Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Βίκτωρ Ουγκώ κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία όχι μόνον των γαλλικών γραμμάτων, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κυριάρχησε τον 19ο αιώνα (1802-1883) λόγω του μακροχρόνιου βίου του, του δημιουργικού πνεύματος του καθώς και του πολυποίκιλου έργου του: ποίηση, λυρική, επική, σατυρική, δράμα έμμετρο ή σε λόγο πεζό, μυθιστόρημα μελέτες. Έζησε την εποχή κατά την οποία τα διάφορα λογοτεχνικά ρεύματα, ρομαντισμός, συμβολισμός, παρνασσισμός, νατουραλισμός, ρεαλισμός άνθιζαν στο Παρίσι. Τα εγνώρισε καλά. Ο Βίκτωρ Ουγκώ, όμως, ζώντας στη Γαλλία τον 19ο αιώνα, εποχή πολιτικής...

"Ο καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Νίκος Παπαδάκης, είναι ίσως από τους πλέον αναγνωρισμένους καθηγητές στο αντικείμενό του, όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο. Η συμβολή του συγγραφέα στην επιστήμη είναι σημαντική και με το βιβλίο που σήμερα διαβάζουμε. Ένα βιβλίο που εκπέμπει γνώση, αγάπη για το αντικείμενο που θεραπεύει, αλλά και συναίσθημα. Η εικοσαετία 1995-2015 είναι περίοδος διεθνών και όχι μόνο ευρωπαϊκών ανακατατάξεων στην εκπαίδευση... Είμαι σίγουρος ότι οι αναλύσεις και παραινέσεις του συγγραφέα θα συμβάλουν τα μέγιστα τουλάχιστον στα...

"Οράματα και χίμαιρες - Διαδρομές ενός διπλωμάτη" είναι το νέο βιβλίο του Αλέξανδρου Μαλλιά που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ι. Σιδέρης. Πριν από τρία χρόνια είχε προηγηθεί το βιβλίο του με τίτλο "Η άλλη κρίση - Η μαρτυρία ενός πρέσβη" από τις εκδόσεις Ινφογνώμων. Το βιβλίο που προλογίζει ο καθηγητής Νίκος Κ. Αλιβιζάτος σημειώνοντας και τα εξής: "[...] Να λοιπόν το πρώτο χαρακτηριστικό του παρόντος βιβλίου: η ενότητα που παρουσιάζει, ενότητα ύφους και ουσίας, η οποία διατρέχει τις σελίδες του, παρ' ότι ο συγγραφέας, από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, αλλάζει ιδιότητες: α...

Ο Σπινόζα δέχτηκε επιθέσεις από κάθε πλευρά, οι θέσεις του όμως σημάδεψαν τις διαμάχες για τη Βίβλο, το φυσικό δίκαιο και την ελευθερία της συνείδησης. Τον συναντάμε εκ νέου στον Διαφωτισμό, στον Γερμανικό Ιδεαλισμό, στον μαρξισμό και στην ψυχανάλυση. Η Ηθική και η Θεολογικο-πολιτική Πραγματεία οικοδομούν μια σκέψη του Λόγου, που αρνείται την τελεολογία, την πρόνοια και την αυταπάτη του αυτεξούσιου, μια σκέψη της καθολικότητας των νόμων της φύσης, της ατομικότητας, της ελευθερίας του φιλοσοφείν. Στον Σπινόζα, τίποτε δεν υπερβαίνει την ανθρώπινη νόηση· η έκταση δεν είναι λιγ...

Η πολιτική της ΕΕ για το περιβάλλον και τη βιώσιμη ανάπτυξη αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και "γοητευτική" πολιτική. Σε όρους πολιτικής και διακυβέρνησης, αναγκαιότητες και επιλογές για την ΕΕ καλούν σε αναζήτηση εφικτών, αλλά προωθημένων λύσεων και τρόπων που αφορούν την οργάνωση των προσπαθειών για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών ζητημάτων, καθώς επίσης για τη μετάβαση στη βιώσιμη ανάπτυξη και το μετασχηματισμό οικονομίας και κοινωνίας στην Ευρώπη και τον κόσμο, αλλά και για την οικοδόμηση ενός συστήματος ικανού να προσφέρει ένα ευνοϊκό πλαίσιο και να διαμεσολ...

