Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λονδίνο, τέλη του 19ου αιώνα. Ο ανερχόμενος φιλελεύθερος πολιτικός Πωλ Λέσινγκχαμ ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, ερωτευμένος με την ζωή και τη γυναίκα των ονείρων του Μαρτζορι.Ένα μυστικό όμως απο το παρελθόν έρχεται να τον στοιχειώσει και απειλέι να καταστρέψει τα πάντα. Μια μυστηριώδης ύπαρξη απο τα βάθη της Αιγύπτου, ένα πλάσμα με υπερφυσικές δυνάμεις φτάνει στο Λονδίνο διψώντας για εκδίκηση. Ένας αγώνας δρόμου τριών ανδρών ξεκινά για να σώσουν μία αθώα ύπαρξη από μια φρικτή μοίρα.

Η παρούσα θεωρητική μελέτη εστιάζει κριτικά στο φαινόμενο της αναπηρίας. Δομικά διαρθρώνεται σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται, αντιπαραβάλλονται και αξιολογούνται τα μοντέλα της αναπηρίας, στο δεύτερο οριοθετείται και αναλύεται η κοινωνική δικαιοσύνη και στο τρίο αποτυπώνεται η σχέση αναπηρίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Στο παρόν πόνημα επιχειρείται ερμηνεία και σε βάθος ανάλυση ορισμένων χωρίων του Πλάτωνα, στα οποία αποδόθηκε νόημα όχι μόνον διαφορετικό, αλλά πολλές φορές και εντελώς αντίθετο από εκείνο των υφισταμένων μεταφράσεων. Η σύλληψη και επιλογή του πραγματικού νοήματος από δυο αντίθετες εκδοχές, λόγω της αμφισημίας των λέξεων και των φράσεων στην αρχαία ελληνική γλώσσα, συνιστά ακριβώς τα λεγόμενα "άγραφα δόγματα" του Πλάτωνα. Η αποκάλυψη όμως του αληθινού νοήματος των λόγων του είναι έργο της διαλεκτικής, η οποία αποτελεί τη μόνη γνήσια φιλοσοφία. (...) Τα ερμηνευόμενα χωρία εμ...

Τι είναι η ποίηση; Συνειδητό δημιούργημα του ποιητή ή θεόσταλτη έμπνευση; Με αφετηρία αυτό το ερώτημα ο Σωκράτης στον πλατωνικό διάλογο Ίων αναπτύσσει τη θεωρία της θεϊκής έμπνευσης, προκειμένου να αποδείξει στον ομώνυμο ραψωδό ότι η επιδεξιότητά του στη ραψωδική τέχνη -και ιδιαίτερα στον Όμηρο- δεν είναι αποτέλεσμα επαγγελματικής τέχνης και επιστήμης αλλά οφείλεται σε θεϊκή δύναμη. Μια θεϊκή επίνευση καταλαμβάνει τους ποιητές και στη συνέχεια τους ραψωδούς ώστε να "βγαίνουν έξω από τον εαυτό τους" και να γίνονται τα ασυνείδητα φερέφωνα μιας ανώτερης δύναμης που τους καταλα...

Παραδίδουμε τη μετάφραση του Ζ' βιβλίου των "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλη, η οποία στηρίχθηκε στην έγκριτη έκδοση του Αριστοτελικού κειμένου από τον Άγγλο W. D. Ross. Θεωρούμε ως ιδιαιτέρως σημαντικό το βιβλίο Ζ' των "Μετά τα Φυσικά" του Σταγειρίτη φιλοσόφου, διότι πράγματι σε αυτό το βιβλίο ο φιλόσοφος καταλήγει στον ρηξικέλευθο ορισμό της ουσίας ως συνόλου της μορφής και της ύλης, άρα στην διατύπωση ότι το κάθε πρόσωπο ή πράγμα αποτελεί και μία ξεχωριστή ουσία. Με αυτόν τον τρόπο υπερβαίνεται η πλατωνική φιλοσοφία η οποία θεωρούσε ότι η ουσία ως ιδέα ευρίσκεται έξω από...

Ημερίδα του Τομέα του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας του Ε.Κ.Π.Α.

