Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια ματιά στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα και των επεμβάσεων της Αμερικής ανά τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός πιστού των αριστερών ιδεών.

Το πόνημα "Κρήτες και Μανιάτες Μακεδονομάχοι" ας θεωρηθεί σαν μνημόσυνο για τους νεκρούς Κρήτες και Μανιάτες που έπεσαν στα βουνά και τους κάμπους της Μακεδονίας, μαχόμενοι ηρωικά στον Αγώνα υπέρ της Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας.

"Απ' ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου, λίγες είναι οι στιγμές που μετρούν για τη συνείδηση, αυτές που γράφονται και μένουν, σαν τις σταλαγματιές το λάδι στο νερό της κολυμπήθρας. Άλλες είναι μικρές κι ασήμαντες, αναρωτιέσαι, γιατί τάχα το θυμάμαι αυτό; Άλλες, στιγμές ευτυχισμένες ή φουρτουνιασμένες κι άλλες, που μια κρίση ή μια σύμπτωση γίνετ' απόφαση για ζωή ή θάνατο. Κι ακόμα είναι κάποιες ιστορίες, άλλων ανθρώπων, που, τις έζησες ή τις άκουσες, μένουν βαθειά μέσα σου, σε κοινωνούν την εμπειρία, τη σοφία, την αγάπη... Ετούτες τις κρατάς στο φυλλοκάρδι και θες να τις μοιράζεσα...

Ένα αφήγημα από τα παιδικά χρόνια της συγγραφέως στην δεκαετία του ’60. Μας θυμίζει την ξεχασμένη ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης στο μικρό χωριό Νάσια της Αχαΐας, που θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε χωριό. Διαβάζοντάς το, οι μεγαλύτεροι επιστρέφουν στην αθωότητα των παιδικών χρόνων και οι μικρότεροι μαθαίνουν την ομορφιά και την απλότητα εκείνης της εποχής. Γραμμένο με νοσταλγία, τρυφερότητα και αγάπη.

Η ζωή είναι ένα δύσβατο μονοπάτι, μια χαρμολύπη, με πολλές δοκιμασίες, που για να τις αντιμετωπίσεις χρειάζεται: πίστη, υπομονή, αισιοδοξία, θετική ενέργεια. Αυτοβιογραφικά - διηγηματικά - μυθιστορηματικά προβάλλονται πρότυπα, αποστέλλονται μηνύματα που "ισιώνουν" την κυρτωμένη διάθεση, παραμερίζοντας την γκρίζα μεμβράνη που καλύπτει το απύθμενο κιούπι της αισιοδοξίας, οξυγονώνοντας την ξέπνοη αναπνοή.

Μια ένδοξη πορεία γεμάτη μειονεκτήματα, λαμπρότητα, ελαττώματα και ιδανικά, ένας δρόμος δύναμης και αχαριστίας, μια ζωή μεσαιωνική, βάναυση και σκληρή, το κορύφωμα της ισχύος, η απόλυτη εξουσία και επιβολή, ο ιπποτισμός και η ανδρεία, η έπαρση και η αλαζονεία ανοίγουν το δρόμο μιας πετυχημένης συνωμοσίας. Το ερωτικό πάθος τυφλώνει και η ζήλια διαλύει τη λογική ενός στρατηλάτη δοξασμένου, επίφοβου και αγνώμονα. Οι ταπεινωμένοι φίλοι και συμπολεμιστές, η αριστοκρατία των όπλων του Αυτοκρατορικού στρατού, δεν τον χρειάζονταν πια. Ήταν ένας δοξασμένος αλλά και αφόρητος, μπορεί...

Μια ένδοξη πορεία γεμάτη μειονεκτήματα, λαμπρότητα, ελαττώματα και ιδανικά, ένας δρόμος δύναμης και αχαριστίας, μια ζωή μεσαιωνική, βάναυση και σκληρή, το κορύφωμα της ισχύος, η απόλυτη εξουσία και επιβολή, ο ιπποτισμός και η ανδρεία, η έπαρση και η αλαζονεία ανοίγουν το δρόμο μιας πετυχημένης συνωμοσίας. Το ερωτικό πάθος τυφλώνει και η ζήλια διαλύει τη λογική ενός στρατηλάτη δοξασμένου, επίφοβου και αγνώμονα. Οι ταπεινωμένοι φίλοι και συμπολεμιστές, η αριστοκρατία των όπλων του Αυτοκρατορικού στρατού, δεν τον χρειάζονταν πια. Ήταν ένας δοξασμένος αλλά και αφόρητος, μπορεί...

Οι ευθύνες σήμερα των μεγάλων είναι τεράστιες για τα παιδιά, γιατί τους παραδίδουν ένα κόσμο διεφθαρμένο, σαθρό, χωρίς βάσεις, χωρίς θεμέλια, με σκοτεινό μέλλον. Οι νέοι συχνά είναι μελαγχολικοί και μοναχικοί. Είναι τα παιδιά εκείνα που τους λείπει η αγάπη, η ζεστή αγκαλιά, η αφοσίωση, τους λείπει η κάλυψη του συναισθηματικού τους κόσμου.

