Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην Αθήνα των Μνημονίων, στην Ελλάδα της κοινωνικής σήψης και διαφθοράς, η επανάσταση γίνεται προσωπική υπόθεση της Μελίνας Νικολαΐδου. Ποιο μυστικό κρύβεται πίσω από τις δολοφονίες κυβερνητικών στελεχών; Ποιος ο ρόλος του αδερφού της και έγκριτου δημοσιογράφου; Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, δύο πιστοί υπηρέτες του νόμου, πολιτικά πρόσωπα και ένας έντιμος σωματοφύλακας ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί και δοκιμάζονται στις πιο ακραίες καταστάσεις. Ποιος καθορίζει άραγε τον τρόπο που επέρχεται η Νέμεσις; Είναι ο φόνος ο μόνος τρόπος για την απόδοση ευθυνών; "Το αίμα θα ξε...

Ο μικρός Ρασίντ, η μητέρα του, Σαΐντα, και ο Αμίρ κατευθύνονται προς τα σύνορα, σε ένα απεγνωσμένο ταξίδι προς τη Δύση. Στο κατόπι τους ένας Έλληνας ανθυπαστυνόμος, ένας πράκτορας της CIA και δύο ανελέητοι ασασίνοι από τα βάθη του Αφγανιστάν. Τι ιδιαίτερο έχει αυτό το παιδί σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα που στοιβάχτηκαν στην Ειδομένη τον σκληρό χειμώνα του 2016 ώστε να το αναζητούν τόσοι επικίνδυνοι άνθρωποι; Ήταν αρκετή η λάμψη των ματιών της Σαΐντα για να κάνει τον Αμίρ να απαρνηθεί τα πάντα για κείνη; Ποιο είναι το σκοτεινό μυστικό του Έλληνα αστυνομικού που απειλ...

Ξέρεις πώς είναι να κυλάει η ζωή ερήμην σου; Κι όταν είσαι συγγραφέας, ξέρεις πώς είναι να βλέπεις τις λέξεις, τις ιδέες, τα ευρήματά σου να βυθίζονται στο κενό κι η έμπνευση σου η σκορδόπιστη να την κάνει μ’ ελαφρά πηδηματάκια; Κάπως έτσι βάλτωσε η συγγραφέας Ιωάννα Μαργέτη. Ώσπου έλαβε την πρώτη ανώνυμη επιστολή. Ακολούθησαν κι άλλες. Μια ιστορία σε συνέχειες. "Θα τη γράψεις" την πρόσταξε ο άγνωστος. Τρόμαξε. Ήταν κι εκείνο το πασπαρτού που της έβαζε βίαια στα χέρια. Κείνο που θα ξεκλείδωνε εντός της κρυμμένα μυστικά, ανασφάλειες και φόβους. "Μια ψυχή που έμαθε ν...

Ο φεγγαροαστρούλης Φεγγούλης και ο φίλος του, Ουρανούλης, γνωρίζουν τον θεό του Ήλιου, Απόλλωνα, τον δίδυμο αδελφό της θεάς του Φεγγαριού, Άρτεμης. Ο Απόλλωνας συγκινείται από την ευγένεια που έχουν τα δύο πλασματάκια και αποφασίζει να τα πάρει μαζί του για μια βόλτα με το άρμα του. Ο Φεγγούλης κι ο Ουρανούλης περνούν χρόνο κοντά στον Ήλιο. Χαίρονται, μαθαίνουν, διδάσκονται. Ο Απόλλωνας τους μιλάει για τον Ουρανό, τη Γη, την Ελλάδα και τους διηγείται τις ιστορίες του Φαέθοντα και του Ίκαρου. Στο τέλος της ημέρας οι δύο αδελφικοί φίλοι επιστρέφουν στη φεγγαρογειτονιά του...

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς καταφέρνουν και φτάνουν όλα τα γράμματα των παιδιών στο εργαστήρι του Άγιου Βασίλη; Είναι οι κοκκινολαίμηδες που τα πηγαίνουν! Τα πουλιά των Χριστουγέννων! Φέτος όμως, η αποστολή τους κινδυνεύει να αποτύχει. O Ματίς δεν μπορεί να πετάξει. Αν δεν προλάβουν να συλλέξουν όλα τα γράμματα, κάποια παιδιά θα μείνουν χωρίς δώρα, και τα Χριστούγεννα θα καταστραφούν. Θα καταφέρουν οι κοκκινολαίμηδες να χαρίσουν χαμόγελα σε όλα τα παιδιά; Υπάρχει τρόπος να πετύχουμε τους στόχους μας ακόμη κι αν φαινομενικά υστερούμε από τους άλλους; Μια ιστορία συν...

