Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Οκτάβιος Μερλιέ, στον οποίο οφείλουν πολλά οι παπαδιαμαντικές σπουδές, εξέδωσε το 1934 το βιβλίο "Α. Παπαδιαμάντη Γράμματα" και κατέστησε γνωστό τον κύριο όγκο της αλληλογραφίας του διηγηματογράφου μας. Πρόκειται για έκδοση που δίκαιο είναι, έστω και κάπως καταχρηστικά, να θεωρηθεί ως η πρώτη ερμηνευτική έκδοση παπαδιαμαντικού κειμένου. Στο επίμετρο ο Μερλιέ καταχωρίζει γράμματα οικείων και φίλων του Παπαδιαμάντη, των οποίων όμως δεν είναι παραλήπτης ο Παπαδιαμάντης. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1947, ο Κώστας Α. Παπαχρίστος, που είχε την καλή τύχη να ερευνήσει πρώτο...

Πρόκειται για μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει δημοσιευτεί με μικρά γράμματα σε σελίδα εφημερίδας κάτω από το γενικό τίτλο "Διάφορα". Μια νεαρή Καλαβρέζα, που μένει στη Γενεύη, προτείνει σε φίλους της, ιδιοκτήτες ενός μικρού εστιατορίου, να τους βρει για τις διακοπές τους στην Καλαβρία ένα σπίτι με κήπο κοντά στη θάλασσα, όπου θα νιώθουν "ευτυχισμένοι σαν πασάδες". Κι από τη στιγμή εκείνη αρχίζουν να κάνουν όνειρα για το μικρό εκείνο παράδεισο μέχρι τη χαρούμενη ώρα της αναχώρησης. Φτάνοντας όμως -ω, τι έκπληξη!- διαπιστώνουν πως το σπίτι δέν είναι καθόλου δίπλα στη θ...

Μετά από τριάντα χρόνια αναζήτησης του Απόλυτου, Ο συγγραφέας έχει σχεδόν ολοκληρώσει τη "Μητρόπολη", μια σειρά από αυτοτελή λογοτεχνικά έργα, που καταγράφουν τη σχέση μιας συνείδησης με την ιστορία του καιρού της, σχέση επώδυνη και τραγική, απ' την οποία πήγασε μια μεταφυσική φιλοσοφία. Με το "Μητρόπολη" θέλει να πει "Μητρόπολη της Οδύνης" και εννοεί τον χώρο αυτό που ζούμε εμείς οι Νεοέλληνες. Υπάρχει μια σειρά από θέματα που ο συγγραφέας επαναφέρει σχεδόν σ' όλα τα έργα του, είτε γιατί πάντα τον τυραννούν είτε γιατί αποτελούν τα κύρια δομικά υλικά του. Τα θέματα αυ...

[...] Στην εκτενή εισαγωγή που ακολουθεί, ο φιλόπονος αναγνώστης θα ενημερωθεί για το γενικό και για το ειδικό περιεχόμενο της μονογραφίας αυτής, για τα μείζονα προβλήματα που θίγονται, και για τις μεθόδους αναλύσεως και ερμηνείας που εφαρμόζονται σε συνάρτηση και με την ιστορία της σχετικής ερεύνης. Εδώ περιοριζόμεθα απλώς να υπογραμμίσουμε τον διπολικό χαρακτήρα του παρόντος έργου, χαρακτήρα που προσδίδει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σ' αυτό: από την μία πλευρά το κέντρο της προσοχής είναι οι ιδιαίτερες χριστολογικές απόψεις των κειμένων του Φιλοσόφου και Μάρτυρος Ιουστίνου, κειμ...

Το καλοκαίρι του 1990 ο αγαπητός συνάδελφος Vincenzo Rotolo, σε μια συζήτησή μας για τον κοινό μας φίλο ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο, παρατήρησε πως ήταν πια καιρός να προχωρήσουμε στην έκδοση ενός τιμητικού αφιερώματος με πρωτότυπες εργασίες ειδικών μελετητών για τον ποιητή και το έργο του, στις οποίες θα γινόταν για πρώτη φορά μια πολλαπλή και συνολική θεώρηση της προσφοράς του στα νεοελληνικά γράμματα. Ο τόμος αυτός θα ήταν εορταστήριος και θα επιδιδόταν στον Βρεττάκο όταν θα συμπλήρωνε τα ογδοντάχρονά του (1992). Ανακοινώσαμε την πρόθεσή μας στον ποιητή και κατόπιν απευθυνθ...

