Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο αλκοολισμός, όρος που δημιουργήθηκε από τον Magnus Huss το 1849, υπήρξε το αντικείμενο πολλών ορισμών, ανάλογα με το αν λαμβάνει υπόψιν κανείς μια ή περισσότερες από τις σημαντικές ιδιότητες της αιθυλικής ή αιθανικής αλκοόλης που είναι, μεταξύ άλλων, ένας μεταβολικός μεσολαβητής, ένα τοξικό για τα όργανα, ένα ψυχότροπο και ένα ναρκωτικό που οδηγεί στην εξάρτηση. Οι διαφορετικές του επιπτώσεις προβάλλουν συχνά αντιφατικές φαινομενικά πλευρές. Μπορούν να υπάρξουν μεμονωμένα ή να ομαδοποιηθούν σε διαφορετικές διαβαθμίσεις. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Η "Ιλιάδα", μεγαλόπνοο έπος από δεκαπεντέμισυ χιλιάδες περίπου δακτυλικούς εξάμετρους στίχους, είναι το πρώτο μνημείο ελληνικού ποιητικού λόγου που μας έχει σωθεί. Για υπόθεσή του έχει το θυμό του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό της εκστρατείας, και τις φοβερές συνέπειές του. Το επεισόδιο που προκάλεσε τη σύγκρουση παρουσιάζεται να γίνεται στην αρχή του δέκατου χρόνου του Τρωικού πολέμου. Ο πόλεμος αυτός, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε γιατί ο Πάρις, γιος του βασιλιά της Τρωάδας Πριάμου, ήρθε στη Σπάρτη, όπου βασίλευε ο Μενέλαος, αδελφός του Αγαμέμνονα, και του άρπαξ...

Η "Ιλιάδα", μεγαλόπνοο έπος από δεκαπεντέμισυ χιλιάδες περίπου δακτυλικούς εξάμετρους στίχους, είναι το πρώτο μνημείο ελληνικού ποιητικού λόγου που μας έχει σωθεί. Για υπόθεσή του έχει το θυμό του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό της εκστρατείας, και τις φοβερές συνέπειές του. Το επεισόδιο που προκάλεσε τη σύγκρουση παρουσιάζεται να γίνεται στην αρχή του δέκατου χρόνου του Τρωικού πολέμου. Ο πόλεμος αυτός, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε γιατί ο Πάρις, γιος του βασιλιά της Τρωάδας Πριάμου, ήρθε στη Σπάρτη, όπου βασίλευε ο Μενέλαος, αδελφός του Αγαμέμνονα, και του άρπαξ...

Η "Ιλιάδα", μεγαλόπνοο έπος από δεκαπεντέμισυ χιλιάδες περίπου δακτυλικούς εξάμετρους στίχους, είναι το πρώτο μνημείο ελληνικού ποιητικού λόγου που μας έχει σωθεί. Για υπόθεσή του έχει το θυμό του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό της εκστρατείας, και τις φοβερές συνέπειές του. Το επεισόδιο που προκάλεσε τη σύγκρουση παρουσιάζεται να γίνεται στην αρχή του δέκατου χρόνου του Τρωικού πολέμου. Ο πόλεμος αυτός, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε γιατί ο Πάρις, γιος του βασιλιά της Τρωάδας Πριάμου, ήρθε στη Σπάρτη, όπου βασίλευε ο Μενέλαος, αδελφός του Αγαμέμνονα, και του άρπαξ...

[...] Μια μελέτη που θα περιοριζόταν στη μορφή του Ερμοαφρόδιτου δεν θα είχε καμία πιθανότητα να αποκαλύψει τις δοξασίες και τα συναισθήματα από τα οποία απορρέει. Όμως τα γαμήλια έθιμα, που προέρχονται με τη σειρά τους από το τελετουργικό των μυήσεων, αποκαλύπτουν ένα ψυχολογικό υπόβαθρο στο οποίο μπορεί να στηριχθεί μια θρησκειολογική μελέτη. Οι έρευνες των κοινωνιολόγων έφεραν στο φως την πρωταρχική σημασία της ανδρογυνικής μορφής ενώ αργότερα, η εμβάθυνση προήλθε από την ψυχανάλυση. Ο Καρλ Γιούγκ απέδειξε τον ρόλο της στο σύμπαν των αλχημιστών: η μορφή αυτή αναπαράγει,...

