Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Μπόντο περιμένει πώς και πώς την εκδρομή στο βουνό, για να φορέσει τα καινούργια ορειβατικά παπούτσια του. Όμως ποτέ δε φανταζόταν ότι τα βουνά θα ήταν τόοοσο ψηλά! Σ' αυτό το χαρούμενο εικονογραφημένο βιβλίο υπάρχουν πολλά πράγματα για το βουνό που μπορείς να ανακαλύψεις. Στην τελευταία σελίδα θα τα δεις συγκεντρωμένα. Ξέρεις πώς λέγονται; Μπορείς να τα βρεις μέσα στην ιστορία μου;

Για τέταρτη χρονιά, το μουσικό ημερολόγιο συνοδεύει την κάθε μέρα μας με στίχους από αγαπημένα τραγούδια της ελληνικής και ξένης σκηνής. Μας θυμίζει ποιος γιορτάζει σήμερα, κάποιες Παγκόσμιες Ημέρες και τις μνήμες που κουβαλάει κάθε μέρα - ποιος γεννήθηκε και ποιος έφυγε από το χώρο της μουσικής. Ακόμα μας χαρίζει πληροφορίες για σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς. Και βέβαια, σε κάθε σελίδα του υπάρχει αρκετός χώρος για τις δικές μας σημειώσεις, για το πρόγραμμά μας και όσα πρέπει να θυμόμαστε καθημερινά.

Η αγγελία έγραφε: "Ζητείται κυρία σοβαρή από υπερήλικα απόστρατο του Πολεμικού Ναυτικού με σκοπό το λευκό γάμο". Ο ρόλος χιλιοπαιγμένος, ο σκηνοθέτης άγνωστος όπως κι η μοίρα και η οντισιόν προκαθορισμένη για όλες από τα γεννοφάσκια τους. Κι όμως, η Λένα, η Μάρα, η Τίνα, η Μάτα και η Ιρίνα, πέντε γυναίκες τόσο διαφορετικές μα κατά βάθος τόσο ίδιες μεταξύ τους, είναι εκεί, στον προθάλαμο, σαν έντομα φυλακισμένα στη ζέστη αναποδογυρισμένου ποτηριού, έτοιμες για τη μεγάλη ερμηνεία της ζωής τους. Η καθεμιά παρίσταται αδιάντροπα και προσπαθεί να πείσει ότι όλες οι άλλες είναι...

Έχουμε σηκωθεί εδώ και χρόνια από το τραπέζι της παιδικής μας ζωής, αλλά κανένας δε μάζεψε τα ψιχουλάκια της ψυχής του. Συνηθίζεται να τα μαζεύει ο τελευταίος. Κι εγώ, που ήμουν τελευταία, τα μάζεψα, αλλά αντί να τα πετάξω στα σκουπίδια, έφτιαξα ένα καρβέλι. Και αποφάσισα να το κόψω και να σας το μοιράσω. Γι' άλλους θα 'ναι πικρό και γι' άλλους γλυκό, αλλά έτσι ήταν η ζωή της Κατίνας. Που στα δύσκολα -που ήταν αμέτρητα- άναβε τσιγάρο, έπινε το κρασάκι της και χόρευε το ζεϊμπέκικό της, το ζεϊμπέκικο της Κατίνας.

Η Καλλιόπη, μια Σφακιανή μόλις δεκάξι χρόνων, φεύγει μ' ένα νεογέννητο στην αγκαλιά από την αγαπημένη της Κρήτη, για να ψάξει τον άνδρα της, τον Νικόλα, που κουρασμένος απ' τη μιζέρια πήγε στη Γαλλία για μια καλύτερη τύχη. Αρχίζει τότε για κείνη μια ζωή γεμάτη δυσκολίες. Η ξενιτιά, η φτώχεια, ο ρατσισμός, η προδοσία τη δέρνουν αλύπητα. Η Αγριλιά είναι μια αληθινή ιστορία γεμάτη πάθος, ποίηση, μυρωδιές και σκληρή πραγματικότητα. Είναι ένας ύμνος στην Ελληνίδα. Τιμά το θάρρος, τη μεγαλοψυχία, τη γενναιοδωρία και την αγωνιστικότητά της. Η ηρωίδα της Αγριλιάς αγγίζει σίγουρα...

