Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δέκατη όγδοη ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου με τριάντα τέσσερα ποιήματα ζωγραφισμένα στο άπλετο φως της ζωής, του έρωτα, της Θεσσαλονίκης. Μια λυρική ποίηση που κινείται στο βαθύ πράσινο των δέντρων, των φύλλων, της ελπίδας. ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΨΕΜΑ Κοιτάζω εκστατικά Τα θαύματα του κόσμου Σκόρπια στα καθημερινά μου βήματα Κρυμμένα στ' ολοφάνερο Σε αυτονόητο μεταμφιεσμένα Κοιτάζω εκστατικά Τα μυστικά και θαύματα Ηδονικά διαβάζω λέξη-λέξη Το αιώνιο παραμύθι της ζωής Κι εγώ ταγμένος να προσθέτω Μια φράση εδώ Ένα στίχο παρακάτω Σαν έτσι να εξορκίζω Τον πόνο κα...

Δέκα πεζογραφήματα δέους, φρίκης και μοναξιάς στο μεταίχμιο του νοητού και ορατού κόσμου, όπως συμπυκνώνεται στον ατομικό αιώνα μας. Ο ανεπαρκέστατος συμβολισμός της προατομικής εποχής αντικαθίσταται με τον "σημαντικό λόγο", που είναι η ίδια η συγκεχυμένη συγκίνηση, η έκφραση της βαθύτερης ταραχής και της ουσιαστικής γαλήνης, η φρίκη, η αγωνία και η ελπίδα. Ανδρέας Φραγκιάς "Εικόνες", 1964

Στίχοι από το "Χαράζει" δημοσιεύτηκαν στο τχ. 60 του περιοδικού "Εμβόλιμον" (φθινόπωρο 2010), και κάποιοι συνόδευσαν τον κατάλογο της έκθεσης ζωγραφικής, "Viewmaster 2011", της Βασιλικής Γεροκώστα.

Η μητέρα ήταν ερμητικά κλεισμένη στον εαυτό της. Είχε μεγάλα ξεσπάσματα τρυφερότητας και θυμού. Μέσα στο σπίτι οι διαθέσεις της είχαν τον πρώτο ρόλο. Ο πατέρας ήταν καλοκάγαθος. Φρόντιζε πάντα να δείχνει τον καλύτερό του εαυτό, αλλά ποτέ δεν ήμουν σίγουρος γι' αυτό που έδειχνε. Οι καυγάδες έμοιαζαν με τις τρομοκρατικές θύελλες που ξεσπούν στις θάλασσες. Η κυρία Όλγα είχε ένα χαρακτήρα πληθωρικό και θεατρικό, κάτι μεταξύ έπαρσης και διαρκούς έντασης. Έζησα μεταξύ αυτών των τριών ανθρώπων που ο καθένας τους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Όλα μέσα στο σπίτι μας φαίνονταν ήρεμα,...

"Θερινό σινεμά": Μικρή πελώρια ασίγαστη Απεραντοσύνη στα πλάνα Όταν έμπαινα στο βλέμμα σου Τίποτα δε χανόταν Ας μη μακρηγορούμε άλλο πάνω στη νύχτα Υπάρχει για να την πιεις ή για να τη σωπάσεις Στα χαλίκια του αίθριου Μείναμε κάτω απ' τον κήπο Οι τελευταίοι περαστικοί που Νομίσαμε ότι γίνεται να Συναντηθούμε στα ψίχουλα της πραγματικότητας Αν μπορείς Αγάπησέ με ως Αιώρηση

Τρίτη ποιητική συλλογή, μετά τα "Γκρεμόχορτα" (2008) και την "Ιθάκη" (2010), που κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις εκδόσεις "Μανδραγόρας", και δέκατη έβδομη από την πρώτη εμφάνιση του Κωστή Παπακόγκου το 1956. Ο "Χιονισμένος λύχνος" ολοκληρώθηκε στο τέλος του 1990 και κυκλοφόρησε πρώτα στα σουηδικά το 2006. Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες ανά είκοσι ποιήματα στην πρώτη και την τρίτη, δεκαοχτώ τρίστιχα στη δεύτερη, ενώ στην τελευταία περιλαμβάνεται το ποίημα "Ανοιξιάτικος θρήνος για τον Ούλοφ Πάλμε" που γράφτηκε με αφορμή τη δολοφονία του θρυλικού Σουηδού πρωθυπουρ...

Βιωμένη βαθειά και τραυματικά η πραγματικότητα περνά άλλοτε σαν οργή, κάποτε σαν τετελεσμένη παραδοχή, σπανίως ως απειροελάχιστη ελπίδα (Και σε περιμένω/ στην άκρη της αφής/ να ταράξουμε τους υφάλους της ζωής/ να περάσουμε τις ξέρες να αφήσουμε τους αφρίζοντες ωκεανούς/ Σε περιμένω να μου δείξεις το όνειρο/ στον δρόμο για την πατρίδα), ...μέσα από την πένθιμα λυρική ποίηση του Γιάννη Αλεξανδρόπουλου στο τέταρτο ποιητικό του βιβλίο: Άφωνοι ποιητές μασουλούν εισοδηματικές ενισχύσεις/ από υπουργεία και ευαγή ιδρύματα/ για συγγραφή εμπνευσμένων έργων/ Και ένας λαός άθυρμα/ να π...