Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η τελευταία χρονολογικά ποιητική συλλογή του Γιάννη Σουλιώτη, στην οποία ο Χρόνος, ιδωμένος μέσα από τις πολλαπλές του διαστάσεις, βρίσκεται στο επίκεντρο των διαφόρων αναζητήσεων του ποιητή.

Ένας γοητευτικός άντρας, μια τρυφερή αλλά δηλητηριώδης γυναίκα και μια βιτριολική τάρτα ροδάκινο ανάμεσά τους. Η σχέση αγάπης και μίσους ενός ζευγαριού που ζει δίπλα μας -μήπως είμαστε εμείς;- είναι ένα θέμα πάντα επίκαιρο και διαχρονικό, αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά και προκαλεί για ποικίλους τρόπους προσέγγισης και πολλαπλές ερμηνείες. Στο θεατρικό έργο του Μηνά Βιντιάδη μιαγυναίκα επιθυμεί να δραπετεύσει από τη μεταξένια φυλακή της για ν’ ανακαλύψει την αλήθεια της. Μέσω μιας τάρτας ροδάκινο, τόσο γλυκιάς και ταυτόχρονα επικίνδυνης, έρχεται στο φως μια συνηθισμένη ζω...

"Κάθε σχέση είναι ένα πολύπλοκο μικρό θαύμα". Έχει τις ισορροπίες της, τους κανόνες της, τα όριά της. Ξεκινά με τις καλύτερες προοπτικές, με το "για πάντα μαζί", αλλά στη συνέχεια δοκιμάζεται πολλαπλά και επανειλημμένα. Οι κακουχίες της ζωής άλλοτε χαλαρώνουν τους δεσμούς της και άλλοτε τους ενισχύουν, γεγονός που γίνεται πράξη εδώ από τους δύο ήρωες. Ο Γιάννης και η Μαρίκα πέρασαν φοβερά δεινά, ήδη από το ξεκίνημα της κοινής ζωής τους. Αυστηρές παραδόσεις, πόλεμος, πείνα, φροντίδα των παιδιών αλλά και της ευρύτερης οικογένειας, πειρασμοί, προβλήματα υγείας, θάνατοι, όλα αυ...

Ένα πολύκλωνο, πολυφωνικό κείμενο-περιήγηση στον κόσμο της βίας από γενέσεως κόσμου έως τις ημέρες μας, βασισμένο πάνω σε ντοκουμέντα και ιστορικές μελέτες, πρακτικά και αρχεία, αποσπάσματα λογοτεχνικών έργων, αλλά και σε δημοσιογραφικά ρεπορτάζ και προσωπικές μαρτυρίες. Ένα μωσαϊκό ιστοριών, ένα ψηφιδωτό ατομικών και συλλογικών αφηγήσεων, μια τοιχογραφία ονείρων και εφιαλτών, και συνάμα μια ελεύθερη κατάδυση στην πιο σκοτεινή πλευρά μας, εκεί που δεν φέγγει ποτέ, αλλά, παρ' όλ' αυτά, ο άνθρωπος ζει, αναπνέει, δημιουργεί και , βέβαια, σκοτώνει.

Μια όμορφη γατούλα, ένα φοβισμένο βατραχάκι και ένα παιχνιδιάρικο γουρουνάκι προσκαλούν τα παιδιά στον υπέροχο και χρωματιστό κόσμο τους και τους μαθαίνουν ότι πρέπει να ακούνε τους γονείς τους, να προσέχουν στο δρόμο, να μη φοβούνται να πάνε στο γιατρό, να αγαπούν την καθαριότητα και να κάνουν μπάνιο κάθε βράδυ.

Τέσσερις τρισχαριτωμένοι ήρωες, μια προβατίνα, μια μικρή καμηλοπάρδαλη, ένα κουνελάκι και μια μελισσούλα, μέσα από μια προσιτή αφήγηση και μια όμορφη εικονογράφηση, αναλαμβάνουν να ξεναγήσουν στα παιδιά στον υπέροχο και χρωματιστό κόσμο τους, τόσο ίδιο με τον δικό τους, μαθαίνοντάς τους ότι πρέπει να κόβουν τα νύχια τους, να χρησιμοποιούν το γιογιό τους, να τρώνε όλο το φαγητό τους και να πηγαίνουν στο σχολείο.

