Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συχνά οι ζωγράφοι απεικονίζουν στις συνθέσεις τους μουσικά όργανα. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η απεικόνιση των μουσικών οργάνων αποτελεί μια διαδεδομένη στο χώρο της τέχνης πρακτική. Άλλωστε δεν θεωρείται καθόλου τυχαίο που τα περισσότερα μουσικά όργανα ήταν έργα αυτοτελή, κομψοτεχνήματα, διακοσμημένα με ανάγλυφες ανθρωπόμορφες παραστάσεις, απεικονίσεις ζώων ή άλλα εντυπωσιακά και λεπταίσθητα στολίδια. Σε τοιχογραφίες της Αιγύπτου, της Πομπηίας καθώς και σε μινιατούρες των Μογγόλων του Ιράν, της Αρμενίας, της Ιρλανδίας, τα μουσικά όργανα και οι οργανοπαίκτες κατείχαν ξ...

"Τι οφείλω στον Joyce; Να διαβάζω ό,τι ουσιαστικά δεν διαβάζεται, να γράφω ειδικά το αδιάβαστο με όλες τις σημασίες του. Δε θα είχε θέση στους κήπους της zoo ένα αλλιώτικο γραφτό -ζωολογία- η αγάπη του έρωτα στην άχρονη συνέχεια, αντιμέτωπη σε δισεκατομμύρια χρόνια..." Ο Ιάσων Δεπούντης (1917-2008) είναι ένας από τους σημαντικούς δημιουργούς της Α' Μεταπολεμικής γενιάς που σχεδίαζε τα "ποιητικά" του κείμενα μέσα από την πάγια διατυπωμένη θέση του για την αποδόμηση της ποιητικής τέχνης, που σημαίνει την ουσιατική διάσωση, δικαίωση, απελευθέρωσή της και ταύτισή της με τη...

Προφέρετε τις λέξεις απαλά και σταθερά να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο και το κόκκινο να μου διαβάζεις ήχους, μουσικές να μου διαβάζεις ποιήματα Όλα είχαν αρχίσει το πρωινό εκείνο που ανακάλυψα τον μυστηριώδη και μαγευτικό κόσμο της βιβλιοθήκης. Και μπήκα μέσα του και ταυτίστηκα. Όλα είχαν αρχίσει στη γειτονιά και το δημοτικό σχολείο. Στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς στο σπίτι. Όλα είχαν αρχίσει τότε που γεννήθηκα, στη μακρινή Ιωνία του πατέρα του, στη Μαύρη Θάλασσα της μάνας του. Και ίσως σε μιαν άλλη Ιωνία στη μνήμη των κυττάρων μου, ανεξιχνίαστη, χωρίς αρχή...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΛΕΓΕ ΜΟΥ Κοιμήθηκαν τα λόγια γλυκά σαν τα νανούρισε μια θύμηση μητέρα που νοσταλγία όλο γεννά κι όλα πεθαίνουν πάνω στην ωδίνη Μου λες να μείνω με τα μάτια Τα μάτια μου, μου λες είν' δίχτυα Περιμαζεύουν τη σοδειά από τα πέλαγα του κόσμου Με τις αιχμές της ίριδας χαράζουν τη σιωπή ραγίζουν, σπάνε τους κρυμμένους φθόγγους

"Μία σταγόνα βροχής για τη μέλισσα, είναι καταιγίδα" 'Οπως λες ΣΗΜΕΡΑ: Οι λέξεις μέσα στον computer είναι αριθμοί" και αυτοί (0 αιώνιος κλώνος Αδάμ και Εύα) τις παράγουν στην οθόνη σου (η άλλη αίσθηση" χαοτική και φράκταλ εικόνα), ώσπου να γίνει τι;"" Ι Ian de Meers Μία από τις σκέψεις μου, με το τελείωμα των κειμένων "Η οριακή (ορατή) υπέρβαση", ήταν μήπως έτσι με (ψηφιακές) λέξεις και (υπερβατικούς) αριθμούς αντιγράφοντας θα προξενούσα ενδιαφέρον στον αναγνώστη επιστήμονα για την ποίηση και στον ποιητή για την επιστήμη ΣΗΜΕΡΑ. Δεν είμαι οπαδός του αυθόρμητου. Δεν...

"Η ιέρεια Κυμαία Σίβυλλα έστρεψε την πλάτη στον έρωτα κοίταξε άπληστα τη ζωή, μόρφασε σαρκαστικά μπροστά στο θάνατο. Ένα ανθρώπινο ον στοιχειωμένο από την πείνα της ύπαρξης που εγκλωβίστηκε σε έναν ιδιότυπο διάλογο με τον θεό Απόλλωνα". Τούτη η παράδοξη διαπραγμάτευση καθώς και οι τραγικές σημάνσεις της, όπως αναδεικνύονται μέσα από το πρίσμα μιας πολυειδούς αφήγησης του μύθου των ιερειών του Απόλλωνα είναι το θέμα του νέου βιβλίου "Η πείνα της ύπαρξης" που υπογράφει ο Σπύρος Α. Γεωργίου. Η παράδοση αναφέρει δώδεκα Σίβυλλες μεταξύ των οποίων και την ξεχωριστή για την...

Δεύτερη ποιητική συλλογή του Γιώργου Λίλλη, μετά "Το δέρμα της νύχτας" (1999), που γεννήθηκε (1974), ζει και εργάζεται στη Γερμανία. Μετά από μια ανιχνευτική περιπλάνηση στην Αθήνα και τον τόπο καταγωγής του, το Αγρίνιο, επέστρεψε οριστικά (;) στη Γερμανία, όπου πέραν του βιοπορισμού (σπουδάζει την τέχνη του αρτοποιού), ασχολείται με εκπομπές στο τοπικό ραδιόφωνο. Σε έναν μακροσκελή συνήθως στίχο καταγράφει τα ποιητικά του βιώματα μέσω ενός υπερρεαλισμού της φύσης, ανάμεσα στα γυμνά δέντρα, τον καθρέφτη του νερού, το αμυδρό φως και το φυλακισμένο φιλμ του φωτογράφου. [.....