Για ποιο λόγο χρειάζεται να ασχοληθεί κάποιος σήμερα με τη θεωρία της αρχαίας ελληνικής μουσικής; Είναι λόγοι μιας απλής έως απλοϊκής ιστορικής περιέργειας ή και μια ουσιαστική αναζήτηση αρχών και δεδομένων πάνω στις οποίες στηρίζεται ολόκληρο το σύγχρονο μουσικο-θεωρητικό μας οικοδόμημα; Δύο σκέψεις οδήγησαν στη συγκεκριμένη προσπάθεια ερμηνείας και (γιατί όχι;) απλοποίησης της αρχαιοελληνικής μουσικής θεωρίας μέσα από τα συγκεκριμένα κείμενα και την εμπειρική προσέγγιση. Από τη μία τίποτα δεν είναι καινούργιο αφού η αρμονική στήλη, που κατά την παράδοση ανακάλυψε ο Πυθα...

Η λέξη "ρητορική" προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ρητορική που σημαίνει "τέχνη του λόγου": από την ετυμολογία γίνεται ήδη αντιληπτή η συνεισφορά των Αρχαίων στον τομέα αυτόν, που αποτελεί το αντικείμενο μελέτης του παρόντος έργου. Μολονότι η ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα δεν ήταν η μόνη που επινόησε την τέχνη του ομιλείν -άλλοι αρχαιότεροι πολιτισμοί θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιώσουν ανάλογη τιμή-, συνέβαλε στην ανάπτυξή της και προώθησε με απαράμιλλη αυστηρότητα και πλούτο θεωρητικούς επ' αυτής προβληματισμούς. Αυτή η τέχνη κατέλαβε σημαντική θέση στην ιστορία του δυτικ...

Η θυσία της Πολυξένης. Στο Α΄ μέρος της "Εκάβης" (1-657) ο Ευριπίδης δραματοποιεί τη θυσία της Πολυξένης στον τάφο του Αχιλλέα. Ο νεκρός ήρωας σταμάτησε στη Θρακική Χερσόνησο τον γυρισμό των Αχαιών κι απαίτησε να τιμήσουν το μνήμα του με τη θυσία της Πολυξένης, της κόρης του Πριάμου και της Εκάβης. Η Πολυξένη δεν αναφέρεται στον Όμηρο, τη συναντούμε όμως στην επική, λυρική και τραγική ποιητική παράδοση πριν από τον Ευρυπίδη. Καμιά ωστόσο από τις υπάρχουσες πηγές δεν διασώζει και τα τέσσερα στοιχεία που βρίσκομε στον Ευριπίδη, δηλαδή την αναφορά στο είδωλο του Αχιλλέα, το α...

Η θυσία της Πολυξένης. Στο Α΄ μέρος της "Εκάβης" (1-657) ο Ευριπίδης δραματοποιεί τη θυσία της Πολυξένης στον τάφο του Αχιλλέα. Ο νεκρός ήρωας σταμάτησε στη Θρακική Χερσόνησο τον γυρισμό των Αχαιών κι απαίτησε να τιμήσουν το μνήμα του με τη θυσία της Πολυξένης, της κόρης του Πριάμου και της Εκάβης. Η Πολυξένη δεν αναφέρεται στον Όμηρο, τη συναντούμε όμως στην επική, λυρική και τραγική ποιητική παράδοση πριν από τον Ευρυπίδη. Καμιά ωστόσο από τις υπάρχουσες πηγές δεν διασώζει και τα τέσσερα στοιχεία που βρίσκομε στον Ευριπίδη, δηλαδή την αναφορά στο είδωλο του Αχιλλέα, το α...