Είναι, λοιπόν, καιρός της καυχήσεως, καθώς είναι καιρός της εργασίας και της ταπεινοφροσύνης. Ξεκινώντας το 2009, στόχος μας ήταν ένα φεστιβάλ, όπως αυτό των Φιλίππων, να έχει δικό του χαρακτήρα, δικό του χρώμα, δικό του ρυθμό, δικό του βλέμμα, διαφορετικό κάθε χρόνο. Να μπορεί να παραγγέλνει παραστάσεις, να έχει δικές του παραγωγές, πέρα από αυτές που φιλοξενεί και υποδέχεται, να είναι τόπος ενός πραγματικού ραντεβού που αφορά πάντα το σήμερα. Ένα φεστιβάλ "τοπικό", με την πατούσα του "εδώ και τώρα" και το μέτωπο ψηλά, άγρυπνο και ανήσυχο. Με αυτές τις σκέψεις ξεκινήσαμε...

Το πρωτότυπο θέμα της απόκρυψης των αρχαίων αγαλμάτων σε μελλοντική εποχή κινδύνου προσεγγίζει το νέο θεατρικό έργο του Ανδρέα Φλουράκη Τα αγάλματα περιμένουν, ένα έργο που συνδυάζει παρελθόν με παρόν και μέλλον, άψυχα με έμψυχα, αρχαιότητα με επικαιρότητα. Σε έναν μελλοντικό κίνδυνο, το κράτος ζητάει από τους πολίτες να κρύψουν από ένα άγαλμα ο καθένας σε μέρος που θα ξέρουν μόνο οι ίδιοι και, όταν περάσει ο κίνδυνος, να το επιστρέψουν στα μουσεία. Οι άνθρωποι όμως, όταν βρίσκονται μόνοι τους με τα αγάλματα, κατά τη διαδικασία της απόκρυψής τους μέσα στη γη, παίρνουν μι...

Ερασμία. Μια γυναίκα με πάθος. Σε λάθος χώρο και λάθος χρόνο. Σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, η Ερασμία, μια χήρα εγκλωβισμένη σε ένα περίπτερο και στα ήθη της μικρής κοινωνίας, οδηγείται στην απουσία. Το τριχωτόν της παρειάς της υποδηλώνει τη θέρμη της, αλλά, για την πολίχνη όπου ζει, μια χήρα είναι απλώς μια μεταχειρισμένη. Χωρίς δικαιώματα. Αντίδοτο στη φαντασίωσή της, τα κολοκυθάκι. Και ο νοών νοείτω. Το κακό όμως δεν αργεί να γίνει. Ο πειρασμός εμφανίζεται. Και είναι κοντός, αλλά με προσόντα. Κι η Ερασμία πώς να πάει κόντρα στη λίμπιντο; Θύτης και θύμα μαζί, επι...

Οι στιγμές. Οι αγάπες. Οι στίχοι. Όλα σκοτωμένα. Όλα μακριά κι όμως τόσο κοντά. Παιδιά μου και οι φόβοι μιας ζωής που κλείδωσα μαζί με το παιδί που γέννησα. Η βροχή σβήνει τη φωτιά. Ο αέρας σκορπά τη στάχτη. Η υγρασία ξεβάφει τις μάσκες. Ο χρόνος δε μπορεί να μας γυρίσει στο χθες κι εγώ πιο μόνος κι από νεκρός ζω για τις αλλαγές που φέρνει κάθε τόσο η ζωή. Πρόκειται για 21 καινούργια ποιήματα που έχουν σαν κύρια θεματολογία το χρόνο που κυλάει, την ανθρώπινη ύπαρξη, το παιδί και το θάνατο στη σύγχρονη Ελλάδα. Ουσιαστικά οι βασικοί θεματικοί πυλώνε...