"Είμαστε όλοι μας μια αγάπη στη ζωή κάποιου ανθρώπου." Έτσι ξεκινά ο Μαξ Τίβολι τις εξομολογήσεις του, ένα παράξενο κείμενο που βρέθηκε σε μια σοφίτα το 1947 και αποκαλύπτει τη σπαρακτική ερωτική ιστορία του. Όταν γεννήθηκε ο Μαξ, ο πατέρας του τον αποκάλεσε "Νίσε", ξωτικό, αφού το νεογέννητο παιδί είχε την όψη ενός γέρικου ετοιμοθάνατου πλάσματος, όπως στον παλιό δανέζικο μύθο. Ο Μαξ μεγαλώνει σαν όλα τα άλλα παιδιά, αλλά η ηλικία του σώματός του δείχνει να προχωρά ανάστροφα, προς τη νεότητα -εξωτερικά είναι ένας γέρος άντρας, αλλά στην ψυχή του παραμένει ακόμη ένα φοβισ...

Σαν αντάμωσαν οι ματιές της Αθηνάς και του Θοδωρή, όλοι νιώσαν τη φωτιά που άρχισε να σιγοκαίει τα δυο κορμιά και θα έκαιγε και όλη την Κρήτη. Κόρη πλούσιας οικογένειας εκείνη, αθεράπευτα ιδεολόγος αυτός, το κακό δεν άργησε να γίνει. Όμως φωτιά και η κυρα-Αγγέλα, η μάνα της κοπέλας, να απειλεί θεούς και δαίμονες γι' αυτό το σμίξιμο. Βράχος ακλόνητος η Αθηνά απ' την αγάπη, πέτρα και η Αγγέλα από το πείσμα. Και γίνεται μια τόση δα πέτρα να σπάσει το βράχο; Όταν η καρδιά προστάζει, στις στάχτες πατάει και κάστρα χτίζει για τον έρωτα. Φτώχεια και στέρηση στην αρχή, μα από αγάπ...

Η Ειρήνη, αποτραβηγμένη πάνω στην κάμαρά της, προσπαθεί να διώξει την κούραση και τη συγκίνηση της μέρας. Τα χρόνια που κουβαλά στην πλάτη της, παύουν σιγά σιγά να τη βαραίνουν, γίνονται πούπουλα ανάλαφρα και ανεμίζουν μπροστά της ένα ένα, καθώς έρχονται στο μυαλό της ολοζώντανες εικόνες παλιές που από καιρό νόμιζε ξεχασμένες. Ξαναντύνεται με τα παλιά τα γεγονότα και φεύγει μαζί τους πέρα μακριά... Θυμάται τον Ανέστη, τον πρώτο και μοναδικό της έρωτα, όλα τα όνειρά τους για μια ευτυχισμένη ζωή... Την υπόσχεσή του να την κρατήσει κοντά του για πάντα... Κι ύστερα θυμάται το...

Η Ελληνική Μυθολογία μεταφερμένη στη σύγχρονη πραγματικότητα. Σαράντα ιστορίες, με θέμα την Κοσμογονία, τους Ολύμπιους θεούς και τους άθλους του ημίθεου Ηρακλή, παρουσιάζονται με σατιρική διάθεση και πλούσια εικονογράφηση, για να μας θυμίσουν ό,τι έχουμε διδαχτεί παλιά και να καυτηριάσουν ό,τι ζούμε σήμερα.

Βενετία 1786. Σ' ένα βενετσάνικο παλάτσο, ο ναυαγός ζωγράφος Ουίλιαμ Τέρνερ δένει νέα πνοή στη ζωή των ευγενών που θα του προσφέρουν φιλοξενία. Η ζωγραφική του και η αίσθησή του για τα πράγματα ενθουσιάζουν τους κοντινούς του. Ο ίδιος όμως δε θυμάται από που έρχεται... το παρελθόν του μοιάζει να τον έχει εγκαταλείψει. Μόνη διέξοδός του η επαφή με τη φύση. Οι χρωματισμοί και οι αποχρώσεις γεννούν συναισθήματα, ζωντανεύουν και πάλι μπροστά στα μάτια του εικόνες που χάθηκαν απ' τη συνείδηση και τη μνήμη του. Το μυστήριο της καταγωγής του όμως παραμένει ανεξιχνίαστο...

Ρώμη 1786 Ο μεγάλος ποιητής Γκέτε επισκέπτεται την Ιταλία. Βρίσκεται στη Ρώμη, ένας αυστηρός Βόρειος ανάμεσα σε τόσο πολλούς Νότιους... Για ποιό λόγο περιπλανάται στους δρόμους αυτής της πόλης; Ίσως ο ποιητής να χρειάζεται φροντίδα. Ίσως η έμπνευση να έχει φύγει από κοντά του πια. Και αυτή η γυναίκα θα μπορέσει να του δώσει αυτό που αναζητά στην Αιώνια Πόλη; Θα γίνει η μούσα του για να κατορθώσει να δημιουργήσει και πάλι; Στην επιβλητική Ρώμη που αντανακλά την ιστορία τριών χιλιάδων ετών, ο Γκέτε προσπαθεί να "ανασυνθέσει" τον εαυτό του... Η διαδρομή που έχει να διανύσει...

