Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Μάρθα Κουέστ" (1952) είναι το πρώτο μυθιστόρημα μιας πενταλογίας με το γενικό τίτλο "Τα παιδιά της βίας". Η βία, είναι η κυρίαρχη δύναμη στην ιστορία της Μάρθα Κουέστ που είναι ταυτόχρονα και ιστορία του αιώνα μας. Το μέλλον μας, όπως και το παρελθόν μας, λέει η Λέσινγκ, είναι σημαδεμένο από τη βία κι απ' την αντίδραση στη βία -η βία είναι το θέμα του αιώνα μας. Κι όχι μόνο οι καθαυτό πράξεις βίας, όσο εκείνες οι πιο λεπτές αποχρώσεις της που ενυπάρχουν μέσα στο άτομο, απειλώντας τόσο το ίδιο όσο και τους άλλους. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η σχέση ανάμεσα στην ατομική συνεί...

"Ο γιος του ανθρώπου" κατατάσσεται ανάμεσα στα κλασικά μυθιστορήματα της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας και χαρακτηρίζεται από την πληρότητα της σύνθεσης ιστορικοκοινωνικών και μυθικοποιητικών στοιχείων. Η ιστορία της Παραγουάης περνάει μέσα από εννέα δραματικά επεισόδια, από την εποχή της δικτατορίας του Φράνθια και της εξέγερσης των χωρικών το 1913 ως τον αιματηρό πόλεμο του '30 και το αβέβαιο μέλλον που επιφυλάσσουν στη χώρα οι εταιρείες πετρελαίου. Πρόσωπα και γεγονότα φτάνουν ως εμάς μέσα από το φίλτρο της μνήμης του Μιγκουέλ Βέρα, ενός εξεγερμένου στρατιωτικού. Η αφήγ...

Ο Χούμπερτ Σέλμπυ Jr. γεννήθηκε το 1938 στο Μπρούκλιν. Έκανε διάφορα επαγγέλματα σαν υπάλληλος, γραφιάς, δακτυλογράφος μέχρις ότου στα τριάντα έξι του γράφει την "Τελευταία στάση στο Μπρούκλιν", που δίχασε την αμερικάνικη κριτική και τον έκανε διάσημο. Ο ίδιος λέει για τον εαυτό του και το βιβλίο: "Σ' όλη μου τη ζωή γνώριζα τον κόσμο για τον οποίο μιλάω στο βιβλίο μου, και για μια ορισμένη περίοδο, ως τα είκοσι ένα μου, ζούσα κι εγώ έτσι. Δεν "παρατηρούσα" αυτόν τον κόσμο, ζούσα ανάμεσά του. Μόνο πολλά χρόνια αργότερα κατάλαβα πως έπρεπε να γράψω γι' αυτά τα πράγματα. Κάποι...

Μέσα από τις "Κραυγές μες στη σιωπή" αναδύονται τρεις γυναικείες μορφές. Η δεσποτική και γερασμένη μητέρα, η νύφη της, ναυαγισμένη σύζυγος, και η κόρη, στο μεταίχμιο ονείρου και πραγματικότητας, προσπαθώντας να βρει το πρόσωπο και τη φωνή της. Τρεις διαφορετικοί κόσμοι, τρεις διαφορετικές γραφές. Στο πρώτο μέρος, μια Κυριακή, μέσα στο σιωπηλό σαν τάφο κόσμο της οικογένειας τα πλάνα διαδέχονται αργά το ένα τ' άλλο, πάνω στο φόντο μιας ασταμάτητης σιγανής βροχής. Μορφές λιτές, θαμπές πλανιώνται και κάπου κάπου μια βίαιη κραυγή, κραυγές ή αποσπάσματα του καθημερινού κοινότυπου...

"... Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, δεν είναι παρά ένα δείγμα του πώς είδα τους ανθρώπους. Αρχίζει με μια σιγουριά και τελειώνει μ' ένα καινούριο ερώτημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό που κύρια τονίζεται κι αποτελεί το θεμέλιο του "Βερολίνο Αλεξάντερπλατς" είναι η θέση που ανέλυσα στο φιλοσοφικό μου γραφτό με τίτλο "Ο κόσμος μας είναι ο κόσμος δύο Θεών". Είναι ο κόσμος της δημιουργίας και της διάλυσης. Η αντιπαράθεση τούτη διαδραματίζεται πάνω στη γη κι εμείς συμμετέχουμε σ' αυτήν. Τώρα θα συνδέσω την προηγούμενη συλλογιστική με την εγκληματικότητα. Η κοινωνία, είπα, είναι ζυμω...

