Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν μ' έπλασες, Θεέ μου και μου έδωσες μάτια και χέρια, τον νου μου να σκέφτομαι, στην καρδιά μου σαν έφτασες σταμάτησες και είπες: "να μπορείς ν' αγαπάς και να ζήσεις τον μεγάλο τον έρωτα για τον Άνθρωπο, τον Θεό και το Σύμπαν". Δεν μπορώ να μην πω ευχαριστώ. Από το βιβλίο "Ωδή στον Έρωτα"

Ήταν 8 Μάρτη. Ημέρα της γυναίκας λένε. Οι άλλες τριακόσιες εξήντα τέσσερις τι μέρες είναι δηλαδή; Αυτή η απορία μας γεννήθηκε, όταν δεχθήκαμε πολλές προσκλήσεις από διάφορες "ελεύθερες πολιορκημένες" φίλες μας, που λόγω της ημέρας, θέλησαν να ξεσελώσουμε σε ειδών - ειδών διασκεδάδικα. Κοιταχτήκαμε και νιώθωντας ότι η μέρα αυτή μάλλον δε μας αφορά, αποφασίσαμε να τη γιορτάσουμε με πρωτότυπο τρόπο. Ανοίγοντας τους ασκούς του δικού μας "Αιόλου". Κάθε άλλο παρά ειδήμονες δηλώνουμε. Απλά προσπαθήσαμε να χορέψουμε με άμεσο και ανθρώπινο λόγο το γαϊτανάκι της ζωής δύο γυναικών...

ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΟΥ Μαγεμένη δύση, μαγεμένο τοπίο, πλανεμένη ματιά. Χρυσοστόλιστο φέγγος σκουλαρίκι της νύχτας, η γνωστή αστροφεγγιά. Καρφιτσωμένο φλουρί στις δαντελένιες ακρογιαλιές, φλογισμένο βλέμμα, ν'ακολουθεί τη ρότα των πλοίων και να κουρσεύει το νου των ναυτικών. Αχ! Φεγγάρι μου, θρόνε του έρωτα ψυχές που θρυμματίζεις, σε ωκεανό τον άπατο τα πάθη τους βυθίζεις.

Το θέμα της τύχης των 6.000 περίπου γυναικόπαιδων που πιάστηκαν όμηροι κατά την Έξοδο της ηρωικής φρουράς του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου 1826 και σύρθηκαν στην πιο απάνθρωπη σκλαβιά, είναι τεράστιο, ανεξάντλητο και σε πολλές περιπτώσεις μέχρι και σήμερα ανεξιχνίαστο. Το ανά χείρας πόνημα, ας θεωρηθεί σαν μια μικρή συμβολή στην εξιστόρηση των φοβερών παθημάτων τους, και σαν απότιση του ελαχίστου φόρου τιμής στην ιερή μνήμη τους.

ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ Αυτό θα είναι το φυλαχτάρι σου, Αρετούλα, μου είπε η Γιαγιά μου, με το Αιγαίο στα μάτια της και τον χρυσαφένιο κάμπο στα μαλλιά της. Θα το κρατάς πάντα στον κόρφο σου, να με θυμάσαι. Μα, γιαγιά Χρυσούλα, αυτό δεν είναι Τίμιο ξύλο, μια ασήμαντη πετρούλα είναι! Κι όμως! Είναι μετρητής τιμιότητας πολύτιμος. Αυτός θα σου δείχνει το χρυσάφι στις καρδιές των ανθρώπων. Θα τον σέρνεις πάνω τους και όταν βλέπεις να χρυσίζει, θα τις αγκαλιάζεις. Μακριά τους όμως, σαν η πέτρα χρώμα δεν αλλάξει. Είναι η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ, αλάνθαστος κριτής ανθρωπιάς. Το κράτησα τ...

Η Μελαγχολία δεν είναι συναίσθημα. Είναι η ανορεξία της Φαίδρας και η βουλιμία της Μυρτώς, η άγρυπνη νύχτα του Αντρέα που παθιασμένα ονειροπολεί, το λυτρωτικό ξέσπασμα της ποίησης του Ανέστη, τα παυσίλυπα της Εύας. Μελαγχολία είναι η προδοσία που ανατρέπει τη γλυκιά ζωή του Μίλτου και στοιχειώνει τον ύπνο της Μυρσίνης. Ουρλιάζει με την όμορφη φωνή της Σειρήνας κι αποπνέει την οσμή του ώριμου καρπού της αγριοτριανταφυλλιάς, όπως ο έρωτας, η τέχνη ή ο θάνατος. Κυρίως όμως η Ζωή. Και για αυτό, η Μελαγχολία θεραπεύεται. Με λέξεις, στίχους, πίνακες ζωγραφικής...

