Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μετάφραση αυτή έγινε στην αρχή περικομμένη και πρόχειρη για να παρασταθεί στο θέατρο. Έπειτα διορθώθηκε και συμπληρώθηκε στη μορφή που τυπώνεται δω. Ο μεταφραστής γνωρίζει πρώτος πως και η τωρινή μορφή δεν είναι κείνη που θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν η τελειωτική στη γλώσσα μας, και πως απομένει πάντα μια δοκιμή, ίσως μάλιστα παράτολμη, όσο η καθαυτό της πρόθεση δεν είναι να μεταφράσει κατά λέξη, αλλά ν' αποδώσει ποιητικά, σε μια γλώσσα που τώρα σχηματίζεται, ένα από τα μεγαλύτερα ποιητικά δημιουργήματα των αιώνων. Όμως μια κ' έγινε η πρώτη δοκιμή στο θέατρο, παρουσιάζεται...

[...] Έγραψα με την αγραμματοσύνη μου λίγα λόγια και λίγα τραγούδια από τη ζωή, από το 1940 μέχρι που μπήκαμε στον 21ο αιώνα. Ιδιαίτερα από τη ζωή των βλάχων νομάδων της Ηπείρου, όπου τώρα πια δεν υπάρχουν νομάδες στην Ελλάδα. Ήταν εκείνοι που ήταν μπολιασμένοι με τα βοσκοτόπια και τα ζώα τους και η ζωή τους είχαν αποκλειστική εξάρτηση από τα ζώα. [...] Στις τελευταίες σελίδες είναι πολλές φωτογραφίες από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι τώρα, δηλαδή στις αρχές του 21ου αιώνα. Για να ιδούν οι νέες πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής, δηλαδή η κουλτούρα. [...] (από τον πρόλο...

Ο αναγνώστης του πρώτου μέρους του "Φάουστ" ευθύς από την αρχή του ανυψώθηκε από τον ποιητή του έργου στον ουρανό. Κι εκεί είδε, πως ο Κύριος, ο Θεός της αιώνιας αγάπης δίνει άδεια στο Σατανά - Μεφιστοφελή να φέρει στον κακό δρόμο και την οριστική πτώση τον δόκτορα Φάουστ, έχοντας τη βεβαιότητα, που είναι και βεβαιότητα και κύρια ιδέα του ποιητή, πως ένας άνθρωπος, προικισμένος με τις ανώτατες δυνάμεις του πνεύματος της καρδιάς και της θελήσεως, όπως είναι ο Φάουστ, όσο κι αν παραστρατήσει δεν θα πέσει μακριά, μα θα έχει τη δύναμη με την βοήθεια της αγάπης να ξαναβρεί το σω...

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: - "Η Άντζελα, ο διάβολος κι εγώ" - "Το "Π"" - "Ουψ! Ουψ! Ουψ! Πίσω και πάλι! Ουψ! - "Η πεμπτουσία της έντασης της έκστασης" - "Ο χρόνος, που συσπάται" - "Το σύμπαν όλο; Μα δεν αρκεί" - "Οδηγητής" - "Το χρονικό μιας αναπαλαίωσης" - "Ραντεβού" - "Στου αγρονόμου μέσα το παράνομο σπίτι" - "Η αύρα, ο αέρας, τ' όνομα γυναίκας, ο έρωτας" - "Κατόπιν ιδιαιτέρας συμφωνίας" - "Πεταλούδα" - "Μπρος κενό και πίσω μέλλον" - "Ο γύρος του κόσμου σε ογδόντα χρόνια" - "Ποιος ήταν ο Χαμαιλέων" - "Πάλι" - "Πώς και γιατί η Μαίριλυν Μονρόε μεταβλήθη...

Αφηγήματα - "Του έρωτα και του πολέμου": Μια ιστορία αγάπης και πολέμου μιας παρέας ατόμων διαφορετικής εθνικότητας και θρησκείας, με πρόσχημα τα γεγονότα στη Γάζα. Ένα χτύπημα στην μισαλλοδοξία και στον παραλογισμό του πολέμου. - "Το απομονωμένο νησί": Δύο αδέλφια ανθρωπολόγοι, η Έβελυν και ο Μάικλ, ανακαλύπτουν ένα νησί στο Αρχιπέλαγος, που οι κάτοικοί του ζουν ακόμη στην εποχή του χαλκού και της μητριαρχίας. Κάνουν σχέση με τον αδελφό της αρχηγού και την κόρη της αντίστοιχα και μετά από πολλές περιπέτειες κατορθώνουν να προστατέψουν την αθωότητα των ιθαγενών και να δια...