Το αρχαίο ελληνικό δράμα ασκεί μια γοητεία στο σύγχρονο θέατρο, το οποίο, παρά την αποδόμηση των θεατρικών κωδίκων και τους σκηνικούς πειραματισμούς που επιχειρεί, εντάσσει τα αρχαία κείμενα σε ό,τι "καινούργιο" απασχολεί καλλιτέχνες και θεατές. Στον 21ο αιώνα, ο εκσυγχρονισμός των παραστάσεων, πέρα από το ότι υπερτονίζει την διαχρονικότητα των κειμένων, αποδεικνύει την δυναμική του θεατρικού κώδικα που αυτά φέρουν στη δομή τους. Το ερευνητικό ενδιαφέρον της παρούσας μελέτης εστιάζεται στην καταγραφή παραστάσεων (από τον 19ο αιώνα έως το 2014) σε διάλογο με την έρευνα κοινο...

Ο π. Σταύρος Τρικαλιώτης αφέθηκε στο μέσον που ένιωσε να τον εκφράζει καλύτερα, στην ποίηση, και από κει και πέρα θέλησε αυτά που έγραψε να τα κοινοποιήσει, ώστε να αρχίσει να λειτουργεί η άλλη δύναμη που κρύβει ο ποιητικός λόγος. Όταν, δηλαδή, περισσότεροι κοινωνούν την ποίηση, τόσο αυτή γιγαντώνεται και δραιαματικά με τα "φάρμακά" της, που όπως λέει - άλλος ποιητής, "κάμνουνε για λίγο να μη νοιώθεται η πληγή". Αν, λοιπόν, αυτός είναι ο στόχος της ποίησης, τότε θα λέγαμε πως η συγκεκριμένη προσφορά εδώ του π. Σταύρου με την ποιητική του ιδιότητα είναι απολύτως συμπληρωμ...

"Δεκαεπτά ποιήματα γραμμένα σε στιγμές μιας δεκαπενταετίας, συνοδεύονται από τρία μικρά κείμενα. Κείμενα για μια σχέση που χρόνια τώρα με απασχολεί. Αυτήν μεταξύ της τέχνης, του σώματος, της εξουσίας, της βίας και της οδύνης... Eίναι αλήθεια ότι ο χρόνος πάντα θα μηχανεύεται πολλά για να σε ξεγελάει. Για να σε πείθει ότι θα είναι πάντα εδώ, ότι ειδικά για σένα δεν θα τελειώσει. Μια συνομωσία, που όχι σπάνια εκβάλει σε θυσιαστική κρίση (με όρους Rene Girard)... Άλλωστε, σε όποια εκδοχή της διαπραγμάτευσης μαζί του, ακόμα κι αν αυτή είναι κανονοποιημένη, όλα έχουν τελεσιδικίσ...

Στα πρώιμα κείμενά του ο μεγάλος αμερικανός κοινωνιολόγος Talcott Parsons επεξεργάζεται έναν συνδυασμό οικονομικών και κοινωνιολογίας, ο οποίος συνιστά κατά μία έννοια τη συνέχεια της κλασικής παράδοσης των οικονομικών. Ο δεσμός πολιτικής και οικονομίας που κυριαρχούσε στις θεωρίες των κλασικών του 18ου και 19ου αιώνα είχε διαρραγεί με τις αναλύσεις των ορθόδοξων οικονομολόγων, με συνέπεια το γνωστικό αντικείμενο των οικονομικών να λάβει θετικιστικά χαρακτηριστικά συνδεόμενο αποκλειστικά με τη μελέτη και ερμηνεία της ορθολογικής συμπεριφοράς των ατόμων. Έτσι η ατομική και κ...