Από χρώματα κι αρώματα είναι καμωμένη η ζωή μας! Μόνο που δεν το ξέρουμε ή δεν το 'χουμε ανακαλύψει ακόμη. Μπορεί και να το έχουμε ξεχάσει, μέσα στα τόσα πάθια της παραδομένοι. Ελάτε λοιπόν να ανακαλύψουμε χέρι χέρι, στίχο το στίχο τις ομορφάδες της: τον ήλιο, τ' αστέρια, το φεγγάρι, τον έρωτα, τη βροχή, τα σύννεφα. Αλλά και τη θάλασσα, τη μεγάλη αγαπημένη όλων μας! Ελάτε σε μια πορεία ψυχής να ζήσουμε ποιητικά τις εποχές και τη μέρα καθώς παραδίνεται στη νύχτα. Ελάτε να πούμε μαζί τραγούδια για τον τόπο μας που τόσο ανάγκη το 'χει! Και μαέστρος της ψυχής η μούσα ας είνα...

Η ΡΟΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ Η ροή των γεγονότων ήτο φυσιολογική. Ζωή, θάνατος, χαρά λύπη. Η φύση των πραγμάτων είχε τη διάρκεια στις αντιθέσεις, κι εμείς στην αρχή του ισχυρού. Ο αδύναμος, ένα ναυάγιο, άξιος ίσως μιας φιλευσπλαχνίας με κέρματα που έπεσαν από την τσέπη του αυτήν που τρυπήσαμε με τη δύναμη μιας υπόσχεσης.

ΜΕ ΛΕΝΕ... ΑΝΑΜΝΗΣΗ Αφηγήσεις για αντικείμενα που σμίγουν με μνήμες μιας αγαπημένης εποχής που πέρασε. "Πελότα", "κυπρί", "πατητήρι", "ανέμη", "σόμπα" κ.α. Η Μπελεκούκια σε τούτη τη συλλογή ιστοριών μοιάζει να κάνει διατριβή για εφήβους που χάνονται στην εποχή που ζούνε και, αλίμονο, αγνοούν αντικείμενα μιας άλλης εποχής που αν τους τα αναφέρεις διατυπώνουν την άγνοιά τους με σαρκασμό. Μέσα από τις αφηγήσεις τους συστήνονται και δηλώνουν τη χρησιμότητά τους. Περιγράφουν τις σκέψεις τους για τη λαίλαπα της ανοικοδόμησης που κατέστρεψε το περιβάλλον ή εκείνη των επισ...

Τώρα που δε διασχίζουμε γραμμές των οριζόντων, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, τώρα που πια στο μέτωπο χαράζονται άλλες ρότες, για τα λιμάνια που ποτέ δε θα 'ναι σαν και τότες, το βλέμμα μας θα κυβερνά μια θεία χαρμολύπη. Το Αιγαίο μάς απόμεινε, η θάλασσα του Ελύτη.

Το διήγημα τα "Μάρμαρα του Παρθενώνα" είναι προϊόν φαντασίας και αφηγείται την επίσκεψη μιας φοιτήτριας στο Βρετανικό Μουσείο. Με αφορμή την επίσκεψη περιγράφεται ο ναός με κάθε λεπτομέρεια. Παρουσιάζεται η ιστορία του ναού μέσα στο πέρασμα των αιώνων, η ανατίναξη από τον Βενετό Μοροζίνι και η λεηλασία των γλυπτών από τον Τόμας Έλγιν.

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΟΥΣΑ Ω, Μούσα της γλυκιάς ζωής! Πανδύναμη, εσύ, της καρδιάς Ερατώ, ταξιδεύτρα! Ταξίδεψέ με στους δύσκολους Μαιάνδρους σου. Στου Έρωντα άφησέ με το περβόλι Να σπείρω τον σίτο της σωφροσύνης... Τα σκίτσα του βιβλίου είναι ένας κύκλος γυμνών με κάρβουνο για σχέδιο στο χαρτί.

H γλώσσα αποτελεί εργαλείο σκέψης και έκφρασης. Είναι η βάση της κατανόησης και της επικοινωνίας. Γι' αυτό πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή στην ορθή γλωσσική έκφραση, αφού η ερμηνεία κάθε επιστήμης δομείται πάνω στην ιδιαίτερη ορολογία της. Η αδυναμία του παιδιού να χειριστεί ικανοποιητικά τη γλώσσα δεν έχει σχέση μόνο με την πρόοδό του. Έχει σχέση και με την ψυχολογία του- άρα και με την ευτυχία του-, και αυτή την κρυφή όψη του μαθητή πρέπει να χειρίζεται ο εκπαιδευτικός με προσωπική προσέγγιση και ευαισθησία σε κάθε ηλικία, και ιδιαίτερα όταν το παιδί βρίσκεται στην...