[...] Ο Φιλελληνισμός παρουσιάστηκε με διάφορες μορφές. [...] Η κυριότερη όμως έκφραση του Φιλελληνισμού ήταν η συρροή εθελοντών για τον αγώνα, από τις πρώτες ακόμη μέρες της Ελληνικής Επανάστασης. Παλαίμαχοι στρατιώτες των Ναπολεόντειων πολέμων από διάφορες χώρες, αντίθετοι μάλιστα μεταξύ τους Γάλλοι και Γερμανοί κυρίως αλλά και Ιταλοί, Πολωνοί, Ολλανδοί και άλλοι, καθώς και ενθουσιώδεις νέοι φοιτητές ιδεολόγοι κατέβηκαν στην Ελλάδα να πολεμήσουν στους Οθωμανούς για την ελευθερία των Ελλήνων. Ένας από αυτούς ήταν ο Johann Daniel Elster, εθελοντής από τους πρώτους που έτρ...

Αδιαφορία για το αίμα που κυλάει στους δρόμους της Ελλάδος. Αδιαφορία για το Σύλλογο Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων. Αδιαφορία για την έλλειψη διαβάσεων πεζών, κατάλληλης οδικής σηματοδότησης και για την μείωση των τροχαίων. Αδιαφορία είναι μόνο η λέξη που διάβασα για πρώτη φορά σε ένα ποίημα το 1933 και όμως πάντα κυριαρχεί και έζησα τόσο έντονα από το 2000 μέχρι το 2009. [...] Σκοπός του βιβλίου είναι να φέρω προς γνώση όλων, πώς ιδρύθηκε ο σύλλογος, πώς μας αντιμετώπισαν και πώς και ποιοι μου ζήτησαν συγνώμη. Ίδρυσα το Σύλλογο Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων με τη βοήθεια...

"Στην Ελλάδα όλα είναι γλυκά, όλα είναι απαλά, όλα είναι γαλήνια στη φύση, καθώς και στα κείμενα των αρχαίων. Όταν δει κανείς τα χαριτωμένα τοπία της Αττικής, της Κορίνθου και την Ιωνίας, καταλαβαίνει γιατί η αρχιτεκτονική του Παρθενώνα έχει τόσο ευτυχισμένες αναλογίες, γιατί η αρχαία γλυπτική είναι αδιατάρακτη και τόσο ειρηνική. Στην πατρίδα των Μουσών η φύση καθόλου δε συμβουλεύει παρεκκλίσεις· αντίθετα, η ροπή της είναι να ξαναφέρνει το πνεύμα στον έρωτα των ομοιόμορφων κι αρμονικών πραγμάτων".

Ο μεγαλύτερος... θόρυβος οπ' άκουσα στη ζήση μ' ούλη ήτονε τ' αλμυρό κύμα της θάλασσας. Εντός της περιδιάβηκαν όμοια με μιαν βόλτα Σάββατο απόγεμα στ' ακροθαλάσσι, άθρωποι κι άθρωποι. Τρανοί και σπουδαίοι, φτωχοί και πλούσιοι, καλοί κι άδικοι, ποιητές κι ονειροπόλοι και φρόντισαν με τη ζήση τους καθημερινά να την αντριέψουν, να την... φουσκώσουν από καμάρι κι όνειρα, να την χιλιοτραγουδήσουν να χορέψουν εμπρός της χορούς λεβέντικους. Ήτον' ούλοι τους πιασμένοι 'πό τα χέρια, 'πό τον Θεό, 'πό την αγάπη. Κι η θάλασσα πότε δεχτική και πότες άγρια τους άφηνε να 'ναι μαζί της και...

Ο Νίκος Φρονιπόπουλος ήταν μαθητής μου στο μάθημα της μουσικής στο γυμνάσιο στις αρχές της δεκαετίας του '70. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη μουσική και ιδίως για το ρεμπέτικο. Παίζοντας μπουζούκι, άρχισε να ασχολείται από νωρίς με την κατασκευή του. Τελειώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του είχε πάρει την απόφασή του. Σ' ένα σχολείο όπου οι αποφοιτούντες προσβλέπουν σε επαγγέλματα που οδηγούν στις "υψηλές" επιστήμες και στην εξουσία, ο Νίκος πρωτοτυπώντας διάλεξε το "ταπεινό" επάγγελμα του οργανοποιού. Έχουν περάσει από τότε πάνω από τριάντα χρόνια και ο Νίκος όχι μόνο έμεινε...

Ο φόβος του θανάτου, ο θάνατος κατά πρόσωπο, η διαχείριση του "μετά", θέματα επίκαιρα ανά τους αιώνες. Προσφιλές πεδίο αναζήτησης κι αντιπαράθεσης φιλοσόφων, θεολόγων, επιστημόνων, κι όμως ανοικτό και στον κάθε άνθρωπο, ακόμη κι αν θα τολμήσει να αντικρίσει τα ερωτήματα λίγο πριν το τέλος. Τα κείμενα αυτά αφορούν αυτούς τους ανθρώπους "της τελευταίας στιγμής", που ξορκίζουν τον φόβο του τέλους με τη σκέψη - μια λέξη - μια κίνηση. Όλα λίγο πριν "το πέρασμα".

