Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρόσωπα ευάλωτα και ασταθή, μετέωρα, γυναίκες και άντρες παρόμοια διαψευσμένοι, εγκλωβισμένοι στην πνιγηρή καθημερινότητα. Στο περίπλοκο, διαρκώς ηλεκτρισμένο πεδίο των σχέσεων, η αγάπη μεταμφιέζεται στο αντίθετό της. Απελπισία και ασφυξία, καθήλωση και έλλειψη αντίδρασης, αλλά και τρυφερότητα, κατανόηση, συγχώρεση της ανθρώπινης ανεπάρκειας. Ομόκεντρα διηγήματα, σε ορίζοντα καλοκαιρινό, για τον τρόπο των ανθρώπων, για την αμηχανία ή την αδυναμία τους να απαντήσουν πειστικά στην ερώτηση "πώς πάνε τα πράγματα".

Τα καλοκαίρια, μόλις σουρούπωνε, μαζεύονταν έξω από το σπίτι μας καμιά εικοσαριά άτομα από όλη τη γειτονιά, κυρίως γυναίκες και παιδιά, κάποιοι ανάμεσά τους κουβαλώντας και τα σκαμνάκια τους μαζί, για ν' ακούσουν τη μητέρα μου να διηγείται τις συναρπαστικές ιστορίες της. Έξω από το σπίτι μας είχε έναν ξύλινο στύλο της ηλεκτρικής εταιρείας με έναν τσιμπλιάρικο λαμπτήρα και εκεί, κάτω από το αχνό φως, στεκόταν η μητέρα μου και έλεγε τις ιστορίες της σε ένα ακροατήριο που, καθηλωμένο στα σκαμνάκια του, την άκουε με μεγάλη προσήλωση. Στο ημίφως που επικρατούσε, πολύ μεγάλη επιτ...

Σε κάθε μεγάλη κρίση οι Έλληνες ξέρουν καλά πώς να χωρίζονται σε στρατόπεδα και να κρύβονται πίσω από αυτά, εκστομίζοντας μεγάλα, στομφώδη λόγια και προβαίνοντας σε ακόμα μικρότερες πράξεις. Καθένας προσπαθεί ταμπουρωμένος πίσω από τη δική του "αλήθεια", να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και ταυτόχρονα να κρυφτεί από την ίδια την πραγματικότητα. Έτσι και σε αυτή την κρίση δεν άλλαξε πολύ η συνταγή. [...] Αυτό από το οποίο πάσχει η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες, και έγινε φανερό πλέον με την κρίση, είναι το έλλειμμα αξιοκρατίας, η απουσία διαφάνειας, η ανυπαρξία δίκαιης και αν...

Ενώ είναι εύκολο να οριστεί το τέλος της βυζαντινής περιόδου, η αρχή της είναι πιο δύσκολο να τοποθετηθεί με σαφήνεια. Δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο, ιδρυτικό γεγονός που μπορεί να θεωρηθεί ως αυτονόητη αφετηρία της. Το Βυζάντιο αναδύθηκε σταδιακά στην ελληνική Ανατολή, τη στιγμή που ο ρόγχος του αρχαίου κόσμου ακουγόταν πιο βαρύς και η ρωμαϊκή εξουσία στη Δύση παρέπαιε. Χωρίς να αποτελεί μια λεπτομερή ιστορική αφήγηση της περιόδου, το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να φωτίσει με τρόπο απρόσμενο και δημιουργικό μια συναρπαστική περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας, η οποία στάθηκε το μετα...

"Μόλις μπήκε στο αυλιδάκι ο Μάριος Τσόχος όμως, στάθηκε ακίνητος στη μέση του και κοίταξε έναν γύρο τον τόπο που μεγάλωσε και τον πέτρινο ψηλό μαντρότοιχο από την εσωτερική πλευρά· σαν περιτειχισμένο μικρό μοναστηράκι για να φυλάγεται από τους σκληρούς θαλασσινούς καιρούς ήταν του φάρου το συγκρότημα, έτσι το αναπολούσε όλα τα χρόνια που έλειπε· από την προηγούμενη όμως βραδιά, οπόταν άκουσε όλα αυτά τα τερατώδη πράγματα μέσα στο καφενείο του κυρ Σταύρου, άρχισε το φαρομονάστηρο, που είχε στη νότια άκρη του τού φαναριού τον πύργο, να αποκτάει εντός του άλλη υπόσταση και να...

Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να προσφέρει μια σύντομη και περιεκτική επισκόπηση όλων των βασικών όψεων του πολέμου, καθώς και ένα μικρό κεφάλαιο για την ελληνική πτυχή, επιχειρώντας να συνοψίσει σε λίγες σελίδες τη βασική γνώση που έχει συσσωρευτεί και κωδικοποιηθεί για κάθε μια από τις πολυσυζητημένες αυτές παραμέτρους. Παράλληλα αξιοποιεί τη μεγάλη δυναμική από τις εκδηλώσεις της εκατονταετηρίδας, προκειμένου να θέσει τα ζητούμενα και τις νέες προκλήσεις της έρευνας γύρω από το θέμα σε διεθνές επίπεδο. Ένα βιβλίο που απευθύνεται τόσο στον απλό αναγνώστη όσο και στον επιστήμον...

Ένας κύκλος παραδόσεων με κομβική θέση στην εξέλιξη της σκέψης του Μισέλ Φουκώ. Στις παραδόσεις αυτές, που δόθηκαν στο Κολέγιο της Γαλλίας το πρώτο τρίμηνο του 1980, ο Φουκώ συνεχίζει την ιστορία των "καθεστώτων αλήθειας", η οποία διαπερνά το σύνολο της διδασκαλίας του, δίνοντάς της μια μείζονα στροφή: η διερεύνησή του, που είχε ξεκινήσει στο δικονομικό και δικαστικό πεδίο, και είχε επεκταθεί στο πολιτικό, με τη θεματική των σχέσεων εξουσίας-γνώσης και μετά με τη θεματική της κυβερνητικότητας, περνά εδώ στο πεδίο των πρακτικών και των τεχνικών του εαυτού, στο πεδίο της ηθικ...

Στο κυριακάτικο φύλλο της η Λαϊκή Ημερησία της Καρινθίας δημοσίευσε στη στήλη ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ το εξής: "Νοικοκυρά 51 ετών από το Α. (κοινότητα Γκ.) αυτοκτόνησε τη νύχτα προς το Σάββατο παίρνοντας υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών". Έχουν περάσει στο μεταξύ σχεδόν επτά εβδομάδες από τότε που πέθανε η μητέρα μου και θέλω να ξεκινήσω τη δουλειά πριν η τόσο έντονη στην κηδεία ανάγκη να γράψω γι' αυτήν μεταμορφωθεί πάλι στην αμέτοχη βουβαμάρα, με την οποία αντέδρασα στην είδηση της αυτοχειρίας. Το ύψωμα με το παλιό κάστρο, η λιμνούλα με τις καλαμιές, το εκκλησιαστικό ίδρυμα, το ν...

Το 1970 εκδίδεται το δοκίμιο "Αφιέρωμα στην τραγική μούσα". Πρόκειται για ένα έργο που είχε απασχολήσει τον Τερζάκη "όσο σχεδόν ένα έργο ζωής", αλλά δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ αν δεν του το παράγγελνε ο Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, πιέζοντάς τον να συγκεντρώσει το υλικό από τα μαθήματα δραματολογίας του στο Εθνικό Θέατρο. Πρόκειται για ένα βιβλίο-σταθμό για τις θεατρικές σπουδές στην Ελλάδα, δεδομένου ότι έως τότε ήταν λιγοστά τα κείμενα που ασχολούνταν συνολικά με την ουσία της έννοιας του τραγικού (τα κείμενα του Χουρμούζιου, ήδη από το 1936, ανήκουν στις λαμπρές εξαιρέσεις),...

Σ' έναν αιώνα εμφύλιων σπαραγμών (1833-1936), ο Ισπανικός Εμφύλιος (1936-39) αναδείκνυε κατά το πλέον τραγικό τρόπο τον Διχασμό της "πληθυντικής Ισπανίας". Άλλος πόλεμος κι άλλοι εμφύλιοι έγιναν στην "αναρχοαυτόνομη Καταλονία", άλλος-οι στην παραδοσιακά συντηρητική και καθολική Βασκική, άλλος-οι στις "δεξιές περιφέρειες" Ναβάρα, Καστίλλη-Λεόν, Γαλικία, άλλος-οι "στους χώρους της κολεκτίβας και της επανάστασης" στην Καταλανοαραγονία και την Ανδαλουσία, άλλος-οι στις τρεις πρωτεύουσες της Δημοκρατίας (Μαδρίτη, Βαλένθια, Βαρκελώνη). Επιθετικός ο πόλεμος του αντεπαναστατικού εν...

