Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ζωή προς τι;" είναι μια επιχείρηση διάσωσης, όχι όμως εφησυχασμού, μία επιχείρηση στήριξης, όχι όμως ανεύθυνης αποδοχής ζωής, είναι μια επιχείρηση πληροφόρησης που ευελπιστεί ν' ανοίξει όλες τις διαδρομές μιας αυθεντικής αλλαγής τρόπου ζωής. Αφετηρία στην πολυδιάστατη ανάπτυξη της θεματολογίας του, είναι ο προβληματισμός, "προς τι η ζωή;". Και επειδή η απάντηση δεν είναι απλή, επιχειρήσαμε μία σύνθεση τόσο θεωρητική όσο και εμπειρική, μέσα από την κλινική παρατήρηση, την έρευνα και την προσωπική επαφή. Αυτό που αναζητούμε ν' αναδείξουμε, μέσα από πρακτικές εφαρμογές, είνα...

Η μελέτη αυτή εξετάζει τον ρόλο που παίζει η μουσική στην ποιητική θεωρία και πρακτική του Γιώργου Σεφέρη: τα στοιχεία εκείνα που αναδεικνύουν την ποιητική του ως μια ιδιαίτερη και ταυτόχρονα αντιπροσωπευτική περίπτωση "μοντερνιστικής" "μουσικής ποιητικής". [...] Η δομή του βιβλίου: H μελέτη αυτή χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος εξετάζει το ρόλο πού έπαιζε το μουσικό περιβάλλον στον τρόπο με τον οποίο o Σεφέρης αντιλαμβανόταν τα χαρακτηριστικά και τη λειτουργία του ακροατή της ποίησης και της μουσικής. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη μουσική εμπειρία του Σεφέρη και σ...

Το Κρητικό ζήτημα αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της ελληνικής πολιτικής και διπλωματικής ιστορίας του 19ου αιώνα. Το θέμα "Η Αγγλική πολιτική και το Κρητικό ζήτημα, 1839-1841", παρουσιάζει μία "κινητικότητα" σε διαφορετικά επίπεδα, τα οποία δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν συγχρόνως από την παρούσα μονογραφία. Το Κρητικό ζήτημα στη χρονική περίοδο που μελετάμε, συνδυάζεται με τη γενικότερη πολιτική των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εφόσον εκδηλώθηκε ως παρακολούθημα των τάσεων διάλυσης και συντήρησής της στο πλαίσιο του Ανατολικού ζητ...

Μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων και την έκρηξη της γιουγκοσλαβικής κρίσης, τα Βαλκάνια έχουν εισέλθει σε μια τροχιά ραγδαίων εξελίξεων με απρόβλεπτη κατάληξη. Τα έως τώρα σταθερά δεδομένα που όριζαν το βαλκανικό status quo φαίνεται πως κλονίζονται ανεπανόρθωτα. Οι απειλές και οι κίνδυνοι είναι λίγο ως πολύ γνωστοί. Όμως μέσα απ' αυτήν την κρίση προβάλλουν και οι προϋποθέσεις για την αυτοσυνειδησία και την αυτοδιάθεση των λαών της Βαλκανικής. Με δεδομένη πλέον τη ρευστότητα, το πεδίο είναι ανοικτό για τη διατύπωση σκέψεων και προτάσεων που πριν λίγα χρόνια...

Καμιά μορφή διακυβέρνησης δεν μπορεί να επιζήσει χωρίς τη γενική επιδοκιμασία του κοινού. Πέρα από τους μοναχούς, οι συνηθισμένοι άνθρωποι στο Βυζάντιο, άνδρες και γυναίκες, πίστευαν ότι η Αυτοκρατορία τους είναι η επίγεια αγία Αυτοκρατορία του Θεού, με τον Ιερό Αυτοκράτορα ως αντιπρόσωπο του Θεού πρό του λαού και αντιπρόσωπο του λαού προ του Θεού. Για ένδεκα αιώνες, από την εποχή του πρώτου Κωνσταντίνου μέχρι τις μέρες του ενδέκατου, ο θεοκρατικός θεσμός της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητος. Κανένας άλλος θεσμός σε όλη την ιστορία της Χρ...

Στο πρώτο αυτό μέρος της "Ιστορίας της Καινής Διαθήκης" επισημαίνονται εξ υπαρχής δύο βασικά στοιχεία, που συνιστούν και το δομικό υλικό του βιβλίου αυτού: α) η ιστορική έκθεση και β) η θεολογική επεξεργασία των γεγονότων της ιστορικής πορείας του Ιησού Χριστού. Ύστερα από δύο αιώνες επίμονης και επίπονης θεολογικής δουλειάς στο βιβλικό χώρο, η έρευνα θα πρέπει να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα, πως είναι αδύνατο και αδιανόητο να πραγματοποιείται οποιαδήποτε έκθεση και καταγραφή της βιβλικής ιστορίας χωρίς την προβολή και της αντίστοιχης θεολογικής επεξεργασίας, που γίνεται...

"Η Κληρονομία" ("L' Heritage") του Γκυ Ντε Μωπασσάν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο "La vie militaire" (15/3-26/4/1884) και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή "Miss Harriet" ("Η μις Χάρριετ") που εκδόθηκε την ίδια χρονιά. Ο συγγραφέας ξαναπιάνει εδώ και αναπτύσσει κατά πολύ ένα παλαιότερο διήγημά του, το "Ένα εκατομμύριο" ("Un million", 1882). "Η Κληρονομία", διήγημα ή νουβέλα (ο Μωπασσάν χρησιμοποιεί, ως γνωστόν, αδιαφοροποίητα τους όρους conte και nouvelle), είναι χαρακτηριστικό δείγμα της τέχνης του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα. Όποιος έχει μια στοιχειώδη έστω οικείωση...

[...] Μέσα στο τρένο για τη Γενεύη με πήρε ό ύπνος, είδα και όνειρο: Βρισκόμουν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, άλλα αυτή τη φορά η πλατεία ήταν και στο χρώμα της κόκκινη. Το έδαφος, οι τοίχοι και οι τρούλοι των εκκλησιών, το μαυσωλείο του Λένιν, το τείχος του Κρεμλίνου, όλα στο χρώμα του αίματος. Κοιτάζω καλύτερα και καταλαβαίνω με φρίκη ότι δεν είναι χρώμα, άλλα αίμα ζωντανό πού αχνίζει. Τόσο αίμα, τόσα εκατομμύρια θυσιασμένων ανθρώπων για ν' αποκτήσει όνομα αυτή ή πλατεία… . Στην εξέδρα των επισήμων, πάνω από το μαυσωλείο του Λένιν, μόνος ο θείος Αρθούρος, ολότελα μεθυσ...