλά στο κλαδί ενός δ...

Οι μπάτσοι και οι υπουργοί έχουν την ίδια μούρη ξεροσταλιάζουν από κανάλι σε κανάλι Στ' οδόστρωμα με ένα φραπέ στο χέρι από το Φάληρο μέχρι το Καβούρι Νυχθημερόν στα ίδια μέρη παρέα με δολοφόνους (και τον Πρετεντέρη) Για την πατρίδα όλα χαλάλι: το ξύλο το μαστίγιο το καρότο στη Μανωλάδα "Για την Ελλάδα, για την Ελλάδα ρε γαμώτο"

"Εξορισμένος σε μια θάλασσα νεκρή εισπνέω μνήμες" Ο Χάρης Μελιτάς, επίκαιρος και ταυτόχρονα διαχρονικός, ευφυής, κοφτός και πυκνός, είρων, σαρκαστικός και αυτοσαρκαστικός, ευαίσθητος, συγκινητικός και ονειροπόλος καταγράφει την πραγματικότητα, περιγράφει χαρακτήρες, συμπεριφορές και αντιδράσεις με εργαλείο τη συντομότερη ποιητική φόρμα, τα χαϊκού, στα οποία προσθέτει σύμφωνα με την παγιωμένη τεχνική του τίτλο που διαλέγεται με το υπόλοιπο ποίημα.

Ο Σπύρος Α. Γεωργίου προσεγγίζει το έργο του στοχαστή Ντίμη Αποστολόπουλου (1909-1962) μέσα από την αναλυτική παράθεση εργογραφικών, βιογραφικών στοιχείων καθώς και κριτικών αποσπασμάτων και σχετικής βιβλιογραφίας που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια από σημαντικούς μελετητές της σκέψης του πρόωρα χαμένου διανοητή. Μια σημαντική επίσης πτυχή που καταγράφει ο συγγραφέας του δοκιμίου, είναι οι ραδιοφωνικές παραγωγές του Ντίμη Αποστολόπουλου στην Ελληνική Ραδιοφωνία (Ε.Ι.Ρ.) την περίοδο 1951-1961 δημιουργώντας μια σειρά εκπομπών για θέματα λογοτεχνίας.

"προοίμιο για μια εποχή": μη με μαρτυρήσεις ψέλλισε σταύρωσα φίλησα τα δάχτυλα το παιδί έτρεξε το σκυλί συνέχισε να γλείφει κανείς στο απέναντι παράθυρο Σταδίου άδεια κοίταξα μια το μαδημένο πεζοδρόμιο και μια την πόλη που ψυχορραγούσε αύριο η θάλασσα θα έμπαινε στα σπίτια

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΛΕΓΕ ΜΟΥ Κοιμήθηκαν τα λόγια γλυκά σαν τα νανούρισε μια θύμηση μητέρα που νοσταλγία όλο γεννά κι όλα πεθαίνουν πάνω στην ωδίνη Μου λες να μείνω με τα μάτια Τα μάτια μου, μου λες είν' δίχτυα Περιμαζεύουν τη σοδειά από τα πέλαγα του κόσμου Με τις αιχμές της ίριδας χαράζουν τη σιωπή ραγίζουν, σπάνε τους κρυμμένους φθόγγους

ΡΟΗ Ι Κι αν κάποτε η ψυχή θα με ρωτήσει γεννήθηκα και πέθανα εδώ θα πω σ' αυτόν τον τόπο και τον άλλο άγνωστος μεταξύ αγνώστων το φύλλο που πέφτει απ' το κλαδί ποτέ στο ίδιο δέντρο δεν ξαναγυρίζει αν στη βουή αφουγκραστείς σίγουρα θα μ' ακούσεις είμαι η ροή θα πω είμαι το νεύμα η σκόνη της στιγμής που φεύγει.

Δέκατη όγδοη ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου με τριάντα τέσσερα ποιήματα ζωγραφισμένα στο άπλετο φως της ζωής, του έρωτα, της Θεσσαλονίκης. Μια λυρική ποίηση που κινείται στο βαθύ πράσινο των δέντρων, των φύλλων, της ελπίδας. ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΨΕΜΑ Κοιτάζω εκστατικά Τα θαύματα του κόσμου Σκόρπια στα καθημερινά μου βήματα Κρυμμένα στ' ολοφάνερο Σε αυτονόητο μεταμφιεσμένα Κοιτάζω εκστατικά Τα μυστικά και θαύματα Ηδονικά διαβάζω λέξη-λέξη Το αιώνιο παραμύθι της ζωής Κι εγώ ταγμένος να προσθέτω Μια φράση εδώ Ένα στίχο παρακάτω Σαν έτσι να εξορκίζω Τον πόνο κα...