Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μικρό καναρινάκι είναι ζωηρό και ανυπόμονο. Το κλουβί τού φαίνεται φυλακή. Ένα πρωινό, που έχουν ξεχάσει την πόρτα του κλουβιού του ανοιχτή αλλά και το παράθυρο του σπιτιού, ανοίγει τα φτερά του και πετά. Η χαρά του είναι απερίγραπτη. Βλέπει τόσο ωραία πράγματα κι ανυπομονεί να δει περισσότερα. Αφήνεται στη γοητεία της περιπλάνησης, το ταξίδι είναι υπέροχο και αισθάνεται για πρώτη φορά ελεύθερο και χαρούμενο. Η χαρά του όμως δεν κρατά για πολύ. Νιώθει τα φτερά του βαριά και προσγειώνεται φοβισμένο στη βιτρίνα ενός μαγαζιού. Εκεί το βρίσκει η Φωτεινή...

ΔΙΣΤΟΜΟ Εκείνο το καλοκαίρι στον ουρανό πλανιόταν βιασμένη η Ανάσταση και ο ήλιος με διάτρητα τα στήθη από καρφιά μετρούσε του κόσμου τους κατατρεγμούς. Ήταν τότε που τα μιλήματα των χελιδονιών έσβηναν πίσω από πετρωμένα σύννεφα και μέρες αιχμάλωτες. Κολασμένοι άνεμοι της βαρβαρότητας με υψωμένες λόγχες θέριζαν στάχια φοβισμένα και χαρές αγέννητες. Ο ραγισμένος ουρανός σταυροκοπιόταν στο αιμοσταγές σκοινί της αγχόνης και η γης ανάβλυζε αίμα ζώντων και τεθνεόντων. Η παπαρούνα με κατακόκκινα μάτια αντικρίζοντας την εκατόμβη απέστρεψε το πρόσωπό της από τις πύρ...

Τρένα της άγονης γραμμής σε ράγα χιονισμένη, που φέρνουνε το αντάμωμα κάποιας χαράς κρυφής στα όνειρα που καρτερούν σ' αίθουσα αναμονής· αυτή είναι η μοίρα μας, πάντοτε να προσμένει. Κι όσο διαλέγουνε γραμμή, χωρίς σταθμούς τα τρένα, τα όνειρα πληθαίνουνε σε ράφια στοιβαγμένα, να καρτερούν εσένα, να καρτερούν εμένα....

Στα Κοτύωρα του Πόντου η ειρηνική ζωή των Ρωμιών έμελλε ν' αλλάξει δραματικά εξαιτίας των συγκλονιστικών γεγονότων που τους ξερίζωσαν τελικά από τη γη τους. Μέσα σ' αυτόν τον ανεμοστρόβιλο της συμφοράς και των κινδύνων, ένας νέος δίνει τη δική του μάχη για τη ζωή και τα όνειρά του. Το λιμάνι των ελπίδων του γίνεται η Ελλάδα. Αλλά ο δρόμος ώς εκεί δεν είναι εύκολος. Παίρνοντας σαν βάση τ' απομνημονεύματα του Σάββα Καταρτζή και δημιουργώντας μια πρωτότυπη μυθιστορηματική απόδοση, ακολουθώντας παράλληλα βήμα προς βήμα τα ιστορικά γεγονότα, η συγγραφέας προσφέρει στον αναγν...

Αγάπη Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. Και με είδε μια αχτίδα. Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι. Πώς μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης, πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη! Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος, κι ελύγισα σαν από τρυφερότη, εγώ που μ' είχε πέτρα κάνει ο πόνος. Κώστας Καρυωτάκης

Αν μπορέσουμε να κρυφοκοιτάξουμε μέσα από τα "Μυστικά παράθυρα" των δύο συγγραφέων θα γνωρίσουμε και θα ζήσουμε τις ιστορίες των πρωταγωνιστών και ίσως μέσα ανακαλύψουμε ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό. Θα συναντήσουμε ανθρώπους διαφορετικών κοινωνικών τάξεων με εμμονές, δισταγμούς και φόβους από τη μια, ανεξάρτητους και δυναμικούς από την άλλη με όλες τις αδυναμίες και τα προτερήματά τους. Ανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι κρύβεται πίσω απ' τις κλειστές τους πόρτες. Του μίλησα, μα αμέσως κατάλαβα πως ήτανε νεκρός... Το 'βαλα στα πόδια και π...