Η καταπληκτική ιστορία του Τζον Ντουλίτλ, του γιατρού που προτιμάει να γιατρεύει ζώα από ανθρώπους. Ο παπαγάλος του τον πείθει να γίνει κτηνίατρος και του μαθαίνει πώς να συνεννοείται με τα ζώα στη γλώσσα τους. Η φήμη του μεγαλώνει καθώς το ένα ζώο πληροφορεί το άλλο για τον κτηνίατρο που τα καταλαβαίνει και τα μεταχειρίζεται ανάλογα με τις ανάγκες τους. Οι περιπέτειες του γιατρού τον ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο μέχρι και το φεγγάρι.

Οι πληροφορίες για τις γλωσσικές περιστάσεις και εμπειρίες, μέσα στις οποίες οι αρχαίοι τραγικοί παρουσίασαν τις δικές τους γλωσσικές αποκλίσεις, είναι ανύπαρκτες. Από τη στιγμή αυτή αρχίζει και ο αγώνας με τη αντίσταση και την μοναξιά των κειμένων. Κειμένων των οποίων τις λέξεις μπορούμε να ερμηνεύσουμε εννοιολογικά, είναι όμως αδύνατον να τους ξαναδώσουμε το διάχυτο λειτουργικό άρωμά τους. Για να περιοριστώ σε μιαν απλή, περίπου μονοκύτταρη, έκφραση άλγους: "αιαί", "ιώ", "οιμοί", "ε", "ώμοι", "φευ", "οι", "ιού", "εή", "οτοτοτοί", "πύππαξ", "πόποι", είναι μια ποικιλία επιφ...

Οι επευφημίες και οι φιλοφρονήσεις για την πεζογραφία του Βαλτινού περισσεύουν. Τα έργα του και η πολιτισμική του οντότητα δεν χρήζουν υποστηρικτών ή επικριτών. Ουσιαστικά χρειάζονται αναγνώστες, όχι μόνον από το πλατύ κοινό αλλά και από την κριτική και επιστημονική κοινότητα. Ούτως ή άλλως, η πεζογραφία του αποτείνεται σε καταναλωτές πολιτισμικών προϊόντων οι οποίοι θα συμμετάσχουν δημιουργικά στην πράξη της ανάγνωσης, δηλαδή, με γλωσσική ευαισθησία, ενίοτε με φαντασία, αλλά πάντα με διάθεση να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις των κειμένων του και με στόχο να παραχθεί περαιτέ...

"Το να πίνω έγινε το ελιξίριο της ελευθερίας μου. Ήταν μια πράξη επαναστατική, μια πράξη αντίδρασης, αντίστασης. Στην αρχή μπορεί και να ήταν έτσι. Το οινόπνευμα άνοιγε δρόμους. Τι πλάνη! Η επανάσταση πνίγηκε μέσα σε θάλασσες αλκοόλ, σε μεθυσμένες νύχτες καταστροφής, στα κόκκινα μάτια, σε ανόητα φιλιά, στο αλόγιστο ξόδεμα του χρόνου. Πέρασα και καλά, μα σαν ήρθε η ώρα, το αλκοόλ που μου "έδινε" απλόχερα τον πρώτο καιρό, ήρθε σαν τοκογλύφος πιστωτής, όχι μόνο να μου τα πάρει όλα, μα και να με ρίξει στην ανημπόρια, στην αρρώστια και στο χάσιμο του ίδιου μου του εαυτού"....