Η ανακάλυψη της Πόλης από τη λαογραφία και την ανθρωπολογία γίνεται ως αποτέλεσμα των αλλαγών που επήλθαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη μεταπολεμική περίοδο παρατηρήθηκε ένα αυξανόμενο κύμα μετανάστευσης πολιτών από την ύπαιθρο στις πόλεις, ενώ έλαβε χώρα η ανεξαρτητοποίηση πολλών αποικιών, που ανάγκασε πολλούς ανθρωπολόγους να αλλάξουν πεδίο έρευνας. Το ίδιο συνέβη και με τη λαογραφία, που είχε ταυτίσει τον αγροτικό χώρο με το πεδίο έρευνάς της. Και οι δύο επιστήμες, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, είχαν αφήσει την πόλη έξω από τα ερευνητικά τους ενδιαφέροντα. Στο...

Τέχνη και ιατρική. Δυο κόσμοι διαφορετικοί που ωστόσο συνομιλούν, ανταλλάσσουν στοιχεία. Μήπως ο Καβάφης δεν μιλά για τα φάρμακα της τέχνης της ποιήσεως και ο Ιπποκράτης δεν αναφέρθηκε επιγραμματικά στην μακρή τέχνη της ιατρικής; Νόσος και ίαση. Ενδοσκόπηση, κατάδυση στο κρυμμένο, το άδηλο, το αινιγματικό και κάποτε απαγορευμένο βάθος του σώματος και της ψυχής. Περιπέτεια χιλιετιών, που φτάνει μέχρι τα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα που εξερευνούν τα σπήλαια, τα δάση, τα ποτάμια του εσωτερικού του ανθρώπινου σώματος. Το βιβλίο αυτό ενδιαφέρει όχι μόνον καλλιτέχνες και γ...

Στον τόμο αυτόν εκτίθενται εκείνα τα απαιτήματα, οι επιστημολογικές προϋποθέσεις, οι οποίες θεωρούνται γνωστικά απαραίτητες στο πλαίσιο μιας Πολιτικής Επιστήμης Διακλαδικής και Συγχρονικής. Και Διεπιστημονικής ακόμα. Όσο βέβαια αυτό το τελευταίο είναι εφικτό, με την προσδοκία μιας όσο γίνεται πληρέστερης "εξήγησης" ή, έστω, "κατανόησης" της πολιτικής ζωής. Τα προτεινόμενα απαιτήματα εισάγονται με τις ακόλουθες τιτλοδοτήσεις: 1. Από ένα γενικό ορισμό της πολιτικής εκκινώντας. 2. Η μετάβαση από την έννοια του "Δημοσίου Συμφέροντος" προς εκείνη των Κοινών Συμφερόντων. 3. Η...

Η μελέτη προσεγγίζει το κυπριακό πρόβλημα στο πλαίσιο των εξελίξεων στον κόσμο, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, τα διαδραματιζόμενα στην Ευρώπη και τη διεθνή πολιτική στη διαδρομή της στον 20ό και 21ο αιώνα, επιχειρώντας τη διασύνδεση σημαντικών γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και στην υφήλιο και που έχουν έμμεση ή άμεση συνάφεια με την πορεία του κυπριακού προβλήματος. Στο ίδιο πλαίσιο, η προβολή θεωρητικών προσεγγίσεων των διεθνών σχέσεων ως ακαδημαϊκής πειθαρχίας, αλλά και ως εφαρμοσμένης πολιτικής στη διεθνή πρακτική αποτελεί χρή...

Η Πολιτική Ψυχολογία, ως προς το συμβατικώς σταθεροποιημένο περιεχόμενό της, ορίζεται ως ο κλάδος στο πλαίσιο του οποίου επιχειρείται η διάγνωση των τρόπων, συχνά αθέατων, με τους οποίους το άτομο μαθαίνει να εσωτερικοποιεί, τυπικώς και ατύπως, γενικούς ή ειδικούς πολιτικούς ρόλους. Πρόκειται για αναμενόμενες συμπεριφορές άλλοτε λιγότερο ή περισσότερο ανοικτές και άλλοτε λιγότερο ή περισσότερο κλειστές -"καθιερωμένες"- και με τις οποίες εντασσόμεθα σε ορισμένο σύστημα πολιτικού πολιτισμού.