Το βιβλίο αυτό ασχολείται με ορισμένα βασικά θέματα διαλεκτικής της φύσης. Αλλά τι είναι φύση; Υπάρχει ανεξάρτητα από μας ή μήπως δεν είναι παρά το σύνολο του περιεχομένου των αισθητηρίων μας; Υπάρχει έστω κι αν εμείς δεν υπάρχουμε ή είναι ίσως ένα όνειρο στο νου μας που, με τη σειρά του, είναι απειροστό μόριο κάποιου άπειρου Νου; Μήπως η φύση τελικά δεν είναι άλλο από κάποιο φευγαλέο όνειρο στη σκέψη του Δημιουργού; Αλλά κι αν η φύση υπήρχε πριν από τους ανθρώπους, κι αν θα υπάρχει μετά την ενδεχόμενη εξαφάνισή τους, έχουμε το δικαίωμα να ισχυριστούμε πως η ίδια είναι αιτί...

Η ελληνική λογοτεχνία καλύπτει μια αδιάλειπτη ακολουθία είκοσι οκτώ αιώνων. Αρχίζει τον 8ο αι. π.Χ. με τα ομηρικά έπη, τα οποία συνεχίζουν μια προφορική λογοτεχνία χαμένη στις μέρες μας. Η αφετηρία αυτή συμπίπτει με την εμφάνιση της γραφής. Γνωρίζει εκπληκτική ακμή στην Αθήνα κατά την κλασική εποχή (5ος και 4ος αι. π.Χ.), αναβιώνει στην Αλεξάνδρεια, συνεχίζεται στον ρωμαϊκό κόσμο, ανθεί με τον χριστιανισμό, διατηρείται στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και αναγεννάται τελικά κατά τους νεότερους χρόνους, μετά την απελευθέρωση. Από την άλλη πλευρά, η αρχαία ελληνική λογοτεχνία παρο...

Ο ανά χείρας τόμος αποτελεί μία φιλόδοξη πρωτιά για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί εγκαινιάζει μία εκδοτική πρακτική, αυτή των συλλογικών τόμων σε ένα κοινό θέμα, που θέλουμε να ελπίζουμε πως θα βρει συνέχεια στον χώρο των κλασσικών σπουδών και της εκδοτικής παρουσίας τους στην Ελλάδα. Και δεύτερον, μάλλον δε σπουδαιότερο, γιατί προσφέρει στον αναγνώστη μία ενδιαφέρουσα γεύση των τάσεων και των κατευθύνσεων, στις οποίες εργάζονται σήμερα οι νεοέλληνες ελληνιστές που ασχολούνται με το αρχαίο δράμα. Έχουν επομένως συγκεντρωθεί εδώ οκτώ μελέτες σε θέματα που αφορούν κυρίως στην ερμ...

Κάθε χώρα που επιθυμεί ελεύθερα και ποιοτικά Μ.Μ.Ε. πρέπει να τα στηρίζει σε τρεις τομείς: την "αγορά", το νόμο και τη δεοντολογία. Για την τελευταία γίνεται πολύς λόγος μέσα και έξω από τα Μ.Μ.Ε. Στη συνέχεια, όμως, ελάχιστες ενέργειες γίνονται προκειμένου να κινητοποιήσουν τα Μ.Μ.Ε. ώστε να τη λάβουν υπόψιν, ιδιαίτερα στη Γαλλία. Στο βιβλίο αυτό παρατίθενται τα θεμέλια της δεοντολογίας των Μ.Μ.Ε., οι κανόνες της, τα σημαντικά κενά που παρουσιάζουν οι κώδικες, τα πολυάριθμα μέσα (μη κρατικά) τα οποία επινοήθηκαν για να καταστήσουν σεβαστή τη δεοντολογία, οι αντιδράσεις και...

Η φυσική είναι κατεξοχήν φιλοσοφική επιστήμη. Στις οριακές της περιοχές θέτει και αντιμετωπίζει προβλήματα, τα οποία, σε ένα άλλο επίπεδο και με άλλη γλώσσα, αποτελούν θεμελιώδη οντολογικά ερωτήματα. Τέτοια, π.χ., είναι τα προβλήματα του χώρου, του χρόνου, της αιτιότητας, των δομών της ύλης, καθώς και τα προβλήματα της αστροφυσικής και της κοσμολογίας. Αλλά και η έρευνα ειδικών προβλημάτων σε περιοχές αιχμής παρουσιάζει γενικότερο επιστημολογικό, γνωσιοθεωρητικό και οντολογικό ενδιαφέρον. Η φυσική, εξάλλου, συνδέεται οργανικά με όλες τις φυσικές επιστήμες (χημεία, βιολογία...