Με φόντο τα Αναφιώτικα, η Κλεψύδρα είναι μια ιστορία που περιστρέφεται γύρω από τον χρόνο και τη χαοτική αναζήτηση της αγάπης. Μια διεισδυτική αποτύπωση του ψυχισμού της σύγχρονης κοινωνίας του χρηματιστηρίου, της διαφθοράς, της οικονομικής κρίσης και της ανθρώπινης απληστίας. Τρεις κινηματογραφικές λήψεις με κεντρικό άξονα την οικογένεια Βερνάρδου, τα ένοχα μυστικά της και τα παιχνίδια της μοίρας. Τρία κάδρα ενός στιλιζαρισμένου ερωτικού δράματος με αποχρώσεις ψυχολογικού θρίλερ. Οι προβληματικοί χαρακτήρες, εγκλωβισμένοι ασφυκτικά σε κλειστοφοβικές σκέψεις και βίαια δ...

Η Αθηνά είναι μια νέα και όμορφη ανερχόμενη γιατρός. Κοντά του θα ζήσει τον απόλυτο έρωτα, θα αγγίξει την υπέρτατη ευτυχία. Όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Όσο ξαφνικά μπήκε στη ζωή της, έτσι ξαφνικά ένα βράδυ θα φύγει από κοντά της. Η οδύνη γι' αυτό που έχασε θα την οδηγήσει σε λανθασμένες επιλογές και σε ανθρώπους που θα την παρασύρουν στα πιο σκοτεινά και επικίνδυνα μονοπάτια της νύχτας. Όταν συνειδητοποιήσει το άσχημο παιχνίδι που της έπαιξε η μοίρα, θα είναι πια αργά. Πρέπει να εξαφανιστεί, για να σώσει τη ζωή τη δική της και των ανθρώπων που αγαπάει. Το κακό...

Καπράγια, Τοσκανικό Αρχιπέλαγος, Φεβρουάριος 1914 "Μου είπαν πως η Οφέλια δεν υπάρχει. Το είπε κι ο γιατρός. Πρώτη φορά ερχόταν γιατρός στο σπίτι, πρώτη φορά έβλεπα από κοντά κάποιον ξένο. Του άρπαξα το χέρι και του έδειξα την Οφέλια. "Κοίτα! Τη βλέπεις;" Κοίταξε εκεί που έδειχνα και στράφηκε προς το μέρος μου. Έβαλε το χέρι στο μέτωπό μου. "Έχεις πυρετό" μου είπε μόνο. "Τη βλέπω, σε κοιτάζει" επέμεινα. "Είναι ο πυρετός. Όταν περάσει, θα φύγει κι αυτή μαζί του". "Θέλησα να του πω πως υπήρχε και πριν από την αρρώστια, μα η νόνα Γκρατσιέλα μου έκανε νόημα να μη μιλήσω....

Ματιές πασχίζουν με αγωνία να σφραγίσουν τη στιγμή, τη στιγμή που αποχωρείς, τη στιγμή που θα κλείσω την πόρτα. Η πόρτα κλείνει, οι μορφές μας χάνονται. Κενό. - Μου λείπεις εσύ και τα πάντα μαζί σου. - Ξέχασες την μπλούζα σου. - Έχω ξεχάσει και την ψυχή μου εκεί. Αν τη βρεις κράτα τη. Σου ανήκει... Καληνύχτα, αερικό μου!

Σύμφωνα με τον Κίρκεγκαρντ υπάρχουν δύο είδη απελπισίας. Εκείνη που δεν θέλεις να είσαι ο εαυτός σου, και η άλλη, που θες απελπισμένα να είσαι ο εαυτός σου. Έντεκα διηγήματα για κείνους που βρίσκονται κάπου ανάμεσα. Ή αλλιώς, ιστορίες για το σκουλήκι στο μήλο. Εύφλεκτοι χαρακτήρες σε μια ανηρωική εποχή.

Μια ομάδα παιδιών επισκέπτεται το Μουσείο της Ακρόπολης και γνωρίζει την κλεμμένη Καρυάτιδα, τη "Χαμένη Κόρη". Είναι δυνατόν τα παιδιά να συνομιλήσουν μαζί της και ν' ακούσουν τον κρυφό καημό της; Θα μπορέσουν οι ευαίσθητες ψυχούλες με τις παράτολμες πράξεις τους να αποκαταστήσουν τη δικαιοσύνη σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια; Ένα παραμύθι που επιδιώκει να προβληματίσει γονείς και εκπαιδευτικούς και να παροτρύνει τα παιδιά να γνωρίσουν την Ιστορία μας μέσα από τα εκθέματα του Μουσείου.

