Νικηφόρος Φωκάς

(Ελ) Νικφούρ: Εκ των Λέοντος του Διακόνου, Κεδρηνού, Abou'l Mahacen, Ζωναρά, Ibn El Athir, Γλυκά, Aboulfeda κ.ά.: Ιστορική μελέτη

Μια ένδοξη πορεία γεμάτη μειονεκτήματα, λαμπρότητα, ελαττώματα και ιδανικά, ένας δρόμος δύναμης και αχαριστίας, μια ζωή μεσαιωνική, βάναυση και σκληρή, το κορύφωμα της ισχύος, η απόλυτη εξουσία και επιβολή, ο ιπποτισμός και η ανδρεία, η έπαρση και η αλαζονεία ανοίγουν το δρόμο μιας πετυχημένης συνωμοσίας. Το ερωτικό πάθος τυφλώνει και η ζήλια διαλύει τη λογική ενός στρατηλάτη δοξασμένου, επίφοβου και αγνώμονα. Οι ταπεινωμένοι φίλοι και συμπολεμιστές, η αριστοκρατία των όπλων του Αυτοκρατορικού στρατού, δεν τον χρειάζονταν πια. Ήταν ένας δοξασμένος αλλά και αφόρητος, μπορεί μισότρελλος και σίγουρα αχάριστος. Η γυναίκα που λάτρεψε και ζήλεψε παθιασμένα, η Αυγούστα Θεοφανώ, η πανέμορφη και δόλια, τον χρησιμοποίησε, τον φοβήθηκε και ταυτίστηκε με τους συνωμότες για την αγάπη του Αρχισυνωμότη. Η μοιχεία συμμάχησε με τη συνωμοσία και το τέλος του ιδρυτή της Pax Byzantina Νικηφόρου Β΄ του Φωκά γράφτηκε με αίμα. Κατακρεουργήθηκε από ξίφη συναδέλφων με την ηθική αυτουργία και σύμπραξη "επιβουλών γυναικός ανισχύρου". (Ι.Α.Μ.) Το βιβλίο φέρει τιμητικά το υπ αριθμ. 602 / 8ης Ιουνίου 2005 συγχαρητήριο Πατριαρχικό Γράμμα της Α.Θ.Μ. του Πάπα & Πατριάρχου Αλεξανδρείας & πάσης Αφρικής Κυρίου Θεοδώρου του Β΄ και το συγχαρητήριο Αρχιερατικό Γράμμα (6ης Μαρτίου 2007) του Σεβ. Μητροπολίτου Βόστρων Κυρίου Τιμοθέου.