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν έχει βαλθεί να την σοκάρει. "Τουλάχιστον". Γιατί αν δεν είχε ανοίξει το στόμα του ο Ζακ "α, μα θα τον σκοτώσω!" πάει να πει, πως είχαν πιάσει οι αντένες του εκείνη την σπόντα της περί "Άρλεκιν". Τι να πει πια... Πώς αλλιώς δηλαδή να εξηγήσει τώρα την παρουσία.... οδηγού! Ούτε σε περιπολικό να την έβαζαν έτσι! "Ως κι ο Βασίλης εντυπωσιάσθην, ο περιπτεράς. Ωραία, γινήκαμε σούργελο και στη γειτονιά!" Κι απόμεινε ο Ζακ με το χαμόγελο στα χείλη, καθώς μάταια περίμενε κάποιο σχόλιο -έστω με μια ματιά- αφού αλλιώς τον είχε συνηθίσει. Τι έπαθε το Λινάκι τ...

Η Ροδούλα καθισμένη στα σκαλιά κοιτάζει μακριά, στο βάθος του δρόμου, τη μεγάλη φωτισμένη πλατεία. Ονειρεύεται κάποια στιγμή να πάει σε εκείνα τα φώτα, να δει τα παιδιά να παίζουν κάτω από το φως, να τα ρωτήσει αν είναι μόνα τους ή έχουν συντροφιές. Η δική της η μαμά είναι συνεχώς απασχολημένη. Μόλις η Ροδούλα τη ρωτά για τα φώτα, πάντα της λέει: "Αύριο Ροδούλα, τώρα έχω πονοκέφαλο..."

Μοιάζει με παραμύθι αλλά είναι αληθινό. Μια ιστορία που μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα, με χίλιες παραλλαγές. Ο φλογερός έρωτας ενός Τούρκου κατακτητή και μιας μικρής ρωμιάς, τόσο αθώας, όσο και τα ψαράκια που κολυμπούσαν μαζί στο ποτάμι. Και μέσα από αυτόν τον αταίριαστο έρωτα ξετυλίγεται ένα κομμάτι της ιστορίας μιας περιοχής, που το πέρασμα του χρόνου προσπαθεί να σβήσει για πάντα... Μόνο τρία τοπωνύμια διασώθηκαν, που κι αυτά αλλάζουν: τα χωριά "Βελή', "Ρωμέικο" και "Μπράμαγα".

Η συμβολή του Θεοδ. Γρίβα στην επιτυχία της Επαναστάσεως το 1821 υπήρξε μεγίστη. Σε ηλικία 14 ετών θητεύει για 2 χρόνια στον αρματολό των Αγράφων Μπουκουβάλα, και άλλα 4 χρόνια στον αρματολό Σαλώνων Πανουργιά. Ο Αλή-Πασάς θαυμάζοντας την παληκαριά του και την απάντηση που του έδωσε μπροστά στο δήμο, του χαρίζει τη ζωή και τον κάνει σωματοφύλακά του. Στις 10 Μαΐου του 1821, απελευθερώνει το Βραχώρι μαζί με τους Σαδήμα, Κατσαμάνη, Αλέξη Βλαχόπουλο και Γεώργιος Βαλτινό και επαινείται η παληκαριά του από όλους τους οπλαρχηγούς. Στέλνεται στο Μακρυνόρος, όπου πρωτοστατεί στη νίκ...

Διανύσας τον ιερόν αγώνα από της ημέρας καθ' ην υψώθη εις Ψαρά η σημαία της ελευθερίας μέχρι τέλους του έτους 1829, ότε έπαυσε και ο αγών· διενοούμην πάντοτε, κατά το διάστημα τούτο του αγώνος, να ιστορήσω, μετά το τέλος αυτού, τα συμβεβηκότα, α ιδίοις οφθαλμοίς είδον· πεισθείς δε και εις τας προτροπάς φίλων μου εξηκολούθησα, μετά την περαίωσιν του υπομνήματος της νήσου Ψαρών, να δημοσιεύσω εκστρατείας τινάς και ναυμαχίας εις ας παρευρέθην. Εις εξιστορουμένας τινάς ναυμαχίας έλαβον υπ' όψιν τα εκθέσεις των ναυάρχων Μιαούλη, Ανδρούτσου και Σαχτούρη, και τα ημερολόγια Σαχτ...

Το παρόν εν μεταφράσει πιστή δημοσιευόμενον έργον φέρει τον τίτλον: "Έκθεσις των κατά την μετάβασιν του Βύρωνος εις Ελλάδα" εγράφη παρά του κόμητος Πέτρου Γκάμπα (Gamba) "τέως αντισυνταγματάρχου του ελληνικού στρατιωτικού σώματος", του διοργανωθέντος και διοικούμενου παρά της Ευγενίας του". Είνε δε η πλέον πιστή και ακριβής και εμπεριστατωμένη αφήγησις της εν τη ελληνική χώρα διαμονής και δράσεως του λόρδου Βύρωνος κατά τον Αγώνα. Διότι ο συγγραφεύς, ανήκων εις ευγενή ιταλικήν οικογένειαν, αδελφός δε της αισθηματικώς συνδεομένης μετά του ποιητού κομήσσης Guiccioli, συνώδευσ...

Για πρώτη φορά μνημονεύονται και βγαίνουν από τη λήθη της ιστορίας, όχι οι γνωστοί ήρωες που όλοι ξέρουμε, αλλά και οι αφανείς αγωνιστές του 1821 που με το αίμα και τις θυσίες τους, εστέριωσαν τη λευτεριά του Ελληνικού Γένους. Βλέπει με συγκίνηση ο αναγνώστης τα ονόματα των αγνώστων ηρώων που τους ξέχασε η Ιστορία, όπου καταχωρούνται τα βιογραφικά τους στοιχεία και οι συνθήκες που ανδραγάθησαν ή που έδωσαν τη ζωή τους, στις διάφορες μάχες του αγώνα. Η καταχώρηση γίνεται κατά Νομό, πόλη και χωριό.