Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στα δεκαενιά του χρόνια ο Λέον ετοιμάζεται να κατακτήσει τον κόσμο. Η ελευθερία απεριόριστη, οι δυνατότητες άπειρες κι ο ίδιος στην καλύτερή του φάση: αρκετά μεγάλος για να ορίσει τη ζωή του αλλά και πολύ νέος για να την πάρει απολύτως στα σοβαρά. Μοναδικό εμπόδιο στο δρόμο για αυτή την ξέφρενη ζωή είναι η πολιτική θητεία που πρέπει να κάνει ως αντιρρησίας συνείδησης. Στο άδυτο των αδύτων του νοσοκομείου Μαγκναλένεν του Μόιντς, την Κεντρική Μονάδα Αποστείρωσης, ο Λέον καλείται να διπλώνει πράσινα πανιά μεγέθους 1 έως 7 και να καθαρίζει λαβίδες, σπάτουλες και σωληνάκια από α...

Τα "Ελληνικά λαϊκά παραμύθια" είναι η μεγαλύτερη ανθολογία παραμυθιών του λαού μας. Συγκεντρώνουν 279 παραμύθια, πολλά από τα οποία εντοπίστηκαν σε σπάνια και δυσεύρετα περιοδικά και βιβλία και προέρχονται από τον πρώην και νυν ελλαδικό χώρο (Σμύρνη, Πόντο, Θράκη, Κρήτη, Κύπρο κ.ά.). Δεκαπέντε εκδίδονται για πρώτη φορά, 45 είναι μύθοι με ζώα· το παλιότερο παραμύθι τοποθετείται στα 1823 ενώ το νεώτερο 160 χρόνια αργότερα, το 1983.

Τα "Ελληνικά λαϊκά παραμύθια" είναι η μεγαλύτερη ανθολογία παραμυθιών του λαού μας. Συγκεντρώνουν 279 παραμύθια, πολλά από τα οποία εντοπίστηκαν σε σπάνια και δυσεύρετα περιοδικά και βιβλία και προέρχονται από τον πρώην και νυν ελλαδικό χώρο (Σμύρνη, Πόντο, Θράκη, Κρήτη, Κύπρο κ.ά.). Δεκαπέντε εκδίδονται για πρώτη φορά, 45 είναι μύθοι με ζώα· το παλιότερο παραμύθι τοποθετείται στα 1823 ενώ το νεώτερο 160 χρόνια αργότερα, το 1983.

Όταν οι εικόνες μιλούν, οι άνθρωποι σιωπούν. Ο δημιουργός φωτογράφος, Κώστας Μπαλάφας μας προσφέρει ανεπανάληπτες εικόνες ζωής Αμίντζιου, όπως αποκαλείται από τους κατοίκους του το Μέτσοβο. Ανάλογα με την θέση που τοποθετείται ο ίδιος και η μηχανή του, ανάλογα με το παίξιμο του φωτός και τη διάθεσή του, προβάλλουν μορφές και εικόνες μιας ολάκερης ζωής. Φόντο, το ίδιο το Μέτσοβο και πάντα μέσα στο πλαίσιο που οριοθετούν οι βαθιές ιστορικές ρίζες και οι αιώνιες αξίες τούτης της βλαχόφωνης ελληνικής πατρίδας. Εμπειρίες αναπόλησης αλλά και συλλογισμού για μας τους παλαιότερο...

Ο Μανόλης Μπεχράκης, ο άνθρωπος που σχεδίασε και ουσιαστικά κατεύθυνε την ίδρυση των Ιατρικών Σχολών στα νέα Πανεπιστήμια της Ελλάδας (Πατρών, Ιωαννίνων, Κρήτης και Θράκης), καταθέτει μ' έναν έγκυρο και δραματικό τρόπο τη μαρτυρία του, αποκαλύπτοντας τα παρασκήνια αυτής της προσπάθειας και ανατρέχοντας στο ιστορικό όλων των Ιατρικών Σχολών της χώρας από την προεπαναστατική περίοδο ως τις ημέρες μας. Είναι ένα ανάγνωσμα που συναρπάζει και πληροφορεί, άξιο να διαβαστεί από τον ειδικό περί τα εκπαιδευτικά, αλλά και κάθε Έλληνα πολίτη. (Πέτρος Χαρτοκόλλης, Ομότιμος Καθηγητής...

