Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο "Φωτιά και τσεκούρι" είναι μια συνοπτική πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική ιστορία της μεγάλης, ένδοξης, αλλά και τρομακτικής δεκαετίας που έζησε η Ελλάδα μετά το 1939. Αρκετές σελίδες είναι αφιερωμένες στις ρίζες που είχαν τα γεγονότα της δεκαετίας στο παρελθόν, όσο και στις προεκτάσεις που είχαν στο μέλλον. Εδώ κι εκεί, μία ή δύο σελίδες αναφέρονται σε επεισόδια άγνωστα και περιορισμένης σημασίας, που είναι όμως χαρακτηριστικά των φοβερών εκείνων χρόνων. Κατεβλήθη προσπάθεια ώστε η πολύπλευρη, συνοπτική αυτή ιστορία να γραφεί με αντικειμενικότητα. Τούτο ήτα...

Για όποιον ξέρει να διαβάζει Ιστορία, το έγκλημα -τατουάζ χτυπημένο σε κλειστά βλέφαρα- αποκαλύπτεται στους επερχόμενους μόνο όταν τα μάτια του θύτη σφαλίσουν. Και για όποιον δεν φοβάται να διαβάσει τη Μοίρα, θεός και άνθρωπος πεθαίνουν στο όνομα της αγάπης μαχαιρώνοντας ο ένας τον άλλον πισώπλατα... Τ' απογεύματα (όταν δεν βρέχει ή δεν κάνει πολύ κρύο) ανεβαίνει στο Λυκαβηττό. Κάθεται μόνος, σαν το βοσκό Σοτιμίδη, σε μιαν ασήμαντη άκρη του λόφου -έτη φωτός από το κέντρο του κόσμου που ονειρευόταν να κατακτήσει κάποτε-, παρατηρεί την πόλη του μηρυκάζοντας τον ίδιο μονόλ...

Η πρώτη εκδοχή της "Χίμαιρας", η γυμνή κι απέριττη, του 1936, λες και πρόκειται για έργο διαφορετικό σε σχέση με την κατοπινή, ευρύτερα γνωστή, εκδοχή του '53. Χωρίς τις εκτενείς μυθολογικές αναφορές, τα ποιητικά παραθέματα, τις πολλές φιλοσοφικές αναλύσεις, ο λόγος εδώ, που δεν "θυμίζει τη θάλασσα", επιγραμματικός, νηφάλιος, παραθετικός, ακολουθεί με γαλήνη, σαν ενιαία κινηματογραφική σεκάνς, την απεγνωσμένη εσωτερική πορεία της Ξένης από την κουπαστή του καραβιού της άφιξης μέχρι "το τρομερό βήμα" στα χείλη του γκρεμού της τελικής πτώσης. Περισσότερο νουβέλα παρά ρομάντζο...

"Αν συμπυκνώσω, όπως στην περίπτωση της ερωτικής περιπέτειας του Μώμπερλυ, το μυθιστόρημα του Henry James σε δυο σελίδες -έστω και ανεπιτυχώς-, έχω το δικαίωμα να δεχθώ ένα μέρος της προσοχής που θα αποσπούσαν οι 298 σελίδες που παρέλειψα" (από γράμμα του Πάουντ στον Thomas Hardy). Το ποίημα "Χιού Σέλγουιν Μώμπερλυ" (1920) σημαδεύει μια καμπή στην ποιητική σταδιοδρομία του Έζρα Πάουντ. Σύμφωνα με κριτικούς όπως ο F. R. Leavis και ο W. B. Yeats, το ποίημα επέχει θέση αριστουργήματος, ενώ τα λιγότερο συνεκτικά "Κάντος" θεωρούνται ως παρακμή. Κατά άλλους, όπως ο T. S. Eliot κ...

Στις μεταχριστιανικές κοινωνίες της Ευρώπης, η χριστιανική πίστη έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί θεμελιώδες και, πολύ περισσότερο, αυτονόητο στοιχείο του συλλογικού βίου. Η μακρά πολιτιστική διαδικασία της εκκοσμίκευσης, ήτοι του αποχριστιανισμού των ευρωπαϊκών κοινωνιών, την εξωθεί πιεστικά στην ιδιωτική σφαίρα. Όσοι όμως εξακολουθούν να θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους σύμφωνα με την πίστη αυτή (ή όποια άλλη θρησκευτική, και μάλιστα μονοθεϊστική, πίστη) δεν δέχονται να τη θεωρήσουν μια ιδιωτική υπόθεση - εξού η ένταση, ή και σύγκρουση, ανάμεσα στο κράτος και την Εκκλησία ή,...

"Από αγαθή συγκυρία, έτυχε να γεννηθώ και να μεγαλώσω σ' ένα περιβάλλον που -σύμφωνα με τα τρέχοντα, ανθρώπινα κριτήρια- μπορούσε να μου προσφέρει πολλά. Αν επιτυχία στη ζωή θεωρούνται η καλοπέραση, η καλή κοινωνική θέση, η προσωπική προβολή, η δύναμη που δίνει το χρήμα, όλα αυτά τα είχα, πέρα από το συνηθισμένο μέτρο, εξασφαλισμένα. Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς -τούτο αφορά εμένα και μόνο- δεν θεωρώ επιτυχία ή προσωπική δικαίωση ούτε την καλοπέραση, ούτε την κοινωνική θέση, ούτε την προβολή, ούτε το χρήμα. Πιστεύω ακράδαντα στα θεμέλια της παραδοσιακής ηθικής, σ' αυτήν που μας...