Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η φιλοσοφία και η λογοτεχνία προσπαθούν στον βαθύτερο πυρήνα τους είτε συγκροτημένα να αρθρώσουν είτε αμήχανα να ψελλίσουν απαντήσεις στα διαχρονικά και υπερτοπικά υπαρξιακά ερωτήματα, γι' αυτό θέματα σαν τον έρωτα, τον χρόνο, την ανθρώπινη μοίρα και την υπαρξιακή δικαίωση, τον θάνατο, τη μοναξιά, το γνωστό και το άγνωστο, το εφικτό και το ανέφικτο προσεγγίζονται και από τις δύο. Απλώς το αναφαίρετο στοιχείο της πρώτης, που απορρέει από την περίπλοκη συνύπαρξη σκέψης, συναισθημάτων και γλώσσας, είναι η διανοητική διαδικασία που τείνει προς την καθολικευμένη αφαίρεση· το βαθ...

Η ιστορία αυτή που έγινε σενάριο έχει την δική της "ιστορία". Καλοκαίρι του 1969. Βρίσκομαι για διακοπές στην Κρήτη. Μια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο Φιλοποίμην Φίνος. --Λάκη μου, βρίσκομαι στο γραφείο με την Αλίκη και τον Δημήτρη και συζητάμε για την επόμενη ταινία. Επιθυμία μας είναι να γράψεις εσύ το σενάριο και να επαναλάβουμε την επιτυχία με την ταινία "Η αρχόντισσα και ο Αλήτης". Μόλις που πρόφτασα να ψιθυρίσω ένα "ευχαριστώ πολύ..."

70 γλυκές και λαχταριστές προτάσεις γεμάτες φρούτα, με την υπογραφή του Στέλιου Παρλιάρου. "Θα έλεγε κανείς πως κάθε φρούτο ξεχωριστά, αλλά και όλα μαζί, είναι ένα πλατύ χαμόγελο του Δημιουργού στα πλάσματά του. Είναι η πολύχρωμη απεικόνιση στιγμών ζωής, μα και ολόκληρης της ζωής... της ζωής μας. Στιγμές (και ζωές) γλυκές αλλά και ξινές, ακόμη και στιφές, που αργούν να φύγουν από τη γεύση. Στιγμές που άλλους τους ενθουσιάζουν και άλλους τους αποθαρρύνουν. Στιγμές κατακόκκινες, γεμάτες πυρκαγιά, και στιγμές αχνοκίτρινες, πλημμυρισμένες με κρυφές υποσχέσεις... [...]...

75 γλυκές και λαχταριστές προτάσεις γεμάτες φρούτα, με την υπογραφή του Στέλιου Παρλιάρου. "Θα έλεγε κανείς πως κάθε φρούτο ξεχωριστά, αλλά και όλα μαζί, είναι ένα πλατύ χαμόγελο του Δημιουργού στα πλάσματά του. Είναι η πολύχρωμη απεικόνιση στιγμών ζωής, μα και ολόκληρης της ζωής... της ζωής μας. Στιγμές (και ζωές) γλυκές αλλά και ξινές, ακόμη και στιφές, που αργούν να φύγουν από τη γεύση. Στιγμές που άλλους τους ενθουσιάζουν και άλλους τους αποθαρρύνουν. Στιγμές κατακόκκινες, γεμάτες πυρκαγιά, και στιγμές αχνοκίτρινες, πλημμυρισμένες με κρυφές υποσχέσεις... [...]...

Πιστεύω άσειστα ότι ζούμε σε μια διαρκή ιερή τελετουργία. Ότι η κάθε ιερή στιγμή της ζωής μας είναι και από ένα θαύμα. Ίσως, το κάθε ταπεινό λεπτό, η κάθε σιωπηρή ώρα, η κάθε απλοϊκή ημέρα να κρύβουν μέσα στη βραχύσωμη διάρκειά τους την αμυδρή όσο και διαυγή εκείνη μονάδα που απαιτείται για την κατάκτηση της αιωνιότητος. Της αιωνιότητός μας. Τη μονάδα της ποιότητος και τη μονάδα της δημιουργίας. Μονάδες που μεταβάλλουν την ύλη σε πνεύμα. Το πνεύμα σε ψυχή. Την ψυχή σε οραματισμό. Τον οραματισμό σε αιωνιότητα. Ας διαφυλαχθεί ο ελάχιστος χρόνος των μονάδων ως μονάκριβο δώρ...

Το παρόν πόνημα είναι τα ρινίσματα της προσωπικής, ψυχικής και ηθικής μου φθοράς από την επαφή μου με τους ανθρώπους, το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς. Οι σπίθες, όσες ελάχιστες απ' αυτές συλλέχτηκαν, είναι στο χαρτί καμένα μαύρα σημάδια. Οι μεταπτώσεις παρουσιάζονται στη φυσική τους κατάσταση, χωρίς λογοκρισία και χωρίς την προσθήκη "συντηρητικών". Τυχόν αντιφάσεις, παρότι σχεδόν ανύπαρκτες, αποτελούν μέρος της ίδιας της αντιφατικότητας της ζωής και συνιστούν περισσότερο συμπτώματα του πόνου που προκαλεί ο ξυπόλυτος βηματισμός στο βατώδες τοπίο της καθημερινότητας. Όσο...

1914-1935: μια διαδρομή Κωνσταντινούπολη - Αθήνα. Η Κωστάντω, μια Πολίτισσα με κουράγιο ατσάλι, βρίσκει τον βηματισμό της ανάμεσα σε δυο κόσμους, αυτόν των ευωδιαστών δρόμων της Πόλης και εκείνον της φτώχειας που αναδίνουν τα προσφυγικά χωμάτινα δρομάκια της Νέας Σμύρνης. Πλασμένη από το σπάνιο υλικό με το οποίο ευλογήθηκαν οι πρόσφυγες, θα χτίσει έναν καινούργιο, δυνατό κόσμο για κείνη και αυτούς που αγαπά. Η ίδια η ζωή θα την αποζημιώσει με δυνατές αγάπες. Η Κωστάντω, ευγνώμων, θα αναφωνήσει "Helal Olsun - Χαλάλι σου" σαν τους πατριώτες της εκεί στα βάθη της Ανατ...