"Η τρικυμία μου είχε ήδη αρχίσει. Δεν είχα όμως τη δυνατότητα να δώσω ερμηνείες, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό δεν μπορούσα να απαντήσω. Το μεθυσμένο μου καράβι συνέχιζε την πορεία του ισορροπώντας ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο, το πιθανό και το δυνατό. Πέρασα από την εφηβική φαντασίωση στο χώρο της πραγματικότητας με ταχύτητα εκπληκτική - το καράβι μου ισορροπούσε πάντα. Γύρω του χιλιάδες μάτια περίμεναν να κάνουν χάζι με τον καταποντισμό του. Κάθε μέρα έπρεπε να νικάω τη δύναμη που με τραβούσε στο βυθό. Αναμετράω το χρόνο. Μπορεί να πέρασε μια αιωνιότητα. Ίσως όλ...

[...] Η σημειολογική προσέγγιση, αντικείμενο της παρούσης μελέτης, προωθεί την αμιγώς θεωρητική αντιμετώπιση του θεάτρου, αξιοποιώντας πορίσματα αναλύσεων του ίδιου φαινομένου από άλλες επιστήμες του άνθρωπου. Εκκινώντας από τη διάκριση του γλωσσικού και παραγλωσσικού σημείου σε σημαίνον και σημαινόμενον, αναλύει τα πρόσωπα ενός θεατρικού έργου σε δυνάμεις, σε ιδέες και σε λειτουργίες. Η Σημειολογία είναι ως εκ τούτου η επιστήμη που επιχειρεί, μετερχομένη αυστηρών μεθοδολογικών κριτηρίων και αρχών, να ταξινομήσει τα επίπεδα επικοινωνίας και να ιεραρχήσει ορισμένες παραμέ...

Η συμπλήρωση, το 1992, δέκα χρόνων από τον θάνατο του πατέρα μου Γεωργίου Θ. Ζώρα (1908-1982) με ώθησε στην απόφαση να αφιερώσω στη μνήμη του έναν τόμο με εργασίες που συνέθεσα μέσα στη δεκαετία αυτή και που τα θέματά τους ξεκινούν από την ιδιαίτερα προσφιλή σ' εκείνον μεταβυζαντινή περίοδο και φθάνουν ως τη νεώτερη εποχή. Η εδώ αναδημοσίευση των εργασιών -με τις αναγκαίες προσθήκες και τις απαραίτητες βελτιώσεις- γίνεται σύμφωνα με τη χρονική κυρίως σχέση των προσώπων και των θεμάτων που αυτές εξετάζουν, και όχι με τη χρονολογική σειρά της πρώτης εμφανίσεώς τους στα περιοδ...

Ο γράφων, αφού ασχολήθηκε αρκετό διάστημα με τους πολίτες ζωγράφους και αγιογράφους του δέκατου ένατου και εικοστού αιώνα, απεφάσισε να εκδώσει μια μονογραφία για τον γελοιογράφο Κ. Θεοδωρίδη (Togo), εφ' όσον αυτός κατέχει οπωσδήποτε μια σημαντική θέση, όχι μόνο μέσα στην αξιόλογη πολιτική γελοιογραφία, η οποία δυστυχώς στο μεγαλύτερο μέρος της δεν έχει μέχρι σήμερον ερευνηθεί συστηματικά, αλλά και κατά την ομολογία των ειδικών συγκαταλέγεται μεταξύ των πρωτοπόρων Τούρκων γελοιογράφων του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία, ότι το εγχείρημα αυτό...

[...] Η Μικρά Σύρτις είναι ένα τομίδιο δυσεύρετο. Χάρη στην προθυμία και την αγάπη φίλων μπορείς μονάχα να το βρεις. Από το 1955 πού τυπώθηκε ίσαμε σήμερα λίγα λόγια αξιώθηκαν να πουν γι' αυτό επίλεκτοι άνθρωποι. Παραδόξως, ο Σεφέρης θαρρεί πώς "ο ρυθμός λασκάρει, ή πίεση δεν είναι αρκετά δυνατή. "Ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος δέκτης", συμπληρώνει. (Αύτη την στάση θα εξηγήσει ο Σεφέρης σε ένα άλλο γράμμα του προς τον Γ. Π. Σαββίδη.) Ο Σαββίδης, ο Τριανταφυλλόπουλος και ο Δασκαλόπουλος εξίστανται για την αγνόηση του βιβλίου. Δεν θάπρεπε όμως ας κοιτάξουμε την εποχή του "ενδ...