"Νεκρός με μια σφαίρα στο κεφάλι έπεσε προχτές, Δευτέρα βράδυ, στην οδό Πατησίων ο συγγραφέας Δημήτρης Φύσσας, σε όχι πλήρως διευκρινισμένες συνθήκες. Λεπτομερέστερα ο Φύσσας, 64 ετών, γυρνούσε σπίτι με το ποδήλατό του, όταν βρέθηκε σε ληστεία κοσμηματοπωλείου που ήταν σε εξέλιξη: στον αριθμό 402 της οδού Πατησίων, στο ύψος της πλατείας Κολιάτσου, τέσσερις ληστές με δυο μοτοσικλέτες και φορώντας κράνη, έχοντας ληστέψει το μεγάλο κοσμηματοπωλείο "Zenith" του κ. Θεόκλητου Μπαχλεμπέ, αντάλλασσαν πυροβολισμούς με αστυνομικούς που είχαν σπεύσει στο σημείο... Ο Φύσσας ήταν το μόν...

Με όλες τις συνδηλώσεις της ονομασίας της, η "αναρχική ενόρμηση" αποτελεί μία από τις πιο καινοτόμες συμβολές στην ψυχανάλυση σήμερα. Είναι μια ιδιαίτερη ενόρμηση θανάτου χωρίς θανατερά πεπρωμένα, οι επενέργειές της δημιουργούν μια διέξοδο ζωής σε μια ακραία θανατηφόρα κατάσταση. Αποτελεί δύναμη αποσύνδεσης που αγωνίζεται ενάντια στις ενωτικές, συγκολλητικές βλέψεις ενός δεσποτικού Έρωτα. Αναδεικνύοντας το παράδοξο της επιβίωσης που αψηφά τον θάνατο, η Ναταλί Ζαλτζμάν προσφέρει ένα πλαίσιο συνάντησης του ψυχαναλυτή με τους λεγόμενους "δύσκολους" ασθενείς, τους "ακατάλλη...

Το βιβλίο της Ζουανά καταδύεται στις αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων περί θανάτου, περί μετά θάνατον ζωής και ψυχής, σ' ένα εύρος αρκετών αιώνων ιστορίας και γραμματείας. Η εξέλιξη των ιδεών σχετικά με τον θάνατο, όπως αποτυπώνονται σε έργα λογοτεχνίας, ιστορίας, φιλοσοφίας και ρητορικής, δεν αποκαλύπτει μόνο το ανάγλυφο των τελετουργιών και των συνηθειών στο πέρασμα των εποχών, αλλά επίσης το πλέγμα αξιών και νοημάτων που γεννιούνται, αναπτύσσονται και πεθαίνουν γύρω από αυτό το κορυφαίο γεγονός: ζητήματα κοινωνικής τάξης και καταγωγής, κοινωνικού φαντασιακού, σχέσεων εξουσ...

"[...] Οι συνέπειες του Μεγάλου Πολέμου και του κραχ του 1929 οδηγούν στην ανάδυση ενός νέου φιλελευθερισμού της ευημερίας (welfarism), που μοιάζει συμβατός για κάποιον που στη νεότητά του πέρασε από τη σαγήνη της Μόσχας στην "αντίληψη της κοινωνικής αλληλεγγύης"· εξού και τα επόμενα χρόνια θα έχει ως σταθερή αναφορά του το Νιου Ντηλ" (Κατερίνα Λαμπρινού - Γιάννης Μπαλαμπανίδης, 2019) "[...] Είταν η προσωπική εκδήλωση και αντίδραση ενός νέου ο οποίος αισθανόταν την ανάγκη να ξεφύγει από τον κλοιό που περιέβαλλε την ελληνική πνευματική ζωή στην τρίτη δεκαετία του αιώνα. Ε...

"Ξέρεις, Γιόχαν" είπε ο Χέμινγουεϊ [στον Γκαίτε, καθώς περπατούσαν στις αλέες του άλλου κόσμου], "ούτε κι εγώ γλιτώνω από το συνεχές κατηγορητήριό τους. Αντί να διαβάζουν τα βιβλία μου, γράφουν βιβλία για μένα. Λένε πως δεν αγαπούσα τις γυναίκες μου. Πως δεν ασχολήθηκα αρκετά με τον γιο μου. Πως έσπασα τα μούτρα ενός κριτικού. Πως δεν ήμουν ειλικρινής. Πως ήμουν υπερόπτης. Πως ήμουν φαλλοκράτης. Πως καυχήθηκα ότι είχα 230 τραύματα πολέμου ενώ είχα μόνο 206. Πως αυνανιζόμουν. Πως ήμουν κακός με τη μητέρα μου." "Έτσι είναι η αθανασία, τι τα θες" είπε ο Γκαίτε. "Η αθανασία...