Τι οδηγεί ένα παιδί στην παραβατική συμπεριφορά; Πού οφείλονται τα ολοένα αυξανόμενα φαινόμενα σχολικής βίας; Γιατί κάποια παιδιά παρουσιάζουν προβλήματα στην ένταξή τους στο σχολείο; Αυτά και πολλά άλλα είναι τα ερωτήματα που καλύπτει ο Σύγχρονος Ιατρικός και Ψυχολογικός Οδηγός για Παιδιά και Εφήβους. Ένα βιβλίο, καρπός πολύχρονης μελέτης και έρευνας τριών επιστημόνων, που αποτελεί έναν ιδιαίτερα ωφέλιμο και χρηστικό οδηγό για την παιδική και εφηβική ηλικία, που δίνει άμεσες και τεκμηριωμένες απαντήσεις σε πολλά και αγωνιώδη ερωτήματα του σύγχρονου γονιού και εκπαιδευτικού...

Αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε? τρώνε από 'μας και μένει και μαγιά... Το χειρόγραφο του Μακρυγιάννη, ανθρώπου που δεν έκρυβε την αγραμματοσύνη του, ήταν γραμμένο με στρογγυλά γράμματα, δεν είχε όμως ούτε τόνους, ούτε στίξη. Αφού έγινε ο απαραίτητος τονισμός και η στίξη, τυπώθηκε με πολλή προσοχή και σεβασμό στο πρωτότυπο. [...] Όσο για την ιστορική και φιλολογική αξία του έργου του Μακρυγιάννη, έργο που βγήκε αυθόρμητο από την καρδιά ανθρώπου δυνατού, απλοϊκού από τη μια μεριά, όμως γεμάτη πάθη, που ξεσπούσανε...

Αφέθηκε στη μονοτονία της καθημερινότητας εγκαταλείποντας το αγαπημένο κομμάτι του εαυτού της σε μια γωνιά του χρόνου. Μα η κρυμμένη αλήθεια της διεκδίκησε αποφασιστικά το φως. Στο δρόμο της διασταυρώθηκε με υπέροχους ανθρώπους, κρίκους σε μια αλυσίδα συγκυριών που οδήγησαν το όνειρό της να αγγίξει την πραγματικότητα.

Τι ξέρουμε για τον Πλάτωνα Ροδοκανάκη; Ποια πραγματικά γεγονότα της καλλιτεχνικής Αθήνας του 1910 έρχονται στο φως; Μια σειρά από φόνους στο σήμερα εκτυλίσσεται σε ένα φανταστικό αστυνομικό θρίλερ. Για να ερμηνευθούν όμως, καλούμαστε να στρέψουμε το βλέμμα αποκλειστικά στο παρελθόν, καθώς όλα τα στοιχεία για την εξιχνίασή τους βρίσκονται ακριβώς εκεί. Η ιστορία του έργου "Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού" της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ωστόσο αποτελεί ολότελα ένα έργο της φαντασίας. Αφορμή της συγγραφής του στάθηκε "Tο βυσσινί τρια...

Ένας μεσαιωνικός μύθος περιγράφει την επιστροφή ενός σταυροφόρου από την αιχμαλωσία, του κόμη Ερνστ φον Γκλάιχεν, ο οποίος είχε ξεκινήσει το 1227 για τους Αγίους Τόπους, αφήνοντας στον πύργο του τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του. Εκεί αιχμαλωτίστηκε και έμεινε πολλά χρόνια σκλάβος ενός Σαρακηνού σουλτάνου. Η ωραία κόρη του σουλτάνου όμως τον ερωτεύτηκε και του υποσχέθηκε να τον ελευθερώσει, με τον όρο να την πάρει ύστερα μαζί του. Κατάφεραν να ξεφύγουν και να φτάσουν με πλοίο στη Βενετία. Ο κόμης πήγε αμέσως στη Ρώμη, όπου ο Πάπας βάπτισε τη Σαρακηνή και επέτρεψε στον κόμη έν...

