Μια κιμωλία στον μαυροπίνακα
Νικηφόρου Τόλης
Μανδραγόρας (2012)
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ... νυχτώνει και θα ξημερώσει στην πινακίδα απέναντι του τέταρτου αστυνομικού που στάζει στα παραπήγματα λίγο πιο πάνω στα σκυθρωπά της μέγαρα τριγύρω στα μάτια που περίμεναν και περιμένουν ...θα αποκαλυφθούν τα αγάλματα θα φωτιστεί εκθαμβωτικά θα εξωραϊστεί η πλατεία θα μεγαλώσει το παιδί θα ξαναρχίσει ο κύκλος και θα κλείσει και θα 'ναι ίδια εκείνη η Κυριακή κι απέραντη στην ερημιά της η πλατεία (Κυριακή στην Πλατεία Δικαστηρίων) Τρίτη ποιητική συλλογή που κυκλοφορεί από τον Μανδραγόρα και δέκατη έκτη στη σειρά με...
Μεταποίηση σε στιγμές διαρκείας
Παλιεράκης Απόστολος
Μανδραγόρας (2011)
Το βιβλίο "Μεταποίηση σε στιγμές διαρκείας", με το παρενθετικό σε σύγχρονα δημοφιλή γκρίκλις (Greeklish) imiteleis: "Σύμβολα παλαιά/ υποκλίνονται σε νέα/ περιστρεφόμενη σκηνή/ πριν αναληφθούν/ στους ουρανούς", αποτελεί τη δεύτερη ποιητική συλλογή του Απόστολου Παλιεράκη. Το φως ως αναγεννημένη ελπίδα, ως αντιδιαστολή του μαύρου που κυριαρχεί, ως πορεία στο άγνωστο αύριο, ή ως διάψευση: Είδα το φως και ήρθα/ Είχα κι εγώ/ μια σπίθα να προσθέσω/ Λάθεψα στην εκτίμηση/ Έλαμπαν παρωπίδες, επανέρχεται συχνά στα ποιήματά του. Ο Παλιεράκης μέσω των στίχων του μιλά με συστολή για...
Μαύρη σοκολάτα
Μελιτάς Χάρης
Μανδραγόρας (2011)
Η παρούσα ποιητική συλλογή συγκαταλέγεται μεταξύ των βραβευμένων στον 15ο Ετήσιο Διαγωνισμό Ποιητικών Συλλογών Κιλκίς που διοργανώθηκε από το Α.Σ. της Μ.Κ.Ε. "ΤΕΧΝΗ" Κιλκίς υπό την προεδρία της κ. Ευαγγελίας Παπαδοπούλου-Πάγκου, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού, τον Ιούνιο του 2010.
Λιγωσάδικο
Ευαντινός Νικόλας
Μανδραγόρας (2016)
"Λιγωσάδικο" είναι το κλαδί που κόπηκε κατά τη λίγωση του φεγγαριού (σσ στη "χάση του φεγγαριού") και για τούτο δεν μπορεί να καεί. Το νέο -τέταρτο- ποιητικό βιβλίο του Νικόλα Ευαντινού χωρίζεται σε 4 ενότητες: Προτού με κόψει η άλυσος, Φωτιά…, Άκαυτο και Κάρβουνα τριγύρω. Μια ποιητική αλληγορία που ιστορεί με μουσικότητα, ρυθμό, μέτρο αλλά και ένταση στον λόγο, τις εικόνες, τις ιδέες, τα κοινωνικά δρώμενα της εποχής μας. Η φωτιά ως σύμβολο της δύναμης, της ενέργειας, του πάθους θεών τε και ανθρώπων αξιοποιείται σε όλη της την έκταση έκσταση για να καταγράψει όσα έγιναν...
