Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο άνθρωπος πρέπει να χαίρεται τη ζωή του ο ίδιος αλλά και να σκορπά γέλιο και χαρά στους συνανθρώπους του και όχι λύπη. Το γέλιο και η χαρά είναι το δροσερό νερό που πρέπει να ποτίζει τις ρίζες της ζωής και να ζωογονεί τη ζωή μας. Ένας λυπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι και παραγωγικός άνθρωπος. Στο τέλος θ' αρρωστήσει και θα γίνει ένα βάρος για την ίδια την κοινωνία που ζει. Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να λύσει τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της ανεργίας, των ασθενειών, των ναρκωτικών, της βίας ή της απληστίας των ανθρώπων αλλά να σκορπίσει λίγο γέλιο στον αναγν...

Η "Αστραπή στο δάσος" είναι κωμωδία ηθών σε δύο πράξεις. Εποχή που εκτυλίσσεται το έργο: Δεκαετία του 1970. Ο "Ακάλυπτος χώρος" είναι θεατρικό έργο σε δύο πράξεις. Εποχή που εκτυλίσσεται το έργο: Δεκαετία του 1930. Η "Ελένη Αλταμούρα" είναι έργο σε δύο μέρη πράξεις.

Το βιβλίο αυτό με τίτλο "Ασχολούμενος με τα μαθηματικά", χωρίζεται κυρίως σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος και ειδικά το πρώτο κεφάλαιο έχει σαν σκοπό να βοηθήσει τα παιδιά που δεν έχουν καλές σχέσεις με τους αριθμούς και γενικά με τα μαθηματικά. Το κεφάλαιο αυτό θα παρουσιάσει κάτι σαν κάποια ιστορία, κάτι σαν διήγημα με κάποιο μικρό παιδί που γνώρισε κάποιον άνθρωπο που ήξερε να χειρίζεται και να κάνει διάφορους λογαριασμούς με τους αριθμούς. Το κεφάλαιο αυτό που καθώς αναφέρουμε και παραπάνω παρουσιάζεται σαν μια ιστοριούλα ή σαν διήγημα με τον τρόπο όπως παρουσιάζεται έχει σ...

Οι αλλαγές των μεταπολεμικών χρόνων με τις επιπτώσεις και τις διαφορές από γενιά σε γενιά, στο ύφος και στο ήθος τους (παραιτήσεις, αντιδράσεις ή προσαρμογές) ψυχογραφούνται βαθιά και κρίνονται ανθρωπιστικά. Και "Η ομορφιά της ζωής με τις ατέλειές της συνεχίζεται".

Τρεις νύχτες του Δεκεμβρίου να κάτσουμε εδώ δεν τελειώνουν αυτά... Και με πάντρεψαν. Ούτε στήθος, ούτε τα ρούχα μου είχα ακόμη! Μόλις τελείωσα το Δημοτικό, άρχισα και το όργωμα. Μου άρεσε. Αν μ' έβλεπες να κάνω χωράφι! Πέταγα. Με τα πόδια και ξυπόλυτες. Τα παπούτσια στο χέρι για να μην χαλάσουν. Και αρχίσαμε με την σειρά από σπίτι σε σπίτι να θάβουμε τους νεκρούς. Το δρεπάνι για το θέρο τόχα πάντα δεμένο στη μέση μου για να μην το χάνω. Α, παλιόγρια! μου λεν. Έρχονται μπάμ-μπούμ, έχετε λίρες, έχετε λίρες... Καταστραφήκαμαν. Με την πεθερά μου ήμασταν φίλες, σαν μάνα μ...

Η εκλογή των πορτρέτων αυτών δεν σημαίνει ούτε μια αξιολόγηση, ούτε μνημόσυνα, ούτε δάφνινα στεφάνια. Συχνά μάλιστα συμβαίνει το αντίθετο. Οι προσωπικότητες αυτές πλησίασαν το συγγραφέα γιατί είχαν ένα μήνυμα οικουμενικό να του μεταδώσουν. Οι πενήντα μία μορφές που συγκεντρώσαμε σ' αυτό το βιβλίο ωρίμασαν στη σκέψη του συγγραφέα από τα πολύ νεανικά του χρόνια. Είναι όλες πολύ κοντά στον ψυχισμό του, για τον ένα ή τον άλλο λόγο και αποτελούν μέρος της ευρωπαϊκής πνευματικής μας κουλτούρας. Αυτές οι προσωπικότητες που ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει ακόμα μια φορά, δάν...

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο νησί σε διαλυμένη οικογένεια. Εκείνη δύστροπη, ευαιρέθιστη, απαιτητική. Ήρθε στον Πειραιά δραπετεύοντας από το πατρικό σπίτι. Γνωρίστηκε με τον Λούλη. Γνωριμία που τη θεώρησε ευλογία του Θεού. Ωστόσο, αποτελούσε την προσωποποίηση του διαβόλου. Και δεν ήταν μόνον αυτό. Ήταν μαστροπός και μάλιστα με διαστροφές. Πριν γνωριστούν καλά έγιναν εραστές. Οπότε την κανοναρχούσε συνεχώς. Την είχε μεταβάλει σε πειθήνιο όργανο του. Εκείνη τον πίστευε και τον ακολουθούσε. Την μάθαινε πως να ντύνεται, πως να κτενίζεται, πως να βάφεται, πως να περπατάει και πως ν...

ΡΑΦΑΕΛΕ, από μέσα: Τράβα μπροστά!... Μπράβο, έτσι: εσύ τραβάς μπροστά κι εγώ σου φέγγω από πίσω. Έτσι κάναμε όταν φέραμε και τ' άλλα πράγματα. Εγώ πρέπει να στέκω πάντα πίσω... Αυτό βαλ' το καλά στο κεφάλι σου... (Μπαίνει ένας αχθοφόρος κουβαλώντας δύο καρέκλες, μια βαλίτσα, και πολλά ανδρικά καπέλα, το ένα μέσα στ' άλλο, που μόλις κατορθώνει να τα ισορροπήσει στο κεφάλι του. Ο Ραφαέλε που τον ακολουθεί του φωνάζει.) Περίμενε, στάσου! Δεν ήρθε ακόμα το φως, τα πράγματα είναι όλα μεσ' στη μέση και κινδυνεύουμε να σπάσουμε τα μούτρα μας. Μια στιγμή ν' ανοίξω τα σκούρα του μπα...

Ευθύνεται ο χρόνος, / η όψη, η λογική και το τέλος / ορθώνεται μονότονο και παγερό / και θλιβερό είναι αφού από την άλλη / μια αρχή ξετυλίγεται. / Η αρχή της ζωής