Πράγα 1786. Στα σαλόνια των ευγενών της Πράγας του 18ου αιώνα, γίνεται μία εκρηκτική συνάντηση. Ο διαβόητος Καζανόβα και ο περίφημος Μότσαρτ, δύο άνδρες με πάθος για τη ζωή, ταράζουν την ηρεμία της πόλης. Η ατμόσφαιρα λαμπερών γιορτών αναζωπυρώνεται και ένα απίστευτο γαϊτανάκι από ίντριγκες δίνει την πνοή για να δημιουργηθεί η μορφή του απαράμιλλου γυναικοκατακτητή Δον Ζουάν. Η επίδραση της μουσικής στις αισθήσεις αποκαλύπτει κρυμμένα συναισθήματα και όνειρα, ενώ ο μύθος του Δον Ζουάν μπλέκεται με τη ζωή των ανθρώπων αυτής της πόλης...

Το όνομά του έτρεχε πριν τη θωριά του. Για τους συντρόφους του ήταν ο καπετάν Ανδρίτσος, για όσους είχαν την ιστορία του στα χείλη τους θρύλος. Το πέρασμά του από τον κόσμο τούτο μοιάζει με παραμύθι. Φόβος για τους εχθρούς, αδάμαστος οπλαρχηγός, δεινός στη μάχη, βρέθηκε να παλεύει στην Ιθάκη, τη Μάνη και το Αιγαίο. Κοσμοπολίτης, ωραίος, ακριβός σύντροφος, έφτασε η φήμη του ως τη Δαλματία και τα παλάτια της Αγίας Πετρούπολης. Και ακόμη πιο πέρα, στην πόλη των πόλεων, βασίλισσα των καημών και των πόθων, στην Κωνσταντινούπολη, λουσμένη στη μελαγχολία του Βόσπορου. Ο Ανδρίτσο...

Ο Φρίντελ δεν μπορεί να πιστέψει στα μάτια του! Τι κάνει η κυρία Σούλτε-Στράτμαν στο γυμναστήριο; Αφού είναι ήδη στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης της και δεν επιτρέπεται να κάνει γυμναστική. Και γιατί συναντάει εκεί αυτόν το μυστηριώδη κύριο Ρίτερ από το σύλλογο περιβολάρηδων; Ειδικά αυτόν που ο πρόεδρος του συλλόγου τον κατηγορεί ότι χρησιμοποιεί χημικά στις καλλιέργειές του και γι' αυτό έβαλε τους Κάλε και Σία να τον κατασκοπεύσουν; Και όταν πια ανακαλύπτουν ότι ο κύριος Ρίτερ είναι υπεύθυνος και για το ειδικό πρόγραμμα φυσικής αντοχής στο γυμναστήριο... ε, τότε αποφασί...

Ο άνθρωπος από τη Γερμανία που έγινε ημίθεος στην Ελλάδα. Η απίστευτη πορεία ενός ιδιοφυούς προπονητή που τίποτα δεν του χαρίστηκε και τίποτα δεν του δόθηκε ως δώρο. Ανέβηκε και ξανανέβηκε το ένα μετά το άλλο "τα βουνά" της ευτυχίας. Και βλέποντας τόση πειθαρχία, πείσμα, ανταγωνιστικότητα και μεθοδικότητα, η τύχη δεν έκανε τίποτε άλλο από το να παραμερίζει για να προσπεράσει. Χαρείτε την υπέροχη σταδιοδρομία του δικού μας πια Ότο Ρεχάγκελ. Ταξιδέψτε σε όλους τους μικρούς και μεγάλους σταθμούς της ζωής του. Από το Έσεν μέχρι το έπος της Πορτογαλίας του 2004. Κερδίστε κάτι...

Μου αρέσει να ζωγραφίζω την ώρα που μιλάω. Αν μου ζητούσαν να ζωγραφίσω την προκατάληψη, θα σχημάτιζα στο χαρτί μια κλειδωμένη πόρτα, αφού οι προκαταλήψεις είναι κλειδωμένες πόρτες για δωμάτια που δεν περνά φρέσκο αεράκι και μέσα στα οποία πιθανόν τα πάντα είναι καλυμμένα με ιστούς αράχνης. Τώρα θα νόμιζε κανείς ότι κάθε λογικός άνθρωπος που μπαίνει σε ένα τέτοιο δωμάτιο αμέσως ανοίγει τα παράθυρα. Όμως μερικοί άνθρωποι δεν προσέχουν κάν την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Συχνά ούτε και κατά τη διάρκεια μιας αιωνιότητας... Περισσότερο απ' όλες τις άλλες τέχνες με τις οποίες καταπ...