Ο κόσμος αλλάζει. Γοργά. Μέσα από ρήξεις, ένοπλες συρράξεις, διεθνούς και κυρίως εσωτερικού χαρακτήρα, διεκδικήσεις λαών, εθνοτήτων, μειονοτήτων, την ανάδυση αντισυμβατικών κινημάτων και οργανώσεων, τις απειλές στην ασφάλεια ανθρώπων και κρατών, τον πιεστικό παρεμβατισμό των ΜΚΟ και της κοινωνίας των πολιτών. Νέα προβλήματα και τριβές δημιουργούνται γύρω από το περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή, τις μετακινήσεις πληθυσμών, τα ζητήματα ανάπτυξης απέναντι στη φτώχεια και τα δημόσια χρέη των κρατών, τις νέες πολιτικές που προωθούν διεθνείς οργανισμοί περιφερειακού και οικουμενι...

Η Πολιτική Επικοινωνία έρχεται, κατά λογική σειρά, μετά την Πολιτική Ψυχολογία, ενώ, σε κάποια έκταση, αυτή η τελευταία δείχνει να την προκαθορίζει. Πρόκειται για τον κλάδο της Πολιτικής Επιστήμης, ο οποίος πραγματολογικά καταγράφει και κριτικά αναλύει, το κάθε φαινόμενο έκφρασης το οποίο σχετίζεται τόσο με την παραγωγή επιρροών και κατεξουσιάσεων στο πολιτικό πεδίο, όσο και με τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι επιρροές και κατεξουσιάσεις επιδιώκονται.

Η Πολιτική Κοινωνιολογία επιδιώκει να καταγράψει και να "εξηγήσει", ή να "κατανοήσει", το πώς τα διάφορα αιτήματα, ατομικά ή συλλογικά, τα οποία αρχικά παράχθηκαν στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου κοινωνικού και πολιτικού πολιτισμού και συνακόλουθου πολιτικού εγκοινωνισμού, εξελικτικά οργανώνονται και προωθούνται στα κέντρα των αποφάσεων. Εκφράζονται μέσα από μορφές και διαδικασίες επηρεασμού, οι οποίες συνιστούν είτε πράξεις κοινωνικής εκπροσώπησης είτε πολιτικής συμμετοχής.

Οι Πολιτικοί Θεσμοί, ως οργανική ενότητα, έχουν ως αντικείμενο τη γνωσιακή διερεύνηση όσων φαινομένων παράγονται κατά την τρίτη συμβατική φάση της πορείας των αιτημάτων προς τα τυπικά Κέντρα Αποφάσεων, Νομοθετικά, Εκτελεστικά και Δικαιοδοτικά, ή και άλλα προβλεπόμενα. Παράλληλα, τυπικές ή άτυπες ενέργειες, οι οποίες προηγούνται ή έπονται των πράξεων εξουσίας, ανιχνεύονται, καταγράφονται και αιτιολογούνται και υπό την προϋπόθεση ότι διαπιστώνονται κατά έναν όσο γίνεται πραγματολογικότερο τρόπο.

Η Συγκριτική Πολιτική είναι ο κλάδος της Πολιτικής Επιστήμης με τα εργαλεία του οποίου εκτιμώνται τα από την έρευνα των πολιτικών φαινομένων προκύπτοντα πρωτογενή συμπεράσματα. Προτείνονται δευτερογενείς ερμηνευτικές συναγωγές οι οποίες υπερβαίνουν τις ατομικές περιπτώσεις. Και αφορούν είτε σε θεματικές κατηγορίες πολιτικών φαινομένων, είτε σε κρατικές, ή και σε ευρύτερες υπερκρατικές, ενώσεις. Αποκαλύπτονται, ή διαφαίνονται έτσι, ομοιότητες και διαφορές, συνάφειες και αποκλίσεις ως προς τις οποίες επιχειρείται να αναζητηθούν οι λόγοι που τις προκαλούν.