Μία; Μόνο μία; Μακάρι, Θεούλη μου, αν υπάρχεις και μ' ακούς, μακάρι λέω, να ήταν μόνο μία. Αυτή η απαίσια, η μπάσα, η βραχνή, η υστερική, η άγνωστη και ταυτόχρονα τόσο γνώριμη φωνή, μακάρι να ήταν μόνο μία. Θα τη σκότωνα επί τόπου. Θα την είχα διώξει τώρα που μιλάμε. Σίγουρα όμως δεν πρόκειται για τη δική μου φωνή. Η δική μου είναι όμορφη, μελωδική. Κάνει και για ραδιόφωνο. Δυστυχώς δεν είναι μία. Είναι πάρα πολλές οι φωνές που με βασανίζουν τα βράδια -πάντα μετά τα μεσάνυχτα με επισκέπτονται, ξέρουν τι κάνουν- και παρ' όλα τα χρόνια που έχουν περάσει, ακόμα άκρη δεν έχω βγ...

"Ψάρεψα τη συγκεκριμένη αγγελία προσπαθώντας να αποφύγω κάποιες άλλες που άφηναν να εννοηθεί ότι πρόσφεραν σκληρή δουλειά, τρέξιμο και ταλαιπωρία: "Ζητείται πωλητής από εργοστάσιο κατασκευής πλαστικών οικιακών ειδών, ηλικίας έως είκοσι πέντε ετών, με προϋπηρεσία". Βέβαια, εγώ ήμουν είκοσι οκτώ, αλλά δε βαριέσαι, ποιος ασχολείται... Σχετικά με την προϋπηρεσία το έπαιξα έξυπνα? βρήκα μια εταιρία σχετική με το συγκεκριμένο είδος που έκλεισε πρόσφατα και αυτοχρίστηκα βασικό της στέλεχος των πωλήσεων. Αν με ψυλλιάζονταν, η μισή ντροπή δική μου και τα λοιπά..." Ένα κοινωνικό δ...

Ανοιχτή πληγή είναι ο άνθρωπος στη γέννησή του. Κινδυνεύει να μολυνθεί ή να αιμορραγήσει. Μα πιο πολύ κινδυνεύει να προδώσει με τη θέα του την αλήθεια που φέρει και να εξοντωθεί. Μεγαλώνοντας θωρακίζεται. Κολλάει πάνω του όσα κομμάτια συναντά στο διάβα του, συνθέτοντας την πανοπλία του. Κι όταν την ντυθεί ολότελα, έχει σχεδόν ξεχαστεί ποιος ήταν. Δισεκατομμύρια πανοπλίες διασχίζουν τον κόσμο καθημερινά. Και κανείς δεν ξέρει, ούτε κι οι ίδιοι αυτοί που τις φορούν, ποιος κρύβεται μέσα τους.

"Η μαμά μου είναι αναπληρώτρια δασκάλα. Τι ακριβώς είναι αυτό, δεν ξέρω να σου πω. Μάλλον είναι όπως λέμε, "αυτή είναι μια πολική αρκούδα, όχι απλή αρκούδα", ή όπως λέμε, "αυτή είναι μια χελώνα καρέτα-καρέτα, όχι συνηθισμένη". "Ο μπαμπάς μου είναι κι αυτός αναπληρωτής δάσκαλος. Μάλλον γι' αυτό παντρεύτηκαν· έχουν κοινά ενδιαφέροντα. Κι εγώ σκέφτομαι να παντρευτώ τον Γιωργάκη, αφού αρέσει και στους δυο μας η πίτσα. "Επειδή οι γονείς μου είναι αναπληρωτές, εγώ πρέπει κάθε χρόνο να μαζεύω τα παιχνίδια μου σ' ένα μεγάλο χάρτινο κουτί και να χαιρετώ τα παιδάκια της τάξης. Ο μπ...