Στη σημερινή εποχή αυτό το έργο του Χιουμ -το οποίο γιατί όχι έχει και πολιτικές προεκτάσεις- είναι επίκαιρο. Επιβάλλεται ο κόσμος μας να στηριχθεί στη συμπάθεια από άκρου εις άκρον της γης. Επιβάλλεται ο κόσμος μας να ακτινοβολεί την ευχαρίστηση μέσα από την ωραία επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους και με την ευνομούμενη κοινωνία. Η σχέση του ανθρώπου με το κράτος είναι ηθική σχέση και αυτό το άνοιγμα της ηθικής που καταφέρνει ο Βρετανός φιλόσοφος είναι σπουδαίο επίτευγμα. Το κράτος που πείθει τον πολίτη είναι ηθικό, ο πολίτης που προσφέρει στο κράτος είναι ηθικός. Ο πολ...

Η σωφροσύνη ως ενάρετη συμπεριφορά προσφέρει στον άνθρωπο δυνατότητες υψηλής αυτογνωσίας και τον βοηθεί να αντιμετωπίζει κριτικά τα θέματα και να οδηγηθεί σε σωστές επιλογές. Η γνώση των ατόμων εξασφαλίζει την ευπραγία τους, ώστε να κατακτήσουν τελικά την ευδαιμονία τους στην ιδιωτική και κοινωνική ζωή (ευγνωσία - ευπραγία - ευδαιμονία). Σώφρον είναι το άτομο εκείνο το οποίο γνωρίζει όχι μόνον τον βαθμό των γνώσεών του, αλλά τις ηθικές και συμπεριφοριστικές δυνατότητές του. Μόνον σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να αναπτύσσει δράσεις ωφέλιμες προς το κοινωνικό σύνολο στο οποίο...

Η σχέση του κάθε ανθρώπου με τον εαυτό του είναι αυτονόητα προσωπική. Συγχρόνως όμως η ίδια σχέση είναι και ανοιχτή, από την άποψη ότι θα πάρει τη μία ή την άλλη τροπή ανάλογα με την ενεργοποίηση της δυνατότητας να διακρίνουμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε την κατεύθυνση της ουσίας μας, τον ορίζοντα της ιδιαιτερότητάς μας, τον τρόπο της συνάντησής μας με το(ν) άλλο, ο οποίος υπαγορεύεται από τη φύση μας. Μια τέτοια δυνατότητα (εν)υπάρχει σε εμάς, αποτελώντας την κίνηση που στοχεύει στην επίτευξη της επαφής μας με το βαθύτερο είναι μας, με τον αυθεντικότερο εαυτό μας, χωρίς τ...

Το παρόν πόνηµα αποσκοπεί στο να φωτίσει κάποιες πλευρές της σύλληψης της ιδέας της δουλείας και του αντίποδά της, της ελευθερίας, εννοιών καθοριστικών για την προσωπικότητα του ανθρώπινου όντος, έτσι όπως αναδύονται µέσα από τα γραπτά του αλεξανδρινού διανοητή, Φίλωνα.

Η Νιτσεϊκή θεώρηση του Χριστιανισμού αποτελεί κατά κύριο λόγο μία μελέτη των κειμένων του Νίτσε σε σχέση με τη Χριστιανική θρησκεία. Κατατίθεται μια τελική και σφαιρική ιδέα περί Χριστιανισμού με πυξίδα τα κείμενα και την προσωπικότητα του ίδιου του φιλοσόφου. Εξετάζονται τα σημεία στα οποία αναφέρεται ο ίδιος ο φιλόσοφος στο θέμα του Χριστιανισμού. Το βιβλίο παρακολουθεί χρονολογικά τα κείμενα του φιλοσόφου που αφορούν στο Χριστιανισμό καθώς και τον τρόπο, τις συνθήκες υπό τις οποίες διαμορφώθηκε αυτή η σχέση αλλά και τους παράγοντες που την επηρέασαν.

Η τελευταία οικονομική κρίση, που ξέσπασε το 2009 με την χρεοκοπία της Leeman Brothers, αναζωπύρωσε, σε διεθνές επίπεδο, το ενδιαφέρον για την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, της οποίας χαρακτηριστικό της στοιχείο θεωρείται η εκκλησία του δήμου. Σε όλες τις φερόμενες δημοκρατίες, ιδιαίτερα, της Δύσης,ξεκίνησε ένα κίνημα που βασίζεται στο σχηματισμό συλλογικοτήτων (Citizens’ Assemblies) οι οποίες παριστάνουν την εκκλησία του δήμου, χωρίς, βεβαίως, να έχουν κάποια σχέση με αυτήν, και στέλνουν διάφορα υπομνήματα προς τις κυβερνήσεις τους παρακαλώντας τες να τα υλοποιήσουν. Δεν δι...

