Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι ν' απορεί κανείς και ν' αναρωτιέται, γιατί ο άνθρωπος σ' όλη την ιστορική του διαδρομή και εξέλιξη δεν προσπάθησε πραγματικά να θριαμβεύσει μέσα από το μεγάλο του λογικό και τις αμέτρητες ιστορικές διαχρονικά εμπειρίες του, ώστε να του δοθεί κάποτε η πιθανότητα, να βρει και ν' αγγίξει την πλανητική του ισορροπία και ασφάλεια ως είδος καθώς και την ευδαιμονία του. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα κι εγώ να συγγράψω κάποιες από τις σκέψεις μου σε ένα δικό μου συμβόλαιο τιμής και αντίληψης της ζωής, ώστε να μπορέσω να συνυπάρξω με όλους εσάς πιο αρμονικά, πιο οικουμενικά και π...

Είναι ν' απορεί κανείς και ν' αναρωτιέται, γιατί ο άνθρωπος σ' όλη την ιστορική του διαδρομή και εξέλιξη δεν προσπάθησε πραγματικά να θριαμβεύσει μέσα από το μεγάλο του λογικό και τις αμέτρητες ιστορικές διαχρονικά εμπειρίες του, ώστε να του δοθεί κάποτε η πιθανότητα, να βρει και ν' αγγίξει την πλανητική του ισορροπία και ασφάλεια ως είδος καθώς και την ευδαιμονία του. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα κι εγώ να συγγράψω κάποιες από τις σκέψεις μου σε ένα δικό μου συμβόλαιο τιμής και αντίληψης της ζωής, ώστε να μπορέσω να συνυπάρξω με όλους εσάς πιο αρμονικά, πιο οικουμενικά και π...

Διακόσια χρόνια νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Επωνύμων και ανωνύμων ηρώων ιστορίσματα. Η τραγωδία αλλά και το μεγαλείο του ελληνισμού. Οι μάχες του Γένους (Οθωμανικός Ζυγός, Επανάσταση του '21, Βαυαροκρατία, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρασιατική Καταστροφή, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Αντίσταση, Εμφύλιος, Δικτατορία, Πολυτεχνείο), αποτέλεσαν σ' εκείνες τις ιστορικές συγκυρίες, νόμιμες στάσεις που υποστηρίχτηκαν με αίμα και εξαιρετική ένταση, συνέπεια και τιμιότητα. Διακόσια χρόνια νεότερης ελληνικής ιστορίας. Πιστεύοντας πως τα γεγονότα που έχουν σημαδέψει αυτή την Ιστορία, είναι π...

Μία συλλογή με ποιηματάκια χαϊκού για παιδιά, με θέμα τις εποχές, που τιμήθηκε με έπαινο στον 59ο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. " Ένα μπουκέτο μυροβόλα πολύτιμα μικρά ανθάκια, γεμάτα εικόνες, ευαισθησία, νοήματα. Η υπαινικτικότητα, η συμπύκνωση, η φιλοσοφική διάθεση, στολίδια ακριβά, των μικρών ευσύνοπτων στίχων που σε οδηγούν σε περαιτέρω σκέψεις χωρίς παρόλα αυτά να χάνουν την παιδικότητά τους. Μπράβο στη δημιουργό. Μια πολύχρωμη παλέτα γεμάτη δροσερά χρώματα, ζωγραφίζουν το πέρασμα του χρόνου και μιλούν σιγανά στην καρδιά των μικρών αναγνωστών. Ο ρ...

Η πιο απλή, εύκολη και δοκιμασμένη μέθοδος αναγνώρισης, εκμάθησης και επανεκμάθησης των γραμμάτων χωρίς να τα συγχέει το παιδί, χάρη στη βοήθεια του δακτυλικού αλφαβήτου!

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ...ήτανε όλες τους μανάδες αδερφάδες θυγατέρες μου κι αιμομειχτούσα νυχτόημερα μαζί τους ακόλαστα δυνάζοντας το σώμα τους ζητιάνα λαγγεμένη στο φιλί τους. Ψηλά στους Άγιους Πάντες τους με έφερνε το βήμα καμπάνα τους ηδύκρουστη στο μέδουλο να ηχεί χερουβικά δαιμονικό λαβαίνοντας το σχήμα σε πυρωμένο αργαλειό να υφαίνουνε γραφή.

ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ΜΕ - Άγγιξέ με, του φώναζε, ακούμπησέ με. - Πάνω σου είμαι, δε νιώθεις; - Άγγιξέ με, του φώναζε, ακούμπησέ με. - Μέσα σου είμαι, δε φλογίζεσαι; - Με τις παλάμες σου ακούμπησέ με, με τις παλάμες σου που 'χουν σμιλέψει τα παλαιά και το κορμί ανασαίνει· με τ' ακροδάχτυλα από κει που φεύγει η ψυχή ακούμπησέ με.

... στην προσπάθειά μου να συνεχίσω να συμβάλω για την εξάλειψη όλων αυτών, που κάθε άλλο παρά κράτος δικαίου συνθέτουν, αποφάσισα, μαζί με άλλες προσπάθειές μου και από την τηλεόραση, να συγκεντρώσω σ' αυτό το βιβλίο τις κατά καιρούς και από τα έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης προς τον Ελληνικό Λαό εκφρασθείσες σκέψεις και πιστεύω μου σε συνδυασμό με τα γεγονότα και την αλήθεια, με την ελπίδα ότι, όσοι θα διαβάσουν το βιβλίο μου, θα θελήσουν ενωμένοι ή και ο καθένας τους ανάλογα με τις δυνατότητές του να εργασθούμε για ένα καλύτερο αύριο... Το βιβλίο διατρέχει η αγωνία, θα...

Ο Δόκτωρ Τσουρεκάκης είναι ένας μοναχικός επιστήμονας που ζει σ' έναν πύργο γεμάτο βιβλία. Δεν έχει όμως ούτε έναν φίλο, γιατί φοβάται πως όλοι θα τον κοροϊδέψουν μόλις ακούσουν το αστείο όνομά του. Έτσι, δεν βγαίνει σχεδόν καθόλου από τον πύργο του παρά μόνο τις Δευτέρες! Τι θα γίνει όμως τη Μεγάλη Δευτέρα; Και ποιο μυστικό κρύβει το πασχαλινό αβγό που θα κατασκευάσει; Διαβάστε την ιστορία του Δόκτορα Τσουρεκάκη για να το ανακαλύψετε!

"Εγώ κι εσύ μια ανάσα θα βαδίζουμε μαζί υπάρχω να θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή"

Το διήγημα τα "Μάρμαρα του Παρθενώνα" είναι προϊόν φαντασίας και αφηγείται την επίσκεψη μιας φοιτήτριας στο Βρετανικό Μουσείο. Με αφορμή την επίσκεψη περιγράφεται ο ναός με κάθε λεπτομέρεια. Παρουσιάζεται η ιστορία του ναού μέσα στο πέρασμα των αιώνων, η ανατίναξη από τον Βενετό Μοροζίνι και η λεηλασία των γλυπτών από τον Τόμας Έλγιν.

ΑΤΙΤΛΟ Αδελφός μου είναι όποιος τον ήχο μου ακούει στη βουή κι όποιος τα λόγια μου χόρεψε αίμα μου είναι.

Ραγισμένο κοχύλι Σώπα, μην κλαις, ραγισμένο κοχύλι μου. Σε κάθε σου δάκρυ αδειάζει πιότερο ο ωκεανός που κρύβεις μέσα σου. Σώπα, μην κλαις. Τη χαραγή της όψης σου με φιλιά θα σκεπάσω. Έμεινε ακόμα λίγο γάλα σε στήθη από καιρό ξεχασμένα να πιεις να λησμονήσεις. Σώπα, μην κλαις. Με μιας αράχνης τον ιστό θα σου σιάξω ένα σεντόνι, λευκό και αέρινο σαν τα νέφη τ' ουρανού για ν' αφουγκράζεσαι τους ανέμους σαν θα περνούν σιμά σου. Σώπα, μην κλαις. Άσε το δάκρυ δικό μου να 'ναι. Εσύ ν' ανασταίνεσαι στου ήλιου το γέλιο, αυτό που ανατέλλει μέσα μου κάθε που δένεις...

Στόχος, να μάθουν τα εγγόνια μου για τον πόλεμο, τον Δεύτερο Παγκόσμιο, και την Κατοχή, μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, όπως τον έζησε και τον είδε. Αφορμή, το ενδιαφέρον που έδειχναν τα παιδιά μου όταν συζητούσαμε για όλα αυτά.