Σήμερα σηκώνομαι στη συνηθισμένη ώρα. Στις έξι και δέκα είμαι κιόλας έτοιμη, μόνο που δεν έχω χτενιστεί. Καθαρίζω μερικές πατάτες (για να είναι έτοιμες όταν θα πρέπει να φτιάξω το βραδινό), γυρίζω το βραστό, κάνω καφέ, ζεσταίνω το γάλα, ξυπνάω τον Ντίμα, πηγαίνω να ξυπνήσω τα παιδιά. Ανάβω το φως στο δωμάτιό τους και λέω δυνατά "Καλημέρα πουλάκια μου", αλλά δεν κουνιούνται. Κουνάω τον Κόστια, σπρώχνω την Τζούλια, κι έπειτα τους ξεσκεπάζω απότομα και τους δυο: "Εμπρός, σηκωθείτε!" Ο Κόστια κουλουριάζεται κάτω από τις κουβέρτες και κρύβει το πρόσωπό του στο μαξιλάρι. Παίρνω σ...

Είχαμε εγκατασταθεί μέσα στο θάνατο από το γάμο μας και μετά. Η Μυριέλ πριν από μένα. Εγώ, λίγο λίγο. Είχε πεθάνει και δεν είχα καταλάβει τίποτε. Ήταν νεκρή για τον εαυτό της, νεκρή για μένα. Ήμουν τυφλός μήπως από έρωτα; Η ιστορία μας είναι η ιστορία των μικροπαντρεμένων, των έλα-σε-παντρεύομαι-γιατί-δεν-είσαι-και-τόσο-κακή. Καλύτερη, η Μυριέλ είναι ακόμα καλύτερη. Γιατί όμως να χρειάζονται πέντε χρόνια για ν' ανακαλύψεις ένα σώμα ή ένα πρόσωπο; Πόσος καιρός χρειάζεται για να ξυπνήσει η επιθυμία; Είμαστε χαμένοι κι οι δυο, δίχως προσανατολισμό μετά τη ρήξη. Είμαστε ενηλικι...

Ο ήρωας του βιβλίου, ο "Λαγός" Άνγκστρομ, πρώην άσος του μπάσκετ, βρίσκεται στα είκοσι έξι του χρόνια, παγιδευμένος σε μια ζωή ανούσια και μ' ένα γάμο ξεφτισμένο από την καθημερινότητα. Κάτω από μια παρόρμηση της στιγμής θα εγκαταλείψει την έγκυο γυναίκα και το γιο του και θα φύγει. Από εκεί και πέρα ο αναγνώστης θα γίνει μάρτυρας της ενστικτώδους σύγκρουσης του ήρωα με το νόμο, της σύγκρουσης των βιολογικών αναγκών του με το κοινωνικό κατεστημένο, της ηθικής του με τη θρησκεία. Η ζωή του Λαγού θα εξελιχθεί σε μια μόνιμη προσπάθεια φυγής. Όμως εκείνος θα μείνει μέχρι το τέλ...

Στο βαθμό που η ανθρώπινη συμπεριφορά αποσυντίθεται σε κλισέ, στο βαθμό που η αυτόνομη προσωπικότητα του ανθρώπου χάνεται σε τέτοια κλισέ, η διαφορά βαθμού και έντασης ανάμεσα στην "ιδιωτική" και "δημόσια" στάση μετατρέπεται σε αντίθεση. Τότε, μπροστά σε κοινό, ο άνθρωπος βρίσκεται πραγματικά να "ποζάρει", να ερμηνεύει ένα ρόλο, να εκφράζει ψυχολογικές καταστάσεις, ιδέες, κρίσεις, που ίσως δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τις ψυχολογικές του καταστάσεις, τις ιδέες, τις κρίσεις του. Ένα τυπικό παράδειγμα έχουμε από το τυποποιημένο χαμόγελο, από τη μόνιμη αισιοδοξία. Ακόμα και τ...