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι συμβαίνει σε μια κιθάρα αν χάσει μία της χορδή; Θα μπορέσει άραγε να παίξει μουσική, έστω και κουτσή; Κι αν ναι, πώς θα είναι οι μελωδίες που θα δημιουργεί; Αυτά και άλλα πολλά θα έρθει να σας τα απαντήσει η Ρουζ, μια ξεχωριστή κιθάρα. Στην περιπέτειά της έχει σύμμαχους καλούς: Τον φίλο της, τον Μπλου, τη δασκάλα, τη Λίνα τη Μαντολίνα, και φυσικά τη μαμά κιθάρα, που μας μαθαίνουν πως τίποτα δεν είναι αδύνατον όταν το θέλουμε πολύ, απλώς μερικές φορές πρέπει να βρούμε κι άλλους τρόπους για να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας. Το σίγουρο είναι π...

Η Αμαλία ζει μόνη στο σπίτι με την ολάνθιστη παραδεισένια αυλή και την καγκελόπορτα που αναγγέλλει την είσοδο των αγαπημένων της. Κι εκεί, ανάμεσα στα μυριάδες λουλούδια, μια πήλινη γλάστρα μ' ένα έργο ζωγραφικής. Ήρεμη, γενναιόδωρη, χαμογελαστή, με μια τεράστια αγκαλιά για όλους και περισσότερο για τρία μικρά κορίτσια. Η ανιψιά της, Δέσποινα, και οι δύο φίλες της, Ελένη και Σοφία, την έχουν πάντα πλάι τους, φύλακα-άγγελο σε κάθε στραβοπάτημα, σε κάθε επικίνδυνη στροφή της ζωής. Όσο όμως τα κορίτσια μεγαλώνουν, ο έλεγχος χάνεται. Η Αμαλία παλεύει για να κρατήσει τις ισορ...

Λίτσα, άκου "Λίτσα" ήρθε κι η δική σου η σειρά να γίνεις πρωταγωνίστρια σκεφτόμουν καθώς κοιτούσα το είδωλό μου στον ολόσωμο καθρέφτη της ντουλάπας. Αναρωτιόμουν αν το "Λίτσα" βγαίνει απ' το "βαλίτσα" ή από το "Ευαγγελία". Το "Λίλιαν" δεν είναι πιο αριστοκρατικό; Γιατί λοιπόν δεν με φώναζαν Λίλιαν; Ή έστω Λία; Το Λίτσα πώς να το πω είναι πολύ λαϊκό. Από την άλλη, μήπως μεγάλωσα μέσα σε σαλόνια; Όχι, βέβαια! Τέλος πάντων. Ας με φωνάζουν όπως θέλουνε αρκεί να μη με αφήνουν μόνη. Το λοιπόν: Εγώ είμαι η Λίτσα. Είμαι φτιαγμένη θεά! Είμαι η Λίτσα, το είπα αυτό αν θυμάμαι καλά,...

Ένα βαθύ συναίσθημα αποτυχίας με κατέκλυσε. Η αυτοεκτίμησή μου έπεσε στο ναδίρ. Βασανιζόμουν από σκέψεις του τύπου "τι έπρεπε να είχα κάνει για να μη φύγει", "γιατί δεν μπόρεσα να ελέγξω τα γεγονότα" και όλα τα συναφή. Για μια ακόμα φορά άρχισα να ζω σαν ασκητής, θρηνώντας πάνω απ' τα ερείπια του γάμου μου. Το φυσικό επακόλουθο ήταν να ξαναβρεθώ στη δερμάτινη πολυθρόνα του φιλοσοφικού συμβούλου. "Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο. Όλων των πραγμάτων η ύπαρξη εμπεριέχει μια μεταβαλλόμενη φύση, και η ανθρώπινη ύπαρξη είναι συνυφασμένη με την έννοια τη...

Βαριανασαίνει, σκέφτεται πράγματα θλιβερά κι η αυτοπεποίθησή του βρίσκεται στο μηδέν. Είναι τόσο βαρύ αυτό το συναίσθημα, που πρέπει κάνει κάτι επειγόντως. Πρέπει να βγει από το τούνελ αμέσως, να κάνει οτιδήποτε για να αισθανθεί καλύτερα, οτιδήποτε, τα πάντα. Ίσως να πρέπει να πάρει τηλέφωνο τους γονείς του και να κλάψει -η αξιοπρέπεια δεν παίζει ρόλο τώρα- ίσως να πρέπει να δει έναν φίλο του, ίσως να πρέπει να τηλεφωνήσει ακόμα και σ' αυτήν· αλλά όχι, αυτό δεν μπορεί να το κάνει με τίποτα, αυτή θα είναι η απόλυτη παραδοχή της ήττας του, η απόλυτη ξεφτίλα - όχι, η ταπείνωση...