Πυγολαμπίδες Κόκκινα τριαντάφυλλα ανάμεσα στους θάμνους κι ένα καριοφίλι στα χέρια του ανέμου. Μικρό σπουργίτι στον ώμο της μέρας, γλυκό φιλί στα βλέφαρα μιας λεμονιάς. Ιδρώνει η κόρη με το κανάτι της θάλασσας στον ώμο, ξεδιψάει η μικρή ροδιά με το χρώμα τ' ουρανού. Φωτοστέφανα οι λόφοι με τον ήλιο στα μαλλιά, τα δέντρα σκυφτά στις λιτανείες του φθινοπώρου. Κι η βροχή να φέρνει τα δάκρυα της Παναγιάς στο ποτάμι με τ' αγάλματα στις όχθες και οι μέρες να στήνουν καρτέρι στις πυγολαμπίδες. Ανάσες ζεστές τ' απομεσήμερα, τα κορίτσια πίνουν το νερό της σιγαλιάς. Τ...

"Σύζευξη ποιητικής εσοδείας" Διάβαζα κι απολάμβανα την ποίηση των τριών "συζευγμένων" ποιητών, της Φωτεινής Αζαμοπούλου, της Καλλιόπης Δημητροπούλου και του Τάκη Κούρβα, που έρρεε γνήσια, αλλά και με σοφία, ώς που έφτασα στην πηγή έμπνευσης, κοινή και για τους τρεις. Με μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι ήταν ένας τόπος: "Μαυρομάτα θεά εσύ συντρόφεψες / με το θρεπτικό σου ευεργέτημα/ τα εξερευνητικά μακρά ταξίδια / Ηλεία σταφιδαμπέλου γη". Πόσο σπάνιο είναι -στην εποχή μας τουλάχιστον- η αγάπη για έναν τόπο να τον κάνει να λειτουργεί σαν μούσα! Εδώ και οι τρεις ποιητές, αναφέρο...

Τα πιο όμορφα ποιήματα γράφονται σε μικρές ώρες. Κει που το δάκρυ ξεχειλίζει και χαράζει σαν διαμάντι τα γυάλινα! Τα μάτια αλητεύουν, περιπλανιούνται κει που έζησες. Ο νους πλάθει αρχέγονες εικόνες. Η νύχτα δεν έχει τίποτα να σου πει, η έκσταση δε δαμάζεται με όνειρα, θεριεύει όλο σου το είναι και αναμασάς ιστορίες. Και τότε, σε βρεγμένο χαρτί ζωγραφίζονται ολόκληροι χάρτες ονείρων και ωκεανοί αδάμαστοι.

Ο Πλάτων είναι ένα αγόρι που αγαπά ιδιαίτερα τη φύση. Η αδυναμία του όμως για ένα συγκεκριμένο δένδρο τον βάζει σε μπελάδες οι οποίοι ξεκινούν όταν του παρουσιάζεται το πνεύμα του δάσους, απαιτώντας κάτι που δεν μπορεί να το δεχθεί. Μετά την άρνησή του το πνεύμα θυμώνει και τον προειδοποιεί ότι στο μέλλον θα βρεθεί μπροστά σε καταστάσεις που δεν φαντάζεται, τονίζοντάς του: "Πρόσεχε όπου βρεθείς και όπου σταθείς, σκέψου όμως πριν κάτι ευχηθείς". Ένα οικολογικό παραμύθι που μας στέλνει το μήνυμα της αγάπης, γιατί σαν την αγάπη δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο.

Κοπιάσαμε πολύ να φθάσουμε ώς την αφετηρία κι είναι πολλά τα στάδια που πρέπει να διαβούμε. Μη φαντασθείς στόχος δεν ήτανε ποτέ εκείνη του τερματισμού η γραμμή. Στόχος είναι τα θαύματα που μοιραία θ' απαντήσουμε στην αέναη ροή του χρόνου.

Η ΡΟΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ Η ροή των γεγονότων ήτο φυσιολογική. Ζωή, θάνατος, χαρά λύπη. Η φύση των πραγμάτων είχε τη διάρκεια στις αντιθέσεις, κι εμείς στην αρχή του ισχυρού. Ο αδύναμος, ένα ναυάγιο, άξιος ίσως μιας φιλευσπλαχνίας με κέρματα που έπεσαν από την τσέπη του αυτήν που τρυπήσαμε με τη δύναμη μιας υπόσχεσης.