Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχονται τα κείμενα: "Principum rationis", "Τα μαύρα κοράκια του ποιητή φανφάρα και τα λευκά περιστέρια του ποιητή παπάρα" (πρωτοπαρουσιάστηκε ως εισήγηση, με τίτλο "Κάτι πρέπει να γίνει", στο ΙΘ' Συμπόσιο Ποίησης, Πάτρα 1999), "Η κηδεία του ποιητή σάκη πανίτσα", "Ο αναγνώστης στο τρένο που έρχεται", "Το χρονικό μιας συνηθισμένης πλήξης", "Αυτό που δεν είναι πια ένα ερωτηματικό, για έναν απλό υπάλληλο τραπέζης είναι ένα θαυμαστικό", "Κάτω από το ανυποψίαστο βλέμμα του πομπού ψυχορραγεί ο ανυποψίαστος δέκτης", "Η ελάχιστη ευθεία της εκτροπής", "Η ανταρσία της μουστάρδας".

Δεύτερη ποιητική συλλογή του Γιώργου Λίλλη, μετά "Το δέρμα της νύχτας" (1999), που γεννήθηκε (1974), ζει και εργάζεται στη Γερμανία. Μετά από μια ανιχνευτική περιπλάνηση στην Αθήνα και τον τόπο καταγωγής του, το Αγρίνιο, επέστρεψε οριστικά (;) στη Γερμανία, όπου πέραν του βιοπορισμού (σπουδάζει την τέχνη του αρτοποιού), ασχολείται με εκπομπές στο τοπικό ραδιόφωνο. Σε έναν μακροσκελή συνήθως στίχο καταγράφει τα ποιητικά του βιώματα μέσω ενός υπερρεαλισμού της φύσης, ανάμεσα στα γυμνά δέντρα, τον καθρέφτη του νερού, το αμυδρό φως και το φυλακισμένο φιλμ του φωτογράφου. [.....

"Το γονίδιο έχει τις ίδιες πιθανότητες να "πεθάνει" σε ηλικία εκατό ετών ή ενός εκατομμυρίου ετών. Καθώς περνούν οι γενεές μεταπηδά από σώμα σε σώμα, χρησιμοποιώντας τα σώματα το ένα κατόπιν του άλλου, όπως το ίδιο "επιθυμεί" για τους δικούς του σκοπούς, αφήνοντας μια σειρά θνητών σωμάτων πριν φτάσει στα γηρατειά και το θάνατο." Richard Dawkins (από την προμετωπίδα του βιβλίου)

Α. Όταν κανείς δε βλέπει, του προσώπου μου βλέπω το φριχτό διχασμό, στα δύο πως ξεδιπλώνεται κι από των ματιών μου το μαύρο κενό κάποιος μέσα που φαίνεται πως ασθμαίνει καθώς γυμνώνεται. Βλέπω το λαχάνιασμά του στον καθρέφτη, μπαίνω κι απέναντί μου ορθώνεται. [...] (το ποίημα αρθρώνεται σε 13 μέρη, Α'-ΙΓ', με τη μεσολάβηση ενός "στάσιμου" 6 μερών, α'-στ', μεταξύ των μερών Θ' και Ι')

Ανθολογούνται οι ποιητές: Αλεξανδρόπουλος, Γιάννης - Βερροίου, Λουκία - Βούζης, Παναγιώτης - Γεωργούσης, Στάθης - Γιαννακόπουλους, Παναγιώτης - Γιαννακός, Χρήστος - Δεμερτζή, Δέσποινα - Θεριανός, Σπύρος - Ιωαννίδης, Λίνος - Καλαϊτζάκης, Ιωάννης - Κλεφτογιάννης, Θόδωρας - Κουτσάκης, Πολυχρόνης - Λαμπρόπουλος, Νίκος - Λίλλης, Γιώργος - Λογγίνος, Παναγής - Μαργαρίτης, Ιωάννης - Μίνου, Ανδριάνα - Μιχαλόπουλος, Χαρίλαος - Μπουντούρης, Κώστας - Ντίλη, Αγλαΐα - Παναγιωτίδης, Γιώργος - Πάντσιος, Βασίλης - Παπαλεξάνδρου, Αριστέα - Παππά, Βασιλική - Περρέας, Κώστας - Πολύζος, Νίκος -...

Δέκα πεζογραφήματα δέους, φρίκης και μοναξιάς στο μεταίχμιο του νοητού και ορατού κόσμου, όπως συμπυκνώνεται στον ατομικό αιώνα μας. Ο ανεπαρκέστατος συμβολισμός της προατομικής εποχής αντικαθίσταται με τον "σημαντικό λόγο", που είναι η ίδια η συγκεχυμένη συγκίνηση, η έκφραση της βαθύτερης ταραχής και της ουσιαστικής γαλήνης, η φρίκη, η αγωνία και η ελπίδα. Ανδρέας Φραγκιάς "Εικόνες", 1964