[...] Στην ποίηση του Μ. Γήτα η θλίψη που βρίσκει καταφύγιο στην ψυχή του την επομένη αρνητικών και επώδυνων αφορμών, μετασχηματίζεται σε δύναμη. Μια δύναμη που αντικρίζει κατάματα και θαρρετά την πραγματικότητα και ωθεί εμπειρότερο και σοφότερο τον κοινωνό της σε νέες πνευματικές κορυφές. Με αυτή την έννοια, έμμεσα μας παραδίδει ένα μάθημα ζωής. Το αν κατάφερε να το μεταδώσει σωστά, θα κριθεί από τον αναγνώστη... (απόσπασμα από το Προλογικό Σημείωμα της ποιητικής συλλογής)

Στο μονόπρακτο "Σολωμός - Άστραψε φως", ένας νέος άντρας, βυθισμένος στον κόσμο των σολωμικών χειρογράφων, πασχίζει να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου, όταν δέχεται την επίσκεψη μιας φασματικής Γυναίκας. Στον μονόλογο "Καρυωτάκης - Ο "Φαίδων" στη λάσπη", ο ίδιος ο ποιητής εμφανίζεται ως δραματικός ρόλος. Ο Στρατής Πασχάλης συνθέτει δύο θεατρικά έργα, βασισμένος σε κείμενα των δύο κορυφαίων ποιητών, ποιητικά και πεζά, καθώς επίσης σε αποσπάσματα από αλληλογραφία, επίσημα έγγραφα και δημοσιεύματα, και παραδίδει μια στερεή δραματουργία με την προτροπή "να ξα...

Αθήνα 1980. Μιχάλης. Κατερίνα. Άρης. Τρία νέα παιδιά που ζουν έντονα την περιπέτεια της κάθε μέρας, τον έρωτα, τα όνειρα για το μέλλον. Ένα αναπάντεχο γεγονός θα τους χωρίσει. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ο Άρης επισκέπτεται την Κατερίνα. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει, οι δυο φίλοι έχουν πάρει διαφορετικούς δρόμους. Η συνάντησή τους θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα παρελθόν που είναι τρυφερό, νοσταλγικό αλλά και πολύ άγριο, ενώ, ταυτόχρονα, κυκλοφορεί μια επείγουσα ανάγκη που στον πυρήνα της κρύβει ένα φοβερό μυστικό που σφράγισε τη ζωή και των δυο τους.

Έχεις πιστέψει πως κάποια στιγμή θα κερδίσεις το λαχείο χωρίς να το έχεις πάρει ποτέ; Πως θα γυρίσεις τον κόσμο χωρίς να μετακινηθείς; Πως θα φύγει το σύννεφο από πάνω σου χωρίς να το διώξεις; Πως θα προχωρήσεις μπροστά, χωρίς να ξέρεις τι είναι πίσω; Ο Μανώλης Καρέλης, ναι. Τον παρακολουθούμε να γκουγκλάρει και να κάνει ζάπινγκ για να βρει τη συνταγή της ευτυχίας. Ψάχνει να βρει τι του φταίει, τι του λείπει και τι έχει πάει στραβά. Να ανακαλύψει αυτά που έχει χάσει. Τη χαμένη του αισιοδοξία, τη χαμένη του αθλητική κορμοστασιά, τη χαμένη του καριέρα, το χαμένο του έρωτα, τη...

Τι δουλειά έχω `γώ, ένας νεαρός, άβγαλτος, φοβισμένος και ιδρωμένος λευκός άνθρωπος καθισμένος κάτω απ` τη σκιά ενός μπαομπάμπ βαμμένου κόκκινου απ` τη σκόνη που σηκώνουν τα φορτηγά και τα μηχανήματα που πηγαινοέρχονται κάτω απ` τον καυτό τροπικό ήλιο; Τι δουλειά έχω `γώ, ανάμεσα στους μαύρους που με προσπερνάνε δειλά-δειλά και μόλις απομακρυνθούν φωνάζουν και γελάνε γιατί με βρίσκουν περίεργο πλάσμα, αταίριαστο και παρείσακτο στο δικό τους κόσμο; Και πώς γίνεται να αδιαφορούν πλήρως για το δικό τους χάλι -γιατί έτσι βρίσκω εγώ το πλακουτσωτό τους πρόσωπο, τα διογκωμέ...