Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το συγγραφικό έργο του Αναστάσιου Γούδα "Βίοι παράλληλοι", που αναφέρεται στους βίους των διαπρεψάντων πολιτικών ανδρών του 1821, είναι σημαντικότατο. Οι πηγές που χρησιμοποιεί είναι αυθεντικές και προέρχονται είτε από επίσημα έγγραφα, είτε από διηγήσεις ανθρώπων που έζησαν από κοντά τους εν λόγω πρωταγωνιστές. Το γεγοννός ότι ελάχιστα αναφέρεται στα αρνητικά τους στοιχεία θα πρέπει να αποδοθεί στον ύψιστο σεβασμό που ένιωθε γι' αυτούς, διότι πέρα από τα οποιαδήποτε λάθη τους, τεράστια υπήρξε η συμβολή τους στο να κατορθώσουν να πείσουν τις μεγάλες δυνάμεις για την αναγκα...

Η Πρεφονία Δρόσου είναι ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Χαρισματικό ή προβληματικό; Τα γεγονότα σηματοδοτούν το χαρακτήρα της, όμως, οι αιτίες που το προκαλούν, όχι σπάνια, είναι αδιερμήνευτες. Πολλά τα ερωτηματικά. Σε πολλά - Γιατί- δεν υπάρχουν αντίστοιχα - Διότι - Η ίντριγκα του έργου αναδεικνύει τα δρώμενα μιας κρίσιμης χρονικής περιόδου. Επισημαίνει ότι ο Λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. - Και ακόμη το Αρχή και εξουσία Άνδρας δείκνυσι. - Μόνο που εδώ αναδεικνύει και γυναίκες. Στην ανεμοζάλη των καιρών στροβιλίζονται πάθη, δοξασίες και δεισιδαιμονίες που επηρεάζουν...

Οι απανταχού της γης πρόγονοι φέρθηκαν με γενναιοδωρία στους σύγχρονους. Μας κληροδότησαν τη γλώσσα, τη γραφή, θαυμαστά μνημεία, εντυπωσιακά επιτεύγματα, ακόμη και τους εαυτούς τους, τα κρανία και τα απολιθώματά τους. Μας φιλοξένησαν στον κόσμο τους, μας επέτρεψαν να τον κοιτάξουμε με τα μάτια τους και με τα δικά μας μάτια, μας διευκολύνουν να αγκαλιάσουμε με τη σκέψη μας ένα μεγαλειώδες θέμα και θέαμα, το παρελθόν. Χάραξαν και συνεχώς προέκτειναν τη γραμμή που ενώνει το σήμερα με το χθες, που μετατρέπει το παρελθόν σε διαρκές παρόν και αποδεικνύει ότι το εκάστοτε καινούργι...

...Βρισκόμουν ακριβώς απέναντί της και οι λέξεις πετάγονταν ασυνάρτητες, σαΐτες στον αέρα ή άλλες τόσο χαμηλότονες που δεν έβγαζες νόημα κανένα ή δεν άκουγες τίποτα. Δεν έβλεπα τα πρόσωπα των παιδιών, μόνο τις πλάτες και τα κεφάλια τους κι ένιωθα τον σπασμό που πέρναγε τα χέρια, το σώμα τους, έντρομη πως θα ξεσπάσουν από στιγμή σε στιγμή. Διέκοψα τότε τη Μαρή ζητώντας συγγνώμη με την ελπίδα μιας χαλάρωσης από την πλευρά των παιδιών και τη δική της. Φάνηκε για λίγο να χαλαρώνουμε όλοι και παίρνοντας θάρρος η Μαρή ήρθε πιο κοντά στα παιδιά, στη μέση του χώρου θέλοντας να...

Η Διαθήκη μου Εγώ, το κινητό έκθεμα του Χρόνου, υπαγορεύω τη διαθήκη μου, πια με βαστάει φευγαλέα. Τώρα, που η κλεψύδρα μου αδειάζει, απαγορεύω με αυστηρότητα, να θάψετε αβυσσαλέα ω, άνθρωποι, την αρετή μου, μοναχά γυρεύω, ναι, να τη σώσω απ' τα σκουλήκια σας τα πειναλέα. Αυτήν, μα και την ποίησή μου, κάτω εδώ που ρεύω, διατάζω να την κάψετε, την τόσο ρωμαλέα. Αλλά, πλέον, με τη στρόφιγγα να κλείνει, κληρονόμοι μου, ορίζω, οι τρελοποιητές -δεν τους αποκληρώνω- να ν', των ζενίθ οι άτυπτοι οι μεσονυχτονόμοι· και οι Βαβέλ που βέβηλες δεν ήταν, δεν υβρίσαν -εντάξ...

Δυσνόητες ρωγμές στο ανέφικτο όμοιες μ' εκείνες που σου χάραξαν στο μέτωπο λίγο πριν την εκούσια θυσία όμοιες με τα λαβωμένα, απ' τα χέρια ενός παιδιού, φτερά μιας πεταλούδας Ρωγμές ακαθόριστες, που ασελγούν στης γαλήνης τα σώματα, που ραπίζουν σπερματικές διαθλάσεις στην ανοργασμική πλέον ακοή σου Ρωγμές στις αισθήσεις που φύλαξες για τον έρωτα μιας καταδότριας νύχτας Κ' η ψυχή σου ως κ' η μικρή ψυχή σου δε χωράει σ' ορίζοντες, μα υπομένει γενναία το τραχύ των ρωγμών Κι εκείνο της πεταλούδας το πέταγμα μα...

Ένας χείμαρρος αναμνήσεων κατακλύζει τη Νέλλη, την ώρα ακριβώς που λέει το στερνό αντίο στη μητέρα της. Μια θάλασσα από δάκρυα την παίρνει και την ταξιδεύει σε περασμένους χρόνους, τότε που η γλυκιά της μάνα η Σάντρα, κρατώντας τα δυο της χέρια σφικτά, της μιλούσε για την ιστορία της ζωής της από τον καιρό ακόμη που ήταν παιδάκι. Τίποτα δεν είχε ξεχάσει η Νέλλη, και πάντα θυμόταν με πικρία όσα της είχε εξομολογηθεί η μητέρα της. Καθισμένη στο στασίδι της εκκλησίας, σαν παλιά ταινία περνούν από το μυαλό της ότι έζησε η ίδια, αλλά και αυτά που μπορεί να μην είχε προσωπικές μν...