[...] Από την αρχή ως το τέλος του ημερολογίου ο Φίλιππος παρακολουθεί από κοντά τους καλλιτέχνες της εποχής του. Έτσι, μ' εξαιρετική ευστοχία και καλλιτεχνικό αισθητήριο αναφέρεται στα έργα των ζωγράφων Θωμόπουλου, Οθωναίου, Λύτρα και Παρθένη (που τον ξεχωρίζει από τους άλλους), στους μουσικούς Δημήτρη Μητρόπουλο, βαρύτονο Κορωνάκη, τενόρο Οδυσσέα Λάππα, αλλά και στους ηθοποιούς Μαρίκα Κοτοπούλη και Ελπίδα Καλογεροπούλου. [...] Αναφέρεται ακόμη στην γλωσσοεκπαιδευτική επανάσταση, κι ιδιαίτερα στον Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Κατά τη γνώμη του δεν έπρεπε η μεταρρύθμιση αυτή ν...

Στην Μακρόνησο, κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων συνέβη ένα πραγματικό θαύμα. Ένας άνθρωπος -ο Δημήτρης Τατάκης- μπόρεσε και άντεξε όρθιος και σακατεμένος από το ξύλο 33 μέρες και νύχτες όρθιος. Ο συγγραφέας παίρνει αυτό το πραγματικό γεγονός και δημιουργεί ένα ιδιοφυές σε σύλληψη έργο, σύμβολο για κάθε καταπιεσμένο και αδικημένο. Σαν ένας δεξιοτέχνης μαέστρος επιβάλλεται, στην ορχήστρα και την διευθύνει με απόλυτη πειθαρχία. Τα πάντα υπάρχουν και τα πάντα βρίσκονται στη θέση τους. Φόρμα και περιεχόμενο, ρεαλισμός και φαντασία, ιστορικότητα και ποιητική αδεία, μελωδία...

Τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας, σε αντίθεση με άλλες χώρες, η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής στο λύκειο ακολουθεί μια μεθοδολογία που, δυστυχώς για την αρχαία γλώσσα, δεν έχει καμιά ουσιαστική σχέση με τις μεθόδους διδασκαλίας των γλωσσικών μαθημάτων, με κύριο αποτέλεσμα ο μαθητής, πέρα από κάποια απομνημόνευση ορισμένων στοιχείων, να μην μπορεί να αποκτά εκείνες τις βασικές γλωσσικές-νοητικές δεξιότητες που θα του επιτρέπουν να αναπαράγει, με φυσικό και αβίαστο τρόπο, αρχαίο ελληνικό προφορικό και γραπτό λόγο και έτσι να κατανοεί πληρέστερα τα διδασκόμενα αρχαία ε...

Το βιβλίο αποτελείται από οκτώ αυτοτελείς ιστορίες και μία ακόμα, η οποία λειτουργεί ως επίλογος. Μέσα από την περιγραφή της καθημερινότητας των βασικών χαρακτήρων, προβάλλουν κυρίαρχες οι σχέσεις τους που κτίζονται πότε με τη λογική και πότε με το συναίσθημα. Κοινό σημείο περιστροφής των γεγονότων αλλά και συνδετικός κρίκος όλων των ιστοριών είναι ένα πλαστό χαρτονόμισμα των είκοσι ευρώ. Παρόλο που οι οκτώ ιστορίες κινούνται στο χώρο του ρεαλισμού, ως προς τα τεκταινόμενα, ένα ερώτημα αιωρείται και το οποίο μένει αναπάντητο: Μήπως όλα όσα συμβαίνουν στην πραγματικ...

Η όμορφη Μελένα, δέχεται από τον ταξιδευτή πατέρα της ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας, μια χάντρα που μόνο με θυσίες μπορεί να αποκτηθεί. Τι θα γίνει όταν τη χάσει; Πόσο χαμηλά μπορεί να κατέβει το φεγγάρι για χάρη της; Οι μικροί της φίλοι θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια; Ποιος θα τη βοηθήσει και με ποιες θυσίες; Ένα παραμύθι που μαγεύει μικρούς και μεγάλους...

Τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας η διδασκαλία των λατινικών στο λύκειο ακολουθεί μια μεθοδολογία που, δυστυχώς δεν έχει καμιά ουσιαστική σχέση με τη μεθοδολογία της διδασκαλίας και των άλλων γλωσσικών μαθημάτων, με αποτέλεσμα ο μαθητής, πέρα από κάποια απομνημόνευση κάποιων στοιχείων της γλώσσας, να μην μπορεί να αποκτά εκείνες τις βασικές γλωσσικές δεξιότητες που θα του επιτρέπουν σε ικανοποιητικό βαθμό να κατανοεί και να αναπαράγει, με φυσικό και αβίαστο τρόπο, το λατινικό προφορικό και γραπτό λόγο, όπως πρέπει να γίνεται και με όλα τα άλλα γλωσσικά μαθήματα και ιδια...

Ένα θέατρο που ενοχλεί, απωθεί, ξεσηκώνει, αγανακτεί χαστουκίζοντας τον καθωσπρεπισμό, την υποκρισία, και την αποστεωμένη ηθική. Εκφράζεται μ' ένα τελείως προσωπικό ύφος, που παραπέμπει στο σουρεαλισμό, το θέατρο που παραλόγου και την αισθητική των κόμικς.