Η Μυρτώ δεν έπαψε ποτέ να θρηνεί τον αγαπημένο της. Η κόρη της, Νεφέλη, δε γνώρισε ποτέ τον πατέρα της. Ποτέ δεν άκουσε τη φωνή του, ποτέ δεν ένιωσε τα χάδια του. Ένα ποτέ ακολουθεί τη ζωή της! Μόνη της ευτυχία, η αγάπη του Ρικάρντο. Ποιο είναι αυτό το μυστικό που θα φέρει σε απόγνωση τους ήρωες και ποιο απρόσμενο γεγονός θα τους δυσκολέψει τη ζωή; Θα μπορέσει η Νεφέλη να συνηθίσει την καινούργια κατάσταση, ή θα γίνει η απόσταξη της δυστυχίας της; Και ποια κατάληξη θα έχει ο έρωτας που νιώθει ο Ρικάρντο γι' αυτήν, μήπως η αγάπη του γίνει οίκτος που θα τη σκοτώσει; Έν...

H γλώσσα αποτελεί εργαλείο σκέψης και έκφρασης. Είναι η βάση της κατανόησης και της επικοινωνίας. Γι' αυτό πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή στην ορθή γλωσσική έκφραση, αφού η ερμηνεία κάθε επιστήμης δομείται πάνω στην ιδιαίτερη ορολογία της. Η αδυναμία του παιδιού να χειριστεί ικανοποιητικά τη γλώσσα δεν έχει σχέση μόνο με την πρόοδό του. Έχει σχέση και με την ψυχολογία του- άρα και με την ευτυχία του-, και αυτή την κρυφή όψη του μαθητή πρέπει να χειρίζεται ο εκπαιδευτικός με προσωπική προσέγγιση και ευαισθησία σε κάθε ηλικία, και ιδιαίτερα όταν το παιδί βρίσκεται στην...

Ναυάγια του Αυγούστου με αίμα ραντισμένα από την ανοιχτή πληγή αίμα καυτό κυλάει... Αιμορραγεί η πανσέληνος χωρίς σταματημό... Κύματα από αίμα τεράστια σηκώνει η θάλασσα. Συντρίμμια αφήνει η νύχτα ναυάγια κι ερείπια η άγρια θύελλα σωριάζει στις αυταπάτες τους οι κόσμοι συντρίβονται η κολασμένη νύχτα βουλιάζει στην άβυσσο μια άγρια θάλασσα υποδέχεται τον ορίζοντα στην επιφάνεια πτώματα πλέουν το ξημέρωμα.

"Η κάθε μου πράξη είναι λεζάντα στο γκρίζο φόντο της αιωνιότητας" φώναζα κι ας μην είμαι απ' αυτούς που γράφουν ιστορία αλλά από κείνους που την υπομένουν κι η σφιγμένη γροθιά μου συμφωνούσε αν κι ήταν πλασμένη απ' τον πηλό της άρνησης.

ΤΗΣ ΜΟΥΣΑΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗ Από τον ομφαλό της ζωοφόρου πηγής και του μαντείου τις χρυσές τις αναστηλώσεις, ιέρεια στον άνεμο χρίζεται η μελιστάλαχτη μούσα Καλλιόπη και φιλοτεχνεί τον δύσμοιρο δρόμο τ' ανθρώπου. Με το λάλον ύδωρ της Κασταλίας γης λούζεται και τρυπώνει στης πολιτείας τα ασύγγνωστα βράδια. Στης πλατείας τα βουβά σκαλοπάτια, στα στενά των ανέμων, τις ανήφορες νύχτες στήνει σκηνές και κατάσαρκα απλώνει τη λύπη της.

..."Στον ύπνο μου κατεβαίνουν οι πλημμύρες σου", της είπε "αιωρούνται κλουβιά με πόρτες ξεκλειδωμένες, τα πουλιά φύγανε κι έμεινα μόνος. Πώς να πάρω τη θέση τους, πώς να φορέσω τις χειροπέδες και να χωρέσω στο μαύρο σκοτάδι, εγώ συνήθισα να βλέπω ξέσκεπο ουρανό και άστρα χαμηλωμένα... ...Τ' αδέρφια μου είναι. Κατεβαίνουν κρυφά τα Σαββατόβραδα, ξεκλειδώνουν το παλιό σχολείο και παίρνουν απ' τα παλιά θρανία τις σάκ...