Λευκός αμφορέας
Μανδραγόρας (2018)
Λευκό μακρύ παλτό (και άλλες ιστορίες)
Προκοπάκη Χρυσοξένη
Μανδραγόρας (2016)
Η συλλογή αυτή περιλαμβάνει έντεκα διηγήματα, τα οποία αποτελούν μια ιδιαίτερη μίξη σουρεαλιστικών και ρεαλιστικών στοιχείων. Οι ήρωες, άνθρωποι καθημερινοί, ζουν απρόσμενες καταστάσεις με ανατροπές, απρόοπτα, εκπλήξεις. Γραφή ιδιαίτερη, από την οποία αναδύονται ισχυρές εκρήξεις της λαβυρινθώδους ανθρώπινης ψυχής. Γραφή που ξαφνιάζει τον αναγνώστη, που προκαλεί σε εγρήγορση τη φαντασία και το ονειροπόλημα και οδηγεί σε μια ιδιόμορφη αντίστιξη πραγματικού και φανταστικού.
Κυνηγώντας τον δολοφόνο μου
Μελιτάς Χάρης
Μανδραγόρας (2015)
Ενδέκατη ποιητική συλλογή του Χάρη Μελιτά στην τελευταία 20ετία, δεύτερη, μετά την "Ελεύθερη πτώση", στο 2015. Με έναν τόνο τραγικού λυρισμού -προϊόν και αποτέλεσμα μιας παρατεταμένης εθνικής αλλά και ατομικής απόγνωσης, με ένα καυστικό αυτοσαρκασμό στα όρια της προσωπικής αποκαθήλωσης και της ανθρώπινης αποξένωσης, ο Μελιτάς περιγράφει για λογαριασμό του, αλλά φαίνεται πως εκφράζει μια συνολικότερη τάση μέσα στην ολοένα και δυσχερέστερη θέση που βρισκόμαστε, τα δεινά της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Υψωμένα τείχη, παράλληλοι καλλιτεχνικοί μονόλογοι, απουσία συλλογικής έκ...
Κυνηγάν τους ανθρώπους
Παλαιολόγος Σωτήρης Η. 1926-1948
Μανδραγόρας (2015)
H θρησκευτικότητα, η αφοσίωση, η απόλυτη πίστη στον πρώτο και μοναδικό πλατωνικό έρωτα, η αναγκαστική (και εξαιτίας της αρρώστιας του) απομάκρυνση του Σωτήρη Ηρ. Παλαιολόγου (1926-1948) από τις μικροχαρές της καθημερινότητας, η προσπάθεια εξέλιξης της προσωπικότητας αποκλειστικά μέσα από πνευματικούς και μοναχικούς δρόμους, ο σεβασμός και η απόλυτη προσήλωση σε απαράβατους ηθικούς κανόνες αποτυπώνονται σε όλα τα κείμενα και στο παρόν θεατρικό του δράμα που ξεκίνησε να συνθέτει μόλις σε ηλικία 18 ετών.
Κορέκτ. Φόβος ποιητή
Κατσαρός Μιχάλης 1919-1998
Μανδραγόρας (1996)
Θα 'πρεπε οι άνθρωποι να διαλέγουν μόνοι τον τόπο που θέλουν να ζήσουν, αντί να τους διαλέγει η εξουσία. Η εξουσία διαλέγει τους τόπους για τον εαυτό της. Κι όταν λέμε εξουσία μπορεί να εννοούμε τον αλήτη στο τρένο, έναν κολυμβητή του Φαλήρου, τον Πρωθυπουργό, τον βασιλιά. Όποιος τέλος πάντων είναι εξουσία εκ της ουσίας του, εκ του φυσικού του. Όποιος είναι έξωθεν της ουσιώδους τέχνης, της τεχνοκρατίας. Είναι ιδιότης και φύσις, nature. Να το πω μ' ένα σύγχρονο οικονομικό όρο: είναι η κλεις των Τσιμέντων Ηρακλής. Σήμερα περάσαμε σε μια άλλη διάσταση, στο P(o)urgatorium. Ο D...