Στο παρόν βιβλίο ο ιστορικός Ιουστίνος αναφέρεται στην επιτομή του έργου του Πομπήιου Τρόγου "Φιλιππικές Ιστορίες" το οποίο εγράφη από τον τελευταίο κατά τον 1ο αι. π.Χ. Ο Ιουστίνος προέβη σε μια ανθολογία εδαφίων από το χαμένο έργο των 44 βιβλίων του Πομπήιου Τρόγου το οποίο αναφέρεται στην παγκόσμια ιστορία του τότε γνωστού κόσμου. Οι αρχαίοι λαοί όπως Σκύθες, Μήδοι, Πέρσες, Καρχηδόνιοι και κατά κύριο λόγο Έλληνες αποτελούν πόλο έλξης του ενδιαφέροντός του. Κατά κύριο λόγο εστιάζεται στους Μακεδόνες από την δημιουργία του κράτους τους μέχρι και τους διαδόχους του Μεγά...

Η αναγνώριση και αποδοχή της αξίας του συλλογικού σώματος, χωρίς να βασίζουμε την προσωπική μας αξία στην απαξίωσή του, χωρίς να γίνεται αυτοσκοπός το να περισώσουμε την δυσαρέσκειά μας κάτω από όλες τις δυνατές συνθήκες, αλλά μετριάζοντας την αυστηρότητα των κρίσεων προς αλλήλους και εντείνοντας την παραγωγική αγωνιστικότητα και την έλλογη δράση, είναι τακτική που δίνει διέξοδο στην ένταση, χρήσιμες κατευθύνσεις και που παύει να αδικεί και να κατασπαράζει το κοινωνικό σώμα. Ενώ το αξιόλογο παρελθόν πρέπει να είναι αφορμή έμπνευσης και απόδειξης του εφικτού, όχι ένας ακόμη...

Στην παρούσα πραγματεία αντιμετωπίζονται διεξοδικά και με τρόπο σαφή και συστηματικό τα σπουδαία ζητήματα του Γ' βιβλίου των "Πολιτικών" του Αριστοτέλη. Αυτά συνοψίζονται βασικά στους τρεις πυλώνες της πολιτικής του φιλοσοφίας. Αυτοί είναι: α) Η έννοια και η ουσία της πόλεως-πολιτείας, η οποία παρά τις όποιες πολιτειακές μεταβολές διατηρεί την μοναδικότητα της ταυτότητάς της. Γι' αυτό ακριβώς οφείλει να σέβεται και να τηρεί τις συμβάσεις της με άλλες πόλεις-πολιτείες. Αυτό υποδηλώνει ότι το πολίτευμα δεν είναι το μοναδικό συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς της. β) Η έννοια τ...

Ποια είναι η ουσία του άριστου πολιτεύματος και ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει αυτό, ώστε να ανταποκρίνεται όσο γίνεται καλύτερα στις προσδοκίες όλων; Δεν πρέπει να εξετάζει κανείς μόνο ποιο είναι το άριστο πολίτευμα αλλά και ποιο είναι εφικτό, καθώς και ποιο είναι ευχερέστερο στην εφαρμογή του, και τέλος ποιο μπορεί να αποτελέσει κοινή βάση για τα πολιτεύματα όλων των πόλεων-πολιτειών. Πρέπει ακόμη να εξετάζει κανείς ποιοι νόμοι ταιριάζουν στην ιδιαιτερότητα του κάθε πολιτεύματος. Γιατί δεν είναι δυνατόν οι ίδιοι νόμοι να είναι εξίσου ωφέλιμοι για όλα τα πολιτεύματα.

To όνειρο δεν έχει ηλικία. Μεγαλώνει στη φάτνη του απείρου. Φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων. Το όνειρο, ως ο αέναος γεννήτορας της ιστορίας, την ίδια στιγμή που ενδέχεται να πεθάνει, την ίδια στιγμή γεννιέται. Όπως ακριβώς συμβαίνει με την απεραντοσύνη και το άπειρο. Θα διαρκεί όσο διαρκεί και η ζωή. Συχνά το βρίσκεις αγκαλιά με την αισιοδοξία να ταξιδεύει στο χάος απ όπου προέρχεται. Σε μια από τις πολλές στάσεις της ζωής μου βρήκα το όνειρο και την ελπίδα να είναι οι γονείς της δημιουργίας. Εκεί στην Κούβα και τη Νικαράγουα, όνειρο και ελπίδα σφιχταγκαλιασμένοι ταξί...