Άνοιξε η αυλαία... Σιωπή... Πού πήγαν οι ηθοποιοί; Είπαν μια φορά να παίξουν στ' αλήθεια. Περπατούν χωρίς κοστούμια, αργά, αθόρυβα. Τα πρόσωπά τους ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως. Περιπλανιούνται άσκοπα; Προχωρούν ως την άκρη της σκηνής κι έπειτα ξανά πίσω. Το κοινό απορεί. Τι συμβαίνει;

ΓΛΥΠΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ Άυλα πρόσωπα λαξεμένα στους βράχους, άπονη η ζωή στα κατάρτια του ανέμου. Θολά τα πρωινά κι οι βράχοι σκληροί. Πληγώνουν! Ψυχές σκαρφαλωμένες στη μοίρα ισορροπούν σε μια χούφτα ήλιο, αγωνίζονται με το άπιαστο. Κανείς ποτέ δεν έμαθε τον πόνο της αγάπης τους, οι θύελλες σφυρίζουν. Χιλιάδες βράχοι ανθρωπόμορφοι αναμετριούνται με την άβυσσο, παλεύουν οι αντρειωμένοι με τα κορμιά τους. Πόσος πόνος να χαράξουν τη μορφή τους, να κερδίσουν μια πατρίδα. Σκληρός ο αγώνας, η πέτρινη σάρκα πονά. Κι οι βράχοι μαλακώνουν απ' τη θλίψη τους, τ' αγέρι θ...

...Κι αν με ρωτήσουν κάποτε, τι γράφω και πώς νιώθω, εγώ δεν ξέρω να τους πω. Σίγουρος είμαι μοναχά χωρίς αυτό, αδύνατο να ζήσω. Το ξέρω πως φορές δεν με καταλαβαίνουν, το 'χει αυτό η μοίρα μου. Μα, αν τους αγγίξουν την καρδιά τα λόγια που διαβάζουν, σίγουροι είναι πως γι' αυτούς εγώ γραμμένα τα 'χω. Aπόσπασμα από το ποίημα της σελ. 50 "ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ"

ΕΓΚΥΜΟΝΩ Αόρατες αλυσίδες με κρατούν και πονώ. Άπληστος και αδυσώπητος ο χρόνος χάνεται στο πεθαμένο χθες, και το αγέννητο αύριο μου υπόσχεται. Βαρέθηκα τις υποσχέσεις. Κι όμως εγώ, σε κατάσταση πανικού, εγκυμονώ σήμερα, ίσως και αύριο χωρίς ελπίδα να ελευθερωθώ.

Προσπάθησα να μη ζωγραφίζω μονάχα τις μνήμες Όμως κάθε φορά γνώριζα σχεδόν απ' την αρχή το αποτέλεσμα Ταξιδεύω με τον ενεστώτα φλεγόμενο Ο μέλλοντας θρυμματίζεται στην αιτιότητα των πραγμάτων.

Σ' αυτό το βιβλίο μαζί με τη διδασκαλία της ποιητικής φόρμας κάθε ενότητας κατέθεσα και έργα δικά μου που με αρκετή δυσκολία - πάντα πιστή στους κανόνες κάθε ποιητικής φόρμας- κατάφερα να δημιουργήσω: Τα Τριολέτα μου, τα Ροντέλα μου, τις Βιλανέλες μου, τις τερτσίνες μου, τα Σονέτα μου, τα Παντούμ. Όλα ρυθμικά, ισοσύλλαβα και ομοιοκατάληκτα, αιχμάλωτα των κανόνων της κάθε φόρμας, όπως μου τη δίδαξαν οι αθάνατοι ποιητές. Δημιουργός Ιδέες αστραφτερές και ώριμες Με τάξη στην έκφραση υποτάσσω Ποίημα σαγηνευτικό να γράψω Ιδέες αστραφτερές και ώριμες Σε πεδιάδες τι...

Ο μύθος του Ευρώ H Ευρώπη, αν και γερασμένη θεά, διέκρινε κι ένα άλλο κακό σημάδι, κι αυτό μέσα στην ίδια την Ενωμένη Οικογένειά της, η οποία είχε πια το όνομά της. Διέκρινε τις τρεις παγίδες του καταχθόνιου Οφίονα Μπανγκαφόντα, του γιου της Ερεχθειόνης και του Φόνου, που είχε ξυπνήσει πια για τα καλά, αυτός και οι πολυάριθμοι γιοι και θυγατέρες του. Είχαν βγάλει βηματισμό κιόλας και τα τρία από τα πρώτα του εγγονάκια: η Ληστεία η Λερναία με τα πολλά κεφάλια που έφτυναν φωτιά, η Πορνεία η Θελξινόη, η παρακόρη της Πάνδημης Αφροδίτης, κι ο μικρός μάγος Τζόγος, ο υπνωτιστής...

Μυσταγωγία Τώρα αποσύρομαι στη Γεσθημανή των εκστάσεων. Τώρα υπερβαίνω τις προεκτάσεις μου. Έρποντας κάτω απ' τους αρχέγονους ίσκιους των Ελιών, αναζητώ, Κύριε, το πανάμωμο δάκρυ Σου. Ιωλκός Στην Ιωλκό των ονείρων μου, εκεί στο λιμάνι σου, της Αργούς μου οι άγκυρες μια μέρα ας σαπίσουν. Αδιάφορο μου είναι, όποιας Κολχίδας το ταξίδι.