Το Παρελθόν έχει παρέλθει. Το Μέλλον δεν ήρθε ακόμα. Το Παρόν είναι εκεί έξω, και εδώ μέσα. Μια ελάχιστη εικόνα του βέβαια στις σελίδες που ακολουθούν. Δεν μιλάμε για πολιτική αλλά για σοβαρότερα θέματα. Που πάμε λοιπόν; Αυτή η χώρα όλο κάπου πάει. Πότε κατά διαόλου, πότε κατά κρημνών, πότε στα μεσούρανα, πότε στο χάος. Πότε-πότε πάει και πότε-πότε την πάνε. Αν έχεις απορίες και τις διατυπώσεις στην όποια κυβέρνηση θα σε διαβεβαιώσει πως όλα πάνε υπέροχα. Η όποια Αντιπολίτευση θα σε ενημερώσει ότι ο Αρμαγεδών είναι στην πρώτη γωνία αμέσως μετά το περίπτερο, δεξιά. Ένας...

"Η τέχνη πτεροφυεί εν οδύνη" μελετά τους τρόπους πρόσληψης του προραφαηλιτισμού, του συμβολισμού, της αρ νουβό, του ιμπρεσιονισμού και των μεταϊμπρεσιονιστικών τάσεων, επικεντρώνοντας στα πεδία της τεχνοκριτικής και της θεωρίας της τέχνης στην Ελλάδα, κατά την περίοδο 1890-1910. Διερευνά την υποδοχή των τάσεων αυτών στο πλαίσιο της ευρύτερης δεξίωσης των νεορομαντικών ιδεών, του θεοσοφικού μυστικισμού, του αποκρυφισμού, του πνευματισμού, των παρακμιακών και γενικότερα των ανορθολογικών ιδεολογιών που εξαπλώνονταν δυναμικά στην Ευρώπη του τέλους του 19ου και των αρχών του 2...

Ο Στίνγκο, ένας άγουρος εικοσάχρονος του αμερικανικού Νότου, μας πηγαίνει πίσω στο καλοκαίρι του 1947, στην πανσιόν ενός χλοερού προάστιου του Μπρούκλυν. Εκεί γνωρίζει τον Νέηθαν, έναν φλογερό Εβραίο διανοούμενο, και τη Σόφι, όμορφη και εύθραυστη Πολωνή καθολική. Ο Στίνγκο παρασύρεται προς τα ενδότερα της παθιασμένης και ολέθριας σχέσης τους εν είδει μάρτυρα, έμπιστου φίλου και ικέτη. Εντέλει, οδηγείται στον σκοτεινό πυρήνα του παρελθόντος της Σόφι: στις αναμνήσεις από την προπολεμική Πολωνία, το στρατόπεδο συγκέντρωσης και -στην ουσία του φοβερού μυστικού της- στην επιλογ...

O διάσημος ηθοποιός που τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με την οινοποιία και τη γαστρονομία μας εισάγει στη δική του κουζίνα προσφέροντας τις εξαίσιες συνταγές του, που συνδύαζουν τη γαλλική παράδοση με τη ζεστασιά του σπιτικού φαγητού που ετοιμάζεται με αγάπη προς τους άλλους και σεβασμό στα αγαθά της φύσης. Το βιβλίο έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία -πολλές εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα και εκτός γαλλικών συνόρων, στην Αγγλία και Γερμανία.

Tα άρθρα που συγκεντρώνονται σε αυτόν τον τόμο είναι ένα ακόμα βήμα στην μελέτη της Ιστορίας και της Πολεοδομίας της Αθήνας αλλά και γενικότερα του ελληνικού χώρου, που αποτελεί το αντικείμενο της προσπάθειας του συγγραφέως εδώ και σαράντα χρόνια. Και είναι η προσπάθεια αυτή ένα "έργον εν εξελίξει" στο οποίον μένει πιστός. Οι αθηναϊκές μελέτες κερδίζουν όλο και περισσότερους ερευνητές αλλά συγχρόνως βρίσκουν και μια ανέλπιστη ακόμα προ ολίγων ετών ανταπόκριση στο ευρύτερο κοινό. Πολλές δημοσιεύσεις για την Αθήνα είδαν το φως κατά την τελευταία δεκαετία. Ο εκάστοτε στόχος κ...

Σαν άσκηση "προφορικής ιστορίας", με μια σειρά έντεκα συνεντεύξεων ο Βύρων Θεοδωρόπουλος αφηγείται στην Ινώ Αφεντούλη τις πολλαπλές διαδρομές του σε τριάντα πέντε χρόνια διπλωματικής υπηρεσίας· ταυτόχρονα, διαλέγεται μαζί της για τα μεγάλα θέματα της σημερινής διεθνούς ζωής. Ποικίλες ήταν οι διαδρομές στη μακρόχρονη διπλωματική ζωή του Β.Θ. Έζησε τα πρώτα βήματα του ΟΗΕ όπως και την αρχή της συμμετοχής μας στο ΝΑΤΟ. Χειρίσθηκε υπεύθυνα τα ευρωπαϊκά θέματα τόσο την εποχή της σύνδεσης με την ΕΟΚ όσο και τη μεγάλη διαπραγμάτευση για την ένταξή μας. Πέρασε χρόνια υπηρετώντας...

Η έκδοση παραδίδει μια πανοραμική εικόνα της πόλης μέσα στο μακρό χρονικό διάστημα λίγο πριν από την ξένη κατάκτηση μέχρι και τον πρώτο αιώνα του ελεύθερου βίου της (13ος τέλη 19ου αιώνα). Μέσα από μια ευρεία επιλογή κειμένων, γραμμένων από Έλληνες και ξένους, μόνιμους κατοίκους, ταξιδιώτες-επισκέπτες αλλά και κατακτητές, ο αναγνώστης θα προσοικειωθεί τη διαχρονική πορεία της, χάρη σε αφηγήσεις, σκέψεις, κρίσεις -άλλοτε αρνητικές, άλλοτε θετικές- για τους ανθρώπους και τις ασχολίες τους, τον περιβάλλοντα χώρο, τα μνημεία. Θα παρακολουθήσει τις τύχες της μέσα στον χρόνο, τη...

Σ' αυτή τη νέα βιογραφία η Φιόνα Μακάρθι πιάνει το νήμα από την αρχή, από το Αμπερτήν της Σκωτίας, και το ξετυλίγει μέχρι τις τελευταίες ώρες του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι. Οι δύο διαμονές του στην Ελλάδα, 1809-1811 και 1823-1824, εξιστορούνται λεπτομερώς. Παράλληλα, αποκαλύπτονται κάποιες πτυχές του πολυτάραχου βίου του που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες αποσιωπούνταν. Σήμερα πια η βιογράφηση γνωρίζει λιγότερες αναστολές.

Ο Κρις Κέλβιν φτάνει σε έναν διαστημικό σταθμό πάνω από τον πλανήτη Σολάρις για να μελετήσει τον ωκεανό που τον καλύπτει. Ξέρει πως μόνο άλλα δύο άτομα συμμετέχουν στην ίδια αποστολή, μέχρι που, μια νύχτα, απροσδόκητα, δέχεται την επίσκεψη μιας γυναίκας που έχει εκπληκτική φυσική ομοιότητα με τη νεκρή σύζυγό του. Οι πρώτες επιστημονικές εξηγήσεις συγκλίνουν στην αλλόκοτη υπόθεση ότι ο ωκεανός του πλανήτη έχει τη δύναμη να υλοποιεί τις αναμνήσεις. Το Solaris εκδόθηκε το 1961 και χάρισε στον Lem την παγκόσμια αναγνώριση. Το 1972 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Αντρέι...

[..] Ο λόγος είναι για τον Κώστα Μπαλάφα, τον υμνωδό του έπους της Ηπείρου και των ανθρώπων της. Τον μετρητή της λύπης και της χαράς ενός καθημερινού αγώνα με σπάνια τα χαμόγελα των ανακουφίσεων και συνηθέστερες τις διαψεύσεις των ευχών. Τον μελωδό της πίκρας μιας μεταπολεμικής κοινωνίας που μάχεται με αξιοπρέπεια, συχνά χωρίς ελπίδα, όπως θα έλεγε και ο Ηρακλής Παπαϊωάννου. Γιατί, χωρίς να ξέρει κανείς το πότε ακριβώς τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες αυτές, διακρίνει εντούτοις τον Πόλεμο, την Αντίσταση και τον Εμφύλιο Σπαραγμό στη συστατική τους οντότητα, το ήθος και τις αξίες ε...

[...] Προς συζήτηση τίθεται το θέμα: Ποιο είναι το ειδοποιό στοιχείο του γράφειν; Σε ποιο σημείο διαφέρει αυτό από κάποιες συγκρίσιμες προγενέστερες και μελλοντικές χειρονομίες, από τη ζωγραφική ή το πάτημα των πλήκτρων του υπολογιστή; Υπάρχει γενικά κάποιο ειδοποιό στοιχείο, που να είναι κοινό σε όλα τα είδη των χειρονομιών της γραφής, το σμίλευμα των λατινικών γραμμάτων στο μάρμαρο, το γράψιμο των κινεζικών ιδεογραμμάτων με πινέλο πάνω στο μετάξι, το χάραγμα των εξισώσεων πάνω στους πίνακες, το χτύπημα των πλήκτρων της γραφομηχανής; Τι είδους βίο